" Ik herrinner me de enorme pijn, en dacht bij mezelf dit moet een hartaanval zijn. Maar toen ging de pijn plotseling weg,en ik voelde me zo vredig.Het volgende was dat ik mezelf in bed zag liggen,alsof ik er vanaf het plafond op neerkeek. De verpleegster kwam binnenrennen - die moet iets gehoord hebben - en keek of alles goed was.Toen greep ze de telefoon en zei zoiets als 'bel een code'. Ik voelde dat ik haar moest zeggen zich geen zorgen te maken daar ik me prima voelde,maar dat lukte niet.Plotseling was ik ergens buiten in een prachtige tuin, met zonlicht en bloemen.Ik liep - of zweefde - naar de ingang van een of andere plaats.Die was helder goudachtig verlicht.Toen zag ik ineens mijn vrouw - ze is al drie jaar dood - daar hoog bij die ingang staan.Toen ik naar haar toe wilde gaan hoorde ik een stem - of dacht een stem te horen - die me zei dat het mijn tijd nog was,dat ik moest teruggaan.Ik wilde niet terug,maar kon niets zeggen.Toen werd alles grijs en het volgende dat ik me herrinner is die jonge dokter met dat ding in zijn handen."
Deze man beschrijft iets dat bekend geworden is als de-bijna-dood-ervaring.BDE. Ooit maar weinig gemeld en meestal afgedaan als een hallucinatie,is deze beleving nu een meer algemene ervaring geworden.Dankzij de wonderen van de medische wetenschap zijn artsen meer dan ooit in staat mensen uit de klauwen van de dood te halen,of ze dat nu willen of niet.Daardoor worden er nu vaak verhalen verteld die ervaringen weergeven met een soort hemels tintje of iets dergelijks. Hoewel er pas sedert het midden van de jaren '70 onderzoek naar deze ervaringen worden gedaan liggen de wortels van dit werk in 1959 en 1960,uitgevoerd door dr.Karlis Osis,voor de Parapsychologic Foundation in New York.In het voetspoor van enkele oude psychical researchers meende Osis dat er wel eens dat er weleens een aanwijzing voor het oplossen van het vootbestaansvraagstuk zou kunnen worden verkregen via die 'sterfbedvisioenen'.Meestal worden die visioenen wegverklaard als bijproducten van steeds mnder goed functionerende hersenspinsels.Hee vaak lijken de verklaringen van de stervende juist het tegendeel te beweren.Osis meende dat die BDEs systematisch onderzocht moesten worden en stuurde een vragenlijst naar 5000 artsen en 5000 verpleegkundigen.Een veel belovende respons leidde tot een omvangrijke collectie onderzochte gevallen. Nu staan we op dat gebied al veel verder en literatuur erover is zeker niet hetgene dat ontbreekt.Vooral het feit dat het niet altijd zieken of stervenden zijn die zoiets ervaren, maar door kerngezonde en intelligente personen als een onontbeerlijke geestelijke herbronning worden gezien die na de ervaring automatisch geschiedt.
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek