Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Wat zou ik graag bij het kraaien van de haan mij eens goed uitrekken en voor één keer eens onvermoeid kunnen opstaan.
Wat zou ik graag na het eten en het maken van toilet gewoon kunnen doorgaan niet eerst moeten rusten en een plaatje ophangen met Belet.
Wat zou ik graag zonder te trillen en te beven als een vrije vogel kunnen vliegen zonder het voelen van de pijn nog eens een gewone dag mogen beleven.
Wat zou ik graag verlost zijn, als zo een patiënt die vreugden des levens, niet meer kent en als het op een dag eens wat beter gaat zeldzaam moment, evenwel, er steeds het beste van maak.
Ik zou zo graag bergen verzetten bergen van stenen en zand de stenen laat ik achter het zand sijpelt door mijn hand het voelt al vele zachter op de stenen moet je niet letten.
De stenen die kan je pletten tot er alleen gruis overblijft gruis dat met de wind opstijgt zo fijn dat het op 't water drijft niet meer weet waar het verblijft Ik zou zo graag bergen verzetten.
Mijn handen moet ik ervan betten liggen open van het vele werk voel mij daardoor wel wat loom gek, dat ik het nu pas merk maar morgen, na deze droom dan zal ik die bergen wel verzetten.
