Even later kunnen ze beginnen aan hun tweede praktijkles en varen de haven uit. Wij doen nog een terrasje en varen dan ook de Amer op. We zoeken hun bootje tussen de tientallen andere zeilers. Eindelijk gevonden. Ik vaar, tussen de andere zeilbootjes in, wat dichterbij. Lang blijf ik er niet; het is veel te gevaarlijk.
Vandaag komt mijn liefste (ik heb er maar één) nichtje met haar man, zeilles volgen in de zeilschool van Drimmelen. We maken de boot klaar en varen de Amer op naar Drimmelen, maar geen familie te zien. De steiger van "De Branding" is vrij. We haasten ons naar de zeilschool. Daar zijn ze nog juist bezig met de nabespreking van de zeilles van de voormiddag.
Met een prachtig en kleurrijk vuurwerk wordt het spektakel beëindigd. Het was uitzonderlijk mooi, inventief en romantisch. Ik heb er echt van genoten. Tijd om naar bed te gaan.
Na de voorstelling wandelen we terug naar de boot. Na het eten wandel ik alleen de stad terug in. Het wordt al donker. Aangekomen bij de Wolwevershaven zie ik dat ook daar een voorstelling gegeven zal worden. Ik moet niet lang wachten voor het spektakel begint. In het licht van een schijnwerper, boven het water in de pikdonkere hemel daalt een engel naar beneden. Net een sprookje.
Na het boottochtje on de brandende zon werd het hoog tijd om iets te gaan drinken. We gaan zitten op één van de vele terrasje op het centrale plein. We genieten van ons drankje tot mijn oog getrokken wordt door een vreemd schouwspel. Het was weer een voorstelling in het kader van het Poppentheaterfestival. Ontroerend mooi, voor groot en klein.
Aan het Groothoofd varen we voorbij de vele leuke terrasjes waar we dikwijls ons koffietje drinken. Aan het pas gerestaureerde Hotel Bellevue gaan we onmiddellijk stuurboord uit.
Onder de prachtige Damiatebrug door verlaten we de Wolwevershaven. We zijn nu aan het " Groothoofd" van Dordrecht, waar alle grote rivieren samenkomen.
We gaan de Lange IJzeren Brug onderdoor en daarna onder de Roobrug. We zijn nu in de Wolwevershaven waar oude historische schepen hun thuis gevonden hebben.
We varen langs de passantensteiger (waar we dikwijls afgemeerd liggen als we enkel naar de markt komen winkelen), gaan de OudeMaas op om via de Engelenburgerbrug de Nieuwe haven binnen te varen. We varen voorbij onze boot. Een raar gevoel.
