|
Bedenkingen van mijn schoondochtertje Wendy, mama van Valentina nadat borstvoeding niet lijkt te lukken
Als er een God bestaan heeft en hij heeft de mens geschapen, dan was hij zonder twijfel een MAN.
Een man die zijn eigen beperkingen kende en het daarom aan de vrouw heeft overgelaten om een kind 9 maanden in de buik te dragen (met alle gevolgen van dien) , daarna haar kind uit een te kleine opening te moeten persen (met alle gevolgen van dien) om dan haar kind op eigen houtje te moeten zogen. En voor wie nu denkt: "er is niks natuurlijker dan dat", heb ik schokkend nieuws!
-Zwanger zijn is niet geheel onprettig, maar er zijn leukere lichamelijke geneugten
- Over de bevalling heb ik maar 1 ding te zeggen, LANG LEVE EPIDURALE VERDOVING (zou dit een uitvinding zijn van een vrouw? Of een man die medelijden kent!)
- Borstvoeding, het beste dat je aan je kind kan geven... Had de natuur daar dan niks makkelijker (lees: pijnloos) op kunnen vinden?! Elke paar uur schreeuwen mijn borsten om leeggegeten te worden, wat voor dochterlief toch niet zo vanzelfsprekend blijkt te zijn. Met als resultaat dat mijn borsten nu fulltime brullen dat het etenstijd is en dochterlief fulltime brult van de maag- en darmlast en het geregeld dondert in haar pamper met daarbij nog eens een kreet van oprechte pijn.
De 1e 2 etappes heb ik met de glimlach doorstaan, maar nu moeder- en dochterlief er geen van beide nog mee kunnen lachen, geef ik de fakkel der borstvoeding zonder schroom door aan een volgende utopisch denkende zoogster in wording. Weliswaar zonder haar te ontmoedigen, want zeg nu zelf, het is en blijft het meest natuurlijke!
Wendy
|
Ik ben Cornelis Sim, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sim.
