De Helikoptervlucht boven de Grand Canyon.

Vanmorgen om 6.30 uur opgestaan, om op tijd bij het vliegveld in Tusayan aan te komen.

Precies om 7.30 uur kwamen we hier aan, waar we eerst een filmpje over de veiligheidsinstructies te zien kregen. Daarna moesten we nog even wachten, werden er  kaartjes uitgedeeld met nummers erop en werden we naar de helikopter begeleid. Ik (Sandra) had kaartje nummer 1 en dat betekende dat ik naast de pilote mocht gaan zitten, fantastisch natuurlijk, met nog meer uitzicht, zowel vooruit als loodrecht naar beneden.

Rob en de kinderen zaten achterin met nog een echtpaar, verdeeld naar gewicht.

Klokslag 8.00 uur gingen we de lucht in en stegen we tot een paar honderd meter hoogte.

Het eerste stuk ging over het immense bos van pinetrees (het grootste pinetree gebied van Amerika), al snel daarna vlogen we over de Grand Canyon. We vlogen eerst over de North Rim, daarna over de East Rim en tenslotte over de South Rim en doorkruisten een aantal keren de Colorado river, die als een slagader door het hele gebied liep. Het was enorm indrukwekkend om van bovenaf in die diepe en grootste kloof ter wereld, behorend tot de 7 natural wonders, te kunnen kijken. Door de koptelefoon kregen we via de pilote de nodige informatie over de Grand Canyon, wat afgewisseld werd met achtergrondmuziek en met specifiek uitgekozen muziek van de Dire Straits (Brothers in Arms) en Zucchero (IL Volo), wat een kippenvel gevoel gaf. De vlucht duurde in totaal 45 minuten.

Na deze zeer indrukwekkende helikopterervaring vervolgden we onze route, met de langste rit van onze vakantie, namelijk van de Grand Canyon naar Palm Springs in California.

Onderweg kwamen we langs Bedrock, het plaatsje dat genoemd is naar, en nagemaakt is van  de tekenfilmserie de Flinstones. In het bijgelegen restaurant hebben we een uitgebreid ontbijt genomen. Daarna snel verder want we hadden nog heel wat uurtjes te gaan.

We kwamen ook nog, al vrij snel na Bedrock, bij het plaatsje Williams, waar nog een stukje van de oude Route 66 ligt. Dit stuk, puur uit nostalgie en vanwege historie bewaard gebleven stuk oude (snel)weg, hebben we nog even gereden. Het stelde eigenlijk niet meer zo veel voor. Je zag nog wat oude gebouwtjes, verder links en rechts wat oude troep, maar was toch wel leuk om nog even gezien te hebben.

Daarna weer verder, niet over de highway, maar weer over de byway, een scenic way, wat weer een enorm mooie route opleverde. We kwamen nu weer door bergen, waarbij weer veel geklommen en gedaald moest worden over enorme kronkelweggetjes, met een afgewisselde omgeving van uitgestrekte bossen en op een gegeven moment weer door woestijnvlakten met af en toe een reusachtige cactus.  

De temperatuur was hier ook weer enorm hoog en er was geen wolkje te bekennen. Na voor het eerst even fout gereden te hebben kwamen we in Palm Springs aan bij ons nieuwe hotel de Palmcourt Inn.

Na de spullen gauw in de kamer gezet te hebben zijn we eerst even lekker gaan zwemmen in het werkelijk mooie grote zwembad, omgeven door palmbomen en uitzicht op de bergen. Hier hebben we echt lekker even een paar uur gerelaxt om bij te komen van de langste autorit van onze reis. Er stond ook verder niks op het programma.

We hebben nog geprobeerd om alles wat we al in Word gezet hadden op het Web-log te zetten, maar de internet verbinding was erg slecht en viel elke keer weer uit. Dan morgen in Anaheim nogmaals proberen.

’s Avonds rond een uur of negen zijn we het centrum van Palm Springs doorgereden en hebben we nog heerlijk in een Mexicaans zaakje wat gegeten, wat weer erg lekker en gezellig was.

Anaheim : Disneyland

De nationale natuurparken hebben we nu definitief achter ons gelaten. Gisteren een lange rit gehad van de Grand Canyon tot aan Palm Springs, waar we geen activiteiten hadden ingepland staan en eigenlijk meer een rustdag voor ons was, of anders gezegd een overgangsdag, om ons op te maken voor de slotweek van onze vakantie, welke in het teken staat van de pretparken, waaronder uiteraard Disneyland. We waren vanmorgen dan ook weer vroeg opgestaan omdat we al bijtijds in Disneyland wilde zijn, wat overigens slechts 2 uurtjes rijden was vanaf Palm Springs.

De kinderen hadden eerst niet veel zin om hun bed uit te komen, maar toen ze hoorden waar we heen gingen schoten ze als een haas hun bed uit, want dit was toch wel een hoogtepunt voor hun.

Na het ontbijt zaten we om 8.00 uur al weer op de weg richting Anaheim bij Los Angeles.

De hectiek op de wegen was goed te merken, in tegenstelling tot de vele rustige wegen die we hiervoor hadden gehad, het was weer goed opletten geblazen.

Maar na twee uurtjes toch weer bij onze bestemming aangekomen, het hotel Alpine Inn.

Gelukkig konden we ondanks het vroege uur toch al inchecken, dit was wel erg fijn, omdat we de koffers dan vast in de kamer konden zetten.

Het was trouwens weer een heel goed hotel, met een hele gunstige ligging ten opzichte van het Disneypark. We hadden de bovenste verdieping en keken zo uit op de parkeerplaats en enkele attracties van het Disneyland park. Daardoor hoefden we slechts een klein stukje te lopen, waarna het Disneytreintje ons oppikte en ons naar het centrum van het park bracht.

Om 11.00 waren we in het park, welke uit 2 delen bestaat; Disneyland en Disney’s Adventureland en deze lagen naast elkaar, met ieder wel een eigen toegang. We namen daarvoor een 2 daagse pas, zodat beide parken in 2 dagen bezocht konden worden. Vandaag met Disneyland begonnen en morgen Adventureland, met hoofdzakelijk  snelle attracties, achtbanen, etc.

Het was wel enorm druk, maar dat was wel een beetje te verwachten. Bij de grootste, meest populaire attracties was de wachttijd gemiddeld een half uur, maar het had nog veel erger gekund, gezien de opgestelde dranghekken. Het park was geopend tot 12.00 ’s nachts, dus hebben we wel alle attracties kunnen meemaken op een na (finding Nemo, de nieuwste attractie van het park), daar bleef de wachtrij ook rond 23.30 op ongeveer een uur. Ook de parade gezien, een fantastische licht- en waterspektakel met heel veel show en het afsluitende vuurwerk, wat werkelijk schitterend was   

Dag 18 : Anaheim
Overnachting: Alpine Inn

De laatste bestemming : Los Angeles

Vanmorgen rustig aan gedaan na de twee vermoeiende dagen in de pretparken.

Voordat we vertrokken naar onze laatste bestemming van de vakantie; Los Angeles, hebben we eerst toch maar weer eens even gebeld naar United Airlines, aangezien de status van onze lost bagage claim, die we via hun internetsite kunnen volgen, nog altijd niet veranderd was.

En de tijd begon nu toch wel te dringen om de koffer nog in Amerika in ontvangst te kunnen nemen. We hadden feitelijk nog maar een dag of vier voorat we weer naar Amsterdam zouden vliegen. Het telefoongesprek duurde zoals gebruikelijk weer gemiddeld zo’n 30 tot 45 minuten. Maar uiteindelijk kregen we wel de verlossende mededeling, onze koffer was terecht!! Eindelijk !!! Wat bleek, hij was op Los Angeles airport aanbeland en daar al die tijd blijven staan. Hij zou vandaag met een speciale delivery service naar ons nieuwe hoteladres in Los Angeles bezorgd worden. Uiteindelijk heeft dat toch ook weer nog wat moeite en tijd gekost, omdat we niet hadden vermeld dat het hotel in Hollywood lag, maar in Los Angeles.

Daardoor is de koffer met vertraging uiteindelijk om 2 uur ’s nachts afgeleverd in ons hotel.

We waren echt dolgelukkig met het nieuws over de telefoon en pas echt toen we de koffer de volgende morgen ook daadwerkelijk zagen en dan helemaal toen we de volledige inhoud zagen. Eindelijk de kleren van Jordy, de leesboeken van Danny en het allerbelangrijkste de geleende GPS / Tom Tom apparatuur van Sandra’s collega Jos. Ja Jos, we durven het nu pas eigenlijk te vermelden, we hadden jouw apparatuur met standaard, snoeren en alle andere toebehoren in deze koffer gedaan. Stom achteraf gezien, maar om dat alles als handbagage mee te nemen, waardoor zo’n tas zo gauw vol zit, terwijl je het pas in Amerika nodig hebt, leek ons op voorhand niet handig. Gelukkig is het nu goed afgelopen en kunnen we jouw GPS voor de laatste dagen in LA alsnog gebruiken. Ik moet zeggen dat we ons heel de vakantie goed hebben kunnen redden zonder die apparatuur, gewoon omdat de wegen in Amerika heel goed aangegeven staan. Met name in de grote steden zoals in San Francisco, Las Vegas en nu dan Los Angeles komt dat gewoon wel heel goed van pas. Voornamelijk nog wel LA, omdat dit echt een waanzinnig grote stad is. Dus al met al, hebben we er nu toch nog profijt van.

Uiteindelijk kwamen we in een waanzinnige euforie stemming om de teruggevonden koffer rond twaalf uur in Los Angeles of beter gezegd Hollywood aan. Het hotel heette Hollywood Orchid Suites, met echt een waanzinnige ligging in het centrum, namelijk hoekje om en je staat op de Hollywood Boulevard, met de bekende Walk of Fame, waar alle beroemdheden van zowel de film- als de platenindustrie met een eigen ster in het trottoir zijn vereeuwigd, evenals hun hand- en voetafdrukken direct bij het Chinese Theatre en het Kodak Theatre, waar eens per jaar de rode loper uitgelegd wordt voor de filmsterren, die daar hun grammy’s op komen halen tijdens het jaarlijkse filmfestijn; de Oscar uitreiking. Die dag hebben we voornamelijk een beetje in het centrum, rond deze boulevard doorgebracht. Tegen de avond nog even met de auto er door heen gereden en de wijk Beverly Hills opgezocht. Ook zagen we al heel gauw het bekende Hollywood sign in de bergen, maar hebben geen moeite gedaan dit van dichtbij te bekijken. ’s Avonds, na eerst nog wat gegeten te hebben in Sizzler’s, voor ons een oude bekende uit de Florida vakantie van 1991, gingen de jongens zwemmen en bleven in het hotel, waar gelukkig weer een goede en gratis internetaansluiting was. Sandra en ik zijn nog eens de Hollywoodboulevard opgelopen, waar we wat gedronken hebben in Pig n’ Whistle, een tentje met een oorspronkelijk interieur uit 1927. $ 16,00  excl. tip voor een wijntje en een Budweiser was wel een beetje te veel van het goede. Buiten gekomen zagen we dat het avond/nachtleven in LA pas goed op gang was gekomen. Horden jongelui, voornamelijk jonge meiden van rond de  twintig jaar, bestormden de uitgaansgelegenheden met hun hele chique en vaak zeer korte jurkjes, en dito pumps compleet met stilettohakken. En dan ook nog eens aan komen rijden in hele dure e/o snelle auto’s, die dan vervolgens weg werden gezet door een of andere boy. Dat was duidelijk de jetset jeugd van Beverly Hills, dat kon niet missen. We hebben in een paar uur tijd auto’s voorbij zien komen, die je in Nederland normaal een enkele keer in je leven ziet; om er een paar te noemen, een Lamborghini, een Lotus, vele soorten Hummers, uiteraard ook de meterlange limousines en een aantal prachtauto’s, waarvan ik het merk niet kon herkennen.  Kortom ik keek mijn ogen uit en ging in opgewonden staat van al dat moois terug naar het hotel. 

Dag 20 : Los Angeles
Overnachting: Orchid suites Hotel

Dag 21: Los Angeles
Overnachting: Orchid Suites Hotel

Santa Monica Beach en Venice Beach

Vandaag de laatste dag in Los Angeles en de voorlaatste dag van de vakantie. Morgen vroeg om 10.50 uur staat voor ons de terugreis via Chicago naar Amsterdam te wachten. Vandaag dus nog een laatste dag in LA en die zouden we gaan benutten om te relaxen en bij te komen van de indrukken en vermoeienissen van de laatste dagen en eigenlijk ook van de gehele vakantie. Waar kan je dat beter doen dan lekker op het strand. Natuurlijk het strand van California, het strand waar California ook om bekend staat, vooral bij de surfers door zijn machtige hoge golven. De stranden die we bezocht hebben zijn Santa Monica beach, met een prachtig breed zandstrand, waar Pamela Anderson voorheen rondhuppelde in haar rode badpakje voor de filmopnames van Baywatch. Hier hebben we lekker een groot deel van de dag doorgebracht, lekker in de zon gelegen en in de golven gedoken. Golven, die we overigens wel hoger hadden verwacht, maar wel lekker dat we er veilig in konden en mochten zwemmen, ondanks dat er wel constante toezicht op was. Voordat we het strand opzochten, heb ik zelf alleen eerst nog even rond een uur of negen ‘s morgens de Hollywood Bowl bezocht, welke 10 minuten rijden van ons hotel vandaan lag. In dit openlucht theater/stadion hebben de Beatles in 1965 een concert gegeven, waar ik nog wel de geluidsopnamen van heb,  alhoewel je meer het geschreeuw van de fans hoorde, die de muziek overheerste. Gaf toch een apart gevoel daar nu op de tribune te zitten en te kijken naar het podium, die evenals de banken nog origineel zo uit de jaren zestig zijn gebleven.

Na het uitchecken van ons hotel zijn we weer gezamenlijk richting Santa Monica beach gereden. Voordat we daar aankwamen zijn we eerst nog eens door de chique wijk Beverly Hills gereden. Daar hebben we een bezoekje gebracht aan een van de duurste winkelstraten ter wereld, de bekende Rodeo Drive, waar de celebrities uit de show- en glamourwereld hun inkopen doen van o.a. kleding, schoenen en sieraden. In die straat ook weer vele dure automerken voorbij zien komen, zelfs ook een Ferrari en twee keer een Rolls Royce.

Na Santa Monica beach zijn we tegen het eind van de middag naar Venice Beach gelopen. Venice beach staat bekend om zijn levendige boulevard, met tal van kraampjes, waar van alles en nog wat gekocht kan worden. Vele artiesten, kunstenaars en straatmuzikanten brengen hier leven in de brouwerij, wat het erg gezellig maakt. Natuurlijk ook gedurende deze wandeling langs het strand vele joggers, skaters en andere sportfanaten gezien.

Met het vallen van de avond zijn we onze laatste hotel op gaan zoeken, het Howard Johnson hotel, dat op 5 minuten rijden ligt van Los Angeles Airport. Daar nog voor een laatste keer genoten van een zwembad en dit keer ook een lekker hete jacuzzi. Daarna douchen, omkleden, inmiddels liep het al weer tegen tienen, en in de buurt weer eens bij een Denny’s gegeten. Daarna in de straat om de hoek van ons hotel de huurauto, de Dodge Caravan, ingeleverd, wat overigens heel vlot verliep en terug naar het hotel, voor de allerlaatste nacht van onze vakantie in de USA.

De volgende morgen zullen we rond acht uur van het ontbijtbuffet gebruik maken, waarna we om negen uur met het shuttlebusje van het hotel naar het vliegveld gebracht zullen worden. Dan zijn we ruim op tijd voor onze terugvlucht van 10.50 uur naar Chicago, waar we na 3 ½ uur vliegen en 1 uur overstaptijd onze reis richting Amsterdam zullen vervolgen, waar we de volgende morgen, donderdag 30 augustus om 09.20 uur Nederlandse tijd aan zullen komen.

Dan zullen we terug kunnen kijken op een zeer geslaagde vakantie met naast het enige minpuntje, de voor drie weken gemiste koffer, zeer vele onvergetelijke hoogtepunten met daarbij zeer vele mooie herinneringen.