|
Er leefde eens, heel lang geleden,
een boertje werkzaam en tevreden.
Van weelde was hij niet gewend,
een spiegel had hij nooit gekend.
Eens toen hij aan het spitten was,
vond hij een stukje spiegelglas.
Hij nam 't in zijn vereelde hand,
't zat onder 't vuil en onder 't zand.
Hij veegde 't aan zijn broekspijp af,
en keek er in en stond toen paf.
"Mijn vader" zei hij,"sapperloot,
die is al vele jaren dood"
"Mijn vader, och die goeie man
hij is het, en hij kijkt mij aan"
Hoofdschuddend stak hij 't in zijn zak,
bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen,
wat zijn vrouw er zou van zeggen.
Ze was wat bazig zijn Katrien,
zou er om lachen heel misschien.
En omdat hij daar zo bang voor was,
verborg hij 't onder zijn matras.
Maar telkens ging hij er weer heen,
"Mijn vader" zei hij dan tevreên...
Dat wekte argwaan bij zijn vrouw,
die het hare er van weten wou.
En zodra hij weer de deur uit was,
toen zocht en vond zij 't spiegelglas.
Wat moet hij daarmee,peinsde zij,
dat hij dit verstopt voor mij?
Ze keerde 't om en keek en keek,
en raakte helemaal van streek.
Daar heb je 't nou,,ik dacht het wel,
er is een andere vrouw in 't spel !
Mijn man,hij heeft geen hart in 't lijf,
Hoe houdt hij van ZO'N lelijk wijf !!!!
04-04-2008 om 00:00
geschreven door sunny 
Categorie:Versjes
|
Ik ben Suzy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Sunny.
