Toertocht (30-45 km) te Poppel van FC Poppel op 26-12-2011.
Vandaag toch niet voor dag en dauw opgestaan, alhoewel zeven uur toch vroeg is voor tweede kerstdag! Ik moest al mn spullen nog bij elkaar zoeken, want na enkele drukke werkweken, die dan nog doorkruist werden door de organisatie van de jaarlijkse nightride van mn eigen club en het vieren van kerstavond, had ik enkel de tijd gehad om er voor te zorgen dat alles gewassen was. En omdat onze nightride ook af te rekenen kreeg met slijktoestanden, zoals de meeste tochten nu, had ik heel wat kleren vuil gemaakt tijdens het uitzetten en weer opruimen van de pijlen. Pas tegen negen uur was ik onderweg met de auto. Het was amper licht! Het miezerige weer en de grijze lucht nodigden niet uit voor een rit met de fiets! Maar het was hoog tijd om eindelijk nog eens buiten te komen! Op de snelweg had je door het opspattende water de indruk dat het fel regende. Ik zag bikers van de toertocht vanuit Sint-Job-in-t-Goor een brug over de snelweg kruisen: enkele zwarte schimmen tegen een grijze hemel. Er waren dus nog moedigen onderweg op deze natte maandag! Eens op Nederlandse bodem, want via de snelweg rijd je een stukje over Nederland, zag het er droger uit. Even voor tienen was ik in Poppel en kon ik mn auto kwijt langsheen de hoofdweg, de Steenweg Baarle, achter de twee Nederlanders die zich stonden klaar te maken naast hun wagen. Even verderop was de kantine aan het voetbalveld van FC Poppel dat deze tocht organiseerde. Na een babbeltje aan de bevoorrading zou blijken dat de toer uitgezet wordt door een aantal mountainbikers, terwijl de rest van de organisatie en de opbrengst voor de voetbalclub is.
Ik zal één van de laatsten geweest zijn om me in te schrijven en te vertrekken om 10.20 u, vermits de inschrijvingen om 10.30 u sloten. Dus met goede moed op weg. Vertrek naast het voetbalveld, het inschrijvingsbewijs gedeponeerd in het emmertje van de man die daar in de miezerige regen stond en waarbij een vrouw, die de toer achter de rug had, me een goede rit toewenste! Na enkele betonbaantjes kregen we een brede zandweg voor de wielen geschoven. Daar moest ik al ferm trappen om vooruit te komen. Ik had het gevoel dat er iemand achter aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk kwam ik vooruit. En dat gevoelen zou een constante worden gedurende de hele tocht. Enkel tijdens het middelste gedeelte, zo tussen de 15 en de 30 km, ging het beter. De zandweg maakte plaats voor brede boswegen die we tot ongeveer de tiende kilometer konden berijden. De imposante kale loofbossen boden in dit grijze weer een desolate aanblik, er was geen leven te bespeuren. Mijn kont was nat van de opspattende modder. Omstreeks km 7 kwam er tussen de boswegen een intermezzo onder de vorm van een zeer mooie singletrack.
Dan ging het een smal bruggetje over en vervolgde de toer over paden die liepen langsheen de randen van de bossen, waarbij we rechts velden te zien kregen waarover een grijze miezerige motregen hing. Omstreeks 11 km en om 11.00 u bereikte ik een idyllisch oord aan de witte Kapel van Rovert en dook ik een singeltrack op in prachtige bossen, nadat ik ingehaald was door de eerste biker die ik vandaag op mijn route te zien kreeg, de twee Nederlanders die net voor me gestart waren niet meegeteld. De singletrack slingerde zich over een bruggetje het bos in. Even verder halt gehouden aan een midden de bossen gelegen wit huis om mijn pijnlijke rug en billen even rust te gunnen. En terwijl ik daar even halt hield stak nog een stel bikers me voorbij. We vervolgden onze weg door een mooi bos wat er bij zonnig weer prachtig bij moet liggen en reden langsheen een klein ven. Een beslijkte bosweg voerde ons naar de splitsing omstreeks km 13. Daar kreeg ik in de gaten dat ik gevolgd werd door nog een deelnemer, maar die koos voor de route van 30 km. Ondanks het feit dat het vandaag niet zo wilde vlotten, toch maar de langste toer op gegaan.
Dat was geen slechte keuze, want we doken een mooi en woest stuk bos in waarbij we een ven passeerden aan de rand van een open plek, een soort heide. Aan de paaltjes met plaatjes voor wandelingen kon ik zien dat we intussen de grens hadden overschreden en in Nederland reden. Volgde een nijdig stuk waar ik serieus moest stompen om vooruit te komen en waarbij het rechtdoor ging tot vlak voor datzelfde ven om daarna een paadje op te gaan naast dit ven en doorheen een bos waarvan een deel bomen gerooid was. Rond 16 km volgde dan een stuk doorheen een open landschap, vermoedelijk het heidegebied De Rovertse Heide, alhoewel de ondergrond er niet zanderig uit zag. Het was intussen 11.30 u. Verderop stak een jonge biker met een lange grijze baard me voorbij. Een opvallende figuur die ik nog al op andere toertochten heb gezien. Even verder doken we het landgoed Den Utrecht in. Die naam klonk me bekend in de oren. Ik heb hier ook gereden tijdens de toertocht op 1 november vanuit Weelde. Opzoekwerk achteraf leerde me dat dit landgoed in de buurt van Esbeek, Hilvarenbeek en Hoge en Lage Mierde ligt. We kregen brede bosdreven voor de wielen geworpen en reden onderweg voorbij waterpartijen. Van 20 tot 24 km kregen we zeer mooie tracks te berijden die er nu wel niet gemakkelijk bij lagen omwille van de modderige ondergrond. Ik kon er des te meer van genieten omdat het nu toch wat vlotter ging dan tijdens de eerste 15 kilometers van de tocht! Een biker in een broek van Fereyn stak me voorbij en dit was de zesde en laatste deelnemer die ik zou te zien krijgen vandaag. Ik vraag me af hoeveel er zijn komen rijden. Mijn inschrijvingsbewijsje droeg achteraan het nummer 554 als ik het me goed herinner. Maar niemand zegt dat men bij 1 is beginnen tellen! Omstreeks 26 km passeerden we weer aan de rand van de open heide waar zwarte runderen op een door draad omspannen terrein graasden.
Even verder was de bevoorrading alwaar ik om 12.30 u arriveerde en vermoedelijk weer als laatste. Tijdens een babbeltje met de drie mannen die daar stonden, twee partjes cake en een bekertje zoete drank naar binnen gewerkt. Er lagen ook nog enkele stukken banaan in een doos. Ik vertelde dat ik vaak als laatste onderweg ben en soms de bezembikers of de mannen die de pijlen weer opruimen in mijn wiel krijg. Maar mij werd verzekerd dat dit vandaag niet het geval ging zijn. Waarschijnlijk worden de pijlen pas daags nadien opgeruimd. Na de stop doken we donkere bossen in over een mooie track en over boswegen die ons tot aan een mooi gelegen huis in een straat voerden die luistert naar de naam Gorp in Nederland. Dat verklaart de familienamen Van Gorp en Vangorp, zoals ik er een tweetal ken. Op de terugweg in de wagen kwam ik ook een plaats tegen die Riel heet! En ik heb tijdens mijn lagere schooltijd bij ene Van Riel in de klas gezeten! Idem voor ene Van Bavel! Veel Vlamingen hebben dus Nederlands bloed in de aderen! Ter hoogte van het huis was weer een splitsing tussen de routes van 30 en van 45 km en op 30 km van de start.
We doken weer de bossen in en omstreeks 33 km voerde een zeer mooie track me vanaf Gorp Aan De Ley (Hilvarenbeek) naast een waterloopje, ik vermoed de Ley, doorheen de imposante bossen van het domein Gorp en Roovert. De track was niet zo eenvoudig te berijden omwille van de modder, de wortels en de putten. De omgeving was er prachtig! En zelfs met dit miezerige weer liepen er daar toch wandelaars rond. Via een bruggetje ging het de Ley weer over om langs de andere oever weer op onze stappen terug te keren via een track en verder een brede bosweg. Twee oudere dames, met beiden spierwit haar, wandelden me tegemoet en even later zou ik ze bij wijze van spreken nog eens in de rug aanvallen omdat ze me niet hadden horen naderen! Heel wat kilometers reden we nog door de bossen van Gorp en Roovert. De vermoeidheid begon zich te laten voelen. Ging het gedurende het middelste gedeelte van de toer beter, nu had ik weer het gevoel dat er iemand aan mn fiets aan het trekken was, zo moeilijk raakte ik vooruit.
Een grenspaal midden de weiden toonde dat we weer het apenland naderden. Op een bordje naast een uit de kluiten gewassen klomp met idem dito voetafdruk stond een anekdote over een Nederlandse boer die er niet beter op gevonden had dan een grenspaal die midden op zijn grond stond uit te graven en te verplaatsen omdat hij vond dat hij voor het Belgische deel van zijn grond te veel tienden moest afdragen. Pas gedurende de laatste vier tot vijf kilometers kregen we weer verharde grond onder de wielen ter hoogte van een wijk met straatnamen van vogels, waarbij we in de Fazantlaan enkele prachtig gelegen uit de kluiten gewassen villas passeerden! De eekhoorntjes liepen er door de tuinen. Mijn beentjes waren blij dat mijn ogen het voetbalveld weer in het vizier kregen. Toch maar even van ver de hogedrukreiniger gericht naar mijn door modder getormenteerde rijtuig en overschoenen teneinde de grootste klodders modder en bosresten te verwijderen. Mn sporttas opgepikt en onder de douche gekropen. Huiveringwekkend koud water werd over mijn blote bast uitgestort, maar gelukkig kwam er na wat geduld toch lekker warm water uit de sproeiers! Twee glazen icetea achterover gekiept in de kantine. Daar waren niet veel bikers meer aanwezig, alhoewel je dat aan het aantal geproduceerde decibels te horen, niet zou gezegd hebben! Via Alphen (Chaam) met de auto weer naar de snelweg en naar huis toe om daar dan weer over te gaan tot de minder leuke orde van de dag: het proper maken van de bike en het wassen van een doorweekt pak en beslijkte rugzak!
Een mooie toer, bijna uitsluitend in de bossen en met de passage van een aantal zeer mooi gelegen plekken. Enkele minpunten zijn het gebruik van twee soorten pijlen (met de namen van de vermoedelijk twee sponsoren, twee fietsenzaken uit de streek), het ontbreken van een bewaakte fietsenstalling en het niet meegeven van een noodnummer. Bij aankomst heb ik wel gezien dat er twee noodnummers aangekondigd waren op een blad dat op het raam gekleefd was op de plaats waar de inschrijving had gestaan, maar wat ik niet had gezien bij het inschrijven. Prijsvraag van deze week: wie waren de twee sponsors die op de pijlen vermeld stonden?
Het verslag van deze rit kan je ook lezen op mtb-you
en mountainbike.be!
Voor een verslag van MTB_Peter: klik hier!
|