WIE ZIJN WIJ? SNITT is een nevenafdeling van de Sint-Niklase Tafeltennisclub. 'n Veertigtal gehandicapte sporters, zowel fysisch, mentaal als rolstoelers, maken dat we een van de grootste tafeltennisclubs voor gehandicapten zijn in België. Enkele Noorderburen hebben ons eveneens ontdekt en zijn al sedert enkele jaren lid. Gouden medaillewinnaar op de paralympics in Athene, Nico Vergeylen, is de grote mentor. Daarnaast laat Myriam Muylaert geregeld van zich spreken op internationale tornooien. Onze gehandicapten zijn zowel actief op de tornooien van de Vlaamse Liga voor Gehandicapten (VLG) als in de Vlaamse Tafeltennis Liga. Onder leiding van Raf Hagens is er op vrijdag, vanaf 20 uur, geleide training. Geïnteresseerden zijn tijdens de openingsuren van de club altijd welkom in de Nijverheidsstraat in Sint-Niklaas (boven brandweerkazerne). We zijn open op dinsdag, donderdag en vrijdag, vanaf 19.30 uur.
Sint-Niklase G kon de supporters Tim, Rudy, Erica en Marleen geen overwinning schenken. In de voorbeschouwing op het nieuwe seizoen hoopte coach Eddy dat zijn discipelen een vooraanstaande rol zouden kunnen vervullen in het titeldebat, maar Zele D sloeg al bij de eerste wedstrijd die droom aan diggelen. Martin Luter King zei ooit: ,,I have a dream''. Eddy kan nu zeggen: ,,I had a dream''. De coach had met zijn medespelers afgesproken zichzelf weg te cijferen en alleen mee te spelen na de eerste nederlaag. Zele D zorgde ervoor dat hj nu al het palet mag bovenhalen. Ondanks de zwaar bevochten matchen keek onze G-ploeg tegen een overdreven 11-5 eindstand aan. Van de vier vijfsetters konden Jef en Co maar ééntje winnen. Zelfs indien alle belles winnend werden afgesloten, zou de G-ploeg niet verder geraakt zijn dan een gelijke stand. Tegen twee E4-spelers, één E6 en één goede NG kwamen we dus te kort. Jef vocht zoals steeds voor wat hij waard was en kon twee overwinningen binnenrijven. Jef is misschien wel de speler die het meest waar krijgt voor zijn lidgeld, want niemand speelt meer belles dan Jef the Fighter. Deze keer waren het er twee. De ene won hij met 11-7, de andere verloor hij met 11-8. Zat hij al met zijn verjaardagsfeestje in het hoofd? Had hij op voorhand te diep in het glas gekeken? Neen, de tegenstanders waren keigoed en als sportieve ploeg kunnen dat best toegeven. Frederic speelde met twee verschillende paletten en dat deed hem de das om. Hij wist maar één overwinning binnen te halen. Een belangrijke belle verloor hij met 16-14. Hij zat vermoedelijk met Italië in zijn hoofd. De vlinders in zijn buik zullen zijn concentratie ook wel aangetast hebben. Hij beloofde om na Italië er volop tegen aan te gaan. Kevin nam geen te beste start tegen de beste speler van Zele. De 3-1 zeggen natuurlijk niet alles, maar 11-0 in de laatste set bewijst toch een gebrek aan concentratie. Kevin kennende liet hij dit niet zomaar voorbij gaan en hij herpakte zich met twee mooie overwinningen. Tegen de tweede E4-speler kwam hij te kort, maar de E6 en NG gingen voor de bijl. Met het zweet van Kevin kon je daarna dan ook een subtropisch zwembad vullen. Jonas speelt altijd sterk op training en in oefenpartijtjes tegen zijn eigen clubspelers, maar in competitie heeft hij het vaak moeilijk met de druk. De rust die hij bewaart op training en in oefenpartijtjes, worden zenuwslopende wanhoopspogingen in competitiematchen. Jonas moest zich ook in de belle met 11-9 gewonnen geven en ging zo met lege handen naar huis. De ontgoocheling was van zijn gezicht te lezen. Als hij zijn kalmte kan bewaren, rustig nadenken en spelen zoals tegen zijn ploegmakkers op training.... Eens die dag komt is Jonas gelanceerd. Als kapitein ben ik niet ontgoocheld door het verlies. We hebben geprobeerd ons vel duur te verkopen, maar zijn bovenal sportief gebleven. Dit seizoen spelen we in een vrij zware reeks. Dat is op zich niet zo slecht, daar kunnen onze spelers alleen maar voordeel uit halen. Omdat volgende week Frederic in Italië pasta aan het eten is en Eddy en Kevin moeten spelen in het Katholieke Sportverbond wordt onze ploeg versterkt met Steve Vandervreken.
