Ik ben Bert Decat, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jaan, Nulleke of Miauw!.
Ik ben een man en woon in Landen (Belgie) en mijn beroep is Leraar sport op rust.
Ik ben geboren op 12/08/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fietsen, koken, sport algemeen, actualiteit, politiek..
Ik fiets graag en ik hou van de natuur. Heb belangstelling voor de actualiteit. Ik schrijf cursiefjes voor Landense SV Volleybal, Rijwieltoeristen Haspengouw Sportief, Attenhovense kookclub voor mannen, voor mezelf
Berts Blog kan je niet associëren met één bepaald thema. Fietsen, koken en natuur komen zeker aan bod, maar ook cursiefjes over belevenissen binnen mijn vriendengroepen kan je hier terugvinden. Graag wil ik eveneens mijn mening ventileren over de actualiteit.
20-01-2016
Cursiefjes
Hieronder in bijlage enkele zelf geschreven cursiefjes of hoe je het ook mag noemen.
Na drie jaar terug een fietsreis met de vrienden. Ik had het nooit verwacht. Bestemming Nantua (Ain), tussen Bourg en Bresse en Genève. Schitterend!
2015 NANTUA RHONES ALPES AIN Col d'Aprémont - Col de Montratier - Col du Cendrier - Col du Cruchon - Col de Pisseloup - Col de Belleroche - Col de Bérentin - Col de Cuvéry - Col du Berthiand - Col de la Cheminee - Col de Cuvillat
Kinderen speelden op straat … voetballen, fietsen, touwtje springen, hinkelen … Nauwelijks een auto te bespeuren. Alleen een buurtbewoner die langzaam en voorzichtig passeerde! Ondanks het feit dat we in het centrum van onze Pepijnstad woonden, was het er rustig en stil. Het geluid van spelende kinderen op de speelplaats van de school achter ons namen we er zeer graag bij. Zonder op ons uurwerk te kijken wisten we of het 8.30; 10.30, 12.20, 14.30 of 15.30 uur was. Het was zelfs vreemd tijdens de vakanties. Spelende kinderen ... ze maken je jonger en je denkt terug aan jouw jeugd. Dit was onze straat, de Karlomanlaan te Landen, of nog beter de “Pijpenkop”!
Tijden veranderen! Een decennium terug begon het. Pendelaars parkeerden in onze straat om even verder al wandelend de trein te nemen. Nog steeds geen probleem. Het was en is hun volste recht. Behalve wanneer ze hun auto’s voor onze garages stalden. Weg takelen!. Neen hoor. De politie vroeg ons de nummerplaat op van de wagen en probeerde iemand van de familie te bereiken om de wagen te verplaatsen. En dat gebeurde ook … na twee uur. Je zal maar dringend naar het ziekenhuis moeten.
Maar het ergste moest nog komen. Ouders en grootouders die hun kinderen komen brengen en halen, blokkeren momenteel schaamteloos de straat tussen 8.15-8.45 en tussen 15 en 15.45. Ja ze zijn er al om 15 uur (school eindigt om 15.25.) Dit om toch maar de beste plaats te hebben (zo dicht mogelijk bij de school) en liefst dan nog in de bocht van de Interleuvenlaan. Hun kinderen of kleinkinderen zouden wel eens 200 meter te voet moeten gaan. Over geld moeten ze niet klagen. Ze laten de motor van hun auto in de winter draaiend. Ondertussen werpen ze hun sigarettenpeukjes op de stoep. Je moet toch iets doen als je 30 minuten moet wachten. De echte piek rond 15.20 is echte schande. Men parkeert waar men zin in heeft: voor de garages, op de stoep (volledig stuk gereden) , op de eigendom van de eigenaars (gevolg stukke siertegels) gewoon in de straat (ook als er al een auto aan de andere zijde staat), of men rijdt tegen elektriciteitskastjes.
Huis aan huis venters kunnen niet of met moeite door, zonder te spreken van mazout leveranciers enz. En de politie laat maar begaan. Op een dag reden ze zich zelf klem, reden achterwaarts terug uit de straat, vertrokken en hierbij bleef het. Blijkbaar hanteert men hier twee maten en twee gewichten. Aan de school op de Grootveldstraat maakt men elke week processen verbaal op. Is dit discriminatie? Blijkbaar wel.
Neen ik ben geen verzuurd mens. Ik heb nog niemand zijn nummerplaat doorgegeven aan de politie en bovendien is het vrij nutteloos vermits ze toch niet optreden.
Ik heb alleen maar volgende bedenking. Ik hoop dat er nooit brand uitbreekt in de straat of dat de “mug” niet moet passeren voor een dringende oproep. Ik zou dan zeker niet in de plaats willen zijn van het stadsbestuur, politie of eigenaars van de auto’s.
De Liverpool Legends hebben Simon Mignolet in de bloemetjes gezet. De club van ex-spelers verkoos de doelman verrassend tot Speler van het Jaar. Ondanks een moeilijke seizoensstart, met als dieptepunt zijn verbanning naar de bank in december, krabbelde hij weer recht. De soms onterecht harde kritiek die hij voordien, onder andere van boegbeelden als Bruce Grobbelaar en Jamie Carragher slikte, verstomde en de Limburger imponeerde. Daar bewees hij zijn mentale sterke: de onzekere doelman werd een sterkhouder en won veel respect. Ook voor zijn houding naast het veld.
Onder een stralende zon en met heel veel volk ontving Landen de wielertoeristen van de 1000 km. Kom op tegen Kanker. Op de terreinen van de EMI (vroegere kazerne) was er de bevoorrading. Bekende figuren als Koningin Mathilde, Frank Deboosere en Saartje Vandendriessche waren aanwezig.
Liever gelukkig zijn om wat men heeft, dan ongelukkig om wat men niet heeft.
Toerist die wenend terugkwam na de aardbeving in Nepal: "Wij hebben het hier zo goed, besef dat maar eens!"
Prachtige quote van wielrenner Bert Steegmans op de vraag wat zijn wensen zijn voor het nieuwe seizoen (februari 2015): "Wereldvrede, een grote koers winnen en als dat niet gaat een klein koerske". Is dat niet mooi?
Het is beter gehaat te worden om wat men is, dan geliefd te zijn om wat men niet is.
Een mooie quote van M. Eyskens na het ontslag van minister van financiën Steven Vanackere op 4 maart 2013. "Er is geen verschil tussen een politicus en een vlieg. Beiden kunnen door een krant neergemept worden." Waarop een lezer in een krant reageerde: "een vlieg die u niet ambeteert wordt niet neergemept"
Over fietsers in de bergen: "Soms ben je de nagel, soms de hamer."
Als je niet van modder houdt moet je geen veldrijder worden.
La politesse est la richesse des pauvres.
Hoe groter de geest, des te erger het beest.
Leef elke dag alsof het je laatste is en beleef die met de intensiteit alsof het je eerste is.
Le paradis n'est pas sur la terre, mais il y a des morceaux!
Zonder Frankrijk is de wereld weduwnaar.
Eenvoud en bescheidenheid sieren de mens.
Ik fiets heel graag. Wat ik daarbij heb geleerd is dat je je eigen ritme moet volgen en je niet moet laten afleiden door anderen.
Een spinnenweb houdt alleen de kleintjes tegen, de groten gaan er door.
Ik ben bang voor de dag dat de technologie onze menselijkheid overheerst. De wereld zal alleen een generatie idioten hebben. Het is dus zover!!!
- Sport is gezond. - Sport maakt rustig en kan de stress verminderen. - Sport verhoogt de concentratie. - Sport verbetert de onderlinge communicatie. - Sport is universeel en draagt bij tot respect en begrip voor andere culturen. - Sport stimuleert tot het nemen van initiatief. - Sport leert je een een deel van jezelf (ver) kennen. - Sport vermindert het pestgedrag. - Sport "helpt" bij sommige leerstornissen. - Meer sport op school zorgt dat de kinderen liever naar school komen en meer betrokken worden bij het lesgebeuren. - Sport kan het zelfvertrouwen en het plezier in het leven verhogen. - Sport is tof.
Onze elfde buitenlandse fietsreis is weer voorbij gevlogen. Ondanks het minder goede weer konden we toch ongeveer 360 km fietsen. Omdat we in 2003 reeds op dezelfde plaats waren, werden eerst en vooral cols opgereden die toen niet op ons programma stonden. Volgende cols werden overwonnen: Gavarnie, Lac d'Estaing, Porte d'Arrens, Col des Bordères, Col de Bidalet, Soulor, Aubisque en Luz Ardiden. Enkele fietsvrienden pakten ook nog Hautacam, Tourmalet en Spandelles mee.
Welkom op mijn blog! Als je hiernaast op één van de links klikt in de bloginhoud, kom je onmiddellijk op de desbetreffende link terecht.
Tijdens één van mijn vele fietsreizen schreef ik ooit eens een cursiefje. Hier wil ik mee starten.
Hoog in de bergen!
Hoog in de bergen, dicht bij de blauwe lucht. Harmonie van zon, sneeuw, groen en dorheid. Ongerepte natuur. Bomen, struiken en gras kunnen ruiken. Eindeloze bergriviertjes, vliegensvlugge hagedisjes, onvermoeibare krekels. Honderd schakeringen van groen. Ver weg van stress en geweld. Rustgevende stilte. Op de trappers je grenzen verleggen. Je beperkingen vaststellen en toegeven. Karakter tonen. Nieuwsgierig kijken na elke bocht. "Sterven" en toch genieten. Je eigen adem horen in een immense stilte. Hoog in de bergen. Hier voel ik me thuis.
De berg De berg is koning De berg dwingt respect af De berg treitert de fietser De berg eist doorzettingsvermogen De berg verplicht je, je fysieke grenzen te verleggen De berg mat je af De berg werkt in op je geest De berg kan een monster zijn En toch, ja toch Ondanks dit alles Kan de fietser de berg overwinnen
Als je onderstaande bijlagen aanklikt kan je kennismaken met vijf van mijn vele fietsreizen. Meer volgt later. Wegens de beperking van 5MB zijn de foto's van mindere kwaliteit.
Ik ben Bert Decat, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jaan, Nulleke of Miauw!.
