Ferrari 166 MM

  Motor type 1995cc, 12 cylinders, 24 kleppen
Vermogen 140 PK bij 6600 toeren/min.
Versnelling 5 bak, handgeschakeld.
Gewicht 800 kilo.
Topsnelheid 201 kilometer per uur
0-100 Km/uur 10 seconden
 

08-05-2007 om 14:09 geschreven door skodaman

Formule 1/1951
 
De Alfa Romeo 159 waarmee Fangio het wereldkampioenschap won.De Formule 1 van 1951 was het 2e FIA Formula One World Championship en begon op 27 mei. Het seizoen eindigde op 28 oktober na zeven Grand Prix races en de Indianapolis 500.

In 1951 was er alleen een kampioenschap voor piloten.

De maximale cilinderinhoud bedroeg 4500cc voor atmosferische motoren en 1500cc voor motoren met druklading.

Alleen de beste 4 resultaten telden mee voor het kampioenschap. Punten tussen haakjes betreffen het totaal aantal punten over alle wedstrijden behaald (bruto aantal).

Puntensysteem:

1e plaats: 8 pnt
2e plaats: 6 pnt
3e plaats: 4 pnt
4e plaats: 3 pnt
5e plaats: 2 pnt
snelste ronde: 1 pnt
Bij gedeelde auto's in een race werden de punten gelijk verdeeld.
Bij gelijke tijden van de snelste ronde werd het punt gedeeld.

08-05-2007 om 14:08 geschreven door skodaman

in 1953 brachten de legers van het warschau pakt een tender uit voor een licht tereinvoertuig voor het leger.
de skoda 973 ( 4x4 ), met de bijnaam babet ( na een musicalfilm waarin de auto voorkwam ), slaagde met vlag en wimpel voor de tests van het leger
het beklimmen van geulen en het rijden door Tjechische moder en Oost-Duits zand.
de firma begon met de voorbereidingen voor massaproductie,maar moscou besloot dat de Gaz/uaz in productie zouden worden genomen ondanks het feit dat ze slechter presteerden in ruig terein ,waar gebleken was dat ze logger en langzaamer waren .
van 1952 tot 1956 werden meer dan 30 exemplaren gebouwd van met canvas overtrokken staf-en verbindingsvoertuigen,met permanente achterwielaandrijving en voorwielaandrijving als optie.

ze waren voorzien van 1491cc 4 cilindermotor 52pk bij 4200t/p min, en 90km/u,een vierversnellingsbak met synschronisatie van de derde en vierde versnelling,een tussenbak en een hulpversnellingsbak.
de differentielen met een mechanische kogelvergrendeling zijn een Tsjechisch patent.
het differentieel achterin heeft cardanremmen .
de wielen waren onafhankelijk opgehangen aan een trapeziumvormige torsiestaaf.
de auto was 350cm lang , 424 breed, 452cm hoog, hij woog 1190kg, het laadvermogen was 500kg, hij had een bodemspeling van38cm,een waaddiepte van 60cm, een klimhoek van 100% en vrijloophoeken van 55°& 55°.

08-05-2007 om 14:05 geschreven door skodaman

Jaguar D-type Le Mans 1957

Bijtend, ratelend als een mechanische klinkhamer die met onstuitbare kracht en energie roodgloeiende nagels in de stalen beplating van een oceaanreus ramt. Anders kun je het motorgeluid bijna niet beschrijven. Angstaanjagend, maar tegelijkertijd ook vertrouwenwekkend. Hij laat je niet gaan, hij zal je naar de overwinning brengen, koste wat het kost. Als jij hem óók maar geeft wat je in je hebt. Man en machine moeten één zijn.

De Jaguar D-type, en met name het zeldzame type met de langere neus, heeft derhalve anno nu een plaats veroverd in de top-20 van meest kostbare klassieke automobielen ter wereld. Om een lang verhaal kort te maken: deze specifieke auto vertegenwoordigt een waarde van vierenhalf à vijf miljoen euro.

De welvingen, heel gewoon voor racers uit die dagen, maar nergens zo mooi als bij de D-type. De man achter dit lijnenspel heette Malcolm Sayer. Niet bekend bij het grote publiek, maar niettemin geestelijk vader van de vormgeving van een van de mooiste auto’s aller tijden, de Jaguar E-type.

Die vin! Intrigerend, verfraaiend, bijna erotiserend zelfs. Onbedoeld. Vorm volgt namelijk functie. Esthetica was nooit een issue bij de D-type, hij was alleen maar gemaakt om hard te gaan. De vin was noodzaak om de stabiliteit te waarborgen, met name op de rechte stukken. Hij zat er niet voor ‘het mooi’. Voor de race-Jaguars liet Sayer louter aërodynamische principes aan het woord. Trends, emotie en mode bleven aan de zijlijn. Dat de D-type toch een prachtige auto werd, is alleen maar meegenomen. Feitelijk is de auto nooit ontworpen, hij is slechts gebouwd.

De Jaguars kregen zware klappen van de achtcilinder Mercedessen SLRA propos remmen: als een huis. Precies zoals verwacht, want dat was Jaguars geheime wapen op Le Mans destijds: servobekrachtigde (Dunlop-)schijven rondom. Later afremmen voor de bocht dus, sneller de bocht uit en daarmee telkens opnieuw kleine puntjes pakken om de grote winst binnen te halen. Het was niet het enige. De Jaguars waren ook behoorlijk betrouwbaar: van groot belang in een endurance race als ‘Le Mans’. Dat bleek met name in 1957.

Twee jaar daarvoor behaalde de 'works' D-type van Mike Hawthorn en debutant Ivor Bueb de Le Mans-zege, zij het een wrange. De Jaguars kregen zware klappen van de achtcilinder Mercedessen SLR, maar halverwege de race crashte de Mercedes van Pierre Levegh op het rechte stuk en kwam in het publiek terecht. Ruim tachtig mensen, onder wie Levegh zelf, vonden de dood. De race ging door, maar nog voor de race was afgelopen, haalde Mercedes-Benz echter zijn auto’s binnen en trok zich terug uit de racerij.

In 1956 won Jaguar opnieuw, zij het niet met de fabrieksauto’s. De D-type van een Schots privé-team, de Ecurie Ecosse van ondernemer David Murray, ging met de eer strijken. Het jaar daarop verschenen er liefst vijf D-types aan de start, al waren het geen works-auto’s. De Jaguar-fabriek had zich eind 1956 eveneens teruggetrokken uit de racerij omdat alle beschikbare mankracht ingezet moest worden voor de ontwikkeling van een productieauto

06-05-2007 om 22:04 geschreven door skodaman

Jaguar E-type

 Op het Salon van Genève van 1961 komt Jaguar met de sensatie van het jaar: de E-type. Het door Malcolm Sayer getekende uiterlijk verwijst naar de D-type, de sportwagen waarmee Jaguar in de jaren ‘50 winnaar van Le Mans werd. De E-type is de snelste in serie gebouwde auto van dat moment. De van de XK afkomstige 3,8-liter zescilinder-in-lijn levert in de nieuwe sportwagen 210 pk (265 SAE-pk), goed voor een ontzagwekkende topsnelheid van 240 km/h. De E-type is verkrijgbaar als OTS (Open Two Seater) en FHC (Fixed Head Coupe). Met zijn onafhankelijke achteras en schijfremmen rondom is het onderstel behoorlijk geavanceerd. In 1964 wordt de 3,8 vervangen door een 4,2-liter exemplaar. Ook komt er een nieuwe 4-versnellingsbak. Het aluminium op dashboard en middenconsole verdwijnt en er worden nieuwe stoelen gemonteerd. Tevens is van de E-type voortaan een 2+2 coupé leverbaar, met langere wielbasis en hoger dak. Dankzij de langere wielbasis van de 2+2 is montage van een automatische versnellingsbak nu ook mogelijk. Onder invloed van de strenge US-veiligheidseisen verdwijnen in 1968 (wanneer de Series 1,5 de Series 1 aflost) de glazen afdekkingen van de koplampen en de tuimelschakelaars op het dashboard. De Series 2 die in 1969 op de markt komt, kenmerkt zich door grotere bumpers, een grotere koelluchtopening en nieuwe achterlichtunits die nu onder de bumper zijn geplaatst. Als optie is nu ook stuurbekrachtiging leverbaar. Vanaf 1971 is het de beurt aan de Series 3. Deze heeft een nieuwe 5,3-liter V12 met 268 pk onder de lange motorkap. De neus heeft een grote grille gekregen met een verchroomd rooster en de wielkuipen zijn voorzien van een opstaand randje. Eind 1973 stopt de produktie van de E-type coupé. De laatste roadsters lopen in 1974 van de band. In 1975 neemt de XJ-S het stokje van de E-type over. Er zijn dan in totaal 72.473 E-types van de band gerold.

type E-type 3.8 E-type 5.3 V12
bouwjaren 1961-1964 1971-1975
bouwwijze 6 cil.,lijn 12 cil.,V
cilinderinhoud 3781 cc 5343 cc
brandstof benzine benzine
aandrijving achter achter
vermogen 210 pk/4750 tpm 268 pk/5750 tpm
lengte 445 cm 469 cm
breedte 166 cm 168 cm
hoogte 118 cm 124 cm
wielbasis 244 cm 267 cm
massa 1220 kg 1511 kg
topsnelheid 240 km/h 241 km/h
acceleratie 7,4 s 6,8 s
productieaantal 15.482 15.287
 

06-05-2007 om 21:56 geschreven door skodaman

06-05-2007 om 21:54 geschreven door skodaman

Ferrari 250
 
De Ferrari 250-serie is een reeks automodellen van Ferrari. Het is hun reeks waarvan het grootst aantal verschillende modellen ontworpen en geproduceerd werd. Ze werden gemaakt tussen 1952 en 1964. De type aanduiding 250 staat voor de inhoud per cilinder: 250 cc. Bijna alle 250's hebben een V12 motor met een totale cilinderinhoud van 2953 cc

Tot de meest bekende modellen behoren de 250 GTO, de 250 SWB en de 250 GT California Spyder.

De meest geproduceerde (950 stuks) is de 250 GTE. Dit is ook de eerste Ferrari waar Enzo Ferrari zelf in reed.

Nederland heeft in verhouding het grootste aantal klassieke Ferrari's ter wereld. Van elk type van de 250-serie zijn er een of meerdere in Nederlandse handen. Op bijeenkomsten van de Ferrari Club Nederland kunnen de klassieke modellen regelmatig worden bewonderd. En soms staat er ook een te koop bij een van de klassieke autohandelaren.

06-05-2007 om 21:45 geschreven door skodaman

Aston Martin DB5
 
De Aston Martin is een van de succesvolste en beroemdste sportwagens aller tijden. De rondvormige en zeer gestroomlijnde bolide was begin jaren 60 een sensatie op het gebied van autotechniek. De auto was supersnel, bloedmooi en vooral erg duur. Helemaal beroemd werd de wagen toen James Bond hem gebruikte in de Bond-film Goldfinger. Tegenwoordig is de DB5 een geliefd object voor autoverzamelaars.

 
Aston Martin DB5
De mooiste van alle DB's? Misschien wel. De DB5 werd door James Bond wereldberoemd en hoewel de schietstoel en aanverwante zaken niet tot de standaarduitrusting behoorden, was de wagen heel luxueus uitgevoerd. Er was ook een cabriolet, de Volante, en een Vantage die over een sterkere motor beschikte. Deze DB5 is een uiterst gewild raspaard en de prijzen die ervoor betaald worden liegen er niet om. De oudere typen hebben altijd een handgeschakelde versnellingsbak. Exemplaren met een automaat doen tien procent minder in prijs.
 
 
Soort: coupé en cabriolet Aantal cilinders: 6
Cilinderinhoud: 3995 Vermogen: 282/5500 en 314/5750
Topsnelheid: 233 en 260 Chassis: aluminium/platformchassis
Productiejaar: 1963-1965 Productieaantallen: 898 en 123
 

04-05-2007 om 23:42 geschreven door skodaman

 Jochen Rindt

“Tijdens de F1-training voor de Grote Prijs van Italie in Monza, verongelukte op 5 september 1970, de in Mainz geborene, en in Oostenrijk opgegroeide 28 jaar oude Jochen Rindt. Zijn Lotus Ford verloor het rechtervoorwiel en de wagen kwam van de baan en sloeg over kop. Rindt werd onmiddellijk naar het ziekenhuis getransporteerd waar de dokters enkel de dood konden vaststellen...” luidde het in de kranten.

 
het wrak van de lotus in 1970

De wagen werd in stukken gescheurd en terug op de baan gekatapulteerd. Rindt kon door de helpers uit het wrak bevrijdt worden. Op dat ogenblik was hij nog niet dood, maar door de hevige nekkwetsuren was er geen overlevingskans meer voor de Oostenrijker. Officieel stierf Jochen Rindt op weg naar het Milanese ziekenhuis.De sportwereld was ontzet. Het verlies van Rindt en de wereldtitel was tragisch. Jacky Ickx had nog kansen op de wereldtitel op Rindt in het WK in te halen, en er ontstonden discussies of men de Oostenrijk de titel niet postuum zou verlenen. Emerson Fittipaldi won met zijn Lotus 72 van de beide Ferrari’s en dus was Rindt WK-titel verzekerd.

Karl Jochen Rindt was met zijn 28 jaar, de enige Formule 1 wereldkampioen die de titel na zijn dood kreeg. Hopelijk zal hij dat ook blijven... 

 in de grote prijs van spanje 1969 ging hij al zeer spectaculeir van de baan

de krash in 1969 in spanje

toen mocht hij al van veel geluk spreken dat hij dit ongeval overleefde

hier werd hij uit zijn auto bevrijd door de hulpdiensten  (1969 spanje)

04-05-2007 om 00:00 geschreven door skodaman

Jim Clark

Jim Clark  was oorspronkelijk een schapenboer uit Schotland, maar al snel viel zijn grote racetalent op bij teameigenaren. Eenmaal opgenomen in Team Lotus van Colin Chapman, boekte hij hiermee successen in de jaren zestig. Met de Lotus 25 en 33 werden de wereldtitels Formule 1 behaald, met het type 38 de overwinning in de Indianapolis 500 van 1965. Clark werd beschouwd als de beste autoracer van zijn tijd, vergelijkbaar met Fangio in de jaren vijftig en Ayrton Senna in de vroege jaren negentig. Voor veel fans uit die periode stond hij tevens bekend als het prototype van de 'gentleman racer'.

jim clark in zijn lotus 48 f2

Jim Clark kwam om het leven in een Lotus 48 bij een ongeval tijdens een Formule 2-race op het Duitse circuit van Hockenheim in 1968. Een kapotte band of wielnaaf was vermoedelijk de oorzaak dat zijn auto nagenoeg op topsnelheid oncontroleerbaar werd en tegen een boom tot stilstand kwam


de brockstukken van de lotus 48

03-05-2007 om 23:02 geschreven door skodaman

03-05-2007 om 21:48 geschreven door skodaman

Ricardo Paletti

In 1982 gaat er een zwarte deken over Canada en zijn Grand Prix. Eerder in het jaar is de Canadese Formule 1 held Gilles Villeneuve overleden tijdens de kwalificatie voor de Grand Prix van België. Maar ook het weekend in Canada blijkt een fatale. 

De start Ricardo.Paletti rijdt op D.Pironi

het drama is gebeurd

de hulpdiensten snellen terplaatsen

paletti zit klem in zijn wagen

Ricardo Paletti, voor het eerst gekwalificeerd voor een Grand Prix, boort zich direct na de start in de Ferrari van Didier Pironi die op de startopstelling stil blijft staan en overlijdt. De koude juni dag in 1982 verandert in een drama en seizoen 1982 is er één die iedere Canadese Formule 1 fan liever wil vergeten.

Ricardo wordt bevrijd door de hulpdiensten

Ricardo Paletti  overleed niet door de vlammen, maar omdat het stuurwiel z'n borstkast had ingedrukt.

02-05-2007 om 22:05 geschreven door skodaman

Net als tijdens de Grand Prix van Nederland begon het lichtjes te regenen net voor de start van de race. En ook net als toen twijfelden de teams over welke banden ze moesten gebruiken voor de race. De meeste coureurs gingen van start op intermediates, behalve Jacky Ickx. Deze had voor de regenbanden gekozen. Na één ronde reed de Belg op kop voor Jackie Stewart, Jochen Rindt en John Surtees. De nieuwe Honda van Jo Schlesser aan het stuur, reed op de 15e plaats. Enkel Johnny Servoz-Gavin, die gespind was, en Jo Siffert, die net voor de start zijn batterij nog had laten vervangen, reden nog achter hem. Al vrij snel begon het harder te regenen en was het duidelijk dat Jacky Ickx de juiste keuze had gemaakt. Door de regen en de verkeerde bandenkeuzes van de grote meerderheid van de coureurs waren de raceomstandigheden erg gevaarlijk. In de derde ronde sloeg het noodlot toe. Bij het naderen van ‘Nouveau Monde’ verloor de onervaren Jo Schlesser de controle over zijn stuur.

De nieuwe Honda sloeg over de kop en vloog meteen daarna in brand. De onfortuinlijke Fransman had geen enkele kans om uit deze vlammenzee te geraken.

De hitte was zo intens dat er zelfs enkele toeschouwers brandwonden opliepen. Dit ongeval wierp uiteraard een schaduw over de rest van de race. Alle coureurs reden erg voorzichtig voorbij de plaats van het ongeval in een poging om niet in de brokstukken te rijden. Jochen Rindt slaagde daar echter niet in want in de vierde ronde moest hij met een lekke band naar de pit. Eens daar aangekomen stond zijn teammaat daar ook al met problemen aan de brandstofpomp.

De RA 302 zullen we na dit eenmalige en noodlottige optreden nooit meer terug zien, en Honda trekt zich aan het eind van het seizoen terug. Het dodelijke ongeluk heeft een einde gemaakt aan alle ambities.

01-05-2007 om 21:29 geschreven door skodaman

De Corvette C6 2005
De 2005 Corvette werd geïntroduceerd tijdens de in januari 2004 gehouden NAIAS (North American International Auto Show) te Detroit. Een compactere Corvette (13 cm korter) een scherper gesneden carrosserie, state of the art techniek en een nieuwe LS2 6 liter V8 met 400 pk maakten hem weer “The best Vette yet”. Deze LS2 motor is de grootste en krachtigste motor ooit standaard aangeboden in een Corvette! Een sprint van 0-100 duurde slechts 4,5 sec. een topsnelheid van bijna 300 km/u was mogelijk. Starten ging met een druk op de startknop. De carrosserielijnen deden erg denken aan die van de tweede generatie (1968-1982) Corvettes. Vooral de spatbord- vormen. Een veel agressievere carrosserie dan die van de C5. De koplampen waren ook niet meer van het wegklapbare type. De wielen zijn vergroot naar 18 inch voor (P245/40ZR-18) en 19 inch achter (P285/35ZR-19). Het interieur zag er niet sensationeel uit qua vormgeving maar er was duidelijk gebruik gemaakt van betere materialen. In maart 2004 werd de cabrio uitvoering voorgesteld tijdens de Internationale Autoshow in Geneve. Voor het eerst (sinds 1962!) was deze weer verkrijgbaar met een electrisch bedienbaar vouwdak. Dat jaar was de Corvette met een speciale cabrio weer pace car tijdens de Indy 500.

01-05-2007 om 21:11 geschreven door skodaman

Corvette C5  1997
De vijfde generatie Corvette (C5) was totaal nieuw. Alhoewel men hem al in 1993 wilde introduceren duurde het door interne (financiële) problemen en andere oorzaken tot januari 1997 voordat hij geïntroduceerd werd.
De 345 pk sterke aluminium V8 motor (LS1) was totaal nieuw en de C5 was langer, breder en hoger dan de C4. Voor het eerst werd de versnellingsbak achteraan gemonteerd voor een betere gewichtsverdeling. De 1997 Corvette had 17 inch grote velgen voor (banden 245/45ZR-17) en 18 inch achter (banden 275/40ZR-18) en was dit jaar alleen leverbaar als coupé.
Het dashboard bevatte weer alleen analoge instrumenten, het interieur was ruimer door de achterin geplaatste versnellingsbak en de stoelen waren standaard in leer uitgevoerd.
Het dakpaneel kon eenvoudig verwijderd worden en in de bagageruimte een plekje krijgen. De bagageruimte was een stuk ruimer dan voorheen door het ontbreken van een reservewiel wat mogelijk werd gemaakt door de "run-flat" banden.
Door de late introductie werden er slechts 9.092 geproduceerd.

01-05-2007 om 21:09 geschreven door skodaman

Lorenzo Bandini
Lorenzo Bandini (geboren 21 december 1935 - gestorven 10 Mei 1967, in Monaco) hij was een Italiaanse coureur waarbij hij onder ander bij Formule 1 teams heeft gereden zoals: Ferrari en Scuderia Centro Sud.

De crash
In mei 1967 nam hij deel aan  de Grand Prix van Monaco waarbij hij in de race zelf 2e stond achter Danny Hulme die dat jaar wereldkampioen werd. Hij verloor de macht over het stuur in de harbour chicane (hij crashte net iets na de tunnel).
 

Hij raakte de strobalen en voorkwam dat ie in het water kwam. De auto ging over de kop en door de klap geraakte Bandini buiten bewustzijn. Marshalls haalden hem uit zijn brandende wagen, maar hij had al zware brandwonden.
 

Zijn lichaam stond nog kort in brand. Hij overleed aan zijn verwondingen 3 dagen later in het ziekenhuis. Sinds zijn dood waren strobalen verboden en werden vervangen door vangrails.

30-04-2007 om 23:08 geschreven door skodaman

Corvette  zo6 2007
Uiterlijk geen wijzigingen voor de 2007 Corvette. In het interieur zijn wel wijzigingen te bespeuren. De stoelen zijn nu in tweekleurig leer te verkrijgen met contrasterende naden en crossed-flags emblemen. Het audiosysteem is nu ook vanaf het stuurwiel te bedienen. Eindelijk! Door een nieuwe airbagtechniek is de ruimte in het dashboardkastje vergroot. Atomic Orange Metallic vervangt Daytona Sunset Orange Metallic en de andere kleuren die dat jaar leverbaar zijn: Arctic White, LeMans Blue, Black, Velocity Yellow, Machine Silver, Victory Red en Monterey Red.
Wederom is de Corvette pace car tijdens de Indy 500 en voor het eerst sinds 1998 is er weer een replica te koop. Het is een cabrio uitgevoerd in Atomic Orange en voorzien van de nodige striping en emblemen. Slechts 500 exemplaren van deze replica worden er aangeboden. Deze Corvette Indy Pace Car is voorzien van nieuwe “split-spoke” wielen. Van de Z06 verschijnt een speciale Arctic White uitvoering dit jaar ter ere van de Canadese Corvette racer Ron Fellows, de “Ron Fellows ALMS GT1 Champion Corvette”. Dit als waardering voor het vele ontwikkelingswerk dat hij verricht heeft voor het Corvette Racing team. Chevrolet bouwt slechts 399 exemplaren van deze Z06, 300 voor de Verenigde Staten, 33 voor Canada en 66 voor de rest van de wereld, waaronder Nederland.

Volgens Chevrolet is de 2006 Corvette ZO6 de snelste Corvette die ooit op de markt is gebracht. Hij moet met ijn 505 pk sterke motor de sprint van 0 tot 100 km/h kunnen afleggen in 3,8 seconden.

De ZO6 is de ultieme Corvette, die nu in het geschiedenisboek van supersportwagens kan worden bijgeschreven als de snelste Corvette die Chevrolet ooit heeft gebouwd. Volgens zijn makers moet hij de sprint van 0-100 km/h kunnen afleggen in 3,8 seconden. Daarbij hoef je niet te schakelen, hij doet het in de eerste versnelling. Daarmee schaart de Corvette ZO6 zich onder de snelste supersportwagens, maar hij kost in Amerika 65.800 dollar en dat is een derde van de prijs die je voor concurrenten op tafel moet leggen.
Voor de ZO6 Corvette zijn gewichtsbesparende materialen toegepast, zoals koolstofvezel, aluminium, titanium en magnesium, zodat het gewicht tot 1421 kg beperkt kon blijven. Dat houd in dat de gewicht/pk-verhouding uitkomt op 2,81 kg/pk.
De nieuwe ZO6 onderscheidt zich op meer punten van de standaard Corvette dan enige andere Z06 in de geschiedenis van Amerika’s sports car # 1.

30-04-2007 om 10:29 geschreven door skodaman

Corvette C3 1968
De derde generatie Corvettes was begonnen met een totaal nieuwe vormgeving. Omdat die vormgeving geïnspireerd was op het uiterlijk van een haai werden deze jaren wel de "sharks" genoemd. De coupé kreeg voor het eerst verwijderbare dakpanelen (2) en was tevens voorzien van een achterruit die uitneembaar was. De koplampen klapten pneumatisch omhoog in plaats van het systeem in de 1963-1967 Corvettes waar ze d.m.v. een draai mechanisme tevoorschijn kwamen. De accu kreeg een plaatsje achter de stoelen i.p.v. in de motorruimte. Het chassis bleef hetzelfde en de velgbreedte ging naar 7 inch. Ondanks de kritiek op de kwaliteit werden er toch nog 28.566 sharks verkocht. 9.936 coupés en 18.630 cabrio's. Populairste kleur was British Green met op de tweede plaats LeMans Blue.

De derde generatie (C3) – Gedurfde vormen en de grootste V8 ooit

De twee in 1965 onthulde Mako Shark II-concept cars deden publiek en pers versteld staan met hun vele futuristische details als een 'vierkant' stuurwiel, uitklapbare achterspoiler en een uitschuifbare bumper voor extra bescherming. Hoewel deze revolutionaire ideeën niet in de productiemodellen terugkeerden, handhaafde ontwerper David Holls wel de gedurfde gewelfde contouren bij de eind 1967 geïntroduceerde derde generatie Corvette. Met een productieaantal van bijna 543.000 wist deze nieuwe Corvette het succes van zijn voorgangers verder uit te bouwen. In deze periode was de auto populairder dan ooit: met exact 53.807 geproduceerde eenheden is 1979 tot op heden het beste productiejaar uit de geschiedenis van de Corvette.

Met zijn voluptueus gevormde wielkasten had het profiel van de auto iets weg van de Coca-Cola fles van ontwerper Raymond Loewy. De modellen uit deze serie staan daarom ook wel bekend als de 'Coke-bottle shape' Corvettes. In 1969 verscheen het Stingray logo weer op de voorspatborden. In tegenstelling tot bij de C2-modellen werd dit nu echter als één woord geschreven.

Voor het eerst kunnen ook de inzittenden van de coupé de wind door haren voelen: de unieke T-vormige dakstructuur is voorzien van twee afneembare dakpanelen. In de modellen van de eerste vijf productiejaren was zelfs de verticale achterruit demonteerbaar. Na 1977 verdween dit stylingdetail en kreeg de Corvette bij een van de talrijke modelwijzigingen een schuin aflopende glaskoepel achter de B-stijl.

De toenemende aandacht voor veiligheid in het midden van de jaren zeventig leidde onder andere tot overhaaste aanpassingen van de bumpers. Het model van 1973 had bijvoorbeeld de vreemde combinatie van een in carrosseriekleur gespoten kunststof voorbumper en een klassieke verchroomde achterbumper. Een ander gevolg was het uit productie nemen van de targa-versie. De cabriolet verdween in 1976 uit het leveringsprogramma.

De strijd om de pk's bereikte begin jaren zeventig een absolute climax: de Corvette big-blocks uit de periode tussen 1970 en 1974 waren met een inhoud van 7,4 liter en een slagvolume van meer dan 930 cc per cilinder de krachtigste ooit. De big-block met 425 pk uit 1971 was ondanks een verlaagde compressieverhouding, op dat moment de krachtigste motor in een productiemodel uit de geschiedenis van de Corvette.

Tien jaar later bereikten de technici een belangrijke innovatieve doorbraak op het gebied van de wielophanging: in 1981 werd de dwarsgeplaatste stalen bladveer van de achteras vervangen door een exemplaar vervaardigd van composietmateriaal. De voordelen hiervan waren legio: een gewicht van slechts vier kilogram, ongevoeligheid voor roest en een vijf maal langere levensduur

In 1981 verhuisde de productie voor de tweede keer sinds december 1953, ditmaal van St. Louis, Missouri naar Bowling Green in Kentucky. Tot op de dag van vandaag worden de Corvettes hier gebouwd. In juni en juli 1981 werden in beide fabrieken auto's gebouwd. In deze overgangsperiode werden in St. Louis de in één kleur gespoten modellen gemaakt, terwijl de tweekleurige modellen uit Bowling Green kwamen.

30-04-2007 om 10:26 geschreven door skodaman

De Corvette c3 van 1972
Wederom geen uiterlijke verschillen met 1970 en 1971. Meer het laatste jaar van zaken als chromen bumpers voor en achter, de verwijderbare achterruit en de LT1 motoroptie die nu nog "slechts" 255 pk kon ophoesten. Door een andere manier van vermogensmetingen gingen de vermogens van alle motoren naar beneden. De basis 350 leverde nu 200 pk en er was nog maar één 454 big block van 270 pk. Het eerste jaar dat een alarminstallatie standaard was.

30-04-2007 om 10:23 geschreven door skodaman

Corvette grand sport
In 1963 kwam de eerste grote restyling van corvette. Zwaar leunend op het 'Mako Shark'-showmodel werd de Sting Ray geboren. De auto had ook de typerende optische 'breuklijn' over de gehele flank, en deze serie was ook voorzien van de karakteristieke gedeelde achterruit.
De wagen was ook zeer populeir in de autosport

30-04-2007 om 10:21 geschreven door skodaman