Precies op dat punt bleef de tijd stilstaan,in die vraag zette hij zich vast en hield alles tegen.Daarna moet hij een sprong hebben gemaakt,als het ware over zichzelf heen,want uit een absoluut,echoloos,zwart niets,dat als zodanig echter al niet meer echt denkbaar was,probeerde zich iets te bevrijden.Bolde schuchter op,scheurde zich tenslotte los en tekende zich waakzaam maar beheerst af.Het was een smalle,verticale gleuf,een spleetDie spleet zag ze heel duidelijk door haar gesloten oogleden heen,ze bestond uit één enkele tere,bijna schuwe tint,waardoor de dag kennelijk trachtte binnen te dringen in de nacht.Kwart voor vier.Het stilstaan van de tijd was reeds een goed voorteken geweest,maar dit was méér,namelijk een soort bewegende bevrijding. Tegelijkertijk wist ze,toen ze haar voor het eerst waarnam,echter niet meer waarop die bevrijding betrekking had.Natuurlijk kon het haar ook niets schelen.De spleet werd breder,nu was het al een wig.De tinten waaierden uit,gingen geleidelijk over in krachtiger,zelfbewuste,harmonieuze kleuren.De kleuren vervloeiden,raakten andere nieuwe kleuren.Samen begonnen ze contouren te schetsen.Daardoor kon ze al zien hoe de vierkante ruiten achter het laken zich aftekenden,hele kleurengroepen schilderden nu boomtoppen en gebladerte,en toen ze ten slotte ook de wind hadden losgemaakt,zodat die van boomtop naar boomtop suizelde,zachtjes en zonder drukte,toen lag de dag als een opgestoken paraplu wijduit rondom het huis.Avond,nacht en ochtend had ze doorleefd,de dag verder was niet de moeite waard.Daardoor kon ze haar eigenaardigheden accepteren en zich in het vervolg weer concentreren op het leven in het algemeen.Ze voelde zich ontspannen,deed het een en ander,werd op en bepaald moment zelfs wat overmoedig,iets wat haar uiterst zelden overkwam,enkel wanneer ze zich op veilige afstand van niet vastomlijnde gegevens voelde.Toch,later,zonder enige duidelijke reden brak de ontzetting weer uit.Ze probeerde met alle trucjes die ze kende zichzelf in de hand te houden. Ontspanningsoefeningen,mantra's,zingen,eten.Tevergeefs, hoemeer ze trachtte zichzelf te ontvluchten,hoemeer ze erin verstrikt raakte.Omsteeks middernacht was haar waarnemingsvermogen totaal ontredderd.Verbaasde zich dat ze nog geen hartaanval gekregen had.Zoals gewoonlijk was ze ervan overtuigd dat ze de nacht niet zou overleven,tenzij als een geestelijk wrak.Haar aandacht werd ontrafeld in honderden pluizige draden de alle kanten uitzwierven.Haar innerlijk gaf haar alle mogelijke tegenstrijdige impulsen door.En die impulsen raakten weer degelijk verstrikt en verward in de kronkels van haar brein.Ze slikte enkele slaapillen,die vrijwel geen effect scoorden en wachtte gelaten,lijdend onder de haar vertrouwde kwellingen,op de dageraad.Diverse nuttige mededelingen,die door haar geest verstrekt werden, wisselden met uiterst vreemde inzichten,die haar onbegrijpelijk maar toch herkenbaar voorkwamen.Parallel aan die van verwarring en onzekerheid nam een soort zeker weten vaste vorm aan : het zou gebeuren of niet gebeuren,in elk geval volstrekt buiten haar om,en tevens buiten haar verantwoordeljkheid.Wat 'het' inhield was onbeschrijfelijk en hield alles in wat bestond.,gedachtenreeksen en intuïtieve veronderstellingen inbegrepen.Of ze het zelf bedacht of niet,of ze bang werd of niet,of ze gek werd of niet,het maakte helemaal niets uit.Het was hetgeen gewoon gebeurde,dat tegelijkertijd als een soort camouflage fungeerde,deels om gevaar en bedreiging van haar zijn te omzeilen en haar een onduidelijk bewijs van welwillende goedheid genegenheid en een uiteindelijke alomvattende bescherming voor te spiegelen.Alhoewel het niet begrijpen de bovenhand bleef voeren,kalmeerde het haar op een passieve manier en slaagde erin haar eenzaamheid om te toveren in een gevoel van betrokkenheid met alles wat leefde.Een cocon waar ze tijdelijk in vertoefde wiegde haar innerljk in een zorgeloze en afstandelijke vergetelheid die ergens eigenschappen van een droom vertoonde,maar er zeker geen was.Vroeger reeds had ze geconstateerd dat zich erin laten wegglijden uit een strelend loslaten van alles bestond,maar later geconfronteerd met de andere werkelijkheid een harde,koele aangelegenheid was.Dan kon ze moeilijk in een spiegel kijken en zelfs een glimlach moest gestolen worden.Ook de ongewilde dubbelhartelijkheid van menselijke wezens kon bepaald pijnlijk overkomen.Ze wist dat er zoveel te beleven viel,maar ze ervaarde het enkel terloops als een voorbijganger.Opnieuw schilderde een tere gleuf zonlicht van achter het laken de komende dageraad af.Haar ontzetting berustte voornamelijk op het donker,haar expansie tot de dag echter op het feit dat ze zichzelf niets kon wijsmaken,en vanzelfsprekend bestonden haar reacties zonder uitzondering uit gedachten en gevoelens die in haar hoofd stuk voor stuk door een opmerkelijk klein oog van een naald moesten en waren in essentie onvermoeibaar.Ze begon haar dag met afschuw.
Achter de dagelijkse werkelijkheid ligt een kosmische wereld erborgen,een abstracte werkelijkheid grootser en reëeler dan onze werkelijkheid.In die werkelijkheid bestaan alleen mythen, die als levende verhalen in het menselijk lot vorm krijgen.Aan ons mensen is het deze archetypen te onderzoeken.Daardoor is het mogelijk te herkennen hoe en wanneer de Geest in ons leven ingrijpt.De oneindigheid heeft een actieve kant,die de plannen van de passieve universele Geest in ons leven tot uiting brengt.Het avontuur van ons leven,zowel in positieve als negatieve zin,is de stem van deGeest die voortdurend tot ons spreekt.
Aanbevolen lectuur : De Wiel van de Tijd & the active side of Infinity - Carlos Castaneda -
Reacties op bericht (0)
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
