Onze Voorbereiding:

Maanden geleden zaten we al te denken om een verre reis te gaan maken.
Het Westen van Amerika trok ons erg aan, ook omdat we al een keer in het oosten waren geweest en omdat de kinderen nu ook een goede leeftijd er voor hebben, besloten we dat dit de vakantiebestemming van dit jaar zou worden. De periode waar we voor hebben gekozen is de maand Augustus.
In eerste instantie wilden we een georganiseerde reis met Djoser
Jongeren reizen maken, maar na beraad toch besloten om alles zelf te organiseren.
Zeker met veel hulp en tips van AllesAmerika, hebben we onze reis nu zo goed als helemaal rond.
Onze Vlucht hebben we geboekt bij Skybreakers.
We vertrekken op 7 Augustus om 11.05 uur vanaf Amsterdam Schiphol met een overstap in Chicago en zullen als alles goed gaat om 17.35 uur Amerikaanse tijd in San Fransisco aankomen.
We hebben vanuit Nederland al een auto gehuurd via Eautohuur.
We kozen voor een ruime 7 persoonsauto Chevrolet Uplander.
Ook alle hotelovernachtingen hebben we via het internet geboekt, waaronder een paar hele luxe in LAS VEGAS en ook een paar cabins in de natuurparken zelf.
Het aftellen is nu begonnen nog precies twee weken en we vertrekken!

Onze vakantie naar Amerika is vandaag begonnen.

De wekker liep om 5 uur af,was toch wel erg vroeg, maar dat kon de pret niet drukken.

Marian was er goed op tijd en om ongeveer half 7 vertrokken we met de auto richting Centraal Station.

De trein vertrok precies op tijd om 7 uur,en om 7.45 uur waren we al op Schiphol.

Het inchecken verliep snel en voorspoedig, dus we hadden nog genoeg tijd om wat te shoppen en een lekker broodje te eten.

Onze vlucht naar Chicago had wel wat vertraging van ongeveer een half uur,dus we gingen om 11.40 uur Nederlandse tijd  de lucht in.

De vlucht vloog om met de ruime keuze aan films  en om 12.50 uur Amerikaanse tijd landen we op Chicago.

Daarna weer door de douane ( wat een chagrijnen zijn dat zeg!) ,daarna de koffers ophalen dit heeft ons een uur gekost, Vervolgens nog een keer je bagage controleren,schoenen moesten uit ,riemen af , de laptop werd uit de tas gehaald.Maar uiteindelijk toch nog alles op tijd gehaald en konden we weer verder.Hier de eerste Starbuck gezien en natuurlijk een lekkere Frapucino caramel besteld.

Om 15.00 uur ging onze vervolgvlucht naar San Fransisco, met een vertraging van een half uurtje en om 17.30 uur Californische tijd ( weer 2 uur erbij ) landden we op San Fransisco airport.

Het was alleen nog een kwestie van koffers ophalen en dan met een taxi naar het Grant Hotel,alleen verliep het wat anders want er kwamen maar 3 koffers in plaats van vier.

Doorgegeven bij Bagage claim,die konden op dit moment ook niet zoveel, dus wat papieren invullen en maar hopen dat hij morgen bij het hotel afgeleverd wordt.

Met de taxi naar het hotel( die man was erg spraakzaam) spullen in de kamer gezet.

Daarna nog even wat gegeten bij een Pizzeria en om 21 uur ging het licht bij iedereen uit!

Dag 2: San Francisco
Overnachting: Grant Hotel

Dag 3: San Fransisco
Overnachting: Grant Hotel

Dag 4: Yosemite National Park
Overnachting in Curry village canvas

Dag 5: Yosemite
Overnachting: Camp Curry Canvas

VIVA LAS VEGAS…..

We hebben goed kunnen slapen ondanks en dankzij de op volle toeren draaiende airconditioning. Om 07.30 uur opgestaan en om ongeveer 9 uur vertrokken.

We vervolgden onze reis door Death Valley en zochten nog een aantal hoogtepunten op, waaronder de Golden Canyon,  Artist Drive, Artist Palet, de Natural Bridge, Devil’s Course en ten slotte Bad Water, het laagste en heetste punt, waar we ook nog eens om 12.00 uur op het heetst van de dag waren. Bezienswaardigheden die stuk voor stuk de moeite waard waren, vanwege o.a. de mooie kleuren in de gesteenten. Hierna vertrokken we dan echt richting Las Vegas, een nieuw hoogtepunt met name ook voor de kinderen, die hier al lang naar uit zaten te kijken.

Rond een uur of vier kwamen we de bekende strip Las Vegas Boulevard binnengereden. Eerst maar gelijk de hele strip tot aan het eind toe afgereden, waarna we vervolgens ons hotel op gingen zoeken, hotel Flamingo, midden op -  en ongeveer in het midden van de strip, direct tegenover Hotel Ceasar’s Palace. We kregen kamernummer 10003, op de tiende verdieping met een uitzicht op de prachtig aangelegde tuinen en zwembad. Eerst wilden we gaan zwemmen, maar wilden ook gelijk de strip aflopen, dat laatste deden we. We liepen langs de vele hotels en bij en aantal namen we ook een kijkje binnen in de lobby en uiteraard de gigantisch grote casino’s. Zo liepen we heel wat af, aten we snel even tussendoor bij Denny’s om maar meteen weer door te kunnen gaan, want we wilden zo veel mogelijk zien. Zo kwamen we laat in onze hotelkamer terug waar we als een bom in slaap vielen.

Dag 2 in Las Vegas.

Vandaag stond gelukkig nog een dag Vegas op het programma, want we hadden lang nog niet alles gezien en gedaan.

Vannacht echt heerlijk geslapen, maar toch waren we weer vrij vroeg wakker en dus mooi de tijd om het web-log weer bij te werken en weer wat reacties te lezen.(is ontzettend leuk, blijf dit vooral doen !!).

Om 9.15 uur naar het zwembad gegaan, lekker gezwommen en wat in de zon gelegen. Daarna rond 11.30 uur hebben we een uitgebreid brunchbuffet gehad in een van de vele restaurants van het hotel. Vervolgens opnieuw een gedeelte van de strip afgelopen om nog een aantal bezienswaardigheden van ons “to do in Las Vegas” lijstje te bekijken.

Later in de middag hebben we de tijd genomen om een paar outlet stores op te zoeken net even buiten het centrum. Daar wat kleding gekocht, met name gekeken voor Jordy, die echt wat nodig had, maar uiteindelijk ook nog wat andere dingen gekocht, omdat het gewoon stukken voordeliger is, zeker nog eens met die gunstige dollarkoers (1,38).

Toen we hiervan terugkwamen gingen we ons bij het volgende hotel inchecken, hotel  “Excalibur”, een hotel in de vorm van een kasteel. Dit keer een kamer op de 25^e verdieping met nu wel een mooi uitzicht op de strip, wat vooral ‘s avonds natuurlijk geweldig was.

We gingen ons hotel verkennen en zochten een restaurant op, wederom ontzettend veel keus van snelle snack tot exclusief. De ober deed overdreven z’n best om een behoorlijke tip binnen te krijgen. Daarna de omliggende megahotels bekeken, waaronder New York, waar we rond middernacht een ritje met de rollercoaster maakten en in volle vaart naar beneden raasden. Uiteindelijk toch ook nog een gokje gewaagd aan de black jack tafel, maar het geluk was niet aan onze zijde.  

Bye Bye LAS VEGAS and Hello Zion 

We vertrokken uit de hectiek van het 24 uurs leven van Las Vegas met nog en laatste blik op de Strip. Danny is vastbesloten om hier nog een keer als prof pokerspeler terug te komen, want hij mocht nu zelfs niet eens in het casino toekijken, maar alleen er doorheen lopen.

Net even buiten het centrum van Las Vegas gingen we nog even de weg af om nog een outlet store te bezoeken, om toch nog wat kleding voor Jordy te kopen.

Daarna ging de cruise control weer aan richting Zion, opnieuw een schitterende weg. Onderweg nog even gestopt voor een take away menu en gelijk weer doorgereden om niet meer tijd te verliezen.

In de middag arriveerden we bij ons nieuwe onderkomen de Bumbleberry Inn Motel, bestaande uit 2 verdiepingen, met voor ons een kamer op de begane grond, met een prachtig uitzicht op de roodgekleurde gebergten die begroeid waren met bomen en struiken met uiteenlopende kleuren groen, dat tezamen een mooi contrast vormden.

We hebben eerst maar eens een lekkere duik genomen in het door de zon opgewarmde zwembadwater, want daar waren wel weer aan toe.

Rond een uur of zes zijn we met de verplichte free shuttle bus (want auto’s zijn in dit park niet toegestaan) de 90 minuten durende sightseeing tour gedaan, af en toe uitgestapt om wat foto’s te maken, makkelijk omdat de shuttlebusjes om de 10 minuten voorbij reden. Ook nog even een korte hike gedaan van een half uurtje.

Toen het donker begon te worden verlieten we het park en zagen we op de weg terug naar ons motel een leuk restaurantje waar we weer lekker (steak) hebben gegeten.

Daarna gaan slapen. 

The Zion Narrow Trail

Vanmorgen heel vroeg opgestaan omdat we de geplande Narrow trail zouden gaan lopen.

Iedereen had toch wel moeite om zijn bed uit te komen, maar om 7.45 uur zaten we aan de Bumbleberry pancakes, de specialiteit van het huis.

We hebben eerst voor de kinderen speciale hike schoenen, sokken, en stokken gehuurd, evenals een waterdichte tas om de spullen zoals camera etc. droog te houden, want die heb je wel nodig voor deze hike, waarbij de snel stromende Virgin river upstream bewandeld wordt.

Daarna met de shuttle weer naar boven en kon het avontuur door de Virgin river, over keien en dieptes oplopend tot 1 meter, met narrow doorgangen tussen de steile rotswanden beginnen. Zo moe als de kinderen hiervoor nog waren, zo wakker waren ze nu weer.

We hebben in totaal zo’n 4 uur gelopen en zijn halverwege de hike gekomen, maar moesten helaas weer terugkeren vanwege de volgende geplande rit naar Bryce Canyon.

Ook waren we gewaarschuwd voor een mogelijk naderende onweersbui met kans op floods (dan stijgt het water ineens heel erg door de regenval en kan je meegesleurd worden als je niet tijdig je heil zoekt).

Om 14.00 waren we terug en zagen we inderdaad een enorme donkere lucht aan komen met een enkele bliksemflits. In de auto gestapt en richting Bryce gereden, onderweg voor het eerst regen gehad en het bleef constant bewolkt. Maar NP Zion is voor ons een topper die met stip op 1 gekomen is wat betreft beauty en beleving.

Eind van de middag kwamen we bij de Bryce View Lodge aan met een kamer op de eerste verdieping. De kinderen zijn meteen het binnenzwembad op gaan zoeken en wij hebben een beetje rondgelopen en vast kaartjes gekocht voor de Rodeo die om 19.00 uur zou beginnen.

Het was leuk om zo’n rodeo eens in het echt mee te maken, met de stieren en paarden, die de cowboys met wilde sprongen van hun rug af probeerden te gooien, evenals het lassowerpen,  maar met een alleen maar toeristen op de tribunes en een dosis Amerikaanse humor erbij, was het toch allemaal wel erg commercieel.

Daarna hebben we in het aangrenzende Ruby’s Inn van het cowboybuffet gebruik gemaakt, uiteraard weer compleet met steaks, hamburgers, fried chicken en spare ribs. Daarna gaan slapen want we willen morgenochtend vroeg de zonsopgang in Bryce Canyon meemaken en de hoogtepunten van dit park bewonderen.

Bryce Canyon National Park en Moab

Vanmorgen inderdaad om 6.00 uur opgestaan, de kinderen in overleg met hun laten slapen en die lagen natuurlijk dan ook nog helemaal knock out.

We reden in het donker weg en helaas was het net als gisteravond weer erg bewolkt en had het vannacht ook nog eens behoorlijk geregend, gezien de kletsnatte wegen.

We begonnen te rijden tot aan het einde van het park, hebben daar op een van de mooie uitzichtlocaties rond 6.45 door de opklarende bewolking toch nog de zonsopgang gezien en die was echt fantastisch. Van daaruit verder teruggereden omdat alle uitzichtpunten aan de rechterkant lagen. We waren op dat moment de enigen die in het park waren, we kwamen niemand tegen behalve wat hertjes, langs de weg, die ik uiteraard wel even vastgelegd heb op de camera !

Bryce zelf was erg indrukwekkend met zijn mooie rode, gele en witgekleurde Hoodoos.

We hebben ook nog een gedeelte van de Bristlecone Loop Trail gelopen, een trail die door een woud van naaldbomen ging.

Hiervan teruggekeerd, vertrokken we om 9.30 uur voor een lange rit naar Moab, waar we weer eens 2 overnachtingen gereserveerd hadden staan. We hadden in een supermarkt nog wat broodjes gekocht en daarbij in de auto ontbeten.

We hebben niet voor de Highway 70 maar voor de Scenic Byway 12 gekozen, een veel mooiere weg, waarvan we wisten dat deze weg wel een uurtje langer in beslag zou nemen, maar het was echt een spectaculaire kronkelweg door de zeer afwisselende natuur en dus de moeite van het omrijden meer dan waard. We kwamen door kleine plaatsjes zoals Escalante, Boulder en ook nog het Capital Reef National Park, waarbij we nog enkele roofvogels gezien hebben (bewijs, ook op film !).

Om 16.00 uur kwamen we aan in Moab, een erg leuk en levendig plaatsje aan de Colorado rivier, met veel restaurantjes, winkeltjes en zaakjes waar de nodige activiteiten geboekt konden worden, waar Moab ook om bekend staat. Dat hadden we dan ook in onze planning opgenomen. Morgen hoefden we niet verder te trekken, maar de dag vullen met wat sportieve activiteiten.

Bij aankomst eerst weer even ingecheckt in Motel 8, waar we de gereserveerde extra ruime suitekamer toegewezen kregen. Direct hierna weer eerst even het zwembad opgezocht voor een heerlijke afkoeling, want de zon was weer volop aanwezig en de temperatuur in Moab was vergeleken met Bryce weer enorm gestegen. Sandra en ik gingen het plaatsje verkennen en zochten het Tag- a- Long buro op om de voor morgen geplande activiteiten te reserveren. We hadden in Nederland al een combinatiepakket uitgekozen van ’s morgens raften op de Colorado river en ’s middags een jeepsafari naar de verderop gelegen Canyonlands. Helaas ging de jeepsafari niet door omdat in het gebied waar ze zouden komen een deel van de wegen onbegaanbaar geworden was vanwege landslides. Ze zouden dan alleen maar over de gewone wegen gaan rijden, maar dan is de lol er al gauw van af. We hebben via een ander buro een alternatief kunnen boeken, en wel ’s morgens raften en ’s middags een 2 uur durende rit door een het ruige berggebied met een Hummer, de favoriete auto van Danny. De kinderen wisten natuurlijk nog niet wat hun te wachten stond. Na deze reservering hebben we de jongens weer opgehaald en zijn we naar een gezellig zaakje gegaan om daar te eten.

Na afloop weer lekker met een volle maag de hotelkamer opgezocht en weer als een blok in slaap gevallen.   

Dag 12: Moab
Overnachting Super 8

per8

Monument Valley

Om 6.45 uur werden we gewekt door een harde kreet van Danny en we vroegen ons af wat er aan de hand was, bleek dat hij op de laptop het rechtstreekse verslag van de eerste competitiewedstrijd van Feyenoord tegen Utrecht zat te beluisteren en Luigi Bruins had net het eerste doelpunt gescoord. We waren wel allemaal meteen wakker en zijn er ook maar meteen uit gegaan om op het gemak te ontbijten.

Om 8.45 uur zaten we alweer in de auto richting Monument Valley.

Het was voor vandaag weer niet een al te lange rit en al gauw doemde de Monument Valley voor ons op.

Monument Valley is een decor van hoge plateaus en door wind uitgesleten rotsen, waar talloze westerns zijn gefilmd ( o.a met John Wane)

Dit is het gebied van de Navajo’s, dit zijn indianenvolkeren die dit gebied beheren en er hun eigen regels en wetten op na houden. Het zijn stugge en onsympathieke mensen en dat hadden we al gauw ondervonden. Mensen van weinig woorden, laat staan mensen voor een goed gesprek. Later in een restaurant hebben we ze nog aan het lachen proberen te maken door een vliegtuig na te doen toen ik het had over de Red Bull air races die hier dit jaar zijn gehouden.

We zijn eerst naar de Gouldings Campground gereden, waar we al konden inchecken.

Op deze campground stonden het merendeel tenten en campers. Er stonden slechts drie cabins op een rij en wij hadden de derde, een ontzettend leuk hutje met alles erop en eraan, keukentje, badkamertje en zelfs een zoldertje met een extra twee persoons bed, een veranda met tafel en banken en zelfs een tuinset inclusief bbq. Het had het meeste weg van een huifkar zonder wielen, we kregen daarbij een beetje het Pipo de clown gevoel.

Daarna door de omgeving gereden en we hebben een goede indruk gekregen door de Valleydrive te volgen vanaf het bezoekerscentrum. Het was een 27 kilometers lange onverharde weg die het gebied doorkruist. Dit hadden we eerst met een guided autotour willen doen, maar we kwamen er al gauw achter dat deze ongeveer dezelfde route volgden die we dus ook met onze eigen auto konden rijden. We bespaarden hiermee 165 dollar. Ook een tocht per paard behoorde hier tot de mogelijkheden, was leuk geweest en hadden we in de planning ook opgenomen, maar door de harde wind en het opstuivende zand (gevaar voor de contactlenzen) en de absurd hoge prijs (350 dollar ), dit toch maar niet gedaan.

Ook hebben we het indianenreservaat en enkele Hogans gezien.

Na de rit door het overigens prachtige gebied kwamen we rond 20.00 uur terug bij het bezoekerscentrum en hebben daar net als vele mensen van de zonsondergang genoten.

Toen het donker was zijn we terug gereden naar de campground en hebben we in het Gouldings Lodge Motel heerlijk op z’n indiaans gegeten (vooral de Taco’s waren hier voortreffelijk), maar ook de indianen van de bediening hier waren ook weer erg stug en chagrijnig.

Na terugkomst bij onze cabin hebben we nog lekker wat gedronken op onze veranda, omdat de temperatuur nog lekker aangenaam was en hebben we wederom genoten van de mooie onbewolkte sterrenhemel.

Grand Canyon

Vandaag stond op het programma de uitsmijter van al het natuurgeweld De Grand Canyon.

Voordat we hier naar toe reden, hadden we nog een hoogtepunt van Page te bezichtigen namelijk de Horseshoe Bend; een kronkeling van de Colorado rivier, die met zijn sterke stroming het vaste land met een enorme diepte heeft uitgesleten in de vorm van een hoefijzer, met in het midden een soort van uitstulping van het vaste land met reusachtige rotsen.

Gisteren waren we aan de bezichtiging hiervan niet meer toegekomen, maar het was het vroege opstaan hiervoor meer dan waard.

Het was overigens een korte route ernaar toe en vervolgens een wandeling van een kwartier om van het vlakke landschap in een keer in de diepte te kijken van de ravijn Horseshoe Bend.

Het was zo immens groot dat je meerdere foto’s moest maken om het geheel vast te leggen.

Hierna definitief de gang gezet naar de Grand Canyon.

Hierna bij een supergrote supermarkt nog wat broodjes ingeslagen en de koelbox weer helemaal gevuld met ijsblokjes en drank en definitief de gang gezet naar de Grand Canyon.

Om 13.00 uur reden we via de East entrance het park binnen en hadden we de eerste blik van de Canyon op de Desert View Point.

Vervolgens de hele East Rim afgereden en daar bij alle viewpoints even gestopt om van de prachtige vergezichten van de Grand Canyon te genieten. Vervolgens doorgereden naar de South Rim, waar we onze nieuwe accommodatie hebben opgezocht, de Maswik Lodge, op slechts 10 minuten lopen van de South Rim.

Daar hebben we de koffers uitgeladen en hebben daarna bij de receptie geinformeerd naar de mogelijkheid van een helikoptervlucht boven de Canyon.

Helaas zaten alle middagvluchten van maatschappij Papillon al volgeboekt en was de eerste mogelijkheid van de driekwartier durende Imperialtour de andere ochtend om 8 uur. Dit konden we gelukkig nog wel in ons reisschema inpassen, dus besloten we dit te doen.

Hierna van de receptie uit dus tien minuten gelopen tot aan de South Rim, waar  we vervolgens met de free shuttlebus de tocht langs de South Rim konden vervolgen. De bus stopte op verschillende plaatsen, bij speciaal daarvoor aangelegde viewpoints.

Zo hebben we alle viewpoints bekeken tot en met de laatste Hermits Rest. Van daaruit weer teruggereden met de shuttlebus naar Mohavepoint, waar we de geplande zonsondergang gezien hebben om !9.11 uur, bij overigens (de hele dag al) een strakblauwe lucht.

Om 20.00 uur waren we terug in ons hotel en hebben we in het restaurant van de Lodge wat gegeten. (spaghetti en Lasagna en de kinderen een Hot Dog).

We zijn daarna vroeg gaan slapen.

De Helikoptervlucht boven de Grand Canyon.

Vanmorgen om 6.30 uur opgestaan, om op tijd bij het vliegveld in Tusayan aan te komen.

Precies om 7.30 uur kwamen we hier aan, waar we eerst een filmpje over de veiligheidsinstructies te zien kregen. Daarna moesten we nog even wachten, werden er  kaartjes uitgedeeld met nummers erop en werden we naar de helikopter begeleid. Ik (Sandra) had kaartje nummer 1 en dat betekende dat ik naast de pilote mocht gaan zitten, fantastisch natuurlijk, met nog meer uitzicht, zowel vooruit als loodrecht naar beneden.

Rob en de kinderen zaten achterin met nog een echtpaar, verdeeld naar gewicht.

Klokslag 8.00 uur gingen we de lucht in en stegen we tot een paar honderd meter hoogte.

Het eerste stuk ging over het immense bos van pinetrees (het grootste pinetree gebied van Amerika), al snel daarna vlogen we over de Grand Canyon. We vlogen eerst over de North Rim, daarna over de East Rim en tenslotte over de South Rim en doorkruisten een aantal keren de Colorado river, die als een slagader door het hele gebied liep. Het was enorm indrukwekkend om van bovenaf in die diepe en grootste kloof ter wereld, behorend tot de 7 natural wonders, te kunnen kijken. Door de koptelefoon kregen we via de pilote de nodige informatie over de Grand Canyon, wat afgewisseld werd met achtergrondmuziek en met specifiek uitgekozen muziek van de Dire Straits (Brothers in Arms) en Zucchero (IL Volo), wat een kippenvel gevoel gaf. De vlucht duurde in totaal 45 minuten.

Na deze zeer indrukwekkende helikopterervaring vervolgden we onze route, met de langste rit van onze vakantie, namelijk van de Grand Canyon naar Palm Springs in California.

Onderweg kwamen we langs Bedrock, het plaatsje dat genoemd is naar, en nagemaakt is van  de tekenfilmserie de Flinstones. In het bijgelegen restaurant hebben we een uitgebreid ontbijt genomen. Daarna snel verder want we hadden nog heel wat uurtjes te gaan.

We kwamen ook nog, al vrij snel na Bedrock, bij het plaatsje Williams, waar nog een stukje van de oude Route 66 ligt. Dit stuk, puur uit nostalgie en vanwege historie bewaard gebleven stuk oude (snel)weg, hebben we nog even gereden. Het stelde eigenlijk niet meer zo veel voor. Je zag nog wat oude gebouwtjes, verder links en rechts wat oude troep, maar was toch wel leuk om nog even gezien te hebben.

Daarna weer verder, niet over de highway, maar weer over de byway, een scenic way, wat weer een enorm mooie route opleverde. We kwamen nu weer door bergen, waarbij weer veel geklommen en gedaald moest worden over enorme kronkelweggetjes, met een afgewisselde omgeving van uitgestrekte bossen en op een gegeven moment weer door woestijnvlakten met af en toe een reusachtige cactus.  

De temperatuur was hier ook weer enorm hoog en er was geen wolkje te bekennen. Na voor het eerst even fout gereden te hebben kwamen we in Palm Springs aan bij ons nieuwe hotel de Palmcourt Inn.

Na de spullen gauw in de kamer gezet te hebben zijn we eerst even lekker gaan zwemmen in het werkelijk mooie grote zwembad, omgeven door palmbomen en uitzicht op de bergen. Hier hebben we echt lekker even een paar uur gerelaxt om bij te komen van de langste autorit van onze reis. Er stond ook verder niks op het programma.

We hebben nog geprobeerd om alles wat we al in Word gezet hadden op het Web-log te zetten, maar de internet verbinding was erg slecht en viel elke keer weer uit. Dan morgen in Anaheim nogmaals proberen.

’s Avonds rond een uur of negen zijn we het centrum van Palm Springs doorgereden en hebben we nog heerlijk in een Mexicaans zaakje wat gegeten, wat weer erg lekker en gezellig was.

Anaheim : Disneyland

De nationale natuurparken hebben we nu definitief achter ons gelaten. Gisteren een lange rit gehad van de Grand Canyon tot aan Palm Springs, waar we geen activiteiten hadden ingepland staan en eigenlijk meer een rustdag voor ons was, of anders gezegd een overgangsdag, om ons op te maken voor de slotweek van onze vakantie, welke in het teken staat van de pretparken, waaronder uiteraard Disneyland. We waren vanmorgen dan ook weer vroeg opgestaan omdat we al bijtijds in Disneyland wilde zijn, wat overigens slechts 2 uurtjes rijden was vanaf Palm Springs.

De kinderen hadden eerst niet veel zin om hun bed uit te komen, maar toen ze hoorden waar we heen gingen schoten ze als een haas hun bed uit, want dit was toch wel een hoogtepunt voor hun.

Na het ontbijt zaten we om 8.00 uur al weer op de weg richting Anaheim bij Los Angeles.

De hectiek op de wegen was goed te merken, in tegenstelling tot de vele rustige wegen die we hiervoor hadden gehad, het was weer goed opletten geblazen.

Maar na twee uurtjes toch weer bij onze bestemming aangekomen, het hotel Alpine Inn.

Gelukkig konden we ondanks het vroege uur toch al inchecken, dit was wel erg fijn, omdat we de koffers dan vast in de kamer konden zetten.

Het was trouwens weer een heel goed hotel, met een hele gunstige ligging ten opzichte van het Disneypark. We hadden de bovenste verdieping en keken zo uit op de parkeerplaats en enkele attracties van het Disneyland park. Daardoor hoefden we slechts een klein stukje te lopen, waarna het Disneytreintje ons oppikte en ons naar het centrum van het park bracht.

Om 11.00 waren we in het park, welke uit 2 delen bestaat; Disneyland en Disney’s Adventureland en deze lagen naast elkaar, met ieder wel een eigen toegang. We namen daarvoor een 2 daagse pas, zodat beide parken in 2 dagen bezocht konden worden. Vandaag met Disneyland begonnen en morgen Adventureland, met hoofdzakelijk  snelle attracties, achtbanen, etc.

Het was wel enorm druk, maar dat was wel een beetje te verwachten. Bij de grootste, meest populaire attracties was de wachttijd gemiddeld een half uur, maar het had nog veel erger gekund, gezien de opgestelde dranghekken. Het park was geopend tot 12.00 ’s nachts, dus hebben we wel alle attracties kunnen meemaken op een na (finding Nemo, de nieuwste attractie van het park), daar bleef de wachtrij ook rond 23.30 op ongeveer een uur. Ook de parade gezien, een fantastische licht- en waterspektakel met heel veel show en het afsluitende vuurwerk, wat werkelijk schitterend was   

Dag 18 : Anaheim
Overnachting: Alpine Inn

De laatste bestemming : Los Angeles

Vanmorgen rustig aan gedaan na de twee vermoeiende dagen in de pretparken.

Voordat we vertrokken naar onze laatste bestemming van de vakantie; Los Angeles, hebben we eerst toch maar weer eens even gebeld naar United Airlines, aangezien de status van onze lost bagage claim, die we via hun internetsite kunnen volgen, nog altijd niet veranderd was.

En de tijd begon nu toch wel te dringen om de koffer nog in Amerika in ontvangst te kunnen nemen. We hadden feitelijk nog maar een dag of vier voorat we weer naar Amsterdam zouden vliegen. Het telefoongesprek duurde zoals gebruikelijk weer gemiddeld zo’n 30 tot 45 minuten. Maar uiteindelijk kregen we wel de verlossende mededeling, onze koffer was terecht!! Eindelijk !!! Wat bleek, hij was op Los Angeles airport aanbeland en daar al die tijd blijven staan. Hij zou vandaag met een speciale delivery service naar ons nieuwe hoteladres in Los Angeles bezorgd worden. Uiteindelijk heeft dat toch ook weer nog wat moeite en tijd gekost, omdat we niet hadden vermeld dat het hotel in Hollywood lag, maar in Los Angeles.

Daardoor is de koffer met vertraging uiteindelijk om 2 uur ’s nachts afgeleverd in ons hotel.

We waren echt dolgelukkig met het nieuws over de telefoon en pas echt toen we de koffer de volgende morgen ook daadwerkelijk zagen en dan helemaal toen we de volledige inhoud zagen. Eindelijk de kleren van Jordy, de leesboeken van Danny en het allerbelangrijkste de geleende GPS / Tom Tom apparatuur van Sandra’s collega Jos. Ja Jos, we durven het nu pas eigenlijk te vermelden, we hadden jouw apparatuur met standaard, snoeren en alle andere toebehoren in deze koffer gedaan. Stom achteraf gezien, maar om dat alles als handbagage mee te nemen, waardoor zo’n tas zo gauw vol zit, terwijl je het pas in Amerika nodig hebt, leek ons op voorhand niet handig. Gelukkig is het nu goed afgelopen en kunnen we jouw GPS voor de laatste dagen in LA alsnog gebruiken. Ik moet zeggen dat we ons heel de vakantie goed hebben kunnen redden zonder die apparatuur, gewoon omdat de wegen in Amerika heel goed aangegeven staan. Met name in de grote steden zoals in San Francisco, Las Vegas en nu dan Los Angeles komt dat gewoon wel heel goed van pas. Voornamelijk nog wel LA, omdat dit echt een waanzinnig grote stad is. Dus al met al, hebben we er nu toch nog profijt van.

Uiteindelijk kwamen we in een waanzinnige euforie stemming om de teruggevonden koffer rond twaalf uur in Los Angeles of beter gezegd Hollywood aan. Het hotel heette Hollywood Orchid Suites, met echt een waanzinnige ligging in het centrum, namelijk hoekje om en je staat op de Hollywood Boulevard, met de bekende Walk of Fame, waar alle beroemdheden van zowel de film- als de platenindustrie met een eigen ster in het trottoir zijn vereeuwigd, evenals hun hand- en voetafdrukken direct bij het Chinese Theatre en het Kodak Theatre, waar eens per jaar de rode loper uitgelegd wordt voor de filmsterren, die daar hun grammy’s op komen halen tijdens het jaarlijkse filmfestijn; de Oscar uitreiking. Die dag hebben we voornamelijk een beetje in het centrum, rond deze boulevard doorgebracht. Tegen de avond nog even met de auto er door heen gereden en de wijk Beverly Hills opgezocht. Ook zagen we al heel gauw het bekende Hollywood sign in de bergen, maar hebben geen moeite gedaan dit van dichtbij te bekijken. ’s Avonds, na eerst nog wat gegeten te hebben in Sizzler’s, voor ons een oude bekende uit de Florida vakantie van 1991, gingen de jongens zwemmen en bleven in het hotel, waar gelukkig weer een goede en gratis internetaansluiting was. Sandra en ik zijn nog eens de Hollywoodboulevard opgelopen, waar we wat gedronken hebben in Pig n’ Whistle, een tentje met een oorspronkelijk interieur uit 1927. $ 16,00  excl. tip voor een wijntje en een Budweiser was wel een beetje te veel van het goede. Buiten gekomen zagen we dat het avond/nachtleven in LA pas goed op gang was gekomen. Horden jongelui, voornamelijk jonge meiden van rond de  twintig jaar, bestormden de uitgaansgelegenheden met hun hele chique en vaak zeer korte jurkjes, en dito pumps compleet met stilettohakken. En dan ook nog eens aan komen rijden in hele dure e/o snelle auto’s, die dan vervolgens weg werden gezet door een of andere boy. Dat was duidelijk de jetset jeugd van Beverly Hills, dat kon niet missen. We hebben in een paar uur tijd auto’s voorbij zien komen, die je in Nederland normaal een enkele keer in je leven ziet; om er een paar te noemen, een Lamborghini, een Lotus, vele soorten Hummers, uiteraard ook de meterlange limousines en een aantal prachtauto’s, waarvan ik het merk niet kon herkennen.  Kortom ik keek mijn ogen uit en ging in opgewonden staat van al dat moois terug naar het hotel. 

Dag 20 : Los Angeles
Overnachting: Orchid suites Hotel

Dag 21: Los Angeles
Overnachting: Orchid Suites Hotel

Santa Monica Beach en Venice Beach

Vandaag de laatste dag in Los Angeles en de voorlaatste dag van de vakantie. Morgen vroeg om 10.50 uur staat voor ons de terugreis via Chicago naar Amsterdam te wachten. Vandaag dus nog een laatste dag in LA en die zouden we gaan benutten om te relaxen en bij te komen van de indrukken en vermoeienissen van de laatste dagen en eigenlijk ook van de gehele vakantie. Waar kan je dat beter doen dan lekker op het strand. Natuurlijk het strand van California, het strand waar California ook om bekend staat, vooral bij de surfers door zijn machtige hoge golven. De stranden die we bezocht hebben zijn Santa Monica beach, met een prachtig breed zandstrand, waar Pamela Anderson voorheen rondhuppelde in haar rode badpakje voor de filmopnames van Baywatch. Hier hebben we lekker een groot deel van de dag doorgebracht, lekker in de zon gelegen en in de golven gedoken. Golven, die we overigens wel hoger hadden verwacht, maar wel lekker dat we er veilig in konden en mochten zwemmen, ondanks dat er wel constante toezicht op was. Voordat we het strand opzochten, heb ik zelf alleen eerst nog even rond een uur of negen ‘s morgens de Hollywood Bowl bezocht, welke 10 minuten rijden van ons hotel vandaan lag. In dit openlucht theater/stadion hebben de Beatles in 1965 een concert gegeven, waar ik nog wel de geluidsopnamen van heb,  alhoewel je meer het geschreeuw van de fans hoorde, die de muziek overheerste. Gaf toch een apart gevoel daar nu op de tribune te zitten en te kijken naar het podium, die evenals de banken nog origineel zo uit de jaren zestig zijn gebleven.

Na het uitchecken van ons hotel zijn we weer gezamenlijk richting Santa Monica beach gereden. Voordat we daar aankwamen zijn we eerst nog eens door de chique wijk Beverly Hills gereden. Daar hebben we een bezoekje gebracht aan een van de duurste winkelstraten ter wereld, de bekende Rodeo Drive, waar de celebrities uit de show- en glamourwereld hun inkopen doen van o.a. kleding, schoenen en sieraden. In die straat ook weer vele dure automerken voorbij zien komen, zelfs ook een Ferrari en twee keer een Rolls Royce.

Na Santa Monica beach zijn we tegen het eind van de middag naar Venice Beach gelopen. Venice beach staat bekend om zijn levendige boulevard, met tal van kraampjes, waar van alles en nog wat gekocht kan worden. Vele artiesten, kunstenaars en straatmuzikanten brengen hier leven in de brouwerij, wat het erg gezellig maakt. Natuurlijk ook gedurende deze wandeling langs het strand vele joggers, skaters en andere sportfanaten gezien.

Met het vallen van de avond zijn we onze laatste hotel op gaan zoeken, het Howard Johnson hotel, dat op 5 minuten rijden ligt van Los Angeles Airport. Daar nog voor een laatste keer genoten van een zwembad en dit keer ook een lekker hete jacuzzi. Daarna douchen, omkleden, inmiddels liep het al weer tegen tienen, en in de buurt weer eens bij een Denny’s gegeten. Daarna in de straat om de hoek van ons hotel de huurauto, de Dodge Caravan, ingeleverd, wat overigens heel vlot verliep en terug naar het hotel, voor de allerlaatste nacht van onze vakantie in de USA.

De volgende morgen zullen we rond acht uur van het ontbijtbuffet gebruik maken, waarna we om negen uur met het shuttlebusje van het hotel naar het vliegveld gebracht zullen worden. Dan zijn we ruim op tijd voor onze terugvlucht van 10.50 uur naar Chicago, waar we na 3 ½ uur vliegen en 1 uur overstaptijd onze reis richting Amsterdam zullen vervolgen, waar we de volgende morgen, donderdag 30 augustus om 09.20 uur Nederlandse tijd aan zullen komen.

Dan zullen we terug kunnen kijken op een zeer geslaagde vakantie met naast het enige minpuntje, de voor drie weken gemiste koffer, zeer vele onvergetelijke hoogtepunten met daarbij zeer vele mooie herinneringen.