|
Fred Vorstenbosch in Vietnam - Hanoi e.o. februari 2009
Het is de tweede maal dat ik hiernaar op reis gaat om mijn vriend en tour operator Son van advies te gaan dienen op het gebied van marketing en toerisme. Ik was circa 4 tot 5 jaar geleden voor het eerst bij hem geweest en heb daar een geweldige tijd gehad.
Eigenlijk snap ik niet waarom, dit in verhouding met andere - ook prachtig Aziatische landen, er relatief zo weinig mensen vanuit Nederland naar Vietnam op reis gaan . Gedurende mijn bezoek trof ik reizigers aan uit Noord Amerika, Australië, Zuid Oost Azië, Duitsland, Frankrijk en andere delen van Europa.
Vietnam heeft veel meer te bieden dan alleen super mooie stranden, alwaar menig ander Aziatisch land ook trots op zou kunnen zijn. Wat je mist in Vietnam is, zijn horden toeristen, die op een of andere manier, kunstmatig het naar de zin moet worden gemaakt.
Vietnam is ontdekken, ervaren, genieten, natuur, cultuur, religies en nog veel meer. Vietnam is een stabiel land. Stakingen, en negatief oponthoud voor toeristen, is men hier wars van.
Op maandag 2/2/2009 vlieg ik rechtstreeks met Malaysian Airlines vanaf Amsterdam naar Kuala Lumpur. Na een korte tussenstop aldaar, vlieg ik door naar Hanoi. Ik ben benieuwd wat er allemaal, sinds mijn laatste bezoek in Vietnam veranderd wordt. Oh ja: ik pak nog een staartje mee van het Chinese Nieuwjaar, dat moet geweldig zijn.
Maandag 02.02.2009
Vanochtend toen ik uit Nederland vertrok voor mijn reis naar Vietnam, was het erg koud, het vroor en in Engeland was zoveel sneeuw gevallen dat het verkeer er erg last van had.
Gisteren stond in de krant dat de weersituatie wel eens problemen op de weg zou kunnen geven en dus had ik besloten, voor de zekerheid, om in plaats van met de auto maar per trein naar Schiphol te gaan. De treinverbinding was prima en binnen de kortst mogelijke tijd was ik op Schiphol, zonder stress, die misschien wel veroorzaakt had kunnen worden door overvolle wegen met druk verkeer. Ruim op tijd kwam ik op Schiphol aan.
Ik had deze mail, voor deze lange reis via Kuala Lumpur naar Hanoi, een business ticket, wat toch erg veel meer reisplezier gaf. Ik weet het, zo n ticket is duurder, maar geeft veel meer dan gewoon reizen.
Het begon al bij het inchecken. Bij de business balie ging dat snel, je hoefde niet in de rij te staan en ik was vlug onderweg naar de douane. Het was erg rustig bij douane. Deze maal geen ellenlange rijen. Door de douane gekomen ging ik direct door naar de KLM business lounge. Lekker rustig een keuze gemaakt uit eten en drinken, rustig comfortabel een krant lezen en rustig wachten totdat het inchecktijd was. Malaysian Airlines zou inchecken vanaf 11.00 uur en vertrekken naar Kuala Lumpur om 12.00 uur. Het was erg druk bij de incheckbalie. Rond 11.00 uur bracht de KLM vertegenwoordigster ons de mededeling dat om onbekende redenen het vliegtuig vertraging had opgelopen en dat we ons weer moesten melden rond 13.00 uur. Iedereen kon een koffiebon krijgen en dat werd later, in verband met deze vertraging ook nog een lunchbon. Ik ging weer terug naar de business lounge voor mijn maaltijd en drinken aldaar.
Om 13.00 uur was ik terug bij de KLM desk en zag, gelukkig voor alle passagiers, dat de bemanning van het vliegtuig bezig was met vlucht voorbereidingen en na nog even wachten konden we instappen. Nu kregen we door dat de vertraging te maken had met een technische storing aan het vliegtuig, die inmiddels was opgelost.
Omdat een vertraging niet altijd goed nieuws is, belde ik voordat ik instapte naar huis om een mailtje naar Vietnam te zenden om hen te laten weten dat het mogelijk is dat ik misschien later zou komen.
Business klasse reizen met Malaysian Airlines is geweldig. De stoel is bijna geheel in te stellen in een bed, maar is geen bed. Ik zat bij de nooduitgang en dat gaf nog meer ruimte dan de andere passagiers in business klasse. Over de service die Malaysian Airlines verder aan boord aanbiedt: is in 1 woord meer dan geweldig. Het eten is geweldig en de drankjes smaakvol. Rond 16.00 uur, na het diner ging het licht in de cabine als volgt uit. Eerst een groen en blauw licht vulden de cabine, vervolgens zwakte dit af naar alleen of blauw of groen en vervolgens na een korte tijd naar verder donker af te zwakken. Iedereen bereidde zich voor op de nacht aan boord. De meest mensen gingen slapen, sommigen keken TV die aan hun stoelleuning vastzat, anderen luisterden naar muziek of deden een computerspel. Ik plugde klassieke muziek in en sloot mijn ogen. Of ik geslapen heb, weet ik niet, maar slaap je niet, dan rust je toch werd mij vanaf kinds af aan al verteld.
De vlucht vanaf Amsterdam naar Kuala Lumpur in Malaysia is 10.600 kilometers en dat kost aan uren ongeveer 12 ½ uur rechtstreeks vliegen. Als ik wakker was keek ik bewust niet op mijn horloge, ik wilde perse niet weten hoeveel uren ik nog moest vliegen.
Ongeveer 1,5 uur voor landing werd weer voorzichtig het licht aangedaan. Een licht ontbijt werd geserveerd en na het afruimen van de maaltijd was het bijna tijd voor landing.
Dinsdag.
Kuala Lumpur is een geweldig mooie en nieuwe luchthaven. Wel kleiner dan Schiphol, maar wat luxe betreft mag deze luchthaven er zeker zijn. Van de ene vertrekpier naar de andere (en naar de stad) rijden er treintjes af en aan.
Ik was met vertraging vertrokken vanaf Amsterdam maar kwam ruim op tijd aan voor mijn doorverbindende vlucht naar Hanoi. Na wat rond gewandeld te hebben, ging ik naar de business lounge van Malaysian Airlines. Deze was wel iets kleiner dan die op Schiphol maar veel luxer. Overal stonden bedienend personeel, klaar voor service met een glimlach.Ik kon gratis gebruik maken van internet en @ mail service hier en, indien ik dat wilde, gebruik maken van een uitgebreide maaltijd met allerlei drankjes. Toen ik naar het toilet ging , deuren voorzien van louvredeurtjes, bleek dat je ook nog uitgebreid en luxe kon douchen. Ook nu bleekt dat er allerlei massages voorhanden waren en een speciale golfbaan en een kinderspeelplaats.
Op tijd vertrok ik terug naar de vertrekpier en na een veiligheidscontrole werd het tijd om te vertrekken. Ook hier aan boord van dit kleinere toestel is de service van Malaysian Airlines heerlijk. Een goede maaltijd en weer service met een glimlach.
Na circa 3,5 uur vliegen landden we op Hanoi Vietnam vliegveld.
Mijn koffer kwam als eerste op de band terecht en ik kon dus al snel door de Vietnamese douane heengaan, die me uiterst beleefd doorliet.
In de vertrekhal stond Mister Son van de Vietnamese touroperator FOOTPRINT al op me te wachten. De laatste maal dat ik hier in Vietnam was (4 jaar geleden) zag je nauwelijks autos op de weg. Nu rijden er een heleboel autos. Veel grote autos maar ook kleine autos.
Mister Son bracht me naar mijn hotel (2 sterren, welke gelegen is op wandelafstand van zijn kantoren. ) en ik checkte in. Het hotel is eenvoudig, maar daar geef ik niet om, zolang er maar een douche en toilet op mijn kamer is. Na mezelf opgefrist te hebben en schone kleding aangetrokken te hebben, wandelden we naar zijn FOOTPRINT touroperator kantoor (voor meer info : www.footprint.vn ). Vele mensen die ik voor 4 jaar geleden gezien had, werkten er nogsteeds. Wel is het aantal personeelsleden gegroeid. Deze touroperator doet zijn werk extreem goed en leveren verschillende reisproducten ook aan enige Nederlandse touroperators met heel veel service en kennis van zaken. Hij heeft op zijn internet uitgebreide informatie voor die toeristen die ook individueel Vietnam willen leren kennen. Deze internet site is beslist meer dan de moeite waard om aandachtig te bekijken..
Ik deelde mijn cadeautjes uit Nederland uit, dronken Vietnamese gele thee en aten Hollandse stroopwafels die ik ook uit Nederland had meegenomen.
Afgelopen week was het TETH nieuwjaar in Vietnam. Iedereen was vrij en deze gebeurtenis met familie en vrienden te vieren. Het is een gewoonte, vertelde men mij, dat je een enveloppe met geld ontvangt als een geluksenveloppe. Ik werd zeker niet vergeten. In een kleine enveloppe zat een bedrag van 10.000 Dong.
Na het eerste gesprek op kantoor werd het tijd om terug te wandelen naar mijn hotel. Vanuit mijn huis in Nederland tot mijn hotel in Hanoi was ik 24 uur onderweg en in touw geweest en dus was ik toe aan rust. Maar eerst nog een gezamenlijk diner in mijn hotel met Mister Son. Een typische Vietnamese maaltijd, groenten, vis en veel rijst, soep met daarin vlees en groenten stonden op het menu.
Na het diner ging ik naar mijn kamer om de rest van mijn bagage ordelijk uit te pakken. Mijn meegenomen transistor radio zette ik een Engelstalig kanaal.
Het was bij aankomst in Kuala Lumpur 26 graden en ik had nog mijn winterkleding aan. In Hanoi, vertelde Mister Son zou het veel kouder zijn, rond de 17 graden, en dat is koud voor de Vietnamezen die dan met winterjassen aan lopen. Bij mijn aankomst in Vietnam was het 22 graden en dat was behoorlijk warm als je met winterkleding vanuit huis hier aankomt.
Het hotel is eenvoudig, de muren tussen de kamers dun, dus gehorig.
Ik nam mijn leesboek, dook onder mijn dekbed, begon te lezen, vond het koud in de kamer, en viel tegen 23.00 uur in slaap.
Woensdag.
Om 08.00 uur werd ik wakker en ging naar de douche. Helaas had ik geen warme douche en dus gaf ik dat door aan de vriendelijke, Engels sprekende receptioniste. Ze zou er zorg voordragen dat ik vanavond wel een warme douche kon gebruiken. Het ontbijt, in Vietnam is, soep met aardappelen en enige groenten, was op mijn verzoek veranderd in vers gebakken broodje met gebakken ei , boter en komkommer. Ik kreeg koffie en thee erbij geserveerd. Ik had nog tijd over en ging op de trappen van de Universiteit , gelegen in de straat waar het hotel is, zitten om fotos te schieten en mijn verhalen op te tekenen.
Vietnamezen staan niet bekend als dikke en lange mensen. In tegendeel, ze zijn klein van stuk en over het algemeen zeker niet te dik, eerder slank. Maar als ik zie wat ze aan hoeveelheid eten opkunnen, dan zouden ze gemakkelijk zo dik en lang zijn als een gemiddelde Amerikaan.
In de ochtend zijn we begonnen met het behandelen van hun toerisme producten en dat was zeer leerzaam te weten hoe men nu werkt en hoe men in de toekomst verder wenst te gaan.
Voor de lunch werd mij gevraagd of ik typisch Vietnamees wilde eten. Ik ben heel nieuwsgierig naar wat een typische Vietnamese maaltijd is. Met in totaal 4 personen gingen we naar de hoek van de straat alwaar op een soort van toegestane illegale manier eten wordt gekookt. Niets moeilijke dingen. Op een metalen emmer staat een soort van wok en daarin wordt toufou klaargemaakt. Ook een soort van draden rijst wordt hier gestoomd, muntblaadjes worden op een eenvoudig plastic bord gedaan. Op lage krukjes zittend op de stoep, in de straat alwaar mensen en verkeer voorbij gaan, hebben we lekker en apart gegeten. Er waren twee soorten van saus. Een milde saus en een tweede saus die de smaak had van Nederlandse (Limburgse) stinkkaas. Ik ben een liefhebber van stinkkaas en nam de keuze te gebruik te maken van de stinksaus. Ik heb er heerlijk van genoten.
In de middag zijn we verder gegaan met toerisme in al zijn verdere aspecten.
Rond 18.15 was ik terug in mijn hotel en heb iets later mijn diner gegeten.
Biertje erbij, koffie en thee als afsluiting. In het hotel is weinig te beleven en dus de straat op. Overal zijn illegale eettentjes. Gewoon wat krukjes op straat, een kacheltje en een pan en klaar ben je. De politie laat ze daar gewoon en wanneer de politie deze eettentjes opruimt beginnen de verkopers op een andere plek met ander materiaal weer hun handel.
In een van deze eettentjes zag ik 3 vrouwen zitten te eten en genoten van gestoomde kippenpoten, die meer op rauwe kippenpoten leken dan op iets anders. Kompleet wordt de poot opgediend met aan de tenen de nagels er nog aan. Ach slands wijs slands eer.
Donderdag.
Ik kan wat moeilijk de slaap vatten en rond 4 uur in de ochtend begonnen mensen naast het hotel en onder mijn raam weer een eettentje. Plastik zeilen werden tussen het hotel en de aangrenzende hekken gespannen en er werd zeer luidruchtig gesproken. Het leek me dat personen naast mijn kamer bezig waren aan het schoonmaken. Nadat ik weer door de herrie in slaap viel, werd ik om 6 uur weer wakker van de herrie, weer van de plastik zeilen en de luidruchtige mensen. Ik kreeg nu het idee dat men een marktkraam onder mijn raam bezig was op te zetten. Toch viel ik weer in slaap tot 8.00 uur en ben gaan douchen. Gelukkig had ik nu wel warm water, gisteren had ik alleen koud water. Na het ontbijt ben ik naar de te adviseren touroperator gegaan voor verder adviseren en discussiëren. De middagmaal, een van de hoofdmaaltijden , werd in een straatsteeg genuttigd. Rijst, bamboe, garnalen,, toufou, etc en soep na. Iets verder op in de straat hebben we, gezeten op zeer lage plastik krukjes, een glaasje thee gedronken.
Na werktijd ga ik naar een houten waterpoppenshow.Bent u benieuwd wat dat zal zijn. Het theater is gelegen aan de overzijde van het centraal gelegen meer in het centrum van Hanoi. Het is ongeveer 15 20 minuten doorstappen vanaf het kantoor van FOOTPRINT. Doorlopen is prima, maar door het zeer drukke verkeer je heen wurmen is een kunst die je moet leren en aandurven. Doe je dat niet, dan wordt het heel lastig om over te steken. Stoplichten met voetgangers en zebras zijn er wel, maar of daarop echt gelet wordt is een tweede. Het devies is: uitkijken of er enige ruimte is om over te steken en dan gewoon gaan. Door middel van je handen laten zien dat je het tegemoetkomende verkeer wilt laten zien dat je wilt oversteken. Eenmaal bij het poppentheater aangekomen is het heel druk. Bussen met toeristen vanuit vele landen van de wereld hebben zich gemeld voor deze zeer unieke waterpoppenshow. Ik denk dat er zon 600 mensen in het theater hebben plaatsgenomen om dit unieke waterpoppentheater te gaan aanschouwen. Ik hoor mensen Engels, Duits, Frans, Amerikaans en andere talen spreken. Naast mij zitten dames uit Montreal Canada. Ik zit net op mijn plaats en de show gaat beginnen. In plaats van een toneel is er een enorme waterbak waar het schouwspel zich gaat afspelen. Aan de zijkant van het toneel zit een zang en muziekgroep klaar om de show in het Vietnamese te begeleiden.
Het décor bestaat uit een oud typisch Vietnamese huis, welke gelegen is aan een vijver. Omdat de voertaal van de show Vietnamese is, heeft FOOTPRINT voor haar gasten een Engelstalige folder uitgegeven, zodat men dan weet waar het om gaat. Dit waterpoppen spektakel is zeer oud. Belangrijk zijn in dit spel de draken, schildpadden, vissen en natuurlijk de hoofdpersonen. Allen gemaakt van schitterend gedecoreerde en geverfde houten poppen. Wat er allemaal gedurende deze 1 uur durend show wordt gezien is voor mij bekend. Ik denk dat het een must is, wanneer u in Hanoi bent, om dit spektakel te gaan bezien. Voor de prijs hoeft u het niet te laten.
Na de show ben ik teruggekeerd naar het kantoor van
FOOTPRINT Travel specialist nummer 1 in Vietnam voor verslag.
Vrijdag.
Er was enige verwarring in mijn hotel ontstaan. De receptioniste vertelde dat ik vandaag zou uitchecken. Ik vertelde haar dat ik pas de volgende week vrijdag dat zou doen. Neen vertelde ze, U gaat uit in het weekend, naar de bergen, en u vertrekt vandaag. Vriendelijk werd ik verzocht om mijn koffers te gaan pakken en deze te stallen achter de receptie en de kamer te ontruimen. Nadat ik alles had ingepakt, bleekt het om een misverstand ging. Ik ging dus zaterdag naar de bergen en kwam weer op zondag terug in het hotel. Dus nu is alles ingepakt reeds voor morgen vertrek.
De zon schijnt uitbundig, het lijkt wel lente. In Nederland denk je nauwelijks aan deze temperatuurverschillen. In februari is het gewoon koud in Nederland. Of je boekt een vakantie naar de sneeuw of naar Cran Canaria vanwege de zon.
Eigenlijk kan je, indien je dat wenst, ook gewoon nu, indien het om de temperatuur en cultuur gaat, naar Vietnam gaan. De niet werkende Vietnamese mensen liggen in het zonnetje te dutten, zitten, weer in het zonnetje, lekker op een lokaal terras, aan het meer of doen gewoon niets. Dus je kan ook in begin februari al naar Vietnam op vakantie gaan.
Na de hele dag gewerkt te hebben en adviezen met betrekking tot toerisme te hebben gegeven, ben ik teruggegaan naar mijn hotel voor (weer) een rijstmaaltijd. In mijn hotel wordt er nauwelijks Engels gesproken, dus indien je een maaltijd besteld kan dat een probleem zijn. Ik vraag wel de menukaart, wijs een product aan en wacht verder af wat er komt. Krijg ik iets wat ik niet wenst te eten, dan probeer ik het eerst en wanneer het echt niet te eten zou zijn dan eet ik het niet, echter dat is nog niet voorgekomen. Meestal bestaat de maaltijd uit soep, rijst, groenten, vlees of visproducten, een Halong biertje erbij en dat is het dan. Standaard liggen er twee eetstokjes op tafel. Ik heb vaak geprobeerd om er mee te eten, dat lukt slecht. Nu men dat weet, krijg ik in plaats van eetstokjes gewoon mes, vork en lepel.
Na mijn avondmaaltijd ga ik meestal ook even wandelen. Dus ook gisterenavond. Toen ik een tijdje gewandeld had en bij het Hilton Hotel was aangekomen, volgde me een jonge vrouw op een scooter. Toen ik even stopte, riep ze me toe: Sir Boem Boem, only $ 20,00. Prostitutie is ten strengste verboden in Vietnam en de politie treed er hard tegenop.
Toen ik weer terugkwam in mijn hotel was ik slaperig en wilde al vroeg naar mijn kamer gaan. Echter de receptie en de rest van de staf was aan het eten en vroegen mij aan tafel aan te schuiven. Eerst wilde ik niet,men zette toch een stoel bij, ik wees er vriendelijk op dat ik al gegeten had en men begreep dat ik geen honger had. Er werd een glas bier voor me ingeschonken en we proosten op het nieuwe jaar. Ik had het gevoel dat ze wensten dat ik langer kon blijven, echter ik was echt heel erg moe en ging dus vroeg naar mijn kamer. Nam mijn leesboek ter hand (Sappho echt een goed boek), ging in mijn bed liggen en las verder in mijn boek tot de slaap me dat onmogelijk maakte.
Zaterdag
Vandaag een halve dag op kantoor. In de loop van de dag vertrekken we voor een verblijf voor 1 nacht in de bergen.
Ik had dus vanochtend weer mijn koffer en handbagage gepakt. Ik checkte voor 1 nacht uit. Mijn hotelkamer is weliswaar eenvoudig maar verder goed. Wat wel voor mij een probleem was in deze kamer, is dat rond 4 uur in de ochtend personeel van een buiten restaurant, de dekzeilen begint vast te binden aan de muren van en het hotel en het pand er naast. Men klimt ladder op en af, stapelt pannen op en in elkaar, zet krukjes neer voor de eerste bezoekers die al rond 6 uur komen eten. Kortom deze mensen hebben hun bedrijvigheid en ik de herrie vanaf 4 uur in de ochtend. Nu ik toch voor 1 nacht ben uitgecheckt en dus morgen weer terug ben in het hotel, heb ik de receptie gevraagd om me voor de rest van mijn verblijf wel een kamer te verstrekken waar ik wel rustig kan slapen.
Het weer zit mee, het is weer wat warm, zo rond de 21 graden, de lucht grijs bedekt, maar dat is in Hanoi.
In de loop van de middag vertrekken we met drie personen voor een bergenrit van 200 KM naar de plaats Moc Chan, gelegen op circa 25 KM van de Cambodjaanse grens. De rit er heen is zeer afwisselend, eerst door het overdrukke verkeer van Hanoi om vervolgens via een 2 baans weg de bergen in te rijden. In Moc Chan wordt de verjaardag van Son zijn vrouw Huan, haar opa gevierd. Hij is 91 jaar en dat moet gevierd worden. 91 jaar is niet alleen in Nederland een oude leeftijd, maar in Vietnam ben je dan stokoud.
De bergenrit is geweldig mooi, veel groen, rijstvelden, toch nog drukker verkeer dan gedacht. Nadat we 1 uur buiten Hanoi zijn, stoppen we voor een lunch. Terwijl we zitten te lunchen wordt op kosten van het restaurant de auto gewassen. Wat een service, misschien iets voor Nederlandse restaurants om ook deze extra service te verlenen.
Na de lunch slingert de weg verder door de bergen. Ik denk dat de bergen maximaal 500 meter hoog zijn. Van tijd tot tijd zien we houten huizen op palen staan langs de weg. Verder gaan we langs tropische velden, lopen runderen vrij op de weg, en spuiten motorfietsen langs de autos voorbij. Zware trucks hebben veel moeite om omhoog te klimmen en dat houdt voor autos weer op. Langs de weg wordt op een klein marktplaatsje groente en fruit verkocht. Ik wordt opmerkzaam gemaakt op iets speciaal voor mij wat ik niet ken. In een lege huls bamboe is gekookte rijst gedaan, wel of niet voorzien van groenten en vlees. Dat kan je dus kopen en wanneer je honger hebt, breek je de stengel gewoon open, indien nodig warm je deze stengel eerst op in een vuurtje, en daarna aan je de inhoud gewoon opeten. Uiteraard moet ik dat ook proberen en we drinken er vocht van kokende maïskolven bij. Het een en ander smaakt buitengewoon lekker, althans beter dan ik had verwacht.
Na aankomst in de plaats Moc Chau, krijg ik van Son instructies hoe om te gaan met oudere mensen. Beleefd knikken en wanneer er voedsel en / of drinken wordt aangeboden, niet weigeren.
In een oude garage, welke van de oude man is, wordt vanavond door middel van veel rijstwijn en nog veel meer eten, voorzien van taart en muziek zijn verjaardag gevierd. De oude man was is gekleed in een pak maar voor de festiviteiten hijst hij zich in een oranje outfit, dat hem overigens zeer goed staat. Omdat Son alleen diegene is die ook Engels spreekt, zal hij, waar nodig, voor mij vertalen.
Zoals gezegd, de jarige opa van Huan is 91 jaar oud, naar zeggen is hij zo gezond gebleven omdat hij altijd slechts 3 kommetjes rijst eet per dag, bijna geen vlees of vis en matig is met alcohol. Opa heeft 3 kinderen en een hele rits van klein en achterkleinkinderen. Allen kent hij bij naam en bij wie wie hoort. Knap hoor. Hij doet nog alles zelfstandig en heeft geen hulp nodig, Hij is een krachtig persoon die zijn mening geeft en zeker niet doof is.
Of ik een Nederlandse liedje voor de Vietnamezen wilt zingen op de party. Ik zing lang zal hij leven in de gloria en iedereen klapt mee.
Inmiddels staan op de tafels kooktoestellen waarin water aan het koken is. Rauw vlees, vis, kip, eieren en groenten wordt er in de pan gegooid om te worden gaargekookt. Daarna is het gereed om met je eetstokjes uit de pan te vissen en in je etenskommetje te doen, te voorzien van spijzen en te gaan opeten. Daarbij hoort rijstwijn, dat overigens zou sterk is als jenever of wodka. Uit kleine glaasjes wordt rijstwijn gedronken en telkens weer is er een reden om voor een speciaal persoon te komen proosten. Deze avond was dat op de eerste plaats Opa, maar op de tweede plaats was ik dat. Na het proosten sla je het glaasje rijstwijn in 1 x in je keel. Hierna geef je mensen rondom je heen een hand. Dus er worden dan heel wat redenen gegeven of gemaakt om meer dan genoeg te drinken. Pas maar op dat je dan niet dronken wordt hiervan.
Na het diner gaan al de eerste oudere vrienden en kennissen weer huiswaarts. Voor de jongeren blijft de Kareoke, en dat wordt met groot plezier dan ook gedaan. Natuurlijk zong ik ook mijn liedjes mee.
Om 21.00 uur is het feest ten einde. Ik help mee om de feestzaal op te ruimen en wordt daarna naar hotel Hunong Sen gebracht. Helaas is in dit hotel een grote groep jongeren gehuisvest. Het duurt even voordat ze rustig gaan slapen. Het hotel heeft geen restaurant en dat komt goed uit, kan ik morgen bij de warme bakker eens een vers broodje kopen en melk erbij drinken.
Zondag.
Uiteindelijk toch lekker geslapen. Om precies 6.uur begint via luidsprekers keiharde muziek en teksten te tetteren. Je bent gelijk wakker en zo zijn ook de andere hotelgasten. Dit geluid stopt niet eerder dan 7 uur en dan is het hele hotel wakker en iedereen gaat het hotel dan al verlaten. Inclusief de jongeren. De muziek uit hun bus is natuurlijk ook behoorlijk hard. Het leven in de plaats lijkt ook te beginnen direct nadat om 6 uur de luidsprekers zijn werk doen.
Nu weer valt het mij op hoe groot onder meer Nederlanders zijn in vergelijk met Vietnamezen. De WC, wastafel, de douche en meer, alles is lager. De sloten op de deuren zijn ook lager geplaatst dan wij gewend zijn.
Om 08.30 komt Son mij halen voor een interessant ritje buiten de stad. We rijden langs theeplantages, fruitbomen met perziken en kleine appels, en nog veel meer. De thee wordt geplukt in de periode april tot november. Er zijn 2 soorten van thee die hier groeien, de Vietnamese thee en Chinese thee. De laatste schijnt goed voor de huid te zijn.
Niet ver van deze theeplantages woont een heel aparte groep van mensen. Ze zijn Homong en hadden vroeger geen vaste standplaats. Nu wonen ze in houten grote huizen wat meer op boerenschuren lijken. De kleding is heel apart. De vrouwen dragen weide-uitlopende rokken en de mannen dragen zeer ruim vallende broeken.
Bij de dames wordt rond de enkels een brede band textiel gedragen, dit is om zich te beschermen wanneer ze in het gras lopen of langs rotsen in de bergen lopen. Buiten staat voor het huis een groep van 13 of 14 jarigen meisjes en jongens. Er is een jongen bezig om het meisje te stelen. Dat is bij hen een gebruik. Het meisje is heel verlegen en probeert dit te voorkomen. Dit lukt wel op dit moment, maar de jongen zal blijven volharden totdat het meisje zich min of meer overgeeft aan hem. Daarna komen er meer gebruiken met de bedoeling dat ze uiteindelijk gaan trouwen. De Homong mensen weten niet hoe oud ze zijn. Toen we een jong moedertje met 2 kindjes zagen staan, heeft Son haar gevraagd naar haar leeftijd. Ze wist het niet . Son vroeg het aan haar moeder en die wist ook niet hoe oud ze zelf was laat staan hoe haar dochter is.
We werden gevraagd om in de woning van deze vrouw te komen. Het is in Vietnam een gewoonte dat je dan direct gele thee krijgt ingeschonken. Hun huis lijkt meer op een grote boerenstal. Deze is opgedeeld in 2 delen. Een deel is voor de grootouders en het andere deel is voor de moeder en haar dochter met hun kinderen. Tussen het woongedeelte en het slaapgedeelte is geen verschil. Zover er meubelen zijn staan die in de vrije ruimte opgesteld.
Het schijnbaar belangrijkste meubel is de kast met TV, CD speler en een oude radio met hele grote speakers. Na een korte tijd zijn we weer vertrokken vanuit de Homong familie naar onze Opa gastgever. De lunch was op kranten, die op de grond zijn gelegen, opgediend. Bier met vlees, vis en rijst en veel groenten. Na de lunch worden de kranten opgerold en het vuil in de vuilcontainer geworpen. Eenvoudig maar netjes.
Na de lunch vertrekken we weer richting Hanoi via praktisch dezelfde route als we zijn gekomen. Onderweg stoppen we bij een in Vietnam bestaande Thaise dorp Maai Chau. In dit dorp zijn alleen houten huizen die op palen staan. Onder het huis staat een weefgetouw alwaar men zijden shawls in de meest mooie kleuren maakt en deze vervolgens verkoopt aan ondermeer toeristen.
Na inkopen gedaan te hebben rijden we terug naar de weg die ons naar Hanoi zal brengen. Onderweg stoppen we nog 1 x. Een soort van bamboestokken staan in verkoopstandjes te koop. Het blijken geen bamboestokken te zijn, maar suikerrietstokken, die ter plaatse in mootjes worden geslagen en gepelt en vervolgens worden leeggegeten. Of leeggezogen. Op de resten staan de runderen reeds te wachten, zodat uitspugen van je kauwsel voor de runderen extra eten oplevert.
Uiteindelijk wurmen we ons met de auto, zeer traag voortbewegend, door de drukte van Hanoi om uiteindelijk na 5 uren rijden in mijn hotel aan te komen.
Maandag.
Vandaag is het, het twee na belangrijkste feest in Vietnam na Teth. Op de werkplek maakt het personeel een kookpot op het tafelbiljart klaar en gezamenlijk wordt er veel eten gezamenlijk genuttigd. Niet door mij, ik had afgelopen nacht last van mijn maag, gesterkt door diverse Rennies, doe ik vandaag zeer rustig aan en at ik alleen en kom rijst.
Dinsdag
Helaas weer de dag van mijn vertrek. Via Hanoi vlieg ik weer naar Kuala Lumpur in Malaysia om verder met de nachtvlucht naar Amsterdam te vliegen.
Het was weer een geweldige tijd in Vietnam.
Bent u een individuele reiziger en bent u gewoon om , eventueel met hulp van een organisatie, zelf uw plan te trekken in Vietnam ( van Noord naar Zuid), neem dan contact op met FOOTPRINT.
Bent u een tour operator en wenst u 8 - 15 - 22 daagse reizen aan de man brengen, juist zoals u dat wilt hebben voor uw klanten, neem dan beslist ook contact op met de Vietnam specialist nummer 1 FOOTPRINT via www.footprint.vn
Hierbij alvast enige Vietnamese woorden:
Hoeveel bao nhieu tien
Te duur dat qua
Ik wil 1 van deze kopen xin loi,toi khongmua
Mag ik 2 bier a.u.b cho toi hai bia di
Ik ben vegetariër toi an chay
Erg lekker rat ngon
Rekening a.u.b thanh toan tien
Ik wil in dong betalen toi muon tra bung tien Vietnam
Waar is de dokter bac syo dau
Ik heb alle vertrouwen in Mister Son en zijn kundige medewerk(st) ers., dus waarom niet.
Fred Vorstenbosch
Febr. 2009
|
