Wetenswaardigheden over de streek waarin wij wonen! Klik op de afbeeldingen!
Lokaliseer met Google Maps een aantal interessante bikespots in de Brabantse Wal!
De Gloriëtte in het kasteelpark Moretusbos tegenover het kasteel Ravenhof, te Putte-Stabroek, op de grens van België en Nederland. Uitvalsbasis voor menig lokaal ritje met de bike!
Het kasteel Ravenhof van de graven Moretus te Putte-Stabroek, midden in het Moretusbos dat zich uitstrekt op Belgisch en Nederlands grondgebied. Klik op de foto en lees enkele wetenswaardigheden over het kasteel en omgeving!
Klik op de foto om een filmpje te zien over het kasteel Ravenhof en de omgeving!
De Huzarenberg in het Moretusbos! Klik op de foto om meer te lezen over het Moretusbos! Met mooie diamontage!
Molen Johanna te Huijbergen, aan de voet van de Brabantse Wal. Hieronder schuilt een link naar de website van Athena, waarop vermelding van bezienswaardigheden in de omgeving van Woensdrecht.
Ambachtshuis Woensdrecht. Hieronder schuilt een link naar de website van Gerard Schuurbiers waarop de Brabantse Walroute (fietsroute) besproken wordt. Mooie foto's inclusief!
De Brabantse Wal is uniek in het Nederlandse landschap, een steile overgang van de hoge zandgronden naar het laagliggende zeekleigebied. Vroeger lag hier de grens van land en zee. De steile rand in het landschap is gevormd door de werking van de rivier de Schelde die langs de wal stroomde. Klik op de foto om meer te weten te komen over deze streek.
De Ruige Heide en andere natuurgebieden ten noorden van Antwerpen en in de omgeving van Stabroek. Klik om meer te lezen!
Op het grondgebied van Putte (Woensdrecht) bevinden zich een aantal Joodse kerkhoven. Klik op de foto en lees een leuke anekdote uit de tijd dat er nog boter gesmokkeld werd vanuit Nederland!
Herberg De Leeuw Van Vlaanderen te Zandvliet, nabij het natuurgebied Stoppelbergen. Klik op de foto en lees over het 130-jarig bestaan van deze herberg (2008).
Stichting De Luchtballon te Calfven, waar kinderen en jongeren met een handicap even op adem komen! Vakantiecentrum voor kinderen met astma. Organiseert jaarlijks een toertocht in december.
Wandelnetwerk Kempense Heide vanaf het Ravenhof in Stabroek! Klik op de foto voor een link naar de site Antwerpse Kempen!
Kasteel Nottebohm in betere tijden. Dit kasteel, gelegen op de grens van Brecht en Brasschaat, is thans volledig overwoekerd en vervallen. Vele lokale TT's passeren deze plek met Adams-family-house-allures!
Mountainbiking begon in de late jaren '60 en vroege jaren '70 van de 20e eeuw. In die tijd was er geen mountainbike. De eerste mountainbikes waren gebaseerd op de frames van Schwinn. De rijders gebruikten luchtbanden voor op het strand en voorzagen de fiets van versnellingen en een motorcross stuur. Ze daalden heel snel van de mountain fireroads. De sport is ontstaan in Californië (zie externe links).
Het was pas in de late jaren 70 en de vroege jaren 80 dat fietsproducenten startten met de productie van mountainbikes met gebruik van lichtgewichtmaterialen. Gary Fisher wordt gezien als de eerste producent van de mountainbike in 1979. De modellen waren eigenlijk gewone wegfietsen met een bredere frame en vork om bredere banden toe te laten. De sturen waren ook anders, ze waren recht en niet lichtjes gebogen zoals sturen op racefietsen. Ook waren sommige onderdelen rechtstreeks overgenomen van de BMX fiets. De eerste massaal geproduceerde mountainbike werd geproduceerd door Specialized en had 18 versnellingen.
Tot voor kort, hadden de mountainbikes een wegfietsstijl en afmetingen. Omdat het mountainbiken opkwam en er dus agressievere rijstijlen kwamen, kwamen er nieuwe modellen die sterker en beter waren en betere afmetingen hadden om agressiever te kunnen rijden zoals: over obstakels rijden en houten bruggen en ramps. Nu zijn de mountainbikers gekend om hun meer BMX stijl namelijk op en over alles springen. Nieuwere modellen hebben of 24 of 27 versnellingen, 3 bladen voor en 8 of 9 tandwielen achter.
De nieuwste mountainbikes hebben meestal de volle uitrusting. Vroeger hadden de mountainbikes een stijf (=ongeveerd) frame en geen voorvering. In het midden van de jaren '90 kregen mountainbikes voorveringen. Dit ontlastte de armen van de fietser. De eerste veringen waren 38-50mm lang (3/2 tot 2inch). De vroege veringen waren zwaar en bewogen op en neer terwijl de fietser trapte. Dit nam veel energie weg, vooral tijdens steile hellingen. Om dit te verhelpen werd vering ontworpen waarbij de hoeveelheid vering kan worden geregeld. Veel rijders schakelen de achtervering uit als ze hard fietsen of een steile helling beklimmen. De meeste veringen hebben 100mm (4 inches) veerlengte. De meer agressievere fietsen voor downhill en freeride hebben 200-230mm (8-9inch) veerlengte. Veel rijders prefereren toch een hardtail (= alleen voorvering) frame.
Toertocht (30-45 km) te Poppel van FC Poppel op 26-12-2011.
Vandaag toch niet voor dag en dauw opgestaan, alhoewel zeven uur toch vroeg is voor tweede kerstdag! Ik moest al mn spullen nog bij elkaar zoeken, want na enkele drukke werkweken, die dan nog doorkruist werden door de organisatie van de jaarlijkse nightride van mn eigen club en het vieren van kerstavond, had ik enkel de tijd gehad om er voor te zorgen dat alles gewassen was. En omdat onze nightride ook af te rekenen kreeg met slijktoestanden, zoals de meeste tochten nu, had ik heel wat kleren vuil gemaakt tijdens het uitzetten en weer opruimen van de pijlen. Pas tegen negen uur was ik onderweg met de auto. Het was amper licht! Het miezerige weer en de grijze lucht nodigden niet uit voor een rit met de fiets! Maar het was hoog tijd om eindelijk nog eens buiten te komen! Op de snelweg had je door het opspattende water de indruk dat het fel regende. Ik zag bikers van de toertocht vanuit Sint-Job-in-t-Goor een brug over de snelweg kruisen: enkele zwarte schimmen tegen een grijze hemel. Er waren dus nog moedigen onderweg op deze natte maandag! Eens op Nederlandse bodem, want via de snelweg rijd je een stukje over Nederland, zag het er droger uit. Even voor tienen was ik in Poppel en kon ik mn auto kwijt langsheen de hoofdweg, de Steenweg Baarle, achter de twee Nederlanders die zich stonden klaar te maken naast hun wagen. Even verderop was de kantine aan het voetbalveld van FC Poppel dat deze tocht organiseerde. Na een babbeltje aan de bevoorrading zou blijken dat de toer uitgezet wordt door een aantal mountainbikers, terwijl de rest van de organisatie en de opbrengst voor de voetbalclub is.
Ik zal één van de laatsten geweest zijn om me in te schrijven en te vertrekken om 10.20 u, vermits de inschrijvingen om 10.30 u sloten. Dus met goede moed op weg. Vertrek naast het voetbalveld, het inschrijvingsbewijs gedeponeerd in het emmertje van de man die daar in de miezerige regen stond en waarbij een vrouw, die de toer achter de rug had, me een goede rit toewenste! Na enkele betonbaantjes kregen we een brede zandweg voor de wielen geschoven. Daar moest ik al ferm trappen om vooruit te komen. Ik had het gevoel dat er iemand achter aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk kwam ik vooruit. En dat gevoelen zou een constante worden gedurende de hele tocht. Enkel tijdens het middelste gedeelte, zo tussen de 15 en de 30 km, ging het beter. De zandweg maakte plaats voor brede boswegen die we tot ongeveer de tiende kilometer konden berijden. De imposante kale loofbossen boden in dit grijze weer een desolate aanblik, er was geen leven te bespeuren. Mijn kont was nat van de opspattende modder. Omstreeks km 7 kwam er tussen de boswegen een intermezzo onder de vorm van een zeer mooie singletrack.
Dan ging het een smal bruggetje over en vervolgde de toer over paden die liepen langsheen de randen van de bossen, waarbij we rechts velden te zien kregen waarover een grijze miezerige motregen hing. Omstreeks 11 km en om 11.00 u bereikte ik een idyllisch oord aan de witte Kapel van Rovert en dook ik een singeltrack op in prachtige bossen, nadat ik ingehaald was door de eerste biker die ik vandaag op mijn route te zien kreeg, de twee Nederlanders die net voor me gestart waren niet meegeteld. De singletrack slingerde zich over een bruggetje het bos in. Even verder halt gehouden aan een midden de bossen gelegen wit huis om mijn pijnlijke rug en billen even rust te gunnen. En terwijl ik daar even halt hield stak nog een stel bikers me voorbij. We vervolgden onze weg door een mooi bos wat er bij zonnig weer prachtig bij moet liggen en reden langsheen een klein ven. Een beslijkte bosweg voerde ons naar de splitsing omstreeks km 13. Daar kreeg ik in de gaten dat ik gevolgd werd door nog een deelnemer, maar die koos voor de route van 30 km. Ondanks het feit dat het vandaag niet zo wilde vlotten, toch maar de langste toer op gegaan.
Dat was geen slechte keuze, want we doken een mooi en woest stuk bos in waarbij we een ven passeerden aan de rand van een open plek, een soort heide. Aan de paaltjes met plaatjes voor wandelingen kon ik zien dat we intussen de grens hadden overschreden en in Nederland reden. Volgde een nijdig stuk waar ik serieus moest stompen om vooruit te komen en waarbij het rechtdoor ging tot vlak voor datzelfde ven om daarna een paadje op te gaan naast dit ven en doorheen een bos waarvan een deel bomen gerooid was. Rond 16 km volgde dan een stuk doorheen een open landschap, vermoedelijk het heidegebied De Rovertse Heide, alhoewel de ondergrond er niet zanderig uit zag. Het was intussen 11.30 u. Verderop stak een jonge biker met een lange grijze baard me voorbij. Een opvallende figuur die ik nog al op andere toertochten heb gezien. Even verder doken we het landgoed Den Utrecht in. Die naam klonk me bekend in de oren. Ik heb hier ook gereden tijdens de toertocht op 1 november vanuit Weelde. Opzoekwerk achteraf leerde me dat dit landgoed in de buurt van Esbeek, Hilvarenbeek en Hoge en Lage Mierde ligt. We kregen brede bosdreven voor de wielen geworpen en reden onderweg voorbij waterpartijen. Van 20 tot 24 km kregen we zeer mooie tracks te berijden die er nu wel niet gemakkelijk bij lagen omwille van de modderige ondergrond. Ik kon er des te meer van genieten omdat het nu toch wat vlotter ging dan tijdens de eerste 15 kilometers van de tocht! Een biker in een broek van Fereyn stak me voorbij en dit was de zesde en laatste deelnemer die ik zou te zien krijgen vandaag. Ik vraag me af hoeveel er zijn komen rijden. Mijn inschrijvingsbewijsje droeg achteraan het nummer 554 als ik het me goed herinner. Maar niemand zegt dat men bij 1 is beginnen tellen! Omstreeks 26 km passeerden we weer aan de rand van de open heide waar zwarte runderen op een door draad omspannen terrein graasden.
Even verder was de bevoorrading alwaar ik om 12.30 u arriveerde en vermoedelijk weer als laatste. Tijdens een babbeltje met de drie mannen die daar stonden, twee partjes cake en een bekertje zoete drank naar binnen gewerkt. Er lagen ook nog enkele stukken banaan in een doos. Ik vertelde dat ik vaak als laatste onderweg ben en soms de bezembikers of de mannen die de pijlen weer opruimen in mijn wiel krijg. Maar mij werd verzekerd dat dit vandaag niet het geval ging zijn. Waarschijnlijk worden de pijlen pas daags nadien opgeruimd. Na de stop doken we donkere bossen in over een mooie track en over boswegen die ons tot aan een mooi gelegen huis in een straat voerden die luistert naar de naam Gorp in Nederland. Dat verklaart de familienamen Van Gorp en Vangorp, zoals ik er een tweetal ken. Op de terugweg in de wagen kwam ik ook een plaats tegen die Riel heet! En ik heb tijdens mijn lagere schooltijd bij ene Van Riel in de klas gezeten! Idem voor ene Van Bavel! Veel Vlamingen hebben dus Nederlands bloed in de aderen! Ter hoogte van het huis was weer een splitsing tussen de routes van 30 en van 45 km en op 30 km van de start.
We doken weer de bossen in en omstreeks 33 km voerde een zeer mooie track me vanaf Gorp Aan De Ley (Hilvarenbeek) naast een waterloopje, ik vermoed de Ley, doorheen de imposante bossen van het domein Gorp en Roovert. De track was niet zo eenvoudig te berijden omwille van de modder, de wortels en de putten. De omgeving was er prachtig! En zelfs met dit miezerige weer liepen er daar toch wandelaars rond. Via een bruggetje ging het de Ley weer over om langs de andere oever weer op onze stappen terug te keren via een track en verder een brede bosweg. Twee oudere dames, met beiden spierwit haar, wandelden me tegemoet en even later zou ik ze bij wijze van spreken nog eens in de rug aanvallen omdat ze me niet hadden horen naderen! Heel wat kilometers reden we nog door de bossen van Gorp en Roovert. De vermoeidheid begon zich te laten voelen. Ging het gedurende het middelste gedeelte van de toer beter, nu had ik weer het gevoel dat er iemand aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk raakte ik vooruit.
Een grenspaal midden de weiden toonde dat we weer het apenland naderden. Op een bordje naast een uit de kluiten gewassen klomp met idem dito voetafdruk stond een anekdote over een Nederlandse boer die er niet beter op gevonden had dan een grenspaal die midden op zijn grond stond uit te graven en te verplaatsen omdat hij vond dat hij voor het Belgische deel van zijn grond te veel tienden moest afdragen. Pas gedurende de laatste vier tot vijf kilometers kregen we weer verharde grond onder de wielen ter hoogte van een wijk met straatnamen van vogels, waarbij we in de Fazantlaan enkele prachtig gelegen uit de kluiten gewassen villas passeerden! De eekhoorntjes liepen er door de tuinen. Mijn beentjes waren blij dat mijn ogen het voetbalveld weer in het vizier kregen. Toch maar even van ver de hogedrukreiniger gericht naar mijn door modder getormenteerde rijtuig en overschoenen teneinde de grootste klodders modder en bosresten te verwijderen. Mn sporttas opgepikt en onder de douche gekropen. Huiveringwekkend koud water werd over mijn blote bast uitgestort, maar gelukkig kwam er na wat geduld toch lekker warm water uit de sproeiers! Twee glazen icetea achterover gekiept in de kantine. Daar waren niet veel bikers meer aanwezig, alhoewel je dat aan het aantal geproduceerde decibels te horen, niet zou gezegd hebben! Via Alphen (Chaam) met de auto weer naar de snelweg en naar huis toe om daar dan weer over te gaan tot de minder leuke orde van de dag: het proper maken van de bike en het wassen van een doorweekt pak en beslijkte rugzak!
Een mooie toer, bijna uitsluitend in de bossen en met de passage van een aantal zeer mooi gelegen plekken. Enkele minpunten zijn het gebruik van twee soorten pijlen (met de namen van de vermoedelijk twee sponsoren, twee fietsenzaken uit de streek), het ontbreken van een bewaakte fietsenstalling en het niet meegeven van een noodnummer. Bij aankomst heb ik wel gezien dat er twee noodnummers aangekondigd waren op een blad dat op het raam gekleefd was op de plaats waar de inschrijving had gestaan, maar wat ik niet had gezien bij het inschrijven. Prijsvraag van deze week: wie waren de twee sponsors die op de pijlen vermeld stonden?
Toertocht (20-32-45-55 km) van de Molenrijders te Wouw op
11-12-2011.
Eigenlijk is dit mijn koninginnenrit, de langste rit die ik elk jaar afleg, vertrekkend van thuis met de bike en goed voor zon 123 km. Maar het is deze keer bij een prinses gebleven, want ik ben met de auto naar Wouw gereden. Shame on me! Natuurlijk heeft men mij net vandaag zeker drie keren gevraagd of ik met de bike afgekomen was, een vraag die me anders nooit gesteld wordt! Alsof het op mn gezicht te lezen was dat ik vandaag eigenlijk het watje heb uitgehangen. Al een kleine twee weken last van een verkoudheid, gepaard gaande met een serieuze dip van alles hangt me de keel uit, zowel professioneel als privé! Het kerstreces zal welkom zijn! Maar dan zijn er weer overal toertochten, zodat de nodige rust weer niet zal kunnen genomen worden! Bovendien had ik aan onze clubvoorzitter beloofd kwistig flyers uit te strooien en met zon pak papier op de fiets rijden is verre van handig. En ik kon zo ook wat langer in mn warme bed blijven liggen! Achteraf had ik wel wat spijt van mn keuze, want ondanks alles was ik beter in vorm dan dat ik had verwacht en geraakte ik zelfs boven op de plekken waar ik tijdens de toer vanuit Halsteren van 20 november voet aan de grond had moeten zetten!
Een parkeerplekje gevonden in een rustig straatje vlak bij de start en bij het zien van het cafeetje waar de inschrijving was, kwamen de herinneringen van vorig jaar weer boven. Toen ben ik na de rit ter plekke nog naar de koers blijven kijken. Om 9.15 u vertrokken na met een berichtje mijn vertrekuur kond te hebben gedaan aan rubber-12 en de jacht voor open te hebben verklaard. Toen ik vertrok kwam hij net toe. Ik heb nog geroepen, maar hij had het niet gehoord. Met de gedachte dat hij me spoedig zou inhalen meteen verder gereden. Via enkele straten in Wouw en een aantal veldwegen reden we richting de rustige gemeente Heerle waar we omstreeks km 7 passeerden. Vanuit Wouw is een lange aanloop richting de bossen nodig, maar eens je ze bereikt hebt, kom je er niet meer uit. Tot 8,5 km reden we over een aantal zanderige tracks over de zwarte route van Bergen-op-Zoom en naast de spoorweg tot aan de spoorwegovergang. Daar stond opzij van het parcours de bevoorrading voor de kleine toer. Daar was het nog wat vroeg voor! Ik was er even het noorden kwijt, want er passeerden overal bikers, links en rechts van de stopplaats. De seingever wist me te zeggen dat we later op de toer hier nogmaals zouden voorbij rijden. Vandaar dat er bikers waren die langs deze kant van het spoor bleven, terwijl anderen de sporen kruisten. Ik vermoed toch dat er daar een aantal een stuk zullen gemist hebben door meteen de spoorweg te kruisen! We vervolgden de tracks die deel uitmaken van de plaatselijke zwarte route door de bossen langsheen de spoorweg, waar het op en af ging en je diende op te letten voor boomwortels. Het was druk op het paadje en ik reed er in het gezelschap van vele anderen die deze streek voor hun rit van vandaag hadden uitgekozen.
Weg van de spoorlijn volgde een stukje met enkele zware en zanderige klimmetjes en door de drukte ontstond er een kleine file en werd het treintje rijden. Dat had voor mij het positieve effect dat ik een tandje bij moest steken en de vaart er in moest houden, om over alle bultjes heen te geraken. Dat lukte vandaag vrij aardig. Op verschillende hogere heuvels stonden bikers te wachten om weer in te pikken nadat ze het vermoedelijk niet tot boven gehaald hadden. Ik hoefde vandaag dus zeker niet verlegen te zijn. Rond 10 km dienden zich enkele ferm uit de kluiten gewassen heuvels aan en ontstond oponthoud toen de treintjes tot stilstand kwamen nadat bikers in de klimmetjes in de problemen waren gekomen en de toppen niet haalden. Een ongeduldige biker wriemelde zich al rijdend tussen de wachtenden! Over het algemeen had ik nog net genoeg ruimte om mn aanloop te nemen en boven te geraken. Eén keer was het lopen omdat ik in de file geen snelheid meer kon maken alvorens de zanderige helling op te rijden. In deze bossen kregen we zeer leuke tracks voor de wielen geworpen. Drie weken geleden reed ik hier ook tijdens de toertocht vanuit Halsteren, maar nu ging het ondanks de drukte eigenlijk vlotter dan toen! Zelfs de zanderige heuvel met wortels waar ik toen forfait gaf, passeerde onder mn wielen zonder kennis te maken met mn schoenzolen!
Na 14 km kwamen we weer toe aan de spoorwegovergang en de bevoorrading voor de kleine toer. Toch maar even gestopt en een banaan en een drankje naar binnen gewerkt. Het was toen 10.15 u. Het was er druk, er liepen mannen en vrouwen rond in alle maten, soorten en grootten! Een clubje hield er halt om één van de mannen de kans te geven zijn band op te pompen, tegen een tempo alsof zijn leven er van afhing! Na de stop ging het de spoorweg over via een asfaltbaantje om even verderop naar links te worden geloodst door de seingevers. Ik herkende de plek van de toer vanuit Halsteren, en inderdaad even verder doken we een donker dennenbos in en reden we een stukje langsheen de diep uitgesneden Zoom. Dan ging het de brug over de snelweg over om de volgende speeltuin te bereiken. We reden er over paadjes doorheen de eindeloze bossen. Het was hier vlakker dan in het begin van de toer. Bos, bos en nog eens bos met een afwisseling van leuke paadjes tot aan de tweede stop op 21 km na de start om 10.45 u. Die stond opgesteld op het erf van een boerderij langsheen de Balsedreef in Bergen-op-Zoom waar de toer van Halsteren ook haar tenten opzet. Ook hier nog een grote drukte. Een banaan en een suikerwafel gegeten. Het witte sportdrankje dat er geserveerd werd had een lekkere, maar speciale smaak en er dreven een soort slierten in! Ik dacht eerst al dat ze bevroren waren, maar zo koud was het nu ook weer niet!
Na de stop was het voor mij linksaf voor de route van 45 en 55 km om vanaf de Balsedreef naar rechts een track door de bossen in te duiken. Tot aan de volgende splitsing heb ik vanaf dit punt in het zog gehangen van een vrouw op een cyclocrossfiets, waarvan ik me afvraag of het dezelfde vrouw was wiens gezelschap ik veertien dagen geleden genoot tijdens de toer vanuit het café Non Plus Ultra te Woensdrecht op 27 november. Ze droeg immers ook een truitje in groen en geel, net zoals toen. We reden door de schier eindeloze bossen. Want eens je vanuit Wouw de bossen goed en wel bereikt hebt, kom je er eigenlijk niet meer uit! Een groepje jonge bikers stak tegen een fel tempo voorbij. Met afgunst zag ik hun gestroomlijnde lijfjes in hun blitse pakken. Spijtig dat niemand mij vroeger voor het biken wist te motiveren! Ach ja, in die tijd had ik andere prioriteiten en ik was toen waarschijnlijk tevreden met wat ik had of deed. Af en toe voelde ik op smalle tracks de hete adem van snellere rijders in mn nek die hun kans afwachtten om op een bredere plaats voorbij te kunnen steken. De dame voor me liet zich hierdoor niet uit haar lood slaan, net zo min als door het geluid van mijn piepende schijfremmen! Omstreeks km 27 reden we voorbij de midden in de bossen gelegen feestzalen De Nieuwe Kloof. Om 11.30 u en na 33 km bereikte ik de splitsing tussen de 45 en de 55 km, aan het einde van een pad midden de bossen. Een half uur voor sluitingstijd, want ik had gelezen dat het splitsingsbord voor de grootste afstand op de middag zou worden weggenomen! De dame op de cyclocrossfiets koos voor de route van 45 km, waardoor onze wegen na 12 km scheidden.
Een duo in een grijs en rood-wit pak, dat ons daarnet nog had ingehaald en aan de splitsing even halt had gehouden, koos ook voor de lange toer. Verder zou ik tot aan de derde stop nog slechts drie bikers te zien krijgen. Eerst volgden een aantal zeer mooie paden op en af door prachtige bossen. Daarna een zwaar stuk over gehavende boswegen die zich volgens mij langzaam aan het herstellen zijn nadat ze door boswerken van vorig jaar of eerder nog stuk gereden werden. Daar was het stompen geblazen! Omstreeks 35 km reden we door woeste ongerepte bossen waar de bomen op heuvels stonden die vol dode naalden lagen. Dat zou wel eens een stuk van de Wouwse Plantage kunnen geweest zijn. Ik kreeg de indruk moeilijk vooruit te komen en de vermoeidheid begon me parten te spelen.
Net voor km 40 kregen we een aantal zware kilometers te verwerken! Deze brede boswegen moeten in de zomer begroeid geweest zijn met hoog gras dat thans bruin geworden en neergevallen was, zodat je de indruk had over een soort van veerkrachtige veengrond te rijden. Af en toe hobbelde je over de resten van graspollen. Het vroeg een ferme inspanning om hier te rijden. Brede paden voerden ons doorheen het bos tot aan de groene vaste route die daar even parallel loopt met een rustige asfaltbaan. Hier was de ondergrond rijvriendelijker, maar al snel weken we weer van dit baantje af om opnieuw de brede bospaden met dood gras onder de wielen te krijgen! De wegen zagen er allemaal eender uit, en ik kreeg het gevoel dat we in lussen door dit gebied werden geloodst om kilometers te maken. We passeerden soms dezelfde plekken op plaatsen die afgespannen waren met plastieken linten. Omdat de omgeving er overal gelijkaardig uitzag werden deze paden tegen de duur wel wat saai! Maar dit gevoelen kan ook een reactie geweest zijn op het feit dat de benen zwaar op de proef werden gesteld bij het doorkruisen van dit gebied. Om 12.10 u en na 41 km me even aan de kant gezet om op adem te komen en voor een stevige trek aan mn lurkzak waarvan ik de speen weer eens kapot heb gebeten, zodat hij ook als douche kan dienen!
Na 42 km bereikte ik de derde bevoorrading, op een plek die ook door sommige andere tochten wordt uitgekozen. Ik werd er aan mn pak, en aan het feit dat ik weer als één van de laatsten arriveerde, herkend door de bevoorradende dames. Want ik vermoed dat dit slechts de derde editie is van deze tocht en ik heb ze alle drie trouw gereden. De eerste keer stonden ze met hun tentje ergens aan een achteringang van de vlieghaven van Woensdrecht of van één of ander industrieterrein. Er kwamen nog vijf bikers toe, waarvan twee vrouwen. Daarna een aantal Molenrijders van de inrichtende club. En inderdaad, hij was erbij, de bezembiker die me vorig jaar gedurende de laatste zware kilometers tot aan de aankomst had vergezeld. Toen had ik ook de heenrit al in mn benen zitten! Hij vroeg me of het nieuwe stuk me bevallen was! Vorig jaar waren ze naar zijn zeggen de Moerkantsebaan overgestoken, nu waren ze langs deze kant ervan gebleven. Maar dat kan ik me niet meer herinneren. Dat zware stuk over die paden vol dood gras zat er vorig jaar inderdaad niet in. Ik vond het zwaar om zo over dat gras te moeten rijden! Bezembiker vertelde me dat het gras er tijdens hun ritten in de zomer inderdaad zeer hoog stond. En dat ze tijdens de voorbereiding van hun toer veel dood hout van de paden hadden weggeruimd. Spijtig genoeg kan ik me niet meer herinneren hoe het alternatief van vorige editie er uit heeft gezien. Intussen had ik weer een banaan achter de kiezen, evenals een krentenbol die me door de dames was aangeboden. Ook hier de witte sportdrank met de aparte smaak. Die was van de tweede stop naar hier overgebracht, omdat er blijkbaar heel wat voor de lange toer gekozen hadden. Volgens de vrouwen was het hier ook zeer druk geweest in de loop van de voormiddag.
De vijf anderen waren intussen weer vertrokken. Dus ook weer op pad om Bezembiker voor te blijven. We doken weer de bossen in. Eerst volgde een paadje naast een beek aan een bosrand om even verder door een put naar rechts toe het bos weer in te duiken. Daar kregen we een moeilijk en nat pad met bultjes en putten naast een beek en tussen bomen voorgeschoteld. Maar het ging behoorlijk. Ik vermoed dat ik hier bij eerdere edities meer op de sukkel was! We passeerden een beuk of eik met een dikke stam en grillige breed uitstekende dikke takken. Er was een gezin op wandel en één van de kinderen was in de boom gekropen op één van de dikke takken. Indien het naar beneden had gesprongen of gevallen, had ik het in mijn nek gekregen! Daarna reden we door een soort heide over een asfaltbaantje. Ik moet dan toch niet de laatste geweest zijn aan de bevoorrading, want ik werd ingehaald door een biker die me vroeg of ik was wie ik ben. Ja dus, degene die deze stukjes schrijft! Ik vroeg zijn naam, maar kon het antwoord niet goed verstaan. Ik vermoed dat het Steven was. Hij had blijkbaar haast, want stoof weg als een pijl uit een boog over het asfaltbaantje naast een draad. Net voor ik toekwam aan de finish kreeg ik hem nog te zien toen hij alweer naar huis reed.
Door seingevers werden we weer een baantje over geholpen en reden we door een geoogst maïsveld waar de weg aangegeven werd door plastieken linten. Overbodig voor mij, vermits ik het spoor van de voorgangers maar te volgen had. Een volgende kruising aan de mooie witte hoeve De Kievit was ook bemand. Daarna kregen we nog een zeer mooie track voor de wielen. Een vrouw wandelde er met haar loslopende hond. Haast ongemerkt kwamen we omstreeks km 48 in Zoomland terecht, de plek met mijn geliefkoosde bultjes. De pijltjes wezen rechtdoor naar het pad tussen de heuveltjes, maar toen mijn eurocent viel, ben ik op mijn stappen teruggekeerd om ze allemaal over te razen. Want als je de show wil stelen voor de aanwezige wandelaars, kan je het niet maken van niet tot boven te geraken! Altijd een leuk stukje hier! Spijtig dat het zo snel voorbij is! De snelweg weer over. Mijn gsm kondigde een berichtje aan. Ik moet de rubber dan toch gemist hebben, want hij meldde dat hij naar huis ging vertrekken. Ik vond het al raar dat hij me nog steeds niet had ingehaald! Zo veel later als ik kon hij niet vertrokken zijn!
Een bospad bracht me tot aan het houten bruggetje over De Zoom. Voor Halsteren was het daarna naar links, nu ging het naar rechts om over het slijkerige pad tussen de diep uitgesneden Zoom en het voormalige stort te rijden. Daar wandelden twee mannen. Een poortje door, een heuveltje over en dan weer de open velden in. Ter hoogte van een kapelletje zag ik in de verte achter me een biker naderen. Dat bleek Bezembiker weer te zijn! Hij kon de mannen aan de oversteken van hun taak ontlasten. Volgde nog een zwaar stukje over aanzuigende ondergrond langsheen de spoorweg om Wouw weer te bereiken. Bezembiker vroeg of ik lekker gefietst had! Ja, hoe kan het ook anders in deze bosrijke streek! Er zaten anders ook een aantal zware stukjes in de tocht. Jammer van het sombere weer, een beetje zon had de omgeving nog mooier gemaakt, maar we zijn gespaard gebleven van regen!
Een mooie tocht, overal duidelijk afgepijld, seingevers in fluojasjes aan alle oversteken, waarvoor dank, en bevoorradingen waar de bananen niet tot op de millimeter versneden worden, maar in hun geheel aangeboden worden. Fijn dat ik na een jaar de bezembiker nog eens op mijn pad ontmoet heb. Terug in het Donkenhof bleek den rubber helemaal nog niet vertrokken. Want hij had het gezelschap opgezocht van MTBiker from Berendrecht waarmee ik onderweg een paar woorden had gewisseld toen hij me voorbijstak! Mijn bonnetje ingeruild voor een kommetje soep, waarna ik aangesproken werd door een biker die mijn schrijfseltjes met meer dan gewone aandacht moet lezen, vermits hij goed wist wat ik de vorige keer neergepend had! Van Pcdoc kreeg ik prompt een bitterbal in de handen gestopt. Hij was weer in de weer om plaatjes te schieten voor op zijn site! Bij ons aan tafel stond ook een trio bikers die Wouw hadden opgezocht vanuit het verre Waregem, als ik één en ander goed begrepen heb. Afscheid genomen en via de lokale wegen weer huiswaarts gereden. Dat is toch een hele trip, zelfs met de auto! Buiten in de koude mn fietske weer proper gemaakt. Na de slopende afgelopen werkweken en het vorige weekend zonder bike te hebben moeten laten passeren wegens te veel werk, voel ik me weer een stuk beter na mn hartje vandaag te hebben kunnen ophalen bij de Molenrijders in Wouw!
Onze Nightride gaat door in de bossen van Zandvliet, Berendrecht, Putte en Stabroek.
We flirten met de grens, maar Ossendrecht is Nederlands grondgebied en is na valavond verboden terrein. :(
Je kan op de après Bike Party in Café De Papegaai jeneverkes kopen. Per aankoop van enkele jeverkes krijg je een tombolalotje waarmee je een fiets kan winnen. Deze wordt door zowel Café de Papegaai als Fietsspecialist Bikeaholic in Stabroek gesponsord.
Op onze facebookpagina kan je enkele filmpjes van vorig jaar zien.
5de Nightride De Papegaai te Stabroek op 17-12-2011
Mannen, houd uw lamp
paraat, als de Papegaai aan t biken gaat! Tussen Kerstmis en de Sint, word
je door hun licht verblind! Kom naar hier, je wordt verwacht, en rijd in
Stabroeks donkre nacht! Flikrend als een kersteboom, zo vlak bij dhaven
en toch zo schoon!
De Café De Papegaai Bike Team nodigt u uit op de 5de
Bike Nightride "De Papegaai":
zaterdag 17 december 2011 te
Stabroek vanuit Grand Café De Papegaai Dorpsstraat 32 Stabroek
(België) inschrijven van 19.00 u tot 20.30 u
Let op: sommige kalenders vermelden een andere
datum!!!
Uniek fietsevenement na zonsondergang in de mooie bossen
en velden rondom Stabroek, Zandvliet, Berendrecht, Kapellen en het Nederlandse
Ossendrecht en Putte! Niet te missen! 30 km pure mountainbike-fun, volledig
uitgepijld.
Gemakkelijk te vinden: ring om Antwerpen (E19), afrit
Bergen-op-Zoom aan de verkeerswisselaar Antwerpen-Noord, afrit Stabroek, rechts
afslaan en even verderop aan de rechterkant in de straat is het. Voor de
Nederlanders: A12 vanuit Bergen-op-Zoom richting Antwerpen, afrit Stabroek,
links afslaan richting Stabroek en een weinig verder aan de rechterkant van de
straat is het!
Bewaakte bikeparking. Overdekte bevoorrading met
bananen, koeken, soep en ... Warme douches en bikewash. Gratis glaasje
jenever bij aankomst. After-bike party in Café De Papegaai.
Vlak bij De
Papegaai is het aantal parkeerplaatsen beperkt. Je kan uw kans wagen op de
volgende plaatsen:
De parking achter warenhuis Van Ende en voor de
gloednieuwe Albert Heijn, Dorpsstraat 2 (dat is tussen de afrit van de A12 en De
Papegaai).
De parking van Aldi, Hoogeind 8, dat is in een zijstraatje
van Hoogeind dat ook zo heet, vanaf de A12 is dat voorbij De Papegaai.
De parking van Colruyt in de Abtsdreef 10, dat is de zijstraat vlak voor
en tegenover de Papegaai, vanaf de A12 gezien, en de verbindingsweg van Stabroek
naar Berendrecht en Zandvliet.
Naar de A12 toe is er ook wel plaats op
de hoofdstraat. De Papegaai ligt op de lange hoofdstraat van Stabroek die van de
A12 tot de Ertbrandstraat in Putte-Kapellen vier keren van naam verandert:
Laageind - Dorpsstraat - Hoogeind - Driehoek.
Andere plaatsen waar je
misschien kans hebt zijn de verbindingswegen naar Hoevenen, zijnde de Grote
Molenweg en de Kleine Molenweg, evenals de zijstraten in de wijk aan de
Abtsdreef.
De straatjes rond de kerk (achter De Papegaai) zijn voor een
deel autovrij of enkele richting en sommigen te smal om te parkeren.
Douches.
De douches zijn
op ongeveer 500 m van De Papegaai. Adres: Sporthal Zaal Moorland, Sportweg 1,
2940 Stabroek. Die straat is schuin tegenover De Papegaai. Als je met de bike
tot aan de douches wil rijden, een fietsslot in uw auto leggen, want aan de
sporthal is geen fietsbewaking voorzien.
De fietsparking zal in het
korte straatje naast De Papegaai staan.
Toertocht (25-45 km) van ATB Team Sirocco te Woensdrecht op 27-11-2011.
Op zondag weer vroeg uit de veren, want ik was zinnens om
van thuis uit met de bike de grens over te steken en naar Woensdrecht te
rijden, een rit goed voor 23 km enkel, om daar de toertocht te rijden die
bekend staat als één van de mooisten uit onze streek.Omdat het nog donker was, mn helmlamp
gemonteerd en dan de weg op over landelijke paden richting Stabroek om via het
Ravenhof de Putseweg in Nederland te bereiken.Daar is het zalig rijden over de metersbrede fietspaden.Alles was nog rustig.Drie wagens met Belgisch kenteken en beladen
met bikes reden voorbij.Even voor het restaurant
Jagersrust, aan het rondpunt met de afslag naar Huijbergen, staken me twee
bikers voorbij.Aan het rondpunt hingen
pijltjes voor de tocht!In Hoogerheide
verbood een verkeersbord me als fietser van verder de hoofdweg te volgen.Mijn gebrekkig richtinggevoel zei me van naar
links af te slaan.Verderop zag ik een
seingever staan en kon ik de weg vragen.Hij stuurde me terug van waar ik kwam.Ik moest Hoogerheide in en daarna links de straat in onder een brug.Van daar af kende ik weer de weg en spoedig
was ik bij het café met de bizarre naam Non Plus Ultra na een rit van een dik
uur.Tot hier en niet verder, want
verderop ligt inderdaad een niemandsland richting de Schelde.Ondanks het feit dat mn bike pas gereviseerd
was, had ik weer last met het doorslaan van de ketting bij het schakelen, iets
wat me tijdens de rit parten bleef spelen.Maar het ergerlijke gekraak van de ketting heeft mn rit toch niet weten
te vergallen, ook al had het voor gevolg dat ik hier en daar een voet aan de
grond diende te zetten.Rubber-12 en Sik
waren er ook.En ik kreeg nog een
clubmakker te zien aan de start.Dus maar
snel vertrokken, want die twee zouden me spoedig weten in te halen.
Om 9.00 u op pad, samen met nog heel wat andere
vertrekkers.Eerst kwam het klassieke
stukje door de open velden.Nu lag alles
poederdroog, maar bij nat weer kan dit hier soms een echte zooi zijn.Er stond wel een zeer stevige wind, waar ik
tijdens de heenrit gelukkig niet te veel tegenkanting van had gekregen.Clubmaat Sammy stak me voorbij.Een kleine file van bikers deed vermoeden dat
het gevaarlijke dropke nabij was.Daar
ligt op een smal paadje een dikke wortel met daarachter een hoogteverschil van
een halve meter.Over het erf van een
boerderij, naar rechts een straat in en na nog een stuk veldweg zagen we voor
ons de eerste berg liggen.Aan de voet
ervan stonden een paar bikers stil in het gezelschap van enkele meerijdende
kinderen.De eerste hoogteverschillen
zorgden er voor dat de groep deelnemers meteen goed uit elkaar werd getrokken.Het traject van de tocht voerde ons door het
eerste bos over deze uit de kluiten gewassen heuvel.Ik passeerde de seingever die me daarnet de
juiste weg naar de start had gewezen.Het pad ging over in een smalle track die tussen de rand van het bos en
een prikkeldraad loopt.Om even het bos
in te duiken over een golvende track en daarna de prikkeldraad weer op te
zoeken.De beek waar je bij vorige
edities door diende te rijden stond nu droog.De bike kreeg wel een ferme snok toen ik hem over de smalle betonnen
buis die in de greppel ligt loodste.Maar de schok werd netjes opgevangen door de veringen.Na nog een dropke door een volgende greppel
volgde de splitsing tussen de beide afstanden.
Paden en tracks door de bossen werden ons deel.Na tien kilometer werd ik ingehaald door
Rubber-12 en Sik.De ondergrond werd
zanderig en de aanblik van de omgeving deed me vermoeden dat we in de richting
van de Volksabdij Onze-Lieve-Vrouw-Ter-Duinen in Ossendrecht reden.Daarbij passeerden we het midden in de bossen
gelegen Mollercollege waar een nieuwe vleugel in aanbouw was.De top van een zanderige heuvel met een uit
de kluiten gewassen wortel was de verzamelplaats van bikers die het niet tot
boven gehaald hadden.Ter hoogte van de
Volksabdij kwamen we uit de bossen tevoorschijn om het rondpunt aan restaurant
Jagersrust op te rijden, beveiligd door twee seingevers die de bikers
tegenhielden tot de weg vrij was.Het
tellertje tikte 17 km af.Het fietspad
op langs de baan naar Huijbergen om even verderop de singletrack op te gaan die
evenwijdig loopt met de weg, gevolgd door weer een stukje fietspad.Aan de overzijde van de weg zag ik mn
clubmakker Sammy weer passeren.Hij had
de lus in Huijbergen reeds achter de rug.Net voor het centrum van de gemeente ging het dan naar rechts een
veldweg in en keerden we min of meer op onze stappen terug om zo de ingang van
de Staartse Duinen met de gelijknamige kampeerplaats te bereiken.De Staartse Duinen herbergen een aantal
stevige zanderige heuvels die de biker tot een ferm klimmetje verplichten.De minder geoefende biker voor me kreeg het
zwaar te verduren en de helling en het losse zand dwongen hem tot afstappen.
Het was nog druk op de tracks in de bossen.Gewoonlijk vertrek ik later en is de grote
meute al voorbij.Het was leuk om eens
niet alleen te fietsen en deel uit te maken van de gelijkgezinden die zich op
deze zondag kwamen uitleven in de bossen.En met wat goede wil en wederzijds begrip kon je zelfs op smalle tracks
een gaatje vinden om snellere jongens te laten passeren.De lucht bleef jammer genoeg grijs en er
stond een stevige wind.Ik herkende
stukken die we ook tijdens de toertocht vanuit Halsteren hadden aangedaan
vorige zondag.Ik reed een hele tijd in
het spoor van een duo vrouwen in een fluogeel pak van de fietsclub Van Trier
uit Kalmthout.Net voor de bevoorrading,
op zon 27 km na de start, kregen we nog een aantal mooie zandbergen voor de
wielen.Eens terug op een asfaltbaantje
gekomen, werd ik ingehaald door een biker met een beenprothese.Hij droeg een pak van Pijnen Race.Of hoe zelfs het moeten missen van een been
een kranige kerel niet van de fiets weghoudt.
De rustplaats kwam op 28 km en stond zoals vorig jaar aan
het kruispunt van de Weg naar Wouw en de Overbergseweg.Er stonden wafels, granenkoeken, thee en
sportdrank op het menu.Voor de
onfortuinlijken was er ook een fietsenmaker present.Ik vond het vreemd dat twee mannen met meer
dan gewone belangstelling in mijn richting keken.En dan viel mijn eurocent!Sommigen nemen de lamp op mn helm wel eens
voor een camera!Zij zullen toch lang op
YouTube moeten zoeken naar het filmpje waar ze hopen in te zien te zijn!Ik werd aangesproken door Gerard Butter, mij
bekend van het Nederlandse forum.Ik heb
Gerard ooit nog eens gezien na een toertocht in een stokoude danszaal achter
een café in Essen-Wildert.Maar dat was
een zeer vluchtige ontmoeting en al bijna een jaar geleden (27 februari 2011).En de tegenpartij heeft het altijd makkelijk
om mij te spotten.Er rijden namelijk
niet veel pannenkoeken rond met een papegaai op hun pak.De frisse wind nodigde niet uit om lang aan
de stop te blijven staan.En een
boogscheut verder wenkten reeds de zandbergen en de bossen.Wat een mooie heuvelige streek in dit vlakke
land.
Via een smal paadje ging het weer de bossen in en reden we
door een prachtige omgeving.Gedurende
het tweede deel van de trip kreeg ik het gezelschap van een vrouw op een
cyclocrossfiets.Ze droeg een vestje in
geel en groen.Ze reed gezwind over de
paadjes.Alleen een aantal afdalingen
over zanderige paadjes met een aantal hoogteverschillen door wortels, betrouwde
ze blijkbaar niet goed met haar fiets.Rond 31 km bereikten we het pad dat naast de afrastering van de
vlieghaven van Woensdrecht ligt.Het pad
mondt uit in een zanderige vlakte waarbij je pal naast de lichten die de aanloop
tot de landingsbanen markeren, rijdt.Daar is het wat stompen geblazen door het losse zand.We waren toen 35 km onderweg.Volgde weer een track naast de afrastering,
maar één van een meer gehavend kaliber met een aantal putten en bulten.Maar bij dit droge weer vormden die geen
enkel probleem.Bij nat weer moet je
daar toch beter uitkijken.Het
tellertje klokte zon 41 km af toen we ook nog geparkeerde vliegtuigen te zien
kregen.Daarna bereikten we weer de meer
bewoonde wereld ter hoogte van de Antwerpsestraatweg.De Steenstraat bood letterlijk veel
tegenwind.
Tijdens de laatste kilometers kregen we naast de
Antwerpsestraatweg nog een mooi stukje bos voorgeschoteld waar over een aantal
heuveltjes een soort van crossparcours was uitgezet.Tijdens de vorige editie reden we hier ook
door dit bos, maar toen was het ritje korter voor zover ik me het
herinner.Nu werd er meer uitgehaald
alvorens een punt achter de toer te zetten.Traditiegetrouw eindigde deze via het asfaltwegeltje, pal naast de snelweg,
waar je in dit kale land dient op te tornen tegen de wind, alhoewel dit vandaag
nog meeviel.En het eerste gebouw dat je
dan tegenkomt is het café Non Plus Ultra.
Dat zat nog tjokvol bikers.Een aantal Nederlanders moeten teleurstellen die hoopten zich nadien in
een filmpje terug te kunnen zien!Het is
nogal moeilijk van filmpjes op te nemen met een lamp!Grappig eigenlijk van vast te stellen welk
effect het zien van zon lamp kan teweeg brengen.Zoals de biker die bij het passeren
vriendelijk lachte en zwaaide!Hij zoekt
nu nog vergeefs op het wereldwijde web!Sik was vermoedelijk al weer naar huis vertrokken.Rubber, die ik bij het ingaan van het laatste
bos aan de Antwerpsestraatweg nog gezien had toen hij daar even het noorden
kwijt was, had het gezelschap van Enigma en diens maats opgezocht.Intussen galmde de olijke hoempapamuziek
jolig uit de boxen: heb je even voor mij en comment ça va, comme si, comme si, comme
ça.Nederlanders lurkten er kommetjes
snert.Ik vermoed dat deze dikke
erwtensoep met spek, samen met pindakaas, appelcake en Koninginnedag tot hun
nationale folklore behoort!Uiteindelijk
toch een plekje naast den Rubber kunnen bemachtigen.Ik zag de biker binnenkomen die ik vorige
zondag nog in Halsteren gezien had en die ik in mn verhaaltje vermeld
had!Ik ben dus niet de enige die de
toeren in deze streek afschuimt!Na nog
een glas en een babbel weerklonk de roep van het thuisfront en de gedachte dat
ik s avonds nog uitzonderlijk op een zondag naar het werk moest voor een paar
uurtjes.Net zoals vorig jaar
trouwens!Dus om 13.15 u afscheid
genomen.Op de terugweg niet al te veel
last gehad van de stevige wind.Via de
Putseweg, het Ravenhof in het Moretusbos, De Neus en het Elzenbos in Stabroek
weer naar huis gebold, de hele rit goed voor 92 km.Ik moet goed in vorm geweest zijn vandaag,
want ondanks de haperende versnellingen en de krakende ketting had ik een
vlotte rit achter de wielen.Altijd fun
daar in Woensdrecht aan het einde van de wereld!Thuis snel onder de douche, van de douche de
auto in en het werk daarna ging eens zo vlot vooruit met de gedachte de
koninginnenrit niet te hebben moeten missen!
Toertocht (25-50 km) van Roparunteam De Brabantse Wal te
Halsteren (NL) op 20-11-2011.
Op deze zondag nog eens de grens overgestoken om te gaan rijden bij onze noorderburen en omdat Halsteren, even ten noorden van Bergen-op-Zoom, niet zo heel ver van de voordeur ligt, hoefde ik ook niet voor dag en dauw uit de veren! Daar had ik nadien wel wat spijt van omdat de meesten blijkbaar vroeg vertrokken waren zodat ik niet heel veel deelnemers meer te zien heb gekregen, zeker niet meer na de stop. Ik vond ook een parkeerplek vlak bij de start. Ik rijd niet graag in de drukte, maar alleen is toch ook maar alleen. Aan de bevoorrading merkten de mensen van de organisatie, Roparunteam De Brabantse Wal, op dat ze meer Belgen hadden verwacht. Het feit dat er ook tochten waren in Kalmthout en Wijnegem, op deze laatste kon je zelfs een gratis Leffe verdienen als je zonder voet aan de grond een zandberg kon bedwingen, zal daar wel voor wat tussen gezeten hebben! Ook de bikewash stond opgesteld op de parking, maar was voorlopig nog werkloos.
Start vanuit de Tennisclub De Melanen. Bij de inschrijving kreeg je zelfs een appel of peer mee, gesponsord door een groentewinkel, maar omdat ik mijn helm in mn auto vergeten was, heb ik mn appel in de koffer gelegd als souvenir om later op te peuzelen. Om 9.45 u kon ik op pad. Tijdens de startkilometer voerde de route ons voorbij het meertje De Melanen over een verhard pad in het bos. Na enkele smalle tracks door velden en weiden en het kruisen van enkele straten doken we na 2,5 km definitief de bossen in van het domein Buitenlust. Want dat is een kenmerk van de tochten in deze streek. Eens de bossen in, kom je er gegarandeerd bijna niet meer uit! Na 5 km ging de speeltuin dan echt open toen we na het kruisen van een straat die Bemmelenberg heet, de singletracks kwistig voor onze wielen geworpen kregen. Dra reden we over de zwarte vaste route, meteen de zwaarste van de routes die sinds vorig jaar opengesteld werden in Bergen-op-Zoom. Vanaf de splitsing tussen de 25 en de 50 km kregen we gedurende zeker 4 km mooie tracks voor de wielen waarbij heuvels van los zand, bezaaid met venijnige wortels, dienden overwonnen te worden. Door de mist en de koude was ik nog niet opgewarmd geraakt, zodat deze eerste kilometers niet van de poes waren tot ik een mogelijke oplossing bedacht! Als ik nu eens wat harder zou trappen, dan geraak ik er misschien wel over! Ik denk dat de vele tochten van de voorbije weken, want ik heb er recent heel wat bijeen gefietst, gecombineerd met de werkdrukte, een beetje hun tol beginnen te eisen van mijn vermoeide lichaam. Mijn billen deden pijn bij de minste inspanning en bij elke hoogtecentimeter! Een vinnige jonge biker bleef bij het afdalen van een heuveltop in het zand steken, verloor zn evenwicht en viel. Dan zal ik hier maar beter te voet gaan, heb ik hem gezegd! Ik kijk soms met hartzeer naar die jonge bikers. Waarom heeft niemand mij daar vroeger voor weten te motiveren. Dan zou mijn leven er heel anders uitgezien hebben! Maar ja, als jonge gast had ik niet de middelen om alle materiaal te kopen. En wil je iets verder van huis, dan heb je al een auto nodig om daar te geraken. Met deze gedachten bereikte ik de camping Vredenburg.
Tot aan de tiende kilometer reden we op of nabij de vaste zwarte route over de tracks doorheen de bossen tot we rakelings langsheen de omheining naast de spoorweg kwamen. Nog even een zijsprongetje om een heuveltje mee te pikken. Een rinkelende bel kondigde de komst van een trein aan. Er stond nog een andere biker te wachten. De seingever die aan de spoorweg stond verdient van mij de prijs van de vriendelijkste medewerker die ik dit jaar op mijn omzwervingen ben tegengekomen. Met een luid enthousiasme dat boekdelen sprak, vroeg hij me of de rit me beviel. Uiteraard, hoe kan het ook anders in deze streek! Ik weet van vorige keer en uit andere tochten, dat over de spoorweg weer een nieuwe speeltuin ligt te wachten. Eerst nog via de brug de snelweg over. Uit de tegenovergestelde richting kwamen groepen bikers toe die de speeltuin, ettelijke tientallen kilometers lang, al achter de rug hadden. En voor we die brug kruisten reden we nog door een bos langsheen een diep uitgesneden beek, ik vermoed De Zoom (vermits we daar ook passeerden op de terugweg via een brugje dat ik herkende van vroegere ritten), gevolgd door een paadje door een donker naaldbos over een tapijt van afgevallen naalden. Even verderop, zo na 15 km, kwam weer een splitsing. De korte afstand werd naar de bevoorrading gestuurd die opzij van de weg op een erf was opgesteld, de lange route ging rechtdoor over de weg. Wie honger of dorst had, kon dus eventueel hier even halt houden, maar na 15 km heb ik nog geen behoefte aan iets eetbaars en water heb ik genoeg op mn rug in mn lurkzak voorhanden.
Tot aan km 20 kregen we veel bospaden doorheen een afwisselend landschap. Hier was alles ook vlakker dan bij de aanvang. We deelden er het bos met wandelaars, al dan met loslopende honden, lopers en tegenliggers op de bike. Een seingever hield me tegen toen een groep lopers op een asfaltbaantje in het bos in aantocht was. Het is dat er maar één bos is hé, dat ze allemaal hier rondlopen, zei hij schalks. De aanwezigheid van tegenliggers was snel verklaard! We reden namelijk tegen de groene vaste route in. Misschien toch geen goed idee om een toer uit te zetten tegen het traject van een vast parcours in. Ik rijd meestal alleen en kijk uit, zeker als ik merk dat ik tegen een vast parcours in rijd, maar als je als biker op de vaste route een groep van snelle achter elkaar jagende toertochtrijders op je pad ontmoet, dan kan dat wel eens voor onaangename gevolgen zorgen!
Rond de 25 km arriveerden we aan zeer mooie bossen en werden we over bredere, maar meer glooiende wegen gestuurd die zich langzaam herstellen na boswerken van een aantal jaren geleden. Want ik herinner me nog dat deze paden er bij vorige doorgangen nog meer geschonden bij lagen. Gedurende een dikke 2 km konden we genieten van de doortocht van deze statige bossen. We reden over een zanderige vlakte waar de stop van de toertocht vanuit Wouwse Plantage altijd staat. Daar is het wat uitkijken geblazen om het bos zonder voetje aan de grond weer te kunnen bereiken en niet te blijven vast zitten in het zand. Er kwamen ook een aantal tegenliggers aan. In de verte hing de mist tussen de bossen. Dat had een mooie natuurfoto kunnen opleveren! Even verder reden we over een brede vastgereden zandweg voorbij De Nieuwe Kloof. Een beetje haasje-over gespeeld met een jongere rijder die trager reed dan zijn leeftijdsgenoten gewoonlijk doen. Na de oversteek stopte hij even en ik hoopte hem aan de bevoorrading nog te zien, maar dat gebeurde spijtig genoeg niet. Een compagnon vinden die aan mijn tempo rijdt is namelijk niet eenvoudig. Waarschijnlijk reed hij op eigen houtje in een voor hem bekende omgeving. Na 30 km arriveerde ik dan aan de bevoorrading in de Balsedreef in Bergen-op-Zoom, op het erf achter een boerenhof. De mensen daar keken al uit naar het einde van hun werk in de kou en de mist. Er waren nog appels en peren te eten, ook suikerwafels en sportdrank om te drinken. De rest was door de voorgangers reeds vakkundig verslonden. Termieten hebben er niks tegen! Een peer en een wafel naar binnen gewerkt. Ondanks mijn aanbevelingen in een verslag na de eerste editie van vorig jaar, wisten de mensen mij te zeggen dat er weinig Belgen waren opgedaagd. Een mogelijke reden heb ik hierboven al genoemd. Na een jong gastje was ik de laatste om er toe te komen. Want spoedig arriveerde de bezembiker die als laatste het parcours controleerde op eventuele pechvogels of achterblijvers! Verdorie, ik zou me weer moeten reppen!
Achter het boerenerf ging het naar rechts voor de 50 km over een smal paadje dat me tot aan mijn geliefde bultjes in Zoomland bracht waar je lekker op en af kunt rijden over een aantal heuveltjes die zich links en rechts van de centrale weg verheffen en waarop de bikers hun funpaadjes hebben weten te veroveren. Ik reed er achter de jongen van aan de bevoorrading, waarvoor ik net gestopt was toen ik hem met zn fiets langs de kant zag staan nadat er iets misgelopen was. Maar hij had het probleem al weten op te lossen. En weg stoof hij, de bossen tegemoet. Paadjes allerhande voerden ons doorheen de mooie bossen over versgevallen herfstbladeren. Vanaf 35 km reden we langsheen een meer open landschap over paadjes die op de rand lagen tussen bos en veld. Spijtig genoeg bleef de omgeving door de mist verborgen, ook al deed de zon moeite om door te breken. We passeerden grachten en bizarre waterpartijen. We verlieten de speeltuin weer via dezelfde brug over de snelweg om even daarna het smalle houten bruggetje over De Zoom te nemen en linksaf te slaan om De Zoom enkele tientallen meters te vergezellen. Bezembiker vergezelde me ook eventjes en wist me te vertellen dat hij gisteren nog tot tien uur s nachts bezig was geweest met afpijlen! En dat allemaal om ons vandaag een mooie dag te bezorgen.
De spoorweg weer over waar de vriendelijke seingever mij als allerlaatste kon uitwuiven en nu rechtdoor om even verder de baan te verlaten en het bos weer in te duiken. Dan over de vastgereden rand van een zanderig pad dat, aan het geluid te horen, naast een stukje grote baan lag die aan het zicht onttrokken bleef door een lage dijk. Via de grote manege Paardenhoeve verlieten we even de bossen om over een asfaltbaantje te rijden in de richting van een brug over de snelweg alwaar de passage van autos geregeld wordt door verkeerslichten die de chauffeurs zelf moeten bedienen met drukknoppen. Fietsers mogen er vrij door het rode licht rijden. De brug is te smal voor het kruisen van twee voertuigen. Het tellertje klokte 45 km af.
De aanblik van de smalle paadjes waar we werden over gestuurd, met als aanvang het moeten overwinnen van een korte helling met vervaarlijk dikke wortel, deed me vermoeden dat we Fort De Roovere naderden. Een smalle track slingert zich over de rand van de flanken die waterpartijen afboorden, een gedroomde speeltuin voor bikers. Omwille van de richting waarin we reden, bleven ons een paar dropkes over wortels bespaard. Bospaadjes brachten ons dan tot aan het volledig heraangelegde Fort. De nieuwe houten oversteek die onder het waterniveau ligt, stond deze keer niet vol water, zoals ik bij een eerdere doortocht ooit eens heb gemerkt. Nu begint alles er toch al wat groener uit te zien sinds de heraanleg. Ver kon het nu niet meer zijn. De bezemrijder die zijn streek waarschijnlijk zeer goed kent, stond telkens bij de volgende seingever om deze van zijn taak te ontlasten. De laatste bospaadjes werden meegepikt en via een fietspad tussen de bomen bereikte ik weer de tennisclub De Melanen. Daar wachtte nog een bekertje warme zoetzure soep, buiten geserveerd door goed ingeduffelde dames.
Binnen nog een cola of twee gedronken en even uitgerust na de rit. Veel bikers zaten er niet meer. Ook de mannen die de pijlen weer hadden weggenomen arriveerden. De twee deelnemers die aan de toog hadden postgevat waren al goed boven hun theewater en stonden maar wankel op hun benen. Het was leuk van te zien hoeveel plezier ze hadden! Het feestje ging zelfs buiten met de nodige capriolen nog verder. Of ze heel zijn thuisgeraakt op hun fiets blijft een open vraag. Omdat ik begon af te koelen brak voor mij ook het moment aan om stilaan mn thuis weer op te zoeken. De autos van de bikers hadden plaats gemaakt voor autos van mannen die kwamen vissen. Thuis mn fiets nog proper gemaakt. Want de mist was gecondenseerd op het kader, waardoor het opvliegend stof zich toch had vastgezet. Een mooie rit met nog een redelijk gemiddelde omwille van het feit dat ik gedurende de laatste 20 km wat opgezweept werd om de bezembiker voor te willen blijven! Een puike organisatie. En bijzondere dank aan de vele mannen en vrouwen die als seingever hun zondag in de koude en de mist voor ons hebben opgeofferd.
Toertocht (25-40-55-70 km) van de Dworpse
Bikers te Huizingen-Beersel op 13-11-2011.
Vandaag hadden verschillende leden van mn
eigen club, De Papegaai Bike Team, afgesproken om in Huizingen te komen
biken.Eén van onze leden woont namelijk
sinds kort daar in de streek.Uiteindelijk daagden zes Papegaaien op.Ze waren al eerder naar Huizingen vertrokken, maar stonden nog op elkaar
te wachten aan de start.Ik had mn auto
in de rustige Devillersstraat achtergelaten, omdat daar nog ruim plek was om te
parkeren.Eigenlijk was het wel zeer
handig dat het Provinciaal Domein van Huizingen zo dicht bij de afrit van de
snelweg gelegen was!Me ter plekke
ingeschreven, want ik was net te laat voor de voorinschrijvingen en dus geen
pakket met Wcup-producten voor den deze!Om 10.15 u vertrok ik dan met een bang hartje, want aan de opgegeven hoogtemeters
te zien zou het een zwaar tochtje kunnen worden!Deze keer dan ook niet de grote Jan
uitgehangen en me niet voor de langste afstand ingeschreven.Uitgezonderd een passage van Dworp tijdens
een nightride vanuit Halle, was ik in deze streek nog nooit komen biken en wist
ik dus niet waaraan ik me kon verwachten!Ik koos dus voor de toer van 40 km en vroeg me af hoe ik deze zou
overleven!Ik had me ingeschreven en betaald
voor de 55 km voor het geval ik het toch zou zien zitten!
De eerste 3,5 km na de start konden al direct
tellen als opener!We dienden namelijk
uit het Provinciaal Domein te geraken, en blijkbaar kon dat alleen
klimmend.Over asfaltbaantjes en off-road-paadjes
ging het stevig klimmend naar boven, wat me al naar adem deed happen!Maar ik was niet de enige die al van kort na
de start zat te puffen!Het deed me
denken aan de kinderen die daarnet vertrekkenklaar stonden voor de begeleide
kidstoer.Als die ook dezelfde weg naar
boven moesten!Maar misschien zijn zij
het als inboorlingen wel gewend van hier te klimmen.Eens het Provinciaal Domein uit werden we
door seingevers een drukke straat over geholpen en kondigde een bordje de echte
start aan.We kregen al direct een
beloning voor de geleverde prestaties onder de vorm van een fikse afdaling over
een pad vol stenen die dan nog onder de afgevallen bladeren verstopt
lagen!De afdaling ging nog verder
lekker naar beneden over een servitudenpaadje dat begon rechts naast de gevel
van een huis waarna we tussen een weide en een bos lekker naar beneden konden
bollen! Naar beneden razen is fijn, maar het betekent
in zulke streken ook vaak dat het dan snel weer naar boven stompen is!We kregen effectief al snel twee zware
beklimmingen voor de wielen in een mooi bos met imposante bomen en dit tot de
plek waar de kleinste afstand (25 km) zich van de anderen afsplitste.Dit was na 6 km op de grens van Buizingen,
waar we even via een grote baan dienden te rijden om de snelweg te kruisen en
over te steken om een korte klim naar een track naast de snelweg op te
gaan.Daar reden we verderop naar rechts
weidepaadjes tegemoet in een mooi landschap dat jammer genoeg in de mist
verborgen bleef!Gelukkig was het hier
wat vlakker om te kunnen recupereren van de inspanning sinds de start.Zo ging het tot km 11 verder tussen de velden
tot aan de splitsing waar de 40 km zich van de 55 en de 70 verwijderde.Nog even getwijfeld om toch de 55 op te gaan
maar het zekere voor het onzekere gekozen.Na de splitsing kregen we eerst een bospad en wat asfalt voor de wielen,
en reden over een brede weg die door het prachtige bos naar boven klom.Daarna volgde al direct een stevige afdaling
over een steenpad, verstopt onder vers afgevallen bladeren in een mooie holle
weg om uit te komen aan enkele huizen in Braine-le-Château
(Kasteelbrakel).We waren dus in Waals-Brabant
verzeild geraakt.
Eens het hoekje om werd het al snel duidelijk
dat de beentjes weer op de proef zouden gesteld worden om de beklimming van
deze straat tot een goed einde te brengen.Eens boven werden we een singletrack tussen de weiden op gestuurd om
weer tot in de buurt van de snelweg te komen.De snelweg over om het park Veertigbunder te bereiken.Het parcours flirtte hier dus duidelijk met
de taalgrens.Ik vermoed dat de langere
afstanden zich weer met de 40 km verenigden.Na 15 km volgde in een bos een afsplitsing, enkel voor de toer van 55
km, terwijl de 40 en de 70 naar rechts gestuurd werden over een sublieme
afdaling over een smal kasseiwegeltje midden een prachtig bos.Wat een plezier om naar beneden te kunnen
knallen over dat paadje dat boven het bruine bladerdek uitstak!Het paadje maakte een bocht om een heuvel
heen.Eens de bocht om was het weer
werken geblazen, want het kasseipaadje ging terug de hoogte in zodat de benen
weer aan de slag konden met trappen!Eens boven vervolgden we onze weg over een bospad om uit te komen tussen
de koolzaadvelden op een modderige plek, een testplaats voor de moddervrije
Decca-kleding.Het moddergehalte op deze
zachte helling viel al bij al nog goed mee.Veel modder spatte er niet in het rond!Het tellertje klokte 16,5 km af.
Na een klimmetje vervolgden we onze weg over
een weidepaadje tussen de koolzaadvelden rechts en een bos links.Het paadje slingerde zich door het gras over
een aantal heuvels en naast grote hopen houthaksel.Het was een mooi gezicht van de groepjes
bikers voor me over de heuvels te zien rijden.Op 19 km volgde weer een pracht van een afdaling over een pad vol stenen
en wortels in een bos.Na 20 km diende
zich weer een afsplitsing voor de route van 40 km aan.En voor wie deze afstand koos hadden de
Dworpse Bikers twee stevige beklimmingen in het bos en een afdaling over een
pad vol stenen uitgekozen.De snelle
jongens die me daarnet gepasseerd waren stopten.Even verder werd de toegang tot een track
namelijk uiterst smal gemaakt door een aantal rotsen waarover je uw bike diende
te tillen.Na dit paadje werden we
stevig naar boven gejaagd over een asfaltbaantje dat naast een steengroeve
liep.Eens boven kwam de tent van de
bevoorrading in zicht.Het tellertje
klokte 22 km af en de klok 12.00 u.
De bevoorrading werd nog druk bezocht.Je kreeg er energierepen, tubes drankjes en suikerspinnen
van Wcup aangeboden en er waren de klassieke bananen en wafeltjes.De energiereep smaakte trouwens niet
slecht!Een luidruchtige biker kon zijn
vreugde niet op en kwam terug van zn fiets toen hij zag dat de man uit een
toegekomen bestelwagen repen chocolade aanvoerde!Een paar suikerspinnen achter de kiezen
gestoken in de hoop dat ze me vleugels zouden geven voor het vervolg van de
rit.Het weidepaadje na de stop klom
naar boven en aan een huis dienden we rechtsaf te slaan.Een bordje liet zien dat de Bikers de lAlleu
hier hun eigen vaste route hebben.Volgde weer een knappe afdaling door een prachtig loofbos met links van
ons het golfterrein Sept Fontaines.Snelle jongens raasden me voorbij terwijl ik me rechts op het pad
hield.Maar verderop stonden al die
snelle jongens naast hun fiets!Een rij
van wel zeker vijftig bikers stond er te wachten!Een valpartij misschien?Een biker achter me kende de oorzaak.Verderop was een klim over een zeer smalle
track tussen stenen en wortels waar iedereen diende te passeren en er geen
uitwijkmogelijkheden waren.Iedereen
wachtte dus zijn beurt af om te kunnen klimmen.Ik heb er zeker een kwartier aangeschoven!Het is me slechts één keer eerder overkomen
dat ik in het bos diende aan te schuiven tijdens een toertocht.Dat was in het Nederlandse Ossendrecht voor
een plotse klim op de Brabantse Wal.Toen mijn beurt kwam heb ik eens omgekeken naar de blijkbaar zeer getrainde
biker achter me en hem gezegd dat ik maar een pannenkoek was en vermoedelijk
niet fietsend tot boven zou geraken!En
mijn voorspelling kwam uit, zeker nadat de biker voor me ook uit de klikkers
moest!En in zon geval loop ik dan naar
boven om de track vrij te maken voor de volgende.Na de korte klim volgde direct een even korte
maar krachtige tweede!Met als beloning
een plezante afdaling door de bossen om uit te komen aan een houten poortje dat
moest verhinderen dat je een rijweg op zou vliegen.Aan de overkant van het pad had een fotografe
postgevat om iedere biker in haar lens te vangen!Ze had werk, want al degenen die opgehouden
waren aan de klim kwamen hier nu voorbij.Dit alles na 25 km om 12.30 u.
We werden het domein Zevenbronnen of Sept
Fontaines in gestuurd aan een gebouw, een voormalige taverne, met dezelfde naam
alwaar een man driftig bladeren aan het vegen was.En dit pal op de taalgrens en op de grens van
Braine lAlleud en Sint-Genesius-Rode.Onmiddellijk daarna overschreden we de grens met Dworp, net zoals
Huizingen een deelgemeente van Beersel.En dit ter hoogte van een overwoekerde verlaten villa die aan renovatie
toe is.In Dworp wachtte ons een stevige
klim in de straten aldaar.Eerst over
road en daarna off-road over een steenpad.In een bocht van dat steenpad had een onverlaat een waar sluikstort
achtergelaten tot in het midden van het pad toe!Oude kastjes en zakken met vermoedelijk
bouwafval waren er neergesmeten.Op deze
plek kreeg ik het gezelschap van een paar soortgenoten, nog iets oudere bikers,
die traag maar zeker naar boven kropen.De laatste moest na de klim even uitblazen aan de kant zoals ik dat vaak
hoef te doen op zon parcours.Zijn maat
was iets vinniger en stond hem op te wachten.Ik zou hen verder nog een paar keren ontmoeten.
Er volgde een leuke afdaling over een graspaadje
dat voorbij een voetbalveld kwam waar de match in volle gang was.Ik passeerde een vertrekplaats van vaste
routes vlak voor dit voetbalveld op km 29.Op 31 km volgde weer een klim over een weidepaadje, gevolgd door een
zeer stevige beklimming van de Oude Nijvelsebaan tot de grens tussen Dworp en
Sint-Genesius-Rode.Daar ging het dan
weer naar boven over een smal servitudenpaadje tussen twee prikkeldraden.Ik diende toch even te stoppen alvorens hier
aan te beginnen om even op adem te komen.Een jonge biker vroeg me hoeveel kilometers ik al had en riep dan naar
zn maat dat ze er nog tien te gaan hadden!Zijn pijp zal ook bijna uit geweest zijn.Tot 34 km volgden een aantal stevige
klimmetjes, zowel road als off-road en een afdaling doorheen een mooi bos om
uit te komen aan een asfaltbaantje waar een boom vol maretakken stond.Even gestopt voor vijf seconden rust.De traagste van de twee oudere rijders stak
me voorbij en verdween uit mn leven.Gedurende
de laatste kilometers werden weidepaadjes ons deel, kregen we, hoe kan het ook
anders, nog een aantal klimmetjes te verwerken om tenslotte als apotheose over
de asfaltwegen weer af te dalen tot in het hart van het Provinciaal Domein,
nadat we door twee seingevers over een drukke baan werden geholpen.
Een mooie, maar vooral zware tocht.Nog redelijk wat asfaltbaantjes, maar indien
alle beklimmingen off-road waren geweest, had ik niet meer in staat geweest van
dit nog te schrijven!En voor mij was
het een geluk dat de toertocht niet te technisch was.Want als men op zon parcours nog stukken zou
inbouwen met kunstmatig draai- en keerwerk, dan zou ik het wel helemaal kunnen
schudden!Ondanks de massale opkomst van
bijna 2000 deelnemers nergens overdreven drukte op het parcours, behalve dan
aan de klim aan het golfterrein en dus overal aan mn eigen tempo kunnen
rijden, ook op de smalle tracks.De
bepijling was overal duidelijk en in orde.De organisatie verliep feilloos met overal vriendelijke mensen, van aan
de start, over de bevoorrading tot in het hamburgerkraam toe.Want overal hadden de medewerkers hun handen
meer dan vol!
Twee van mn clubmakkers zaten al in de
tent.Een ervan had drie maal lek
gereden!De anderen waren nog onderweg
op de 40 en 55 km.Een tijd later zaten
we alle zes dan toch aan tafel voor een drankje, een babbel en een
knabbel.Want wie kan er nu weerstaan
aan een hamburger of pensen!Het was
fijn om nog eens met zon delegatie van de club naar buiten te komen, want het
gebeurt niet vaak dat we met zovelen tegelijk rijden.Aan de gezichten van de vele bikers in de
tent te zien hadden ze deugd gehad van de geleverde inspanningen.
Toertocht (26-42 km) van De Doortrappers te Meeuwen op
12-11-2011.
Na gisteren in Beringen te hebben gereden,
vandaag naar Meeuwen afgezakt om de toertocht van de Doortrappers te komen
rijden.Meeuwen blijkt toch een heel
eind van het thuisfront te liggen, zon 95 km!Om 13.00 u stond ik aan de inschrijving met voor mij nog een korte rij
anderen.Het viel me op dat er nog veel
bikers vertrokken, vermits de inschrijving mogelijk was van halftien tot
halfdrie!Gewoonlijk zie ik tijdens zon
zaterdagse ritten weinig anderen op het parcours, maar dat was nu wel even
anders.Er vertrokken nog grote groepen
deelnemers.
De bike opgehaald uit de bewaakte parking en
je kon meteen je inschrijvingsbewijs afgeven aan de mannen die naast de parking
aan de start stonden.De eerste 5 km van
de tocht kregen we redelijk wat rustige betonnen paadjes voor de wielen, te
beginnen met een fietspad onder een brug met geluidsschermen.Er werd een ommetje gemaakt om een bospad mee
te kunnen pikken, want even verderop keerden we op onze stappen terug en konden
we de geluidsschermen weer in de verte zien staan.Na nog een reeks betonnen fietspaden doken we
dan toch het bos in en kregen we een mooie singletrack van wel anderhalve
kilometer voor de wielen om uit te komen op een assenweg in het mooie Domeinbos
Donderslag.Dat was dan wel bij heldere
hemel, want er stond een lekker winterzonnetje.Door de laagstaande zon werd je wel af en toe eens verblind tijdens de
rit.De toer volgde dan vrij lang dit
grindpad naar rechts toe om weer in het Donderbos te arriveren.Daar liep een verhard fietspad dat twee maal
verlaten werd voor een lus over smalle paadjes in het bos.Volgden een aantal bredere paden door de
bossen waarop enkel een smal spoor te zien was omwille van de vele gevallen
bladeren onder de imposante kaal geworden bomen.Er reden nog heel wat bikers rond in deze
bossen, geregeld werd ik ingehaald door groepjes of enkelingen.Het Donderbos werd door de Doortrappers in
ieder geval goed aangewend om er een aantal lussen in uit te pijlen om zo aan
de nodige kilometers te komen!Het
tellertje klokte 12 km af.
De brede dreven gingen over in een lang smal
paadje tussen de bomen aan de rand van de bossen en waarlangs we het Domeinbos
Ophovenderheide bereikten.Eigenlijk waren
de beide Domeinbossen een terugkerende constante in deze toer waarvan de eerste
20 km zich hoofdzakelijk hier afspeelden.Ik heb ettelijke kilometers in de nabijheid gereden van twee vrouwen die
ook gestopt waren toen zich voor ons een valpartij voordeed nadat een treintje
was gepasseerd!Dat is het nadeel van zo
te rijden!Waarschijnlijk had één van de
mannen door in groep te rijden de boomstam die dwars over de weg lag niet
opgemerkt!Van km 15 tot km 19 kregen we
het mooiste stukje van deze toertocht over een zich door de bossen slingerende
track met bulten en bergjes.Samen met
de twee vrouwen raakte ik voor een tijdje in een treintje verzeild en het was
wel eens leuk van op die manier over die track te gaan.Gelukkig raakte ik overal op en over, want
aan het begin was ik toch wel op de eerste bult, bij het maken van de eerste
hoogtecentimeters, blijven steken zeker!Met mijn excuses voor de twee bikers die toen in mijn wiel hingen!
Toen ik in het spoor reed van de twee vrouwen,
stak me een biker voorbij, maar door de versmalling van de track raakte hij
niet voorbij de vrouwen.En zij maakten
minder aanstalten dan ik om zich smal te maken en eisten hun plaats op het pad
op!Een man stond fotos te maken van de
passerende bikers.Het was toen
omstreeks 14.00 u.Omdat ik vlak achter
mn drie voorgangers hing, merkte ik pas op het laatste moment op dat er een
biker met een filmcamera opnames aan het maken was vanaf de zijkant van het
smalle paadje.Mn tronie moet dus van
dichtbij op die film te zien zijn!De
Strammer in actie!Even verderop, 20 km
na de start, stond de bevoorrading naast een bospaadje.Je kon er lekker hete tomatensoep met
balletjes en sportdrank drinken en twee soorten koeken eten.Toen ik aan mn koekje stond te knabbelen
merkte ik dat de man met de camera nu hier opnames aan het maken was!Dus een tweede actieshot!Wanneer ik lekkers gezien heb, kom ik
namelijk altijd in actie!Hopelijk
krijgen we het filmpje te zien op het web!De twee vrouwen vertrokken iets eerder en verdwenen uit mn leven.Er stonden nog twee vrouwen die een pak
droegen van de United Bikers uit Diest, evenals een vrouw met een rood jasje
waarvan ik honderd procent zeker ben dat ik ze nog al op toertochten heb
gezien.Er zijn dus blijkbaar ook fervente
rijders onder de vrouwen!
Tot 23 km volgden boswegen door de
Domeinbossen Donderslag en Ophovenderheide.Eens de bossen uit kregen we een assenweg voor de wielen.Deze slingerde zich tussen de velden in een
zeer mooie omgeving.De solitaire bomen
langs de kant van het pad hadden tegen de achtergrond van een staalblauwe hemel
een mooi plaatje opgeleverd voor een fotowedstrijd.Na nog een aantal veldwegen bemerkte ik in de
verte weer de geluidsschermen en waren we dus niet ver van de vertrekplaats.Vlak aan de grote baan kwam dan na 25 km de
splitsing tussen de 26 en de 42 km.De
kleine toer naar links en weer naar af, voor de grote toer was het
rechtdoor.Even verderop werd ik in
verwarring gebracht door pijlen die zowel rechtdoor als naar links wezen!Op mn stappen teruggekeerd!Curieus?Toch maar rechtdoor gereden zoals de anderen die passeerden.Even verderop weer splitsingsborden.Aan de kilometers te zien betrof dit een
wandeltocht!Het werd al snel duidelijk
dat de pijlen voor de wandeltocht van de Donderslagtrippers voor morgen, zondag
13 november, als twee druppels water leken op de pijlen van de toertocht!Je moest al van dichtbij gaan kijken om te
merken dat enkel de op de pijlen afgedrukte logos verschilden!
Na de splitsing volgde een lang stuk van meer
dan een kilometer over een kaarsrechte bosweg waarbij twee maal een rijweg
diende gekruist te worden, waarvan de tweede een behoorlijk drukke was!Een auto was zo galant om vaart te minderen
en me te laten oversteken.Na de
kaarsrechte bosweg volgden twee tracks door andere stukken bos en een geoogst
maïsveld op 28 km.Omstreeks 30 km
bereikten we weer open velden en konden we genieten van de laagstaande
herfstzon terwijl we over assenwegen reden, onderbroken door korte paadjes door
stroken bos.We passeerden er het
versierde huis van een man die zijn tachtigste verjaardag vierde.
Omstreeks 35 km kregen we assenwegen door
velden en bossen te berijden, evenals twee tracks waarover het wat zwaarder
trappen was omwille van de mulle bosgrond.De eentonige lange paden naast de velden begonnen op de duur toch wat te
vervelen.Ik had de indruk dat we in
lussen over een beperkt oppervlakte reden om op 36 km een donker bos in te
duiken, waar de herfstzon weinig in de pap te brokken had.Op 38 km doorkruisten we een industrieterrein
en reden door een gloednieuwe fietstunnel onder de Weg op Bree om dan weer een
zeer lang pad door het bos voor de wielen te krijgen.Er waren nog steeds anderen onderweg,
alhoewel ik veel minder werd ingehaald als bij aanvang.Een boogscheut verder bereikte ik na 42 km
weer de startplaats.Het moet een snelle
rit geweest zijn, want alhoewel ik de indruk had niet vlugger dan anders
gereden te hebben, lag mijn gemiddelde toch wel een stuk hoger dan gewoonlijk.
Mn fiets in bewaring gegeven aan de mannen
die zich in de fietsparking warmden aan een vuurkorf.De bikewash was overbodig voor het weinige
vuil dat aan de fiets hing.Binnen een
broodje kaas en een donkere Ter Dolen uit Helchteren genoten.De cafetaria van het fitnesscentrum zat nog
goed vol.Omdat de bikeparking nog tot
vijf uur bemand was, nog gebruik gemaakt van de lekker warme douches om proper
weer naar huis te kunnen, want mij wachtte nog een lange rit huiswaarts.Een genietbaar tochtje door een vlak
landschap, met een aantal zeer lange eentonige stukken, veel bos, een aantal
bijzonder plezante kilometers vlak voor de tussenstop.Een goede manier om eens kennis te maken met
deze voor mij onbekende streek.Alhoewel
ik zou gezworen hebben ooit al voorbij de Dorpermolen gefietst te hebben.Ik ben deze gepasseerd met de wagen tijdens
de heenrit.Ik meen ook het kapelletje
aan de Deusterstraat in Peer ooit gezien te hebben tijdens een toertocht.Daar ben ik gepasseerd op de terugweg.
Toertocht (33-45-65-85 km) van de Stalse Moosdabbers te
Beringen op 11 november 2011.
Na een niet al te lange nacht naar Beringen gereden waar het
niet evident was om in de nabijheid van de start nog een parkeerplekje te
vinden.Me ingeschreven voor de toer van
de Stalse Moosdabbers en pas om 10.15 u vertrokken voor de rit van 45 km,
vermits ik in de loop van de dag nog elders verwacht werd.De start verliep via de grote weg, waar we
aangemaand werden om het aan de linkerkant gelegen fietspad te gebruiken.Daarna doken we rechts het bos in op de plek
waar twee mannen zich met hun doos hadden opgesteld om de
inschrijvingsformulieren in ontvangst te nemen, om een eerste mooi paadje te
kunnen berijden.De eerste vijf
kilometer wisselden tracks en asfalt fietspaadjes door de natuur elkaar af tot
we de Zwarte Beek kruisten in het bos.Tot aan km 11 ging dat zo verder: een stukje fietspad, een paadje in het
bos, een straatje door, een stukje track naar een volgende straat en een
wegeltje door een bos.In één van die
bossen werden we na een bochtje op de gevoelige plaat vastgelegd door Connie
die zich tegen een boom had gezet.
Aan de elfde kilometer troffen we de splitsing tussen de
langere afstanden en de kortste afstand die zijn eigen weg ging.Voor de langere afstanden volgden twee vrij
lange boswegen elkaar op gedurende een kilometer of twee.Doordat er twee sporen waren had je wel het
gevoel van over een singletrack te rijden!Een groepje van een man of zeven, met ook één vrouw, stak me
voorbij.Ik zou ze nog te zien krijgen
aan de bevoorrading.Tot aan km 20
kregen we een mengeling van paden door de bossen, langere boswegen waar je weer
door een spoor kon rijden en een paar bultjes ter hoogte van een militair
domein.Daar werden we eerst een stuk over
een bosweg gestuurd om dan rechtsomkeer te moeten maken en dezelfde weg weer af
te leggen over een naastliggende singletrack zodat je de bikers die nog op
komst waren zag passeren.Even later
haalden ze me dan in!
Kort na de singletrack kwam de bevoorrading na 20 km.Die was al goed geplunderd.Er lagen enkel nog twee grote ladingen
appelsienen en er was sportdrank.De
lege dozen van wafels stonden aan de kant.Me te goed gedaan aan een paar partjes appelsien die niet zo zuinig
gesneden waren als vaak het geval is.Het groepje van daarstraks vertrok iets voor mij en even later kwam ik
ze terug tegen toen ze allemaal aan de kant stonden en twee zich gebogen hadden
over een fiets met problemen.Na de stop
volgden een aantal zeer mooie tracks door de bossen met op 23 km ook enkele
bultjes op en af en een leuk pad over een lage heuvelrug midden in een mooi
bos.Jammer genoeg wilde één en ander
niet vlotten!Mijn benen deden pijn en
ik had een echt slechte dag!Vorige
zondag nog grenzen verlegd tijdens de toer in Aarschot en nu rondrijden alsof
ik voor de eerste keer op een bike zat!Zon gesukkel, zon geklungel.Ik
was wel met mn nieuwe fiets onderweg en ik ben die nog niet zo gewend.Ik zal het daar maar aan wijten!
Na 27 km volgde een funstukje, althans voor de andere
bikers, voor mij vandaag een lijdensweg over zanderige heuveltjes waar het
parcours met linten was aangegeven.Ik
bleef geregeld steken in het zand.Ook
de opeenvolging van afdalen, bochtje, en weer klimmen is aan een Pinoccio als
den deze niet besteed.Toen ik bij het
begin van deze speeltuin even aan de kant bleef staan, stak een viertal vinnige
bikers me voorbij, waarbij de laatste me begroette.Dat was Bruce Wayne himself!De laatste tijd kruisen onze paden al wel
eens meer!Ook het zevental dat daarnet
met pech aan de kant stond stak me hier weer voorbij.Ook daar had er iemand een off-day, want ik
hoorde de laatste luid op zichzelf foeteren toen hij in het zand bleef
steken!Daarna ging het een singletrack
op tussen de bomen en staken drie rijders van Secret Trails me voorbij.Ik vermoed de enige echte El Perro Diablo aan
de start te hebben zien staan.
Tot km 29 volgden leuke tracks over bultjes, over wortels,
liet ik twee bikers voorbijsteken net voor een dropke in een zanderige put en
reden we over een paadje op een heuvelrug tot aan de Kapel Het Fonteintje met
daarachter het uitverkoren plekje van De Heilige Maagd, meer bepaald haar geliefde
grot.De lage winterzon scheen door de
bossen, het parcours was de moeite waard, maar de conditie beneden alle
peil!We reden de gelijknamige
parochiezaal voorbij en werden de heuvel erachter opgestuurd.Ik had het reeds gelezen op blaadjes die aan de
bomen hingen in de bossen, maar voor de zaal hing een kanjer van een spandoek
die de griezelwandeling van morgen aankondigde!We konden er nu al van genieten want aan de boomtakken naast de tracks
waren kleine spoken opgehangen!De twee
die al terug van hun tak gevallen waren, heb ik er dan maar even opnieuw aan
vastgemaakt!Over een mooie singletrack
werden we de heuvel achter de parochiezaal opgejaagd.
Eens deze track ten einde, kwamen we aan een fietspad aan de
rand van een militair domein (31 km), te zien aan de diepe sporen die in de
bosweg die ermee parallel liep door tanks waren uitgesleten.We doken inderdaad een militair domein
in.En deze domeinen zijn vaak nog de
mooiste ongerepte natuur- en bosgebieden.We kregen er in ieder geval mooie tracks met enkele bultjes en putten
voor de wielen en dit in zeer mooie bossen en naast plassen die in de grote
putten in de wegen permanent blijven staan.Na een stukje over een betonbaan, bereden we ook een immens brede
zandweg tussen gerooide bosstroken waar twee mannen op crossmotoren me
voorbijstaken in een bocht.Even later
begroette een andere biker in een knalgeel fluojasje me bij het voorbijsteken
en hij zou de laatste zijn die ik tijdens deze rit zou te zien krijgen.Mijn tellertje klokte toen 33 km af.Opvallend in de bossen waren de vele grote
paddenstoelen langs de kant van de weg.Tot aan km 37 konden we genieten van de mooie doortocht van dit
militaire domein.
Op 39 km volgde de splitsing voor de grotere afstanden en
was het voor mij naar links voor de toer van 45 km, waar we over een track
naast een brede zandweg werden gestuurd tot aan een huis aan de rand van het
militair domein.Daar heb ik een pijltje
gemist en kwam ik uit in een straat op de grens van Beringen-Beverlo en
Leopoldsburg aan een vervallen huis.Op
mn stappen teruggekeerd.In plaats van
rechts af te slaan moest ik schuin tegenover een paadje op en de bossen
in.Ik vermoed dat het militair domein
dan het Kamp van Beverlo zal geweest zijn.Gedurende de laatste kilometers kregen we nog een funstukje in een bos
achter een aantal nieuwe woningen in aanbouw.Ook daar rukt de bebouwing blijkbaar alsmaar op.Het moet heel wat denk- en knutselwerk gekost
hebben om het parcours op die zanderige bulten uit te zetten door middel van
linten, want sommige heuveltjes werden twee tot drie maal bereden.Ook hier soms weer het nodige gesukkel op
deze mindere dag!Al goed dat er geen
anderen meer waren om mijn geklungel te aanschouwen!Het einde van de track kwam uit in de Vossenhoek
waar twee uit de kluiten gewassen schapen in een weide stonden te grazen. Een aantal bospaadjes brachten ons tenslotte
weer tot aan het voetbalveld, waarbij we nog de torens van de mijn te zien
kregen.
Mn fiets in bewaring gegeven aan de bewaakte stalling en
binnen nog een drankje en een broodje curryworst met ajuin genoten. Toen ik mn fiets weer ging ophalen hoorde ik
mn schuilnaam roepen, maar met mn kop vol Alzheimer kon ik de persoon in
kwestie niet direct thuisbrengen.Het
was Phille81 die ik onlangs ontmoette tijdens de toer in Bierbeek.Zo te zien laat hij ook geen vrije dag
voorbijgaan zonder zn bike te bestijgen en de maximum afstand uit de rit te
halen, want hij koos voor de volle 85 km!Waarbij ik dan vandaag verlegen moest toegeven maar voor de 45 te zijn
gegaan!En met wat voor geklungel dan
nog!Van Beringen linea recta naar
Hoogstraten gereden en daar snel onder de douche gekropen, omdat ik daar ook
nog verwacht werd voor een hapje, een drankje en de opruim nadien.Een mooie toer, singletracks door de bossen,
een paar technische stukjes en voor ieder wat wils.Spijtig dat de vorm er niet was vandaag.
Toertocht (25-35-40-60 km) van de Goorbikers
Langdorp te Aarschot op 06-11-2011.
Het was even zoeken naar de start waarbij de
GPS me zelfs in een doodlopende straat deed belanden, gevolgd door nog anderen
met een bike op hun auto.Me dan maar
geparkeerd in de Marten Lemmensstraat met de hoop van daaruit de start te
kunnen vinden.Er kwamen bikers uit het
tunneltje onder de spoorweg.Een
inboorlinge aangesproken die wees naar geparkeerde autos en zei dat de start
daar was.Me ingeschreven waarbij wat geduld
vereist was omdat bepaalde lidkaarten niet konden gescand worden en de nummers
manueel dienden ingevoerd te worden.Om
9.30 u kon ik vertrekken.Buiten stond
een grote groep kinderen te wachten voor de start van de kidstoer.Die zou blijken samen te lopen met de eerste
kilometers van de lange toer tot aan de Demer.De kinderen kregen daardoor een zeer mooie rit aangeboden!De splitsing voor de 60 km volgde trouwens
vrij kort na de start van wat een prachtige tocht zou worden.
De eerste tien kilometer van de toer kregen we
eigenlijk bijna niets anders dan singletracks aangeboden door eikenbossen en
over een bruingekleurd tapijt van gevallen bladeren.Soms reden we vlak langs diep uitgesneden
grachten.Even verder reden we om een
kleine vijver in het bos om na een vijftal kilometer uit dat bos te komen ter
hoogte van een rotonde waarop reuzengrote batterijen staan.Volgde ongeveer een kilometer over het
jaagpad langsheen de Demer, een stukje baan om dan naar boven toe de bossen in
te duiken over een smal paadje zo omstreeks km 13.Eens boven herkende ik in de plek het
crossparcours van Aarschot.Daar kregen
we tot km 15 leuke paadjes voor de wielen om uit te komen in de Boonzakstraat,
Joost mag weten wie zulke straatnamen bedenkt, en even verderop weer de bossen
in te duiken.
We bereden prachtige singletracks die zich
door statige eikenbossen slingerden, soms zacht klimmend en reden voorbij een
aantal buitenverblijven die op een helling gebouwd zijn om zo op de vaste
route terecht te komen.Dit ter hoogte
van een mooi wit huis dat op een hoger gelegen stuk grond gebouwd is.Een optrekje waar ik alleen maar van kan
dromen!Daar gaat de vaste route over
een stevig klimmend asfaltbaantje.Het
tellertje tikte 19 km af.
We arriveerden aan verkeerslichten op een
drukke baan die ik herkende omdat de vaste route daar een steile track op gaat
aan de andere zijde van het kruispunt.Niet mijn favoriete plekje!Ik
ben daar namelijk ooit eens goed gevallen en heb daar lange tijd last van
gehad!Twee vrouwen die me daarnet
voorbijgestoken waren en nog hadden kunnen profiteren van het groene licht
reden zonder verpinken naar boven!Verrek, dacht ik, als zij dat kunnen, dan moet mij dat seffens ook
lukken!Want die vrouwen waren even oud
als ik, als je hun beider leeftijden optelt welteverstaan!Ik raakte nog boven ook!Een grens verlegd!Dank u, dames!
Een weinig verderop stond na 20 km de eerste
bevoorrading aan een historische toren die langs het vaste parcours ligt.Een weinig verder is een nieuwe straat die
steil naar boven gaat en bebouwd is met allemaal dezelfde huizen.Een mooie plek om te wonen zolang je goed te
been bent!Ik vraag me af hoe die mensen
in de winter bij sneeuw en ijs tot bij hun huis geraken!Wat appelsien en een stuk banaan gegeten met
een beker sportdrank er bij.De twee
singletrack-ladies stonden er ook te knabbelen.Kennis gemaakt met Drikkie die in mijn geboortedorp woont en voor het
eerst heuvelachtiger oorden opzocht met zijn gloednieuwe bike.Ik speelde hem na het vertrek toch al snel
weer kwijt!Ik werd even later nog door
iemand begroet met mn schuilnaam, maar ik weet niet wie het was!
Klimmen over asfalt en dan links een straatje
in om daarna mooie tracks te krijgen in een bos op een plaats die luistert naar
de naam Leiberg.We dienden er over
wortels te klimmen om zeer mooie paden te bereiken waarvan er een ons vlak
naast een afgrond voerde.Tot 31 km
bereden we met grint verharde veldwegen en asfaltbaantjes.Bossen en velden werden even ingeruild voor
de bewoonde wereld toen we Rillaar doorkruisten tot aan een straat die Pals
heet en waar twee oude mannen stonden te praten tegenover het pad dat we in
moesten.Daar ging het weer de velden in
en naar boven waar men stevig diende te klimmen over een met wortels bezaaid
pad tussen met draad afgespannen velden.Voor den deze was dat even te voet!Zo ging het recht de Konijntjesberg op waar we een aantal mooie paden te
zien en vooral te voelen kregen.Ik ben
daar naar beneden geraasd over paadjes waarvoor ik vroeger zou afgestapt
zijn!Dus toch iets bijgeleerd!Een steil klimmetje onder de stam van een
omgevallen boom noopte me weer tot afstappen.De vier bikers die me ingehaald hadden probeerden, maar geen raakte
helemaal tot boven.Voorbij het vervallen
huis dat op de flank van de berg staat.We
bereikten de Mottestraat om een vlakker stukje asfalt voor de wielen te
krijgen.
Omstreeks 35 km bereikten we weer de oevers
van de Demer, ging het de brug over en bereikten we via een paadje door het
gras de kerk.De kerk langs om een
servitudenweg in te duiken die achter de tuinen van huizen liep.Daar was het dokkeren over wortels
geblazen.Naar boven kruipen op dit
paadje tussen bomen om uit te komen aan een splitsing ter hoogte van de
Vuurmolenstraat.Even verder passeerden
we een oud onbewoond en door bomen overwoekerd huis op de linkerkant.Die splitsing had ik haast niet
opgemerkt!En anderen evenmin, zoals een
vader die met zijn zoon onderweg was, achter me aan kwam en vroeg naar het
traject van de 35 km.Ik zou het tweetal
later nog op mijn weg treffen.Doordat
de man mij aanklampte had ik bijna een minilusje gemist!Op 39 km volgde een zware wortelklim.Ik zag er nog anderen voor me te voet naar
boven klefferen.De jonge biker achter
me haalde het net niet tot boven!Mooie
singletracks voerden er ons doorheen een naaldbos over de Bosberg omstreeks km
40.Daarna volgde de al even
indrukwekkende afdaling van de Bosberg over mooie paadjes tot aan de stenen
poort die de naam van de berg draagt.Het tellertje toonde 43 km.Daar
voegden de andere afstanden zich weer bij de route. Ook dezen kregen een stuk van de Bosberg te
verwerken, want eens de poort voorbij volgde eerst een stevige klim en een
reeks plezante tracks om uit te komen aan een gebouw van de
watervoorziening.Daarna over mooie
paden weer naar beneden.Onderweg naar
beneden kwam ik vader en zoon weer tegen die langs de kant stonden.De vader was de versnellingen van zn bike in
orde aan het brengen.Hij had daar beter
nog even mee gewacht, want eens de laatste afdaling genomen, bereikten we de
tweede stop op 46 km na de start.Deze
stond naast de spoorlijn opgesteld.Er
waren nog bananen en koekjes te eten.Een frisse Aquarius was ook welgekomen.Naast een handvol deelnemers kwam er ook een delegatie Goorbikers toe.
Na de stop ging het via een paadje weer de
bossen in en passeerden we een vijftal imposante beuken met kanjers van
stammen.Nog steeds even mooie tracks
doorheen loofbossen voerden ons door een landschap dat nu terug iets vlakker
was dan daarnet.Op 52 km bereikten we
de Keikopstraat aan een wit kapelletje!Gedurende de volgende tien kilometer volgde de ene track de andere op en
reden we door prachtige bossen, hier en daar onderbroken door de passage van
een aantal woonstraten.De paden
slingerden zich op en af door de bossen met af en toe een kuitenbijter.We passeerden er Kabouterland in een mooi
gebouw, midden de bossen!Een
kinderopvang?Men zou voor minder
kabouter willen zijn!Op 55 km had ik
een déjà-vue gevoel toen ik in het bos een fietspad in asfalt kruiste en een
zandpad diende in te slaan wat overging in een weer even mooie track over
wortels en bladeren.Dat ik daar toen
ook gedacht heb van het einde komt in zicht omdat ik in de verte een trein
hoorde rijden.Maar dat einde was nog
lang niet in zicht!
Het traject loodste ons over de Molenheide
waarbij we ineens de Heimolen voor ons zagen opdoemen!Die dateert uit 1662 en stond aan Den Oude
Stok.De laatste molenaar rolde zijn
matten in 1958.Na eerst in verval te
zijn geraakt, werd de molen nadien gerestaureerd.Als er wind is maalt hij elke zondag tussen
10.00 en 13.00 u.Vorig jaar verpestte
ik hier de foto van een stel dat hier met een cabrio stond.Want ik moet daar mee op staan!Ik weet niet of het hen om de molen dan wel
om de cabrio te doen was!Ik verwachtte
zo stilaan het einde van de rit, maar niets daarvan!Vanaf 55 km, aan de molen, tot 65 km kwamen
er nog zeer mooie tracks door de bossen, afgewisseld met enkele straten.Ik begon toch wat ongerust te worden omdat
het maar bleef doorgaan en we weer een bos in gestuurd werden, terwijl ik het
einde verwachtte!Want ik klokte
uiteindelijk 72 km af!Mijn tellertje
had ik nochtans pas goed afgesteld na het vervangen van de batterij, de
wielomtrek gemeten in millimeter!Naar
het einde toe hingen er ook zeer weinig pijlen en op een bepaalde plaats zag ik
verderaf rechts van me ook weer pijlen hangen wat verwarrend was.Maar de beloning voor de extra inspanning was
de moeite waard: tracks à volonté!
Toen ik weer een bos werd ingestuurd zag ik
voor me nog bikers!Het waren de vader
en de zoon!De Heilige Geest was
afwezig.Geprobeerd van hen bij te
benen, maar een klimmetje verplichtte me van af te stappen!De vermoeidheid begon zich te wreken!Er reden daar ook enkele jonge kerels rond
met hun brommertjes op een plek waar op een hoogte een sluikstort lag!Ik heb onderweg nog plekken gezien waar
mensen zich ontdaan hadden van afval of rommel.Niet te schatten dat mensen hun omgeving zo naar de knoppen helpen!En dat terwijl ik op mijn weg drie lege
flesjes van Aquarius heb opgeraapt die vermoedelijk uit de achterzakken van
andere bikers waren gevallen.Ik was dus
letterlijk bezembiker zonder borstel!Uiteindelijk
bereikte ik weer de bewoonde wereld na wat zoeken omdat er vermoedelijk pijlen
weg waren.Om aan de spoorweg een
Goorbiker te treffen die me dan uitgelegd heeft hoe ik weer aan de kantine kon
geraken.Meteen mijn felicitaties
overgemaakt voor hun prachtige parcours.De tweede spoorweg over en dan rechts!Ik had 72 km op mn tellertje staan!Trek er daar drie af voor de verplaatsing naar de auto!De vader en de zoon waren ook net toegekomen
en voor het laatste stuk op sleeptouw genomen door één van de Goorbikers.En zo was deze Pinoccio weer de laatste om te
arriveren!
De Goorbikers waren de kantine aan het
dweilen.Goed dat hun vrouwen dat niet
gezien hebben, of ze mogen dat thuis ook beginnen doen!Ik ben toch nog aan drinken en broodjes met
kaas geraakt!En die hebben mij
gesmaakt.Net zoals de zeer mooie
toer!Wat een prachtig parcours dat de
Goorbikers uitgestippeld hadden in deze bosrijke streek!Daar kan je alleen maar superlatieven voor
uit de kast halen!Ik heb mezelf ook
overtroffen, toch wat grenzen weten te verleggen, wat meer durf gehad, ook al
viel mn gemiddelde dan toch lager uit dan verwacht en zal ik wel nooit een
held worden!Tenzij ik later de andere
ouderlingen in het rusthuis kan overklassen met mijn rolwagentje!
Toertocht (10-25-35-45 km) van KWB Sport Holheide te
Overpelt-Holheide op 05-11-2011.
Op deze zonnige zaterdagochtend naar
Overpelt-Holheide gebold om daar de toer van de KWB te rijden.Een parkeerplek toegewezen gekregen op de
gloednieuwe en nog niet volledig afgewerkte parking naast de Zaal Holheide aan
de voetbalvelden van The Blue Eagles.Er
stonden weinig autos geparkeerd.Men
kon dan ook van 10.30 u tot 14.30 u starten.De inschrijving was zo gepiept en om 11.30 u zat ik op de fiets en kon
ik de bossen achter de voetbalvelden in duiken.
De eerste drie kilometers kregen we de tracks
in de bossen achter de voetbalvelden voor de wielen, gevolgd door de zandweg
evenwijdig met de spoorweg, en dit tot aan de vijfde kilometer.Dan ging het een singletrack op die me de
indruk gaf van weinig gebruikt te worden en onder handen te zijn genomen voor
de gelegenheid om één en ander wat vrij te maken.Het was oppassen voor stronkjes die boven de
grond uit staken.We kregen mooie tracks
in de bossen rondom Holheide tot aan de splitsing na 9 km.De grond lag er wat vochtig bij na de
nachtelijke regen, het stof was geblust.Slechts 7 bikers hadden met tot dan toe ingehaald.
Kort na de splitsing gingen de grotere
afstanden de baan Eindhoven-Hasselt over en kwamen we op een zelfgemaakte track
terecht, of toch een die grondig met de spade was vrijgemaakt! Daarna ging het zigzaggend over de paden en
tracks in Lommelzand tot aan de spoorweg vlak bij het kruispunt tussen de wegen
van Eindhoven naar Hasselt en van Mol naar Lommel en Overpelt.Het tellertje toonde 12 km en slechts drie
andere bikers deelden hier met mij het pad.We dienden de spoorweg niet over te steken, maar reden er evenwijdig mee
in de richting van Lommel.De volgende
vier kilometer brachten ons over mooie tracks in Lommelzand tot aan een pad aan
een bosrand, waar we verderop de afsluiting te zien kregen van de
Ford-testbaan.Ik heb hier nog al
gereden tijdens tochten, maar dan komende uit de andere richting.Na enkele bospaadjes kwamen we tot vlak bij
de afsluiting en dienden we er een tijdje naast te rijden om dan weer linksaf
in de bossen te duiken.
Ik had intussen het gezelschap gekregen van
twee jonge gastjes die dan weer voor me, dan weer achter me reden, omdat zowel
zij als ik af en toe eens halt hielden.De
bevoorrading stond op 21 km van de start, vlak bij een asfaltweg.Ik vermoed dat het de kalme weg is die door
Lommelzand loopt.Ook andere tochten
staan daar soms met hun stop.Ik werd er
door een man van de bevoorrading al grappend aangesproken met de vraag of ik de
laatste was!Dat kon natuurlijk niet,
want je kon nog tot halfdrie starten!Ik
heb hem wel verteld dat ik regelmatig als laatste arriveer op toertochten en
soms een tandje moet bijsteken om de afpijlers voor te blijven!Er stonden nog een aantal bikers zich te goed
te doen aan de sportdrank, de mandarijntjes en de wafels die er te eten
waren.Er kwamen er nog anderen toe,
waaronder een duo dat tegen elkaar brabbelde in een mij onbekend taaltje.Limburgs zal het wel niet geweest zijn,
eerder iets Oost-Europees!Te zien aan
de cyclocrossfiets die de kleinste van de twee, een geblokt kereltje, bereed,
zou het wel eens een prof kunnen geweest zijn!
Na de stop ging het via de asfaltbaan al snel
weer de bossen in over leuke paadjes en tracks en nog voor ik er erg in had
reden we de zogenaamde witte berg op.Van die kant af kan je deze met een aanloop gemakkelijker op raken dan
tijdens andere tochten die hem vaak vanaf de andere kant benaderen waarbij je
dan een bocht moet maken alvorens hem te bestijgen, waardoor de aanzet
moeilijker is.Maar omdat ik niet goed
had opgelet en geconfronteerd werd met een zanderige ondergrond en een
onbetrouwbare wortel, viel ik toch stil, terwijl ik er ooit in geslaagd ben
zonder voetje aan de grond boven te raken!Het was wel een troost dat ik merkte dat de prof van daarnet aan de
bevoorrading ook niet boven geraakte, zn fiets op zn schouders nam en naar
boven liep!Zijn metgezel raakte wel tot
op de top.Deze keer niet recht weer
naar beneden door het losse zand, maar naar rechts toe om via een smalle track
weer naar beneden te rijden.Tot 24 km volgde
een lusje in de nabijgelegen bossen om dan terug aan de voet van de berg uit te
komen.Daar stond één van de twee
jongens op zn metgezel te wachten.Rechts
weer naar boven kruipen en dan de helling af.Vele tochten doen dat stuk omgekeerd en dan is het voor mij afstappen
geblazen wegens moeilijker!Dan ging het
de tracks in de bossen weer op.Ook hier
waren stukken van deze paden met de schop vrijgemaakt en het losse zand, de
bochtjes, putten en bulten maakten het knap lastig.
In wat volgde kregen we dreven en paden door
de bossen voor de wielen en dit tot aan de splitsing tussen de 35 en de 45 km
op 28 km van de start.De twee jongens
kwamen achterop en aan de splitsing even gewacht om te zien welke afstand ze
zouden kiezen, en voor een sanitaire stop.Het tweetal kwam ook de 45 km op en zag kans om mij tijdens de
waterlozing weer voor te geraken.Dan
was het weer haasje over met die twee gasten over de tracks en de paden die ons
tot op km 33 door de eindeloze bossen voerden.Dan volgde ongeveer een kilometer asfalt in een straat, waar we links
een paadje in moesten.De twee jongens
hadden de pijl niet zien hangen en reden rechtdoor!Geroepen, maar ze hoorden het niet!In het paadje links stond een grenspaal uit
1770 die op zijn originele plaats indertijd de grens aangaf tussen Eksel en
Overpelt na een grensgeschil tussen beide gemeenten.De snelste van de twee jongens haalde me weer
in, dus ze hadden hun fout bemerkt en waren op hun stappen teruggekeerd.
Zo omstreeks 40 km volgden we enkele tracks
tussen loofbomen en reden we zigzaggend in de richting van de brug aan de
Groenstraat, de brug over de baan die Lommel met Overpelt verbindt.Na een stukje Hobos doken we weer de bossen
in en kregen nogmaals een stuk vrijgemaakte singletrack voor de wielen om op
een bestaand pad uit te komen.Een treintje
van vijf snelle jongens gevolgd en daardoor mee verkeerd afgeslagen en op onze
stappen moeten terugkeren.Want de
ingeslagen weg liep dood op de ringweg.De
laatste vijf kilometer van de tocht voerden mij over een mij onbekende veldweg
waarbij ik in het zog reed van één van de twee jongens die bijna de hele rit in
mn buurt hadden gereden.Om dan weer
aan Holheide uit te komen.Enkele
straten door om dan weer achter de voetbalvelden te komen.In de bossen die daar liggen kregen we de
laatste tracks, inclusief wortels, voor de wielen geworpen om er dan weer aan
Zaal Holheide uit tevoorschijn te komen, tot zelfs vlak bij de
afspuitstand.Om 14.30 u was ik weer in
de zaal na mn fiets in bewaring te hebben gegeven.De inschrijving was zelfs nog open.Na de bevoorrading toch nog een dertigtal
bikers op mn pad getroffen.Andersom
eigenlijk, zij troffen mij op hun pad!Een
glas Ice Tea genoten terwijl de herfstzon rijkelijk door de ramen in de zaal
naar binnen viel.De warme douches had
ik voor mij alleen, zodat ik proper weer naar huis kon bollen via de Baileybrug
in Postel en de rustige E34.
Een leuk ritje, bijna uitsluitend in de bossen
en met veel singletracks.Ook enkele
nieuwe paadjes bereden na toch al menige toertocht in deze omgeving gereden te
hebben.Bikewash, bewaakte parking en
douches voorzien en een prachtig herfstweer met temperaturen waar we in de
zomer slechts van konden dromen!Meer
moet dat niet zijn!
Toertocht (22-45 km) van de Belgische Politie Sportbond
(BPSB) te Mol op 03-10-2011.
De toertochten op donderdagen, georganiseerd
door de Belgische Politie Sportbond en waar iedereen vrij mag aan deelnemen,
doen me altijd denken aan de film Forrest Gump.Met de beroemde intro van de veer die naar
beneden dwarrelt tot recht in de schooltas van Forrest en die er pas weer uit
tevoorschijn komt wanneer hij zn eigen kind aan de halte op de schoolbus zet!Life is like a box of chocolates, you never know what you get! Met de tochten van de Belgische
Politie Sportbond of BPSB weet je immers nooit wat je krijgt! Ik heb het al meegemaakt dat men de deelnemers
gewoon een vaste route laat volgen en zelf niet uitpijlt en zorgt voor een
flauwe bevoorrading.Natuurlijk valt de
organisatie van deze ritten wel op de schouders van vaak slechts enkele
mensen.Toen ik bijna aan de
vertrekplaats was en het Sint-Paulusinstituut, de plaatselijke technische
school, in het vizier kreeg, dacht ik al bij mezelf dat we de Landduinenroute
voor de wielen zouden krijgen!Maar deze
keer was ik blij verrast door wat de politiemannen in hun petto hadden!
Parkeren was geen probleem, er was zeker geen
grote toeloop.Aan de inschrijving stond
een vader met zijn zoontjes en kon ik meteen de uitleg volgen die nodig was om
zonder problemen hier weer terug toe te komen.Het kwam er op neer dat men de pijlen van de vaste routes diende te
volgen, maar dat er zelf ook witte pijlen met de vermelding Mol waren
opgehangen die voorrang hadden op de vaste route.Om 10.30 u kon ik van start gaan.Witte pijlen stuurden ons door het bosgebied
Heidehuizen waar we al van bij aanvang enkele kilometers leuke tracks door de
bossen konden berijden.We werden achter
het Sint-Paulusinstituut door gestuurd en kwamen zo op de vaste rode route
terecht die zich op die plaats door Heidehuizen slingert.Aan deze school passeren vele tochten die in
deze streek georganiseerd worden, sommigen hebben zelfs de school als
vertrekplaats.
Vanuit Heidehuizen werden we dan via een
aantal veld- en boswegen het gebied Volmolen in gestuurd en weer door een
aantal witte pijlen begeleid richting de Spinstersstraat alwaar een aantal
kolossale villas staan in een doodlopende straat aan de bosrand.Het tellertje klokte tien kilometer af.Aan de omgeving te zien naderden we het
rustige Bel.Onverharde paden brachten
ons inderdaad tot in het centrum van Geel-Bel met zijn kenmerkende plompe
kerktoren om daar de groene route op te pikken.Op 12 km stond een splitsingsbordje op een stokje waar je kon kiezen
tussen de 22 en de 45 km.Uiteraard de
lange toer op, anders loont de lange autorit hiernaartoe niet!Even werd van de route van het vaste parcours
afgeweken en passeerden we in de buurt van de Kapucienenberg de bekende dode
ontschorste boom waarin de tekst van het gedicht Belle Belle is gekerfd, een
ode aan dit Geelse gehucht.
Tot aan km 15 werden we over leuke tracks door
de bossen gestuurd en weken we over een mooie heuvelrug even af van de groene
route om zo te passeren aan het al even bekende kleine kapelletje van
Onze-Lieve-Vrouw-Van-De-Stilte dat opgehangen is aan een boom op een
heuvel.Ik heb er al ooit over gelezen
en nu krijg ik het te zien.Op het brede
pad dat lager lag, zag ik ook een biker rijden.Die had de witte pijl richting kapelletje vermoedelijk gemist en dus ook
de mooie singletrack!Ik zou hem later
nog te zien krijgen.De groene route
voerde ons verder door de bossen om te passeren aan verhuurhuis De Kruiskwacht,
waar het de baan naar Meerhout over ging om sport- en recreatiecentrum De
Lissenvijver te bereiken.Twee potige
bikers staken me voorbij en een derde ging in mn wiel hangen, maar bleef
achter toen zich wat slijk en bultjes aandienden op een stukje van de groene
route waar men tegelijk moet draaien, keren en klimmen in enkele S-bochten.Nu lag de ondergrond vrij vast, bij droogte
kan dit hier een echte zandbak zijn!De
groene route bracht ons naar het domein Scherpenbergen-De Hutten alwaar we de
Bredestraat, een zandweg in Meerhout, kruisten om na enkele paden door de
bossen de Taverne De Luihoeve in diezelfde straat te passeren.Af en toe werd van de groene route afgeweken
om enkele leuke paadjes en bultjes mee te kunnen pikken toen het tellertje 21
km had opgemeten.
De bevoorrading kwam op zon 23 km en stond
opgesteld onder het afdak van een huisje naast een vijver.De vader met zn twee zonen was daar, evenals
nog enkele andere bikers, waardoor het spontaan tot een gezellige babbel kwam
en ik er een tijdje ben blijven hangen.Twee
vriendelijke dames zorgden er voor fruit, peperkoek, koeken, beschuit, wafels
en lekkere soep in stenen mokken.Naar
hun zeggen waren er toch al heel wat deelnemers gepasseerd, want de eersten
stonden al omstreeks halftien te popelen om te kunnen vertrekken.Na de stop ging het via de wandelwegen
Belspad en Ezaartpad verder op de groene route met enkele zijsprongetjes tot
aan kilometer 29.
Ik geloof al lang niet meer in toeval, want
net toen ik me afvroeg of we de plek van de helikoptertjes niet zouden
passeren, reden we er pal voorbij.Het
is het terrein van de Kempense Modelclub, geen modellenbureau, doch een club
voor liefhebbers van miniatuurvliegtuigen.Soms zie je er mannen zitten die hun helikoptertjes op de vaste
tafeltjes hebben uitgestald.Of hoe het
kind in de man blijft!Vanaf deze plek
aan de Volmolenweg ging het weer de rode route op, waarbij weer enkele
zijsprongetjes genomen werden om van de route af te wijken om enkele mooie
tracks aan te doen tot 31 km.
Tot aan km 35 werd een mooi stuk van de rode
route bereden over zeer leuke tracks met hier en daar een zijsprongetje over
plezante wegeltjes in de buurt van de vaste route.Vooral aan het kapelletje op de heide in
Hulsen (Balen) werd een mooie lus naast de route genomen, waarbij de heuvel
diende bedwongen te worden via paadjes met enkele stevige wortels en een track
door het bos.Men kwam weer uit aan het
kapelletje, zodat ik dit stukje nog eens een tweede maal heb overgedaan en de
mensen die daar op de bank zaten met hun spelende kinderen, mij drie keren te
zien hebben gekregen.De voortzetting
was wel wat onduidelijk, mede omdat die mensen daar zaten, en omdat er weer
overgeschakeld diende te worden op de rode route.Ik heb voor alle duidelijkheid een pijltje
verhangen voor wie nog kwamen.Een man
en een vrouw tegengehouden die dit mooie stukje bijna aan hun neus hadden zien
voorbijgaan!Eens overgeschakeld op de
rode route kwamen we aan een hoeve uit in de Schommelstraat in Balen.
Vanaf daar verder op het pad van de rode route
om via de Borgerhoutsedijk de in het recente verleden verharde Bremdoornstraat
in te rijden ter hoogte van het verlaten uitgebrande huis.Daar volgde weer een zijsprongetje over een
track rechts door het bos waarover ik nog niet zo lang geleden tijdens een
toertocht ook gepasseerd ben.Van dan af
ging het via de rode route over mooie tracks door de bossen weer richting de
Belsebaan waar we gestart waren.Met nog
mooie stukjes in de bossen tot we weer villas zagen staan tussen de bomen en
weer in de bewoonde wereld arriveerden.
Een mooie toer, gebaseerd op de plaatselijke
vaste routes, maar met enkele goed gekozen zijsprongetjes naast de trajecten
daarvan.De gemengde afpijling was voor
sommigen een probleem omdat overgeschakeld werd van eigen witte pijlen naar de
vaste routes en omgekeerd.Zelf heb ik
nergens gemist, soms wel eens getwijfeld.Ik had zon 47 km.Het was handig
geweest indien men bij het over moeten schakelen op de vaste routes een bordje
had geplaatst met de vermelding volg nu de vaste route.Bovendien hingen er op bepaalde delen van het
parcours reeds pijlen voor de toertocht van WTC Zonnestraal op zaterdag 5
november, wat het er niet duidelijker op maakte.Jammer van het sombere weer, maar buiten
enkele verloren gelopen druppels gelukkig geen nat van betekenis gevoeld!
Nog een drankje genoten in de cafetaria van de
tennisclub en er gebruik gemaakt van de lekker warme douches.Een afspuitstand heb ik niet gezien, maar bij
het naar huis vertrekken zag ik wel iemand een tuinslang oprollen naast de
toegang tot de tennisvelden.Deze toer
van de politie wil ik nog wel eens komen rijden.
Toertocht (18-30-50 km) van WTC De Rappe Wielen te
Weelde op 01-11-2011.
Op 1 november herdenken de mensen de doden.Tijdens de tocht doorheen de bossen in
herfstkleuren vroeg ik me af waarom men dat in november doet.Misschien omdat in de natuur ook veel leven
sterft wanneer de herfst de winter inluidt in deze tijd van het jaar!Het moet een grote toeloop geweest zijn aan
de Baetenheide in Weelde, want ik diende even voor tien uur mijn auto te
parkeren op een pas geoogst maïsveld, dus het was al hobbelen geblazen nog voor
de toer goed en wel begonnen was!Even
paniek na mn inschrijving, omdat ik meende mijn geldbiljetten verloren te
hebben!Maar ik zou ze na afloop in een
achterzakje van mn trui terugvinden!Het zette toch een domper op de start waarbij het stressen was, terwijl
een mens de fiets net bestijgt om te ontspannen!Omstreeks 10.00 u was ik op pad, weer als één
van de laatsten en ik zou ook als laatste arriveren!
Tijdens het naar Weelde rijden bereikte ik het dorp vanuit
Merksplas en Weelde-Statie via een straat die Geeneinde heet!Dat is een goede samenvatting van deze
toertocht!Met lange rechte dreven door
de bossen, lange paden, maar ook zeer lange singletracks waaraan geen einde
scheen te komen!
Na het afgeven van je inschrijfstrookje aan de twee mannen
met hun doos, doken we al direct de Speelbosjes in om daarna het dorp via
enkele straten te verlaten.Na luttele 3
km kregen we al de eerste leuke singeltrack voor de wielen geschoven, voorzien
van enkele bultjes op en af.Volgden
asfaltwegen tot 6 km en omstreeks 7 km bracht een veldweg ons naar de eerste
echte speeltuin!Want van de achtste tot
de twaalfde kilometer kregen we de megaplezante tracks van ATB-Kempen voor de
wielen gepresenteerd!Goed te berijden
tracks over een zanderige ondergrond die zich met vele kombochten door de
bossen slingeren!Een speelterrein waar
elke biker reikhalzend naar uitkijkt!Samen met anderen genoot ik met volle teugen van de bultjes en het
trotseren van de middelpuntvliedende kracht bij het nemen van de bochten.Waarvoor de draaivector uit de lessen van
analytische mechanica van destijds nog te pas kan komen!Daar had de eekhoorn die voor mn wielen in
de kant sprong geen boodschap aan!
Bij het begin van het laatste stuk was er wat oponthoud
omdat een grote groep kinderen, in het gezelschap van begeleidende bikers van
De Rappe Wielen, en gevolgd door een lange sliert vaders, op die plek de tracks
op ging en ik net te laat was om voor te glippen.Dan maar even gewacht tot de groep uit het
zicht was verdwenen.Aan het einde van
de track kwam ik weer achter de lange trein te hangen die even verder afsloeg
richting de 17 km, terwijl de 30 en de 50 km rechtdoor werden gestuurd, de
bossen en de velden in.
Vanaf de twaalfde kilometer reden we over een lange veldweg,
schier zonder einde, en reden we een straat in om zo een stukje naast het
kanaal te moeten volgen tot km 16 en dan weer de bossen op te zoeken.Tot aan km 19 konden we genieten van de
prachtige herfstkleuren en een waar tapijt van bruine afgevallen bladeren in de
brede dreven van ik vermoed de Staatsbossen van Ravels.Om dan gedurende niet minder dan 2 km een
lange track voor de wielen te krijgen.Die was niet zo eenvoudig te berijden, want het vroeg een inspanning om
de mulle bosgrond met de vele wortels te trotseren en uit te kijken voor de
resten van boomstronkjes.Ik werd zowaar
moe van het draaien en keren over de zware en deels losgewoelde bosgrond op dit
leuke paadje.Een veldweg, een idem dito
track over bosgrond en wortels en een brede dreef voerden ons naar de
bevoorrading op 25 km.Deze stond op
dezelfde plek als de vorige jaren voor een jachthuisje.Ze was al goed geplunderd, maar er lagen nog
stukken onrijpe bananen, partjes sinaasappel, koeken, wafels en zouten sultanakoeken.De drankjes hadden er alle mogelijke
fluokleuren!
Enkele tientallen meters na de bevoorrading was, ter hoogte
van een slagboom, de splitsing tussen de 30 en de 50 km.Ik dus naar rechts de grote toer op over een modderig
bospad.Zware en lange singletracks,
voorzien van de nodige putten en wortels, werden ons deel, gevolgd door een
mooie veldweg die zich door een rustig en zonnig landschap tussen bos en weiden
slingerde.Op 29 km doken we het
landgoed De Utrecht in ter hoogte van een paadje dat achter een poortje
uitgespaard was in een veld en naar een kruisbeeld liep.Joost mag weten wie daar begraven ligt.Aan de bordjes en het ontbreken van bebouwing
te zien, bevonden we ons thans op Nederlandse bodem, waar we zeer mooie tracks
en paadjes in de bossen voor de wielen kregen.Opzoekwerk achteraf leerde me dat dit landgoed in de buurt van Esbeek,
Hilvarenbeek en Hoge en Lage Mierde ligt.Zandpaadjes, voorzien van de nodige wortels, voerden ons tot 33 km
doorheen een mooie omgeving.Zelfs tot
aan kilometer 37 kregen we niets dan singletracks aangeboden, waar het lekker
op en af ging over de plaatselijke bultjes.Gewoon genieten, samen met de slechts 15 andere bikers die me tijdens
deze lus hebben ingehaald, ondanks de overdonderende opkomst.Laat vertrekken kan ook zijn voordelen
hebben, ook al vind ik het fijn van nog andere deelnemers tegen te komen
tijdens mn ritten.
Tot aan km 39 volgde een exacte kopie van al het voorgaande
met een aaneenschakeling van ontelbare tracks en paadjes, waarbij we tot op 40
km het bos niet uit kwamen en geen bewoonde wereld te zien kregen!Op exact 41 km na de start stond ik aan een
grenspaal waarop een pijltje bevestigd was.Prijsvraag van deze week: welke tekst stond er op de pijltjes van De
Rappe Wielen te lezen?Te winnen: een
gratis bevoorrading bij uw eerstvolgende toertocht!Eens de grenspaal voorbij doken we een pad
in, het Gewestbos Ravels tegemoet.Nog
een eenzame rijder in zwart en wit stak me voorbij.Pas na 44 km kwamen we weer uit de bossen
tevoorschijn op een betonbaantje waar even verderop een wit kapelletje stond.Eens voorbij de kapel, mn blaas geledigd,
kwestie van Onze-Lieve-Heer niet in verlegenheid te brengen!
Landelijke betonbaantjes voerden ons richting Weelde en de aankomst.Daarbij passeerden we het Restaurant
Pûre.Ik hoop dat de uitbater daar niet
in zijne pure achter het fornuis staat!Dat zou namelijk slecht kunnen aflopen voor zijn aandelen!Ik werd door drie tegenliggers toegeroepen
dat ik me moest haasten, want dat anders alle bier op zou zijn!Toen ik toekwam botste ik bijna letterlijk op
Wardje die met zn maat huiswaarts keerde!Maar Wardje had blijkbaar nog geen zin om al naar huis te gaan, liet zn
maat alleen vertrekken en ging weer mee richting kantine om mij buiten bij een
gesprekje nog te trakteren op een donkere en een cola!Na een eenzame rit vond ik hier dan toch nog
een bekende voor een babbeltje!Mooie
toer, een aantal lange rechte stukken door de bossen, maar ook een feest vol
singletracks waaraan Geeneinde komt!Het was een snelle rit, mijn gemiddelde lag een stuk hoger dan anders en
zo laat ben ik uiteindelijk niet gearriveerd.De reden zal wel de mooie nazomer en herfst zijn, waardoor alles er
droog bij ligt!Er stonden nog drie
wagens op het stoppelveld toen ik aanstalten maakte om huiswaarts te keren en
bij één ervan arriveerde eveneens een late vogel die zijn fiets diende te
demonteren om hem in zn auto te krijgen.Op de terugweg via Minderhout gepasseerd om daar een lekkere biefstuk achter
de kiezen te steken in een eethuisje dat ik soms met een bezoek vereer.Om echt een vakantiegevoel van te krijgen!
Haloween-mountainbiketocht (35-45 km) van de Brigand Bikers
te Zele op 31-10-2011.
Toen ik de snelweg verliet en aan het grote kruispunt naar
rechts richting Zele diende af te slaan, kon ik mijn ogen niet geloven!Zon grote groep bikers had ik nog nooit op
een nightride bij elkaar gezien!Aan de
moeilijkheden om een parkeerplekje te vinden te merken, moet er een grote
toeloop geweest zijn!Ik had niet
verwacht dat het centrum van Zele zon verstedelijkt karakter heeft.Uiteindelijk toch een plekje gevonden op een
plaats die ik nadien gemakkelijk kon terugvinden!Me bij twee niet onknappe jonge heksen
ingeschreven, waarbij ik moeite had om mn papiertje in te vullen in het
halfduister en de luide muziek in het andere gedeelte van de zaal me enigszins
irriteerde.Ik kon de heksen maar met
moeite verstaan!
Om 19.45 u door een spook uitgeleide gedaan en van start
gegaan voor de toer in het gezelschap van nog redelijk wat anderen.Maar spoedig zou iedereen uit elkaar
getrokken worden!Na de doortocht van
het dorpscentrum bereikten we na 5 km de eerste bossen en reden we voorbij een
vreemd verlicht kerkhof achter een metalen afsluiting alwaar zich ook het graf
van Laurent Prins bevond!Het zou al
snel blijken dat de Brigand Bikers zich geen moeite gespaard hadden om de sfeer
er op diverse plaatsen in te brengen.Het bospaadje lag er vrij zompig bij en ik kon er rustig alleen over
bollen.
Daarna arriveerden we aan het kruispunt dat ik daarnet met
de wagen was gepasseerd en dienden we een drukke grote baan over te steken aan
de lichten.Het ging naar links naast de
grote weg en even verderop volgde een klimmetje naar een pad dat over een dijk
liep.Ik vermoed naast de Durme, maar ik
kon geen water zien.Deze dijk zouden we
dienen te volgen vanaf de zevende tot de twaalfde kilometer, wat op de duur
toch wat saai begon te worden.Want
buiten een flauwe maansikkel en het gras langs weerszijden van het smalle
paadje, kon je er niets zien, zelfs geen licht in de verte!Er stonden plakkaten met afbeeldingen van
schilderijen, zoals ik er later in straten ook nog zou aantreffen.Verschillende groepjes staken me voorbij,
vooral jonge gasten, en zelf stak ik een viertal voorbij dat de moed had om de
tocht te rijden op gewone stadsfietsen en daardoor nog langzamer vooruit
kwamen.Op bepaalde plekken keken
vreemde oogjes je vanuit het gras aan!Even gestopt om de techniek erachter te ontrafelen.Even eenvoudig als ingenieus bedacht!Ik zal het geheim bewaren!
Oranje lichten rechts, wat tumult en fluojasjes recht voor,
deden vermoeden dat de tocht langsheen de dijk ten einde liep.De splitsing tussen de beide afstanden was
hier aan een brug, waar seingevers hadden postgevat om een veilige oversteek te
waarborgen.De kleinste afstand ging
rechtdoor aan de andere zijde van de baan, terwijl de lange afstand naar links
de brug over ging!Na enkele straten
belandden we in een zeer zanderig pad tussen, ik vermoed, buitenverblijven,
want ik hoorde kinderstemmen in de bossen.Het was daar goed stompen geblazen om door dat zand te geraken.Waar je door het zand naar boven diende te
kruipen, stond een groepje mensen wat onvriendelijke commentaar te geven.Het is gemakkelijk van te zeggen hoe het moet
als je met de handen in de broekzakken staat!Verder rechtsaf en ook daar commentaar van mensen die zich stoer wanen
in gezelschap en met veel lawaai in het bos wandelden!Kort na de start ook al!Is dat misschien de Oost-Vlaamse mentaliteit?Of al te veel jenever op?
Daarna herkende ik de brug over de snelweg waarover ik ook
gereden ben tijdens een tocht die ik op 24 juli 2011 meegedaan had vanuit
Waasmunster.Daar ging het een gehavende
singletrack op die zich op de zijflank van het talud van de snelweg bevindt.Het ging nu vlotter dan toen, want ik zag
toch niet waar ik reed!Er stonden een
paar lampen, gevoed door batterijen, om enkele gevaarlijke putten te
markeren!Eens het bos in, was de weg
door een lint in twee verdeeld.De
linkerkant voor de bikers, de rechterkant voor wandelaars.Er liepen er daar heel wat rond en ze waren
in ieder geval heel wat vriendelijker dan dezen van daarnet!Waarschijnlijk konden ze mij niet zien,
verblind door mijn megalampen!Hoog aan
een boomtak hing een spook.Het moet
moeite gekost hebben om het daar te hangen!Eens het bos goed en wel uit, zakten we over het paadje langzaam naar de
voet van het talud en hing ik even achter een drietal dat ook met de nodige
voorzichtigheid de putten en bulten trotseerde.Dan rechts een straatje in.
We kruisten de Oudeheerweg, gelukkig dat de jonge nog niet
weg was, in Waasmunster en doken een pad in, in een eigenaardige uitgeholde
dreef waarvan het middengedeelte nog een stuk lager ligt tussen twee
bomenrijen.Ook dit stukje herkende ik
van de toer vanuit Waasmunster.Ik meen
dat hier ook een vast parcours passeert.In de bomen hing weer een spook te flikkeren.Later aan de bevoorrading heb ik bestudeerd
hoe ze zon spook in elkaar geknutseld hadden met een plastieken bol waarin een
achterlicht voor de fiets is gemonteerd!Na de doortocht van de mooie bosweg, ging het naar rechts een straat in
met huizen van mensen die beslist geen armoede lijden!Daarna konden we lekker naar beneden razen
over het asfalt en kreeg ik aan een drukker bebouwd kruispunt het gezelschap
van twee andere deelnemers.We doken een
paadje tussen de bomen in en het parcours voerde ons over een bizar paadje
tussen twee vijvers die bij een verlicht kasteel hoorden.Daarna kwamen we op paden in een groter bos
terecht.
Dan naar boven een brug op en net voor de brug zelf naar
rechts een donker pad in op een plek waar bouwwerken aan de gang waren.Beneden was er veel gedruis van water en toen
ik daar naartoe lichtte zag ik een grote bobbel schuim tussen de struiken!De kerels die boven aan de brug stonden te
wachten waren intussen vertrokken en weer uit het zicht verdwenen.We vervolgden onze weg door een donker bos om
uiteindelijk weer aan de brug te arriveren waar de splitsing voorzien was en
waar we nu ook het traject van de kortste route dienden te volgen.Daar was het wat onduidelijk of het nu de
bedoeling was dat je de asfaltweg beneden bleef volgen, dan wel een paadje kon
nemen op de dijk.Ik heb voor het asfalt
gekozen, met anderen in mijn zog.Een
hele poos reed ik over deze weg met een andere biker in mn spoor die
vermoedelijk mee kwam genieten van mn licht.Mijn lichtstraal bescheen het bedauwde gras langs de kanten.Verderop ging het weer langs een waterloop,
de Durme allicht, en via een smal paadje, alwaar mijn volger dan toch
voorbijstak, bereikten we de bevoorrading op 25 km.
Aan de stop had men veel moeite gedaan om de sfeer er in te
houden met monsters, geraamten, heksen en spoken die verlicht werden door met
draadjes allerhande in elkaar gestoken felle gekleurde lampjes, tot een heel
kerkhof toe.Het geluid van twee heksen
die in de tent waren opgehangen was buiten beter hoorbaar en op de duur wel
enerverend!De heksen die voor de
bevoorrading zorgden mochten er best zijn.Je diende je stuk peperkoek wel op te vissen uit een grote metalen kooi
waarin spinnen zaten!En stukjes
chocolade lagen verstopt in spinrag!Een
vrouw op de schouders getikt die de hele versiering bijna meesleurde toen ze
met haar mountainbikeschoen in spinrag bleef haken!Geen bekenden gespot, tenzij enkele mannen van
Straf in Bergaf uit Opwijk en een zeer korte babbel met Dr. Gonzo gehad.Het was zon gezellige drukte in de tent dat
het moeite vroeg om weer verder te rijden.
Na de stop dienden we een paadje naast een waterloop te
volgen.Een visser had er zijn tentje in
het nachtelijke duister opgesteld en begroette me vanuit zijn piepklein
verblijf.Naast of op het water dobberde
in de verte ook een verlicht spook.Ofwel werd daar ook Halloween gevierd, ofwel maakte het deel uit van de
act!Ik zag een hele trein op het paadje
achter me naderen en ik kreeg de opmerking dat ik wel erg veel licht bij had om
alleen op pad te zijn!En dat van
slechts twee lampen!Aan de Penningdreef
op het grondgebied Hamme moesten we een kalme grote weg dwarsen aan een
kruisbeeld met het opschrift In het kruis is onze zaligheid gelegen!Dat hangt er natuurlijk van af welk kruis men
bedoelt!Ik kan best aannemen dat mijn
zaligheid in mn kruis gelegen is!Met
daaronder een zacht kussentje!Weer zag
ik in de kant vreemde oogjes glinsteren!Maar deze bewogen bovendien!Het
was een kat!
Veldwegen en landelijke betonbaantjes werden ons deel.Met veel lawaai schoof één van twee bikers
uit over kiezelsteentjes.Ik weet niet
of hij kennismaakte met de plaatselijke grondbedekking.Even verder reed me een kerel zonder licht
tegen redelijke snelheid voorbij, later nog drie anderen zonder licht en op een
weinig voorzichtige manier!Die hadden
graag echt Halloween gevierd op het kerkhof!We bereikten een grote baan in Hamme op 32 km na de start.In een bos aan een T-kruispunt ontwaarde ik
tussen de bladeren in het licht van mn lampen spookgedaanten, maskers en een
heuse berenkop!Van drie mannen die me
inhaalden riep één me toe dat ik zeker niet verloren zou rijden met zo veel licht!
In de Durmestraat in Zele trof ik een biker aan die drie
vrouwen op sleeptouw had.Zij vroegen
zich af hoe we aan 45 km gingen geraken nu we al terug in Zele waren!Plotseling hoorden we een kletterend
geluid!De man was gewoon over een
draadafsluiting gereden van een halve meter hoog en drie meter lang, naast de
oprit naar een garage, en die in het duister niet te zien was en waardoor de
draad van het paaltje gerukt werd!In
een straat die heraangelegd werd, waren bruggetjes uit planken gemaakt, waarlangs
we een servitudenweg konden oprijden.Woonstraten
en veldwegen brachten ons tot in de Veldekensstraat in Zele waar mijn aandacht
getrokken werd door een mooi gerenoveerd huis waar een nieuw dak werd op
gelegd.Het tellertje klokte toen exact
40 km af.Tot aan het einde soms voor,
dan weer achter het viertal gereden, onder meer in de straten van een
industriezone die uiteindelijk uitgaven op de uit betonplaten opgetrokken
zijwand van een viaduct.Na enkele
straten in het centrum bereikten we weer de sporthal.Naast de sporthal stond nog een brug
opgesteld, maar die heb ik wijselijk links laten liggen teneinde geen
ongelukken te zoeken aan het einde van de rit!
Bike gestald in de bewaakte parking en binnen een kijkje
gaan nemen waar een Halloweenfuif al volop aan de gang was!Een babbeltje met Weetabix en zijn drie
makkers die ook vanuit onze contreien naar Hamme waren afgezakt.Ook Slowlegs gespot, voor het eerst ontmoet
op de nightride in Bergen-op-Zoom van 14 oktober jongstleden en vrijdag nog
gezien na de Halloweentocht in Wiekevorst.Het late uur en de lokroep van de tocht voor morgen in Weelde, deden me
mijn auto weer opzoeken.Het zou weer
een korte nacht worden!Een toer met
redelijk wat asfalt, maar waarbij het natuurlijk om de sfeer te doen is.Het moet veel tijd gekost hebben om al die
spoken op te hangen en die vreemde oogjes in het gras te verstoppen!Content dat ik het eens meegemaakt heb!
Toertocht (25-45-55-65 km) van Meerdaal 2000 in Bierbeek op
30-10-2011.
Het vroeg toch wel wat moed om deze zondagochtend op te
staan na vrijdagavond al te zijn gaan rijden in Wiekvorst en de dag nadien zowel
de tocht in Merksplas als s avonds deze in Bonheiden gereden te hebben!Maar toch geen spijt gehad van mijn keuze
nadien!Het was in Bierbeek even zoeken
naar een parkeerplek die ik uiteindelijk vond op ruim 1 km van de start in de
Opvelpsestraat op een stukje gras voor een weide waar naast een stapel
kreupelhout ook twee dode ratten bleken te liggen!Daar stond mn auto veilig, want ik wist al
op voorhand dat hij er als één van de laatsten zou blijven staan.Ik kreeg al direct het gezelschap van een
andere rijder die naast me kwam parkeren.Ondanks de verre afstand tot het vertrek staken er na afloop toch flyers
onder de ruitenwisser!
Na een vlotte inschrijving omstreeks 9.45 u vertrokken,
waarbij we na de start al direct een afdaling over kasseitjes voor de wielen
kregen, gevolgd door een idem dito klim!De eerste 5 km werden we vergast op paden die ons door statige
beukenbossen in herfstkleuren voerden.Na de eerste splitsing tussen de kleinste en de grotere afstanden, op 6
km na het vertrek, werden we een zware klim in het bos op gejaagd.Dat was puffen geblazen!Als beloning kregen we nadien een plezante
afdaling te verwerken, waarna het weer naar boven kruipen was om uit te komen
in de bekende smalle dreef, gelegen in de velden en tussen twee rijen statige
beuken, om daarna uit te komen in de open velden aan een eenzaam huis.Ik vermoed dat ook de vaste Meerdaalwoudroute
hier passeert.
Op 11 km volgde de doortocht van Mille-Beauvechain met de
nodige klimmetjes.Voor vele bikers zal
het eerder Mille-Dju geweest zijn, want er stonden er op diverse plekken langs
de kant van de wegen om hun lekke banden te herstellen!Sabotage?Dat kon toch geen toeval zijn!Na
12 km bereikten we een volgende deelgemeente van Beauvechain, meer bepaald het
schilderachtige Nodebais.We waren dus
al vrij kort na de start aan de andere kant van de taalgrens beland.Een klim doorheen een holle weg bracht ons
tot boven in een open landschap en voorbij een boomgaard aan een mooi
gloednieuw huis met een gevel die de indruk gaf in hout te zijn
opgetrokken.Vrij kort daarna werden we
vergast op een megabangelijke afdaling over kasseitjes, nog steeds in Nodebais
en 14 km na het vertrek.Daarna volgden
een aantal zeer lange brede veldwegen in een open landschap zodat je de bikers
voor en achter je goed kon zien rijden.Een groepje van vijf, allemaal in dezelfde pakken gestoken, stak me
voorbij.Het moet leuk zijn van zo samen
te kunnen rijden, maar het is mij wegens te traag niet gegund!Even later zag ik deze mannen aan de
bevoorrading staan op 17 km van de start nadat we een plezante en snelle
afdaling over keien en steentjes hadden moeten nemen.Daar was ook de splitsing tussen de twee
grootste en de kleinere afstanden.Ik
was van mening dat ik hier straks weer zou passeren, maar dat bleek nadien niet
het geval te zijn.Dat zal dan tijdens
een andere toertocht in deze streek geweest zijn.Aan de stop kon je bananen, partjes
appelsien, peperkoek en cake eten.Na
van alles geproefd te hebben gelijktijdig met het vijftal weer vertrokken.Twee ervan sloegen plagerig de richting van
de 55-65 in, maar werden door hun makkers teruggeroepen!Zelf kroop ik wel naar boven de lange route
tegemoet en ik zou alvorens de splitsing tussen de 55 en de 65 km te bereiken
nog slechts twee deelnemers treffen die hetzelfde deden.Na de afsplitsing van de 65 km zou ik er weer
meer te zien krijgen die me voorbijstaken.
Het was de moeite waard, want we kregen een zeer mooi stuk
voor de wielen doorheen een prachtig golvend landschap, waarin de koeien
graasden tegen de hellingen in een zonovergoten omgeving.Ook de kinderen van de plaatselijke chiro
brachten er hun zondag door met een tocht in kleine groepjes en
opdrachten.Zo hing er iemand aan een
touw dat opgetrokken werd over een dikke boomtak om kratten te stapelen en er
op te gaan staan.Na mijn passage
verried een kletterend geluid dat de poging afgelopen was!Afdalingen en klimmetjes, off-road en over
kasseitjes, brachten ons naar Hèze (Grez-Doiceau).Op 27 km volgde weer een mooie te pruimen
afdaling over een lang pad doorheen de bossen, om beneden een in het roze
geschilderde kapel te treffen die blijkbaar hoorde bij het grote huis achter je
en wat in dezelfde afzichtelijke kleuren was geverfd en vanaf een hoogte
uitkeek over de omgeving.Daarna reden
we voorbij enkele mooi gelegen schilderachtige huizen van Bonlez
(Chaumont-Gistoux).
Toen ik even halt hield voor een stevige trek aan mn
lurkzak en na een klim even uit te blazen, hoorde ik mn schuilnaam roepen en
maakte ik tijdens een kort gesprekje kennis met Phille81, één van de mensen die
na een tocht ook altijd de moeite doet om zijn wedervaren kond te doen met meer
dan alleen het was goed of het was niet goed!Ik denk dat ik het wel best naar mijn zin zou
hebben in het gezelschap van deze vriendelijke man, maar met het leeftijdsverschil
en mijn gebrek aan snelheid kan ik het wel vergeten van hem lang te kunnen
blijven volgen.Hopelijk spreekt hij me
weer aan als onze paden elkaar nog eens kruisen, want ik heb natuurlijk niet
het voordeel van een herkenbaar symbool op het fietspak zoals de mega-papegaai
op het mijne!Nauwelijks was hij
vertrokken of er arriveerde een jong echtpaar met kinderen!Zij zullen op eigen houtje onderweg geweest
zijn op de bike!Mijn hoedje af voor die
kleine die deze klim overwonnen had!
Voor mij zware en soms lange klimmetjes, maar die steeds
beloond werden met het vooruit jagen van de kilometers over lange leuke
afdalingen, brachten ons naar het prachtig gelegen Biez (Grez-Doiceau) alwaar
het de moeite loonde van eens tot achter de op de rand van een heuvel gelegen
kerk te rijden en te genieten van het vergezicht over de bossen op deze mooie
herfstdag.Beneden enkele grote nieuwe
huizen waar we kort daarna zouden passeren.Op de extra lus voor de lange afstanden lagen veruit de mooiste paden
van deze tocht.
Schitterend gelegen paden en zware beklimmingen brachten mij
tot aan een grote baan die van Waver naar Archennes voert, te zien aan de
wegwijzers, en waar ik al meer gepasseerd ben tijdens tochten in deze regio,
zowel vanuit Vlaams als Waals Brabant!Even
verder was er veel bedrijvigheid in een weide waar jeugdbewegingen waren
neergestreken en hun rugzakken en kampgerief hadden neergelegd!Een mini-jamboree!Nog een weinig verder trof ik drie bikers die
langs de kant genoten van de warme zon.Het waren de mannen die zaten te wachten om de pijlen weer weg te
nemen!Verdorie, dan zou ik me mogen
beginnen haasten!Een tandje bij
gestoken en vanuit de velden ging het weer de bossen in!
Tussen de 40 en de 45 km volgden een aantal stukken doorheen
de open velden, zacht klimmend soms, en twee megabangelijke afdalingen tot aan
het stationnetje van Gastuche alwaar de rinkelende bellen aan de aparte
overgang voor fietsers en voetgangers de komst van een trein meldden!Een andere eenzame biker stak me
voorbij.Even gestopt naast de spoorweg
om te drinken.Ik maakte me wel wat
zorgen, want begon moe te worden en ik weet dat er op deze plek een voor mij moeilijke
klim volgt over wortels op een stukje vaste route naast een gedenksteen voor
burgerlijke oorlogsslachtoffers die omkwamen tijdens een bombardement in
Gastuche.Vermoeidheid, een dikke wortel
en de passage van twee tegenliggers, noopten me halverwege tot afstappen.Op een rechter stukje weer aangezet en dan in
één ruk naar boven gekropen!
Op 47 km hoorde ik de naaf en voelde ik de hete adem van een
biker in mijn nek!Of ik de toer van
Bierbeek reed?Hij was de bezemrijder
die het parcours controleerde op achterblijvers!Ik had het intussen bedenkelijk gevonden dat
ik nog steeds de bevoorrading niet gepasseerd was, in de mening dat deze
dezelfde was als de eerste, waarvan ik vermoedde dat ze ongeveer halverwege de
45 km zou gestaan hebben!Ik begon al te
vrezen dat ik met de 50 km die ik nu reeds had er nog dik 22 zou moeten bij
nemen!Dus aan de bezemrijder gevraagd
of het nog lang was tot de stop!Nog een
vijf kilometer!Volgde nog een zware
klim en verder nog eentje naar Nethen toe, alwaar ik toch even aan de kant ben
gaan staan om naar adem te happen.De
tweede stop kwam op 52 km en ik heb er kunnen drinken en een hele banaan naar
binnen gespeeld.
Afscheid genomen van de bezemrijder en snel weer vertrokken
om de ontpijlers voor te blijven.Vermits er niet zo heel kwistig pijlen waren gehangen, zouden ze ook
snel weer verwijderd zijn.Na de stop
volgde een mooie afdaling door de statige bossen richting De Zoete Waters.Dat opende perspectieven voor mijn
persoonlijke après!Want na een toer in
deze regio breng ik getrouw een bezoekje aan het frietkot naast de speeltuin
tegenover de vijver, een toeristisch pleisterplaatsje.Toen ik even halt hield, merkte ik dat een
andere bezemrijder me had gevolgd en discreet wachtte!Na een stuk de betonbaan gevolgd te hebben,
doken we weer de bossen in en ging het de grote baan op de grens tussen
Haasrode en Blanden over en weer de bossen in aan de overzijde van deze weg.
Op 60 km werden we nog vergast op de mooie dreven in ik
vermoed het Meerdaalwoud, waarbij we zelfs een plaatselijke wijnbouwer
passeerden, de Chardonnay Meerdael!Er
liepen heel wat wandelaars te genieten van deze uitzonderlijk mooie
herfstdag.Bij het passeren van een
groepje maakte iemand me duidelijk dat de eerste wandelaars doven waren!Maar ik rijd altijd voorzichtig voorbij.Zo ook de paarden die hier geregeld
lopen.Nadat ik de groep voorbij was
volgde nog een korte, maar stevige klim.Omdat ik voor de doven niet als een gieter wilde afgaan heb ik het met
mn laatste krachten toch tot boven gehaald!
Ook tijdens de laatste kilometers kregen we nog mooie
paadjes voor de wielen geschoven in stukken bos en doorheen de velden.Ook hier liepen wandelaars rond.In de verte ontwaarde ik de mannen die de
pijlen wegnamen.Nog maar een tandje bij
gestoken dus!Volgde nog een lang stuk
langsheen de velden.Hopelijk had ik in
mijn haast geen pijl over het hoofd gezien!Een herinneringspijltje tussenin had hier goed geweest.Even later arriveerde ik aan het domein De
Bremberg en had ik de ontpijlers weten af te schudden.Tijdens de laatste stuiptrekkingen van deze
rit reed ik nog door de bossen en verkeerdelijk de steile oprit naar een huis
op, om daarnaast dan weer aan de voetbalvelden toe te komen!Het was toen al 14.30 u!
Er stonden nog bikes in de bewaakte parking.De geur van versgebakken ajuin streelde mijn
reukorgaan.Een drankje en een hamburger
gingen vlot naar binnen, zo ook bij de ontpijlers die kort na mij
arriveerden.Het was vriendelijk van één
van hen me te zeggen dat ik hen er gedurende de laatste kilometers nog
afgereden had!Dat zou Freaky wel eens
kunnen geweest zijn!Ik heb in ieder
geval met volle teugen genoten van deze rit die voor mij op de grens ligt van
goed te doen en te zwaar!Ik was in
ieder geval goed moe na afloop!Zoals
gezegd nadien nog langs de Zoete Waters gereden om de verloren calorieën weer
op peil te krijgen met een lekkere zak frieten, een kwak mayonaise en een
satéke en daar de zon te zien ondergaan.Om daarna content weer naar Antwerpen te bollen.Thuis mn fietske nog proper gemaakt in de
duisternis nu het een uur eerder donker is!En toen ik te bed ging lag ik na vijf minuten al te knorren!
Halloweentocht (28 km) van MTB De Wandelaars te
Bonheiden op 29-10-2011.
Wie niet gelooft dat er een bike-microbe bestaat moet zelf
maar eens op de bike kruipen en beginnen rijden!Nu is het al zover gekomen dat ik twee ritten
op een dag rijd!Want op deze zaterdag
voor Allerheiligen ben ik s namiddags gaan toeren in Merksplas om van daaruit,
het fietspak nog aan, in rechte lijn naar Bonheiden te rijden om daar de eerste
Halloweentocht van MTB De Wandelaars mee te pikken.Vermits De Wiekers ons gisterenavond in
Wiekevorst hadden weten te bekoren met een parcours vol verlichte pompoenen,
was ik wel eens benieuwd wat de mensen in Bonheiden voor ons in hun petto
hadden!Onderweg diende ik door Mechelen
te rijden.Het gebeurt niet vaak dat ik
op de heenrit naar een toertocht een grote stad dien te doorkruisen!De eerste keer trouwens dat ik in deze regio
kom fietsen.
Het was ook de eerste keer dat ik voor de opening van de
inschrijvingen ter plaatse was aan de Krankhoeve naast de sporthal.Patje2, de Belgische kampioen
nachttochtrijden, want hij pikt bijna alle nachttochten mee en rijdt de
parcours vaak twee maal, stond al paraat en ingeschreven klaar om te
vertrekken!Hij wist me te vertellen dat
het parcours grotendeels de lokale vaste route volgde, voor mij onbekend
terrein en voor de locals toch een andere belevenis in de duisternis.Voor hem de plek waar hij zijn eerste rondjes
reed op de mountainbike nadat hij de draad van het fietsen weer opnam, na de
koersfiets gedurende jaren aan de haak te hebben gehangen!De inschrijving werd er waargenomen door een
tovenaar met hoed, of was het een she-male-heks, Joost mag het weten, in het
gezelschap van een bevallige heks!Kwestie van in de sfeer te komen.Iedere deelnemer kreeg er een klein plastieken zakje met een noodnummer,
bonnetjes voor consumpties en een nummer voor in de fietsparking, waarvan de
werking pas nadien duidelijk zou worden!Over de organisatie van één en ander was dus nagedacht!
Het begin van de tocht voerde me bij het invallen van de
duisternis langsheen een haag van theelichtjes in bokalen over de
sportterreinen richting bos.Wat me
direct opviel waren de duidelijke pijlen die al van ver oplichtten in het
schijnsel van mn helmlamp.Ik heb,
buiten op de nachttocht van de Mellowbikers in Bergen-op-Zoom (NL), zelden
zulke goed zichtbare pijlen voor nachttochten gezien!Het moet heel wat werk gekost hebben om al
die pijlen van reflecterende strips te voorzien.Weidepaadjes, boswegeltjes en woonstraten met
keurige villas, werden ons voor de wielen geworpen.Daarna ging het door een stuk bos langsheen
een beek over de vaste route om dan over het jaagpad langsheen de Dijle
gestuurd te worden.Toen ik op 7 km de
waterloop via een bruggetje kruiste zag ik in een auto met open koffer een
geluidsinstallatie staan.Ik hoorde een
kreet en zag uit een boom een aangeklede aap vallen!Maar ik vermoed dat de act enigszins mislukt
was!Ik had eigenlijk moeten stoppen om
te zien wat daar naast de boomstam in het gras viel!Maar grote schrik voor geesten deed me verder
rijden!Luttele afstand verder bereikten
we het einde van de Heidijkstraat.
Enkele asfaltbaantjes brachten ons tot aan de bevoorrading
op 8,5 km na de start.Ze stond
opgesteld voor Café De Wandeling, de uitvalsbasis van De Wandelaars.Je kon er het bonnetje voor pompoensoep en/of
het bonnetje voor jenever of glühwein inleveren.Een vader kwam er toe met zijn klein zoontje
terwijl ik mn bekertje glühwein stond uit te lurken.Ondanks het warme weer, want ik zweette me te
pletter in mn lange broek en vestje, was de warme wijn toch welkom.Voor een aantal bikers was de voorzetting van
de route wat onduidelijk, er waren er die verder langs de baan wilden
doorrijden, maar ik had bij aankomst al gemerkt dat het de bedoeling was dat je
enkele meters op je stappen diende terug te keren om dan links af te
slaan.Volgde weer een afwisselend
geheel van paadjes door weiden, stukken bos en door woonstraten.Een tijdje in het zog van vader en zoontje
gereden nadat ik ter hoogte van het kerkhof, ik kon geen betere locatie
uitkiezen, nieuwe batterijen in mn lampen had gestoken.Beiden vielen goed op door hun
mega-flikkerende achterlichten.Toch een
hele prestatie voor zon klein ventje om op basis van de richtlijnen en de
aanmoedigingen van zn vader zon rit in het donker uit te rijden!Hopelijk slaagt zn vader er in hem voor het
biken te winnen, zodat hij niet zoals ik vele jaren van mogelijk plezier aan
zn neus moet zien voorbijgaan!Ik miste
wel wat de sfeer die in Wiekevorst gecreëerd was door op diverse plekken
lichtjes en verlichte pompoenen te plaatsen.Met het risico op saboteurs natuurlijk!Of anders misschien bekenden die langsheen het parcours wonen aansporen
om voor wat versiering en sfeer te zorgen!
Na de stop ging het langs een waterloop weer verder en
kregen we een stuk donker bos te verwerken, waarbij we naast de blinde muur van
een groot gebouw, één of andere fabriek, passeerden.Omstreeks 15 km kregen we een aantal plezante
tracks op de rode route die zich daar doorheen donkere bossen slingerden.Een hoop lawaai in de verte deed me op mn
hoede zijn!En inderdaad, even verderop
kregen we twee spoken te zien, waarvan één de zegen gaf met water dat
uitgestrooid werd met een wc-borstel!Hopelijk was die borstel nog niet gebruikt geweest voor de doeleinden
waarvoor hij ontworpen is!
Op 21 km volgde een zeer plezant stukje tijdens de doortocht
van een crossparcours op de grens van Peulis en Rijmenam, nadat we de
Peulisbaan voor de wielen hadden gekregen.Een track slingerde zich daar over en weer door de bossen, waarbij men
een aantal heuveltjes diende te overwinnen.In het donker gaf dat soms een eng gevoel, omdat je lichten bij het
klimmen naar boven schenen en er achter elk heuveltje enkel een zwart en onbekend
gat gaapte!Ik hoorde wat tumult achter
me en zag door het heen en weer slingeren een treintje bikers met vele lichten
herhaaldelijk langs me passeren, waarbij mijn helmlamp het licht op de
reflecterende stroken van hun fluojasjes weerkaatste, totdat deze mannen me
inhaalden.Vurig opgezweept door hun
aanvoerder die met veel tamtam riep van overal over hé mannen, alles hier
meepakken!Ik denk dat er in het zakje
van die kerel meer dan één bonnetje voor jenever moet gezeten hebben!
Paadjes door weiden en stukjes bos brachten ons na de
beloofde 28 km, maar toch een stevig ritje, weer tot bij de Krankhoeve, waar
geïmproviseerde spoken aan draden tussen de bomen hingen en er twee echten ons
nog bang probeerden te maken, alvorens weer tussen de haag van theelichtjes toe
te komen.In het plastieken zakje dat je
bij de inschrijving meekreeg zat een klevertje met een nummer dat je op je
fietszadel kon kleven.Het zakje zelf
droeg hetzelfde nummer.Daarna kon je uw
fiets in de parking zetten.Dat nummertje
op je zadel kon je niet heimelijk verwisselen zonder scheuren!Uit een gesprekje met de man aan de parking
bleek dat er een 160 rijders waren voor de mtb-tocht en een 60 voor de
familietocht.En dat ze ook last hadden
gehad van mensen die pijlen hadden weggenomen, tot zelfs een heel
splitsingsbord toe door een onverdraagzame bewoner.
Terwijl ik een kommetje soep stond te lurken, werd ik
aangesproken door Koppigaard!En meteen
was het raadsel van de onbekende man, die me na een toertocht vanuit Heverlee
aansprak toen ik daar bij Offshore aan een tafeltje een donkere Leffe zat te
lurken, opgelost!Dat was de bionische
man waarover ik het in één van mn schrijfseltjes over nog een andere toertocht
ooit had gehad en die de toen de metgezel van Koppigaard bleek te zijn.Geen van beiden kende ik toen, maar
Koppigaard reageerde op mn verhaaltje op het forum.Toen de bionische man op die toertocht in het
slijk kwam vast te zitten, heb ik nog gevraagd of het ging en riep hij me toe
dat het één van zn eerste ritjes was sinds zijn knieprothese!Waarna ik tegen Koppigaard, die verderop
stond te wachten, zei dat zn metgezel op komst was!En vele toeren later krijg ik Koppigaard dan
toch eens te zien en vallen de stukjes van de puzzel netjes op hun plaats.Of hoe het wereldwijde web mensen elkaars pad
doet kruisen!
Nog op Patje2 gewacht die vanaf de bevoorrading een aantal
andere rijders in het licht van zijn schijnwerpers mee op sleeptouw had genomen
nadat hij de toer voor de tweede keer aflegde.Het was me ook al opgevallen dat er redelijk wat gelegenheidsrijders bij
waren die niet uitgerust waren met degelijke verlichting die voor nachttochten
toch wel aangewezen is.Na een babbeltje
huiswaarts om op een redelijk uur toch weer terug thuis te zijn!Een plezant ritje en prima georganiseerd voor
deze eerste uitgave, met de eigen sfeer die dit soort tochten met zich draagt.
Toertocht (16-25-32-40-50) van de Midweek Specials te
Merksplas op 29-10-2011.
Voor deze zaterdag was het een moeilijke keuze tussen de
toertochten in Leopoldsburg en Merksplas.Het is de tweede geworden, wegens dichter bij huis, zodat ik iets later
kon vertrekken na een korte nacht na de Halloweentocht in Wiekevorst de avond
voordien!Het was trouwens ook nog eens
plezant van te biken in de streek waar ik een jaar of vijf mijn eerste lokale
ritten reed en mijn tong op de tenen hing als ik van Hoogstraten naar Wortel
bolde!De locatie van de start was nog
steeds aan het Gildelokaal waarnaast nu de gloednieuwe sporthal staat.Er zijn nu blijkbaar ook een degelijke
toegangsweg en parking aangelegd, evenals nieuwe paden en afsluitingen, zodat
niet meer dient geparkeerd te worden in een stoppelveld even verderop.Dit stoppelveld en de oude toegangsweg waren
voor de getrouwe deelnemers afgesloten met linten!De auto toch maar op mijn klassieke plekje
voor een huis in de straat gezet.Wegens
de vernieuwingen was het voor mij even zoeken naar de start op het sportterrein!
Na het inschrijven een kennis van de inrichtende club
gegroet die achter de toog stond te tappen en om 12.45 u van start gegaan na
mn bike opgehaald te hebben uit de bewaakte parking die evenmin nog op
dezelfde plek stond.Zoals gebruikelijk
voerde de tocht ons over het bruggetje in het park van Merksplas en over een
singletrack door een grasstrook naast bossen richting de Lochtenberg en werden
we door seingevers de gevaarlijke baan Merksplas-Hoogstraten over
geholpen.Daarna bereikten we de bossen
in de buurt van de camping en KMO-zone Molenzijdse Heide en werden we via het
privéterrein van een firma naar het park en de bossen geleid die achter de
waterloop De Gracht gelegen zijn.Ook hier
was het parcours gewijzigd, de oude afslag door een lint afgesloten, en werden
we nu over zandhopen gestuurd die er al van vroeger op een privéterrein liggen,
maar waar men met een bulldozer een pad had over uitgegraven.Daarna volgde een mooie track met draai- en
keerwerk door de bossen, waardoor je de achteropkomende bikers een aantal keren
te zien kreeg!Het tellertje klokte 5 km
af.
Van 5 tot 10 km kregen we een stuk van de mooie singeltrack
naast De Gracht voor de wielen.Die
maakt deel uit van de vaste route die naast deze waterloop ligt en de grens
vormt van de bossen van Merksplas-Kolonie.De bossen droegen hun prachtige herfstkleuren.Het parcours lag er zeer droog bij, zelfs de
klassieke natte stukken.De heuveltjes
die aan de andere kant van de gracht liggen, een voormalig crossparcourtje,
werden niet geschuwd.De grootste bult
werd zelfs twee keren meegenomen, daarna ging het de grote vijver voorbij en
volgde de eerste splitsing.Voor de
langere afstanden ging het de baan Merksplas-Rijkevorsel over, met nogmaals
dank aan de seingevers die daar vele uren gestaan hebben, en pikten we het
volgende stuk van de track naast De Gracht mee.Ook daar alles superdroog!Een
snel kereltje voorbij laten steken op het smalle paadje.De track geeft uit op de brede dreven die
door de uitlopers van Merksplas-Kolonie gaan tussen de plantvakken van een
boomkwekerij op de grens met Beerse.
Van 10 tot 12 km deden we het uiterste tipje van de
Blakheide op de grens van Rijkevorsel en Beerse aan waar de paadjes zich door
de dennenbossen slingeren.Ik weet hier
nog leuke paden verscholen liggen waarvan sommigen eigenlijk niet mogen bereden
worden, maar als local kan je de verbodbordjes omzeilen!We passeerden de manege Blakheide over een
pad in de bossen dat jammer genoeg recentelijk geasfalteerd werd zodat de
paardrijders de manege met propere wielen kunnen bereiken!Daarna weer door twee mannen voor een tweede
keer de baan Merksplas-Rijkevorsel over geholpen om de track op een heuvelrug
op gestuurd te worden en even verderop de vaste route weer te vervoegen.De wortel die me altijd de das om doet, deed
dat nu weer, en laat net op dat moment een treintje snelheidsduivels achter me
hangen, hetgeen me al zenuwachtig had gemaakt!Hun denigrerende opmerkingen hadden ze voor zich kunnen houden!De mooie track voerde ons door de prachtige
bossen en ook hier lagen de klassiek natte stukken er uitzonderlijk opgedroogd
bij.Ei zo na had ik een collega die er
op eigen houtje aan het biken was niet gezien, want het ging lekker snel
vandaag op de mij bekende paden.Aan de
slagboom werd ik voorbijgestoken door een treintje snelle jonge gasten.
Van 12 tot 17 km ging het dan over een brede assenweg, de
Zandweg, richting Bolk te Rijkevorsel om daar naar rechts de Papenvoort in
gestuurd te worden, eerst asfalt, overgaand in zand.Ook daar weet ik enkele mooie alternatieven
liggen die vroeger al wel eens door natuurliefhebbers met afgezaagde
boomstammen werden gesaboteerd om de toegang te bemoeilijken.De plaatselijke veehouder is bezig met de
bouw van een derde grote stalling!Vroeger stond daar langs die kant helemaal niets van gebouwen!Helaas!We werden nogmaals door vriendelijke mensen de baan
Merksplas-Hoogstraten over geholpen om aan De Diepte richting Wortel-Kolonie te
worden gestuurd over assenwegen die zich doorheen een open landschap van weiden
en velden slingeren.
Aan de toegang tot de bossen van de Kolonie ging het dan
rechts de singletrack op die verscholen ligt in het groen om via de brede
dreven waarop zich in de loop der jaren tracks hebben gevormd, richting een
stuk van de groene vaste route te rijden.Op deze tracks zit wel wat oud steenpuin in de grond waarover het
dokkeren geblazen is.De beloning is het
mooiste en technische stukje op de groene route, met smalle tracks die de biker
met veel bochtjes door een mooi stuk dennenbos voeren.Dat bos is intussen toch wat hersteld na de
vreselijke ravage die er enkele jaren geleden door een storm werd
aangericht.Midden dit bos stond de
bevoorrading, op 22,5 km na de start!Wafels, koeken, bananen en sportdrank stonden er op het menu.
Na de stop konden we nogmaals draaien en keren over het
tweede stukje op de vaste groene route om via een pad vol stenen uit te komen
aan Staakheuvel, een gehavend klinkerpaadje, om zo richting de dreven in de
buurt van Bootjesven gestuurd te worden.Aan het begin van zon dreefwas
een splitsing voor de 40 en de 50 km.De
kleinere afstanden werden naar rechts in rechte lijn naar het Grenspad
gestuurd, de grotere afstanden reden voorbij het mooie Bootjesven, naast de
mangroven van een indertijd onder water gezet bos, om aan het Grenspad een
tweede splitsing te treffen tussen de 40 en de 50 km.De lange toer op en het immer zanderige
Grenspad bedwongen op de grens van het Belgische Minderhout en het Nederlandse
Castelré.Het bekende trackje naar
rechts op en dan een zandweg in, richting de Rode Weg, om daar weer de bossen
in te gaan op Nederlands grondgebied, overgaand in open veld.Om daarna via een lusje tussen de Rode Weg en
het Grenspad, doorheen enkele jaren geleden herverkavelde natuurgebieden, weer
aan de plek van de tweede splitsing te arriveren en het parcours van de 40 km
te vervoegen. Vervolgens ging het langsheen
het mooiste stukje van het bosrijke Grenspad, achter Bootjesven, en waarover
ook de vaste route loopt, om tenslotte de route van de kleinere afstanden weer
te vervoegen op de plaats waar enkele zandwegen uitkomen op de Rode Weg, de
baan die Minderhout met Baarle-Hertog verbindt.
Een stukje via de Rode Weg en langs een boom op een plek
waar autocrosser Erik Kokx uit Baarle-Nassau, op 20 september 2011 is
verongelukt, om dan naar rechts een zandweg in te gaan richting de
Achtenrijthoeve op de grens van Merksplas en Zondereigen.Deze zandweg lag er zeer droog en zanderig
bij.Bij slechte weersomstandigheden is
het hier echt ploeteren en sukkelen geblazen.Ik ben hier ooit komen rijden bij slecht weer en hoor nog altijd een
andere biker roepen dat het precies een echte veldrit was!In de Achtenrijthoeve ging ik vroeger al wel
eens een boerenijsje eten toen ik hier met een kameraad lokale ritjes kwam
rijden.Door het feit dat hij nu kleine
kinderen heeft en ik hier niet meer tijdens de weekends verblijf, behoort dit
deel van ons leven intussen helaas tot de geschiedenis.Maar ik blijf hem dankbaar dat hij me
indertijd bijna letterlijk bij het nekvel naar de fietsenwinkel gesleept heeft
en zo voor mij een nieuwe wereld deed opengaan!Aan het kruispuntje verderop ging het de betonbaantjes op richting de
verffabriek Reva om in de bossen om de Reva weer een mooi stukje op te pikken
van de groene vaste route.Enkele andere
bikers staken me op de paadjes voorbij.Intussen
was na een grijze start de zon beginnen schijnen en kwamen de bomen in hun herfsttooi
pas goed tot hun recht.
Assenwegen in een winderig open veld voerden ons dan tegen
de richting van de vaste groene route in weer richting Merksplas waar we na 40
km de streek rond Kromven bereikten om aldaar weer de bossen in te duiken met
als enige gezelschap sporadische wandelaars met hun hond.Voor mij begon dan het meest interessante
stukje van de rit, vermits de paadjes die ik tot dan toe gereden had, voor mij
bekend terrein waren.Tussen de 40 en de
48 km deden we de prachtige bossen in de omgeving van het Zwart Goor aan, waar
we soms vrij lange paadjes voor de wielen kregen en dit aan de beide kanten van
de drukke baan Merksplas-Weelde alwaar twee seingevers hadden postgevat om de
bikers veilig te doen oversteken.Met
nogmaals dank om daar een hele dag te komen staan!Nu begon de vermoeidheid zich toch te laten
gevoelen.
We kwamen weer uit de bossen tevoorschijn op een
asfaltbaantje, om de laatste twee kilometers aan te vatten die ons weer door
het park naar de sporthal voerden.Er
waren nog heel wat deelnemers in de zaal die na de rit genoten van een drankje
en een babbel, maar ik kon geen bekenden spotten.Zelf nog even uitgerust.Van de bikewash en de douches geen gebruik
gemaakt na een propere rit.Ik was
immers zinnens om s avonds de Halloweentocht in Bonheiden nog te gaan
rijden!Daar kon ik nog ruim op tijd
rechtstreeks vanuit Merksplas geraken!Na een leven zonder sport is het nu toch wel ver gekomen van twee ritten
op een dag te doen!Ik heb immers nog
heel wat verloren jaren zonder bike goed te maken zo lang ik nog in staat ben
om te rijden!Ik heb met volle teugen
genoten van nog eens een toer in de bakermat van mijn bikend leven, in de
streek waar ik door een kameraad op sleeptouw werd genomen en waar ik mijn
eerste lokale ritjes reed alvorens aan toertochten te beginnen deelnemen.De organisatie in Merksplas was weer af tot
in de puntjes met een mooi parcours, seingevers aan de drukke oversteken,
bewaakte parking, bikewash en après.En
dat voor slechts 2,50 euro!De man die
elk jaar aan de bikewash staat en aan de watertank aan het morrelen was toen ik
weer naar huis reed, riep me zoals steeds in het voorbijrijden bedankt voor te
komen toe!Ik had even moeten stoppen
om een woordje te wisselen!Spijt dat ik
dat niet gedaan heb!Alleen al die
vriendelijke man is een reden om elke keer weer naar hier te komen!Bij het opladen van mn fiets nog
schaapachtig goedendag gezegd tegen een vrouw die met een gezelschap op
wandel was en me lachend aankeek!Pas
later viel mn eurocent!Ze was een
collega die ik slechts zeer zelden te zien krijg!
Tweede Halloweentocht nightride (17-30 km) van MTB De Wiekers te
Wiekevorst op 28-10-2011.
Na de dagtaak en het afronden van de werkweek snel een
boterham achter de kiezen gestoken en dan linea recta huiswaarts om de bike en
de fietsspullen op te halen en naar Wiekevorst te vertrekken.Alles viel mee deze avond, want overal kalm
verkeer en geen files.Het is ooit
anders op een vrijdagavond.
Om 19.45 u was ik ter plaatse en vond ik een parkeerplaatsje
voor een huis en onder een straatlantaarn.Licht genoeg dus om de lampen op mn fiets te monteren.Me ingeschreven en aangesproken door een
biker uit een delegatie van een club die nog op andere ploegmakkers stond te
wachten.Ik had al gemerkt dat ik hun
aandacht had getrokken.Van zodra ik
Suskewiet op hun pakken zag staan, wist ik direct hoe laat het was, buiten
vijf voor acht!Dat kon niet anders dan
Dirty Daddy zijn van de Slijkfretters uit Westerlo.Spijtig dat ze hun mooie blauwe pakken van
destijds ingeruild hebben voor een lichtere kleur!Er was ook een Slijkfretster in hun
midden!Dat moet Vickster geweest
zijn.Na een kort babbeltje een
berichtje gestuurd naar rubber-12 om mn vertrek te melden, omdat hij misschien
ook ging rijden, maar ik kreeg direct antwoord dat hij er niet in geslaagd was
van nog te komen.Misschien maar beter
zo, want stel dat hij nog één of ander zou voorhebben de avond voor zijn afreis
naar Afrika voor zijn deelname aan een tocht in Burkina Fasso ten voordele van
broederlijk delen!
Om klokslag 20.00 u mn fietske opgehaald bij de bewaakte
parking en op pad, benieuwd naar wat De Wiekers voor ons uit hun hoge hoed
getoverd hadden met hun tweede Halloweentocht.De juiste weg werd al direct aangewezen door een met kaarsjes van
binnenuit verlichte pompoen.Zulke
pompoenen zouden ons verder tijdens de rit nog op andere cruciale punten de
juiste weg wijzen, terwijl ze op andere plaatsen opdoken in donkere
bossen.Het pad over een gemaaid
maïsveld werd aangegeven door theelichtjes in glazen bokalen.Enkele wortels en gevaarlijke stronkjes waren
gemarkeerd met reflecterende verf.Een
met een oliejekker aangeklede pompoen stond naast het pad te spoken.De eerste vijf kilometers bereden we tracks
door weiden en enkele plezante stukken bos, afgewisseld met veldwegen en
asfaltbaantjes.Zo ging het richting
Morkhoven.
Geregeld werd ik nog ingehaald door groepjes bikers,
waaronder zelfs een groep van meer dan twintig rijders.Als je zon groep ziet aankomen, dan heb je
met al die sterke lampen de indruk dat er een vrachtwagen of trein op je afkomt!Lagen de paden er tot dan toe lekker droog
bij, ter hoogte van Heist-op-den-Berg werden we door de vettige en slijkerige
Glazenstraat gestuurd.Ik denk dat de
pap afkomstig was van bouwwerken aan een huis in het begin van die zandweg.
Mijn kilometertellertje had het weer laten afweten na een
kilometer of vijf, het batterijtje zal dan toch ten einde zijn, maar ik had het
vervangen door een tweede exemplaar dat ik op zak had gestoken.Ik vermoed dus dat enkele kilometers niet
geregistreerd zullen geweest zijn!Een
tiental kilometer na de start werden we over een singeltrack gestuurd die zich
met vele bochten door een loofbos slingerde.De stammen stonden wel heel dicht tegen elkaar, zodat je op bepaalde
plaatsen weinig ruimte had om je met je fiets door te wurmen.Even verder stond een ruime bevoorrading met
lekkere soep, sportdrank, bananen, cake en suikerwafels.Een generator zorgde er voor de nodige
energie om er de lampen te doen branden.De groep Slijkfretters arriveerde toen ik mij aan het lekkers te goed
had gedaan en zo kwam ik Vickster nog eens tegen.De club viel wel op met in hun midden een
kerel die voor de gelegenheid een pompoen over zn helm had getrokken, deze zag
er betrekkelijk zwaar uit, en dan heb ik het over de pompoen, en een collega
die zijn helm en rug getooid had met kerstboomverlichting!Wat mensen al niet uitvinden om opgemerkt te
worden!
De soep van De Wiekers, een halve banaan, een stuk cake en
een bekertje sportdrank hadden amper kennis gemaakt met mijn maag, of wij
werden een maïsveld opgestuurd waar de zachte ondergrond er voor zorgde dat je
er stevig diende te trappen om vooruit te komen.De twee bikers die me ingehaald hadden gingen
plots iets minder snel vooruit en een oeps van één hunner liet zien dat hier
een tandje diende bij gestoken te worden!Wie dacht dat het na de bocht gedaan was, werd al snel duidelijk gemaakt
dat dit bijlange nog niet het geval was!Zwaar naar adem happend bereikte ik dan toch weer de weg.Maar niet voor lang!Nauwelijks was de ademhaling weer wat tot
rust gekomen, of we werden een dennenbos in gestuurd waar de track weer danig
smal was en zich rond de boomstammen slingerde.Aan het begin van het pad hingen een paar spoken in de bomen.Jammer genoeg beschik ik niet over de nodige
techniek om daar zonder voet aan de grond doorheen te komen!Zo kort waren de bochtjes!Een verlichte pompoen stond weer wat te
spoken.En het is de eerste keer dat ik
tijdens een mountainbiketocht geconfronteerd word met matrassen op het parcours!Enkele diepere putten op de track waren
immers opgevuld met matrassen!Daarover
rijden gaf wel een vreemd gevoel!En je
ging toch de dieperik in als je er over reed!Een plots vanuit het niets blaffende hond achter een draadafsluiting van
een tuin deed de haren op mn rug recht naar boven veren! Na een plaspauze al mn lampen eens gedoofd om
vast te stellen dat het daar zonder licht verrekt donker was!Ik was nochtans eerder op de tocht twee
rijders gepasseerd die maar weinig licht mee hadden!
Verder vonden we op ons pad asfaltbaantjes en kregen we
aantal tracks door weiden, velden en stukjes bos voor de wielen geschoven,
waaronder een aantal leuke paadjes.En
steeds doken ze weer op, die vele verlichte pompoenen.Toen ik in een straat met winkels in een
dorpscentrum de batterijen van mn lampen aan het vervangen was, vermits ik er
voldoende bij heb kan ik ze even goed eens vervangen, stak de groep
Slijkfretters met pompoen en kerstboom, me voorbij.De weg was gemarkeerd met pijltjes waarop reflecterende
strips waren aangebracht, bijwijlen met strips op bomen of palen.Gevaarlijke punten of punten waar je diende
af te slaan, werden gemarkeerd met een pompoen of met rode flikkerende lampjes.Ik kwam op 27 kilometer, maar door het
uitvallen van mn tellertje heb ik er vermoedelijk een aantal niet
geregistreerd, zodat we de beloofde 30 km gekregen hebben.Er zou een splitsing geweest zijn, maar die
heb ik niet opgemerkt!
Bij aankomst mn lampen en spullen in de auto gelegd, mn
fiets toevertrouwd aan de mannen van de bewaakte parking en in de kantine
aangesproken door een biker die op jinba ittai stond te wachten, ten einde zijn
na de nightride in Bergen-op-Zoom vergeten schoenen te recupereren.Me bij deze mens aan tafel gezet en luttele
ogenblikken later kwamen jinba en patje2 binnen.Zij hadden de grote en aansluitend de kleine
toer gereden.Heroïsche verhalen over
buitenlands trips kwamen samen met glazen edel vocht op tafel.De mannen van een club die naast ons zaten
waren al goed boven hun theewater, maar konden toch nog de link leggen tussen
de papegaai op mn trui en de verhaaltjes op het web!Toen het aantal decibels van dit groepje
rechtevenredig met de inhoud van de geledigde glazen begon te stijgen en de
klok genadeloos het laatste uur van deze vrijdag in ging, heb ik afscheid
genomen en was het tijd om weer huiswaarts te rijden.
Het was een leuk ritje dat het mee moet hebben van de sfeer
die er gecreëerd werd.Al die pompoenen
uithollen, klaarleggen en doen branden moet toch wel wat tijd gekost
hebben.In ieder geval een plezante
manier om op een vrijdagavond een lang weekend met een groot aanbod aan
toertochten in te zetten!
22 kinderen uit een school in Lommel en een school in Heverlee, 2 buschauffeurs en 4 begeleiders sterven nadat een bus tegen een tunnelwand botst in Zwitserland...
Categorieën
tot de 6de Bike Nightride De Papegaai
Welkom
StrammerMax's newsflashke
Volgende toertochten
Mijn keuze:
(blauw maakt meeste kans)
zondag 03/03/2013:
Kalmthout Van Trier-Bosduin-classic (30-45 km)
zondag 10/03/2013:
Sint-Gillis-Dendermonde (35-55 km)
vrijdag 15/03/2013:
Hoogerheide (NL) nightride (19.00-21.00 u) (37 km)
zondag 17/03/2013:
Roosendaal (NL) City-mtb-tocht Kaaimannen (29-38 km)
zaterdag 23/03/2013:
Esbeek (NL) nightride (19.00-21.00 u) 10de Lichtjestocht (35 km)
zondag 31/03/2013:
Olen (15-30-50 km) of Olmen (26-32-45 km)
maandag 01/04/2013:
Zele (30-40-60 km)
zaterdag 06/04/2013:
Zulte (45-60 km)
zondag 07/04/2013:
Vessem (NL) (25-35-50 km) of Valkenswaard (NL) (25-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 12/04/2013:
Borchtlombeek-Roosdaal nightride (18.30-20.30 u) (25 km)
zaterdag 13/04/2013:
Rillaar nightride (15.00-21.00 u) (26-36-43-62 km)
zondag 14/04/2013:
Rillaar (27-42-57-78 km) of Poederlee (25-45-55 km) of Meise (32 km) of Waasmunster (35-45-55 km)
zaterdag 20/04/2013:
Gentbrugge (20-25-35-50 km)
zondag 21/04/2013:
Tangissart (Court-Saint-Etienne) (14-31-51-70 km) of Lasne (10-20-40 km) of Lot (35-55 km) of Haacht (30-40-50 km) of Dessel (25-40 km) of Nieuwkerken-Waas (32-54 km) of Sint-Truiden (28-45 km)
zondag 28/04/2013:
Opwijk (15-30-50-80-100 km) of Aarschot (15-25-35-40-65 km) of Borgloon (10-20-30-40 km)
dinsdag 30/04/2013:
Overmere nightride (18.00-20.30 u) (30-50 km)
woensdag 01/05/2013:
Deurne-Diest (26-36-48-65 km)
vrijdag 03/05/2013:
Sint-Niklaas nightride (17.00-21.00 u) (35-56 km)
zaterdag 04/05/2013:
Maria-Aalter (25-45-55 km)
zondag 05/05/2013:
Leernes (20-35-50 km) of Hulshout (28-48-68 km) of Tilburg (NL) (25-40-55 km)
zondag 09/05/2013:
Mont-Saint-Guibert (25-30-50-65 km) of Wechelderzande (15-27-43-53 km) of Londerzeel (18-32-42-52 km)
zaterdag 11/05/2013:
Stekene (18-35-50-55-60 km)
zondag 12/05/2013:
Overijse (25-35-50-60-65 km) of Herselt (20-30-40 km) of Vlimmeren (40-25 km)
zaterdag 18/05/2013:
Chassepierre (TT van Izel met GPS)
zondag 19/05/2013:
Robelmont (10-25-33-47-60 km)
maandag 20/05/2013:
Harinsart (22-37-42-53 km)
zondag 02/06/2013:
Mont-Saint-Guibert VTT des Hayeffes (15-21-23-36-57 km) of Langdorp (25-40 km) of Oostmalle (29-45 km) of Lommel (25-40 km)
zondag 09/06/2013:
Schaffen-Diest (26-30-41-60 km)
zondag 16/06/2013:
Chaumont-Gistoux (10-30-45 km) of Mol (25-40 km) of Buizingen (30-45-55 km) of Waanrode (24-34-44-64-84 km) of Zemst-Laar (29-37-51-63 km) of Zele (30-48 km)
vrijdag 21/06/2013:
Kalken nightride 17.00 - 21.00 u (30-40-50 km)
zondag 23/06/2013:
Baisy-Thy (12-25-35-45-60 km) of Grobbendonk (20-40-60 km) of Lummen (15-25-45-60 km) of Libin (25-50-100 km) of Kalken (25-40-60 km) of Zele (40-55 km)
zaterdag 29/06/2013:
Maria-Aalter (30-50 km)
zondag 30/06/2013:
Sint-Job-in-'t-Goor (15-25-45 km) of Halle (35-50-85 km) of Redu (20-32-45-55 km)
zondag 07/07/2013:
Oud-Heverlee Meerdael-classic (30-45-62-75-100 km) of Booischot (20-40-60 km) of Lommel-Kattenbos (12-20-30-40-60 km)
zaterdag 13/07/2013:
Pepingen (30-45 km)
zondag 14/07/2013:
Bekkevoort Hagelandse Pijl (20-42-55-70 km) of Hamont-Lo (22-38-45 km)
vrijdag 19/07/2013:
Herfelingen avond- en nightride Waanzinnig Weekend (30-50 km) start: 18.00-22.00 u
zaterdag 20/07/2013:
Zwalm (15-25-40-60 km)
zondag 21/07/2013:
Wijgmaal (25-45-65 km) of Mol (15-24-43-62 km) of Waasmunster (30-40-50 km)
zaterdag 27/07/2013:
Sint-Jan-in-Eremo (30-50-60 km)
zondag 28/07/2013:
Droeshout-Opwijk Boerenbike (30-40-50-60 km) Lichtaart (12-24-48-60 km) of Roosdaal (25-50 km)
vrijdag 02/08/2013:
Maarheeze (NL) Bij de Mijl vertrek: 13.30-16.00 u (24-48 km)
zaterdag 03/08/2013:
Oosterzele Rochustochten (25-35-50 km) of Wiekevorst (25-40 km)
zondag 04/08/2013:
Bekkevoort (15-25-40-50-65 km) of Lille (20-40-60-80 km) of Hamme (32-45 km) of Sinaai (28-40-50 km)
vrijdag 09/08/2013:
Vlezenbeek nightride: 18.00 - 22.00 u (35 km)
zaterdag 10/08/2013:
Knesselare (15-30-55-70 km) of Eeklo (25-40-55 km)
zondag 11/08/2013:
Vlezenbeek (35-50-80 km) of Diest (25-45 km) of Grobbendonk (30-45 km) of Bergen-Op-Zoom (NL) (25-45 km)
donderdag 15/08/2013:
Awenne (28-38-55-72 km) of Herk-De-Stad (25-35-45 km) of Haasrode (18-32-45-55-65 km)
vrijdag 16/08/2013:
Arville nightride: 18.30 - 22.00 u (15-25 km)
zaterdag 17/08/2013:
Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65-85 km)
zondag 18/08/2013:
Erneuville (15-25-35-45-60-75 km) of Aarschot Forest Marathon (Bekaflaan) (25-45-65 km) of Halle-Zoersel (15-25-45-60 km) of Beringen (25-45 km) of Lennik (25-45-55 km)
zaterdag 24/08/2013:
Herzele (15-30-50 km)
zondag 25/08/2013:
Opoeteren Oeterdalmarathon (20-40-75-100-115 km) of Kasterlee (18-25-40-70-100 km) of Anderlues Transsambrienne (20-35-50-65-85 km) of Tielt-Winge Hagelandse Heuvels (25-45-65-95 km) of Villers-La-Ville (15-25-40-60 km) Er is vandaag ook Houffalize Houffamarathon (50-70-100-120 km)
vrijdag 30/08/2013:
Stabroek (15-30-45 km) afgelast!!!
zaterdag 31/08/2013:
Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)
zondag 01/09/2013:
Diest Marathon van de Demervallei (23-40-62-84-103 km) of Olloy-Sur-Viroin (25-35-45-55-65-85-100 km) of Sint-Gillis-Waas Waasland Bike Marathon (30-60-90-120 km) of Gierle-Lille (25-45 km) of Kruishoutem-Lozer Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km)