Het formuleren van de vraag houdt ontoereikend weten in.Yeah,we hebben het
er al meermaals over gehad,maar tot meer dan een poging tot zijn we niet geraakt.
Er wordt herhaaldelijk gepraat,soms bij benadering uitgelegd dat de geest of het
het brein kalmte,rust nodig heeft.Zich moet kunnen ontlasten van alle vergaderde
kennis,niet alleen om zich te bevrijden maar om datgene te kunnen begrijpen dat
zowel tijdloos,gedachteloos en ontdaan van alle actieve beweging is.Op
verschillende wijzen o.a. door te lezen over of lezingen en meetings bij te wonen.
Het is moeilijk het concept op zichzelf te begrijpen,laat staan te doorgronden.
Het gaat zeer ver en zou een gevoel van rustige ledigheid oproepen,als we het zo
mogen uitdrukken.De meesten verdwalen in hun pogingen,de manier of wijze
 worden nooit herkend.We hebben verschillende methodes uitgeprobeerd
om een eind te maken aan al dat gedoe en gebabbel in onze geest,het eindeloos
bezig zijn met dit of dat,hetgeen gewoonlijk niet veel meer dan problemen creëert.
En vermits we er zijn leven we er ook middenin.Het is ons dagelijks leven,ons beziig
zijn,de familiale gesprekken,en als er even gezwegen wordt vinden we altijd wel
een tijdschrift,boek of televisie.De geest schijnt te verlangen altijd bezig te worden
gehouden,dat het van de ene naar de andere kant kan springen,van weten naar weten,
van beweging naar beweging zonder dat het denken een seconde stilstaat.
Het wordt nog mooier als we beginnen te begrijpen dat het denken niet kan gestopt
worden door volharding, een beslissing van de wil of het uiterste verlangen om de
kwaliteit van die rustige,stille ledigheid te ervaren.
Velen zijn enigzins afgunstig om datgene waarvan ze de waarheid denken en vooral
voelen,dat ze graag zouden ervaren,hen telkens ontsnapt of buiten hun bereik blijft.
In ons dagelijks en zakelijk leven is er gewoonlijk geen echte stabiliteit en zeker geen
voortdurende kalmte.Waarom niet?We vroegen onszelf af wat we zouden kunnen doen.
We realiseerden ons dat we weinig of helemaal niets konden bereiken.Maar het blijft
wel knagen,we kunnen het niet laten vallen.Al mochten we het slechts één keer ervaren,
dan zou die herinnering ons voeden Het denken eraan zou zelfs betekenis kunnen geven
aan een min of meer  waardeloos bestaan.We gaan misschien iets verder wanneer we
ons gewoon afvragen waarom de geest - het brein is misschien een beter woord -
vraagt om steeds bezig gehouden te worden?


hoe zou ik nu kunnen hebben
over het dromerig zijn
dat gedachten vermijdt
maar er toch in verdwaalt
en tijdens zalige nachten
als een onuitsprekelijk wetend
nooit gezien gelaat
het ongewild ontwaken
met tranen omfloerst.