De Corvette c3 van 1972
Wederom geen uiterlijke verschillen met 1970 en 1971. Meer het laatste jaar van zaken als chromen bumpers voor en achter, de verwijderbare achterruit en de LT1 motoroptie die nu nog "slechts" 255 pk kon ophoesten. Door een andere manier van vermogensmetingen gingen de vermogens van alle motoren naar beneden. De basis 350 leverde nu 200 pk en er was nog maar één 454 big block van 270 pk. Het eerste jaar dat een alarminstallatie standaard was.

30-04-2007 om 10:23 geschreven door skodaman

Corvette grand sport
In 1963 kwam de eerste grote restyling van corvette. Zwaar leunend op het 'Mako Shark'-showmodel werd de Sting Ray geboren. De auto had ook de typerende optische 'breuklijn' over de gehele flank, en deze serie was ook voorzien van de karakteristieke gedeelde achterruit.
De wagen was ook zeer populeir in de autosport

30-04-2007 om 10:21 geschreven door skodaman

De crash van Tom Pryce
We hadden in die jaren 70 al wat F1 rijders verloren, Zandvoort 1973, Roger Williamson .
Fracois Cevert aan het eind van dat jaar.
Dat Gunnar Nilsson later aan kanker overleed is ook niet leuk.
Maar hier een verslag van het meest bizarre ongeluk dat ik ooit heb gezien, op TV.
  
Mensen die geen sterke maag hebben moeten maar niet verder lezen.
Het is geen prettig verslag.
   
De traditionele voorjaarswedstrijd op het zuidelijk halfrond werd overschaduwd door een verschrikkelijk ongeluk, waarbij Tom Pryce en een 19 jarige baanpost de dood vonden.
Het ongeluk gebeurde in de 23ste ronde, toen twee baancommissarissen Renzo Zorzi, die z’n wagen tegenover de pits tot stilstand had gebracht  door een gebroken uitlaat Dit had een klein brandje veroorzaakt en was ontvlucht vanwege brandgevaar, met brandblussers te hulp snelde.
Door hun onervarenheid, en in de drukte die een brandende auto nu eenmaal meestal veroorzaakt, keken de beide helpers niet aandachtig genoeg naar links voor ze het circuit overstaken, terwijl bovendien een vlakke heuveltop het zicht op de aankomende wagens belemmerde.
  
Bij een snelheid van 270 km/h miste H.J. Stuck ze op een haartje na.
Maar een fractie van een seconde later reed Tom Pryce frontaal in op de achterste baanhulp en slingerde hem meters de lucht in.
de 19-jarige Jansen Van Vuuren, Van Vuuren was op slag dood



Ieder bot in zijn lichaam was gebroken.
Het lichaam van Van Vuuren was door de klap onherkenbaar verminkt. 
Men kon alleen maar vaststellen dat het Van Vuuren was, toen de racedirecteur alle baancommissarisen bij hem riep en hij niet kwam opdagen.
Geloof me, ik zag hoe zijn benen en armen letterlijk dubbel sloegen.



De impact op de bolide van Pryce was niet zo groot, alleen de voorvleugel was wat beschadigd. Maar Van Vuuren's brandblusser die hij bij zich had, raakte Tom Pryce vol op het hoofd. De klap was zo zwaar dat Pryce's helm honderden meters ver werd weggeslingerd.
Op dat moment passeerde ook al Laffite als volgende de plaats van het ongeval. Hij zag alleen maar rondvliegende brokstukken en onmiddellijk daarop de Shadow van Pryce,  De bolide van Pryce reed nog een eindje verder op het rechte stuk, en week lichtjes af naar rechts. Jacques Lafitte, die niet wist wat er zich zojuist afgespeeld had, haalde Pryce's wagen in en wanneer ze Crowthorne bereikten, haakten ze in mekaar. Een woedende Lafitte ging naar Pryce toe en zag toen met afschuw het levenloze lichaam van de onfortuinlijke coureur.

 

 hij kon niet weten dat hij aan het racen was met een dode Pryce.
De brandblusser van de baancommissaris had Pryce letterlijk onthoofd.  

Later zag ik nog videobeelden uit een andere hoek.
Dit zijn geen beelden die je wil zien.

Pryce en de baanhulp waren op slag dood.
op internet kan je de beelden nog bekijken maar je bent gewaarschuwd

29-04-2007 om 13:38 geschreven door skodaman

29-04-2007 om 12:03 geschreven door skodaman

29-04-2007 om 11:53 geschreven door skodaman

29-04-2007 om 11:52 geschreven door skodaman

29-04-2007 om 11:46 geschreven door skodaman

Peter Brock

Brock werd geboren als zoon van een automonteur van wie hij de liefde voor auto's meekreeg. Als racepiloot won hij tussen 1972 en 1987 negen keer de Bathurst 1000, het belangrijkste race-evenement in Australië. Daarnaast won hij onder meer eenmaal de 24 uren van Bathurst. Brock reed voornamelijk voor het Holden Dealer Team. In 1997 beëindigde hij zijn fulltime carrière als racepiloot, maar bleef occasioneel een enthousiast deelnemer aan verschillende races.

peter brock enkele minuten voor zijn dood

Brock zette zich ook in bijzondere mate in bij campagnes tegen het rijden onder invloed. Zo verkoos hij steeds met auto nummer 5 te rijden, als verwijzing naar de 0.5 promille alcohollimiet in Victoria.

8 september 2006 zijn dood
Peter Brock kwam op 61-jarige leeftijd bij een race-ongeval om het leven doordat hij tijdens de Targa West-rally met zijn Daytona Coupe tegen een boom reed.De bijrijder overleefde het ongeluk.

 Met het overlijden van Peter Brock verliezen we één van de beste- zo niet de beste toerwagenrijder in de historie


de verhakelde Daytona Coupe


peter block was opslad dood zijn bijrijder was zwaar gewond

28-04-2007 om 15:46 geschreven door skodaman

28-04-2007 om 10:06 geschreven door skodaman

28-04-2007 om 10:05 geschreven door skodaman

Tyrrell

Tyrrell was een Formule 1 race-team, opgericht door Ken Tyrrell.
De Grand-Prix van Zuid-Afrika in 1970 was de eerste race waaraan het team deelnam. De grootste successen werden behaald in het begin van de jaren '70, toen mede dankzij Jackie Stewart drie maal (1969,1971,1973) een coureurs- en eenmaal (in 1971) een constructeurskampioenschap werd gewonnen.

François Cevert
 
François Cevert,  was een Frans Formule 1-coureur die actief was begin jaren '70 en die het leven liet in de kwalificaties voor de Grote Prijs van de Verenigde Staten op het circuit van Watkins Glen.

Zijn Carrière
In 1970, wanneer Johnny Servoz-Gavin beslist om zich uit de F1-competitie te trekken, kiest men bij Tyrrell Racing Cevert als opvolger. Niet alleen omwille van z'n talent, maar ook deels onder druk van de Franse sponsor, Elf. Aan de zijde van z'n teamgenoot Jackie Stewart, die voor een groot deel ook de rol van mentor was voor Cevert) toont hij al snel zijn talenten. In 1971 eindigt Cevert derde in het wereldkampioenschap. Op het einde van dat jaar pakt hij, uitgerekend op Watkins Glen, zijn eerste (en enige) overwinning. Jong, mooi, zeer populair (vooral bij de vrouwen), Cevert is op dat moment hét symbool voor de herop leving van de Franse autosport.

De crash

In 1973 kwam Cevert terug op hoog niveau en stapelden de podiumplaatsen zich op. In dat jaar eindigt hij zes keer tweede en één keer derde. Meerdere keren net na z'n teamgenoot Stewart, van wie hij de knepen van het vak leerde. Velen waren het erover eens dat Cevert het daaropvolgende jaar de leider van het team ging worden en één van de superfavorieten van het wereldkampioenschap zou zijn. Maar in de laatste wedstrijd van het seizoen gaat het mis in de kwalificaties voor de Grote Prijs van Watkins Glen. De Tyrrell van Cevert, die samen met Ronnie Peterson streed om de pole-positie, slipt en belandt ondersteboven op de vangrail.

Cevert was op slag dood. Jackie Stewart was één van de eersten ter plaatse en zei later : "They had left him, because he was so clearly dead."
Cevert werd 29 jaar. Hij ligt begraven in 'Le Cimétière De Vaudelnay' in het stadje Vaudelnay

Een trieste sfeer hangt over Watkins Glen, het vervloekte circuit. Jackie Stewart, de teamgenoot van de Franse coureur in het Tyrrell team, zal zijn honderdste Grand Prix in zijn carrière niet rijden. Hij is kapot door het verlies van zijn kameraad, die als een broer voor hem was geworden in de loop van bijna vier volle seizoenen samenwerking.

Slechts één week later kondigt de Schotse wereldkampioen officieel aan dat hij zich terugtrekt als coureur.

27-04-2007 om 17:06 geschreven door skodaman

Chevrolet Corvette C2

Voor modeljaar 1963 presenteert Chevrolet in 1962 de tweede generatie van de Corvette, de Corvette Sting Ray (C2). De verse Vette heeft een nieuw uiterlijk gekregen, met een lagere neus en klapkoplampen, geïnspireerd op de uit 1959 stammende Chevrolet Sting Ray racer. GM-designchef Bill Mitchell en zijn assistent Larry Shinoda tekenen voor de vormgeving. Net als bij de voorganger is de carrosserie van glasfiber, om gewicht te besparen. Bijzonder voor een Amerikaanse auto is de onafhankelijke achterwielophanging.
De klant heeft bij de introductie keuze uit een hele reeks V8-motoren van 5,4 liter. Het meest spectaculair is echter de in 1966 geïntroduceerde 427-uitvoering, met een 7-liter V8 die 425 pk levert. Daarmee sprint de Sting Ray in ongeveer 5 seconden naar de 100 km/h. De topsnelheid ligt op 245 km/h. De Sting Ray is ook als fraaie coupé leverbaar, met zogenaamd ‘split window’, waarbij de daklijn eindigt in een punt. Vanaf 1965 hebben de Corvettes standaard schijfremmen rondom. In 1968 volgt de derde generatie (C3), die bekend wordt onder de bijnaam ‘Coca Cola bottle’, vanwege de voluptueuze, getailleerde flanken. Van de C2 zijn dan 117.964 exemplaren van de band gerold (waarvan 45.546 coupés).

type Corvette C2 427 coupé
bouwjaren 1966-1967
bouwwijze 8 cil.,V
cilinderinhoud 6999 cc
brandstof benzine
aandrijving achter
vermogen 425
lengte 445 cm
breedte 177 cm
hoogte 126 cm
wielbasis 249 cm
massa 1463 kg
topsnelheid 245 km/h
acceleratie 5 s
 

26-04-2007 om 23:05 geschreven door skodaman

Lancia Stratos
De Stratos is oorspronkelijk door Bertone ontwikkeld als showauto voor de Salon van Turijn van 1970. Het spectaculaire model wordt aangedreven door de viercilinder uit de Lancia Fulvia HF 1600. De radicale lijnen oogsten de nodige bewondering en Lancia geeft Nuccio Bertone al gauw opdracht de conceptcar tot een meer praktische sportwagen uit te werken.
In 1971 staat het resultaat te pronken in Turijn. De definitieve Lancia Stratos is nog flamboyant genoeg, met zijn extreme wigvorm, smalle cockpit met grote panoramische voorruit en een achter de stoelen geplaatste 2,4-liter V6, afkomstig van de Ferrari Dino. Bertone’s Marcello Gandini tekent voor het ontwerp. Lancia’s racemanager Cesare Fiorio heeft de Stratos bestemd voor deelname aan internationale rally’s. Om te kunnen voldoen aan de homologatie-eisen moeten vijfhonderd stuks gebouwd worden. Tot die tijd zet Lancia vanaf 1972 de Stratos waar mogelijk in als prototype bij rally’s. Met een 24-kleps cilinderkop schopt de V6 het in de rallyversie tot 270 pk. Bertone start eind 1973 met de productie. In maart 1974 zijn de vijfhonderd exemplaren van de band gerold en in oktober krijgt de Stratos zijn homologatie.
Samen met de Fulvia bezorgt de Stratos Lancia de merkentitel in het Wereldkampioenschap Rally van 1974. Het daaropvolgende jaar domineert Lancia met de Stratos het kampioenschap, met tal van overwinningen, onder andere in de Rally Monte Carlo. In 1976 zet Lancia ook turboversies in, met 480 pk, en sleept de merkentitel wederom in de wacht. In 1977 en 1978 wordt de Stratos Europees Rally Kampioen. Vanaf 1979 wordt de Stratos niet meer ingezet als fabrieksauto, maar de overwinningen houden ook in privéhanden aan. De totale productie wordt geschat op vierhonderd tot zelfs duizend exemplaren; Bertone noemt een aantal van rond de 495.
      

TECHNISCHE GEGEVENS
 type straatversie
 bouwjaren 1973-1974
 bouwwijze 6 cil.,V
 cilinderinhoud 2418 cc
 brandstof benzine
 aandrijving achter
 vermogen 190 pk/7000 tpm
 koppel 225 Nm/4000 tpm
 lengte 370 cm
 breedte 175 cm
 hoogte 111 cm
 wielbasis 218 cm
 massa 980 kg
 topsnelheid 230 km/h
 acceleratie 7,1 s 
 productieaantal 495

26-04-2007 om 23:03 geschreven door skodaman

Stefan Bellof


 Stefan Bellof probeerd nangs buiten in te halen

Stefan Bellof  was een Duitse autocoureur en werd gezien als een toekomstig wereldkampioen Formule 1.

Winst in twee Formule 2-wedstrijden in 1983 gaf Bellof de kans om in 1984 in de Formule 1 te komen bij het team van Tyrrell. Hoewel dat geenzins de snelste auto van het veld was wist Bellof op te vallen met zijn spectaculaire rijstijl. In de verregende Grand Prix van Monaco lag hij derde en liep hij zienderogen in op de leiders Alain Prost en Ayrton Senna tot de race voortijdig werd afgeflagd.


beiden raakte mekaar en gaan van de baan

Bellof kwam een jaar later om bij een Sportscar wedstrijd op Spa-Francorchamps. Hij probeerde leider van de wedstrijd Jacky Ickx buitenom in te halen in de Eau Rouge-bocht en crashte.

Bellof knald tegen de vangrail met alle gevolgen vandien

Stefan zit klem in zijn porsche

de hulpdiensten proberen Stefan te bevrijden

de dr probeerd stefan te reanimeren maar alle hulp is te laat

dit was de porsche 956 k van bellof

26-04-2007 om 12:07 geschreven door skodaman

De General Lee
Dodge Charger R/T 1969
Voor 1969 kreeg de Dodge Charger een nieuwe grille. De wagen was nu in drie modellen te koop. De goedkoopste had een zescilinder motor en de twee duurdere een V8 als standaardkrachtbron. Het neusje van de zalm was de R/T (voor Road and Track) die in Amerika USD 3.592,- kostte en die over 375 pk bij 4600 toeren per minuut beschikte. Op verzoek kon het vermogen zelfs opgepept worden tot niet minder dan 425 pk. De wagen is in beperkte oplage geproduceerd en dat komt tot uitdrukking in de prijzen die men er nu voor betaalt. 
 
Soort: coupé Aantal cilinders: V8
Cilinderinhoud: 7206 Vermogen: 380/4600
Topsnelheid: 210 Chassis: zelfdragend
Productiejaar: 1969 Productieaantallen: 20.100 



The Dukes of Hazzard
 
de General LeeThe Dukes of Hazzard is een Amerikaanse televisieserie die in 1979 voor het eerst werd uitgezonden. In 1985 was de laatste uitzending te zien. De hoofdrollen werden gespeeld door o.a. John Schneider, Tom Wopat en James Best. De Dodge charger '69 heeft de hoofdrol als General Lee, de heilige auto van de Duke-boys. De serie was en is nog steeds razendpopulair in zowel de Verenigde Staten alsook in andere landen. De serie is dan ook in veel landen, waaronder Nederland talloze keren herhaald. Voor de serie zijn meer dan 300 auto's in de prak gereden.

26-04-2007 om 08:15 geschreven door skodaman

26-04-2007 om 08:07 geschreven door skodaman

26-04-2007 om 08:05 geschreven door skodaman

Ronnie Peterson

De Grote Prijs van Italië in Monza startte slecht voor Ronnie. In de oefensessies beschadigde hij de Lotus 79 onherroepelijk en had hij ook kneuzingen opgelopen aan z'n benen door de crash. Team Lotus had een vervangwagen, maar die was gebouwd op maat van teammaat Mario Andretti, en de grotere Peterson zat niet echt comfortabel in de bolide. De andere wagen voor handen was de Lotus 78, die al een heel seizoen ter beschikking stond maar met een minimum onderhouden werd..


de enorme vuurbol

11 september 1978 : Na de opwarmingsronde krijgt de startgrid stilaan vorm. De overenthousiaste racestarter vlagde echter de race te vroeg op gang. De eerste coureurs op de grid stonden stil terwijl de staart nog in beweging was. Het resultaat was dat er een massa bolides de chicane net voor de 'curva grande' en na de start/finish lijn inging. Riccardo Patrese, door velen gezien als de man die het ongeluk veroorzaakte, kwam tijdens een inhaalbeweging terwijl hij buiten de wegmarkeringen van het circuit reed in contact met James Hunt en die tikte met het linkervoorwiel het rechterachterwiel van Peterson aan. Ook Vittorio Brambilla, Hans-Joachim Stuck, Patrick Depailler, Didier Pironi, Derek Daly, Clay Regazzoni en Brett Lunger raakten betrokken in de crash. Peterson's slecht onderhouden Lotus ging hard in de vangrails. De volgestouwde brandstoftank scheurde en de bolide was in geen tijd een vuurbal.


rechts zie je Brambilla van de baan gaan  

Peterson zat door de klap klem in z'n wagen, maar Hunt, Regazzoni and Depailler kregen hem er tijdig uit vooraleer hij al te zware brandwonden zou oplopen. Hij was volledig bij bewustzijn en werd in het midden van de weg gelegd.


in het midden Peterson op de baan & rechts Brambilla in zijn wagen

Het was duidelijk dat Peterson zeer zwaar verwond was aan beide benen. Het duurde maarliefst 20 minuten vooraleer er dokters en een ambulance ter plaatse waren. Er was op dat moment meer bezorgdheid rond de toestand van Brambilla, die een rondvliegend wiel op z'n hoofd kreeg en in bewusteloze toestand in de bolide bleef zitten. Peterson's leven was op dat moment niet in gevaar. Hij werd overgebracht naar een hospitaal in Milaan, de brokstukken werden van het circuit gehaald en er werd een herstart gegeven.

In het hospitaal werd duidelijk dat Peterson 17 breuken in het rechterbeen had en 3 in het linkerbeen. Na overleg met Ronnie zelf, besloten de artsen tot operatie over te gaan om de beenderen te stabiliseren.

Maar 's nachts na de operatie had zich beendermerg van de breuken in z'n been zich in z'n bloedbaan vermengd, die vormden op zijn beurt vetembolismes die al snel z'n belangrijkste organen bereikten, zoals longen, lever en hersenen. Tegen de morgen was z'n volledige lichaam in faling en hij werd enkele uren later dood verklaard.

De tragedie van dit alles is dat Ronnie's leven wellicht gered zou geweest zijn als hij direct na het ongeval al medische bijstand zou hebben verkregen.



Riccardo Patrese werd na zijn roekeloze rijgedrag geschorst voor één rit. Hij en Giovanni Restelli, de racestarter, werden later zelfs aangeklaagd voor onopzettelijke doodslag. Ze werden later vrijgesproken en Hunt werd later tot z'n grote verbazing verantwoordelijk geacht.
Volgens bloemenzaken in Örebro, zijn er nooit meer bloemen verkocht dan de dagen na Peterson's dood. Verder staat er een standbeeld van Peterson gemaakt door Richard Brixel in Örebro.


dit bleef over van de lotus van Ronnie Peterson

Ronnie Peterson trouwde met topmodel Barbro Edwardsson in april 1975 en hun eerste kind, Nina-Louise, werd een jaar later geboren. Barbro raakte nooit helemaal over Ronnie's dood, werd eenzaam en pleegde in 1987 zelfmoord. Ze liggen samen begraven in Örebro.
Na Ronnie's dood verkeerde Barbro nog een aantal jaar met John Watson, ook een Formule 1 coureur.
De Petersons woonden achtereenvolgens in Maidenhead, in Cookham Dean in Berkshire en in Monaco, waar ze buren waren van Björn Borg. Hun buitenverblijf was in Askersund.
De lijkkist van Ronnie werd gedragen door z'n vrienden/collega's John Watson, Emerson Fittipaldi, James Hunt, Niki Lauda, Jody Scheckter, Åke Strandberg en Gunnar Nilsson (die een maand later zou overlijden ten gevolge van kanker).
Na het ongeval werd "Professor" Sid Watkins aangesteld als verantwoordelijke voor reddingen en eerste zorgen op het circuit. Dit kreeg heel wat tegenstand en controverse, maar cijfers tonen aan dat het een grote stap voorwaarts was inzake veiligheid. Tussen 1973 en 1977 waren er 51 zwaargewonde coureurs in 250 ongelukken, in de periode 1978-1982 waren dat er slechts 3 in 283 ongelukken...

25-04-2007 om 10:37 geschreven door skodaman

AC Cobra
Al eerder langs gekomen maar toch onmisbaar is deze slang. Het is echter geen puur Britse auto, want in het vooronder ligt een dikke V8 uit de VS. Of er überhaupt nog iets Brits aan de auto is, is nog maar de vraag, want de auto wordt massaal gerepliceerd door bedrijven uit alle landen. In de tijd dat de auto werd geproduceerd door AC, was het in ieder geval wel een echte Brit, een Brute Brit wel te verstaan, die uitgerust met 427 blok (7 liter V8) beschikte over maar liefst 425 pk, en een topsnelheid van 260-280 km/u had, afhankelijk van de eindoverbrenging (in die tijd werd daar nogal veel aan gesleuteld).

Er waren echter ook nog minder heftige varianten, de minder bekende 260 (4,3 liter, maar 75 gemaakt) en de bekende 289 (4,7 liter, 571 gemaakt). Met respectievelijk 264 pk en 300 pk waren dat ook zeker lekkere scheurijzers. Aangezien deze auto echt een icoon is uit de wereld van klassieke supercars, worden – zoals eerder vermeld – grootschalig gerepliceerd over de hele wereld.

25-04-2007 om 10:35 geschreven door skodaman

Dodge challenger Eerste model

1970
De Challenger werd geïntroduceerd met een hele rits motoren gaande van een 3,7 l 6-in-lijnmotor tot een 7,2 l V8. Het model was ook met de bekende Chrysler Hemi V8-motor te verkrijgen. De auto zelf was gebaseerd op het platform van de Plymouth Barracuda en was als coupe of als cabriolet te krijgen. Optioneel was ook een SE luxepakket beschikbaar met leren zetels, een vinyl dak en een kleinere achterruit. Met de Challenger werd ook geraced en van de raceversie kwam een wegversie uit: de Challenger T/A. Die ging echter na 1970 uit productie toen het merk zich terugtrok uit het racen. In 1970 werden 72.975 Challengers geproduceerd nadat de auto goed was ontvangen door de kopers.

1971 dodge Challenger
Voor 1971 was de Challenger op enkele punten gewijzigd. Hij had een nieuw radiatorrooster en standaard een minder krachtige motor. In dit tweede modeljaar stuikte de verkoop in elkaar met zo'n 60%. In 1971 werden nog slechts iets meer dan 29.883 stuks gebouwd.
 
Dodge Challenger
Concern: Chrysler
 Verenigde Staten
Merk: Dodge
 Verenigde Staten
Type: Challenger
Productiejaren: 1970-1974
Productieaantal: ~165.500
Klasse: pony car
Koetswerkstijl: 2-deur cabriolet/coupe
Platform: FR E-body
Motor: 3,7 I6-7,2 l V8
PK: 145-425 pk
Afmetingen (LxBxH): 4,864 x 1,943 x 1,295 m
Verwant: Plymouth Barracuda
Ontwerper: Carl Cameron

25-04-2007 om 08:04 geschreven door skodaman