Misschien hebt u wel eens iemand ontmoet die de behoefte heeft kleding van het andere geslacht te dragen.
Het is ook mogelijk dat uzelf of uw partner deze behoefte voelt. In dat geval is het goed dat u weet dat er een werkgroep is speciaal voor echtparen en mensen die een (langdurige) relatie hebben en waar deze behoefte een (mogelijk storende) rol speelt.
Travestie, wat is dat eigenlijk? Wij bedoelen niet de travestie die bekend is uit de showwereld en het theater, maar een geaardheid die hoofdzakelijk bij mannen voorkomt. De travestiet is een normale man, die een niet te ontkennen behoefte heeft om van tijd tot tijd vrouwenkleren te dragen, maar zich desondanks man blijft voelen.
Dit in tegenstelling tot een transseksueel, die de nadrukkelijke wens heeft van geslacht te willen veranderen.
De travestiebehoefte is er, is niet te verklaren en gaat niet over, hoe graag een travestiet dat misschien ook zou willen en hoe intensief hij zijn best daarvoor doet.
Een travestiet schaamt zich in eerste instantie voor zijn geaardheid en zwijgt, omdat hij weet en voelt dat travestievoor velen een taboe is. Hij is bang voor afkeurende reacties van de maatschappij, van familie, vrienden en collega's. Hij kan gebukt gaan onder schuldgevoelens. De ervaring wijst uit dat travestie ook in een relatie vaak lang wordt verzwegen.
Als vrouwen van de travestiebehoefte van hun partner horen of het plotseling ontdekken, komt hun leven soms van de éne op de andere dag op losse schroeven te staan. Hun relatie lijkt in duigen te vallen. Eindeloze gesprekken tot diep in de nacht zijn vaak het gevolg. Gevoelens van angst, machteloosheid, schuld, boosheid, wanhoop en jaloezie spelen hierbij een rol. Verwijten zijn er over en weer. Beide partners voelen zich in de steek gelaten door de ander.
Als men ten langen leste besluit hulp te zoeken, blijkt dat er nauwelijks een plaats is waar men terecht kan en dat er weinig literatuur over deze geaardheid voorhanden is.
Het noodnummer 112 kan door iedereen gebeld worden als er sprake is van spoed. Onderstaande tekst legt uit waarom je - als je getuige bent van o.a. fietsendiefstal - ook met 112 kunt bellen.
'Geen spoed, wel politie' is het motto in de reclamecampagne van dit moment rond het nummer 0900-8844. Toch is het zinvol om nog eens stil te staan bij het verschil tussen dit 0900 nummer en 112. Dikwijls merken wij dat er een te hoge drempel is voor het gebruik van 112. Ten onrechte! Het is niet alleen het nummer voor 'moord en doodslag', maar ook voor andere meldingen waarbij elke seconde telt. Denk hierbij eens aan iemand die een fiets steelt. Of U ziet iemand de auto van openbreken. En wat dacht U van de aanhouding van een verdachte bij een winkeldiefstal? Dit zijn enkele voorbeelden waarbij de snelle komst van de politie is geboden; voordat het te laat is (en de vogel is gevlogen). Schroom daarom niet om gebruik te maken van 112. En bedenk dat er altijd nog iemand aan de andere kant van de 112-lijn is die U kan helpen de inschatting te maken.
Een mop (ook: grap, bak) is een kort verhaal waarvan het de bedoeling dat na afloop de toehoorder(s) moet(en) lachen.
De mop bevat meestal een verrassingseffect. Aan het einde van de verhaallijn volgt meestal een onverwachte zinswending, de clou of pointe genaamd. Een mop kan ook in de vorm van een raadsel gesteld worden. Het antwoord is dan de pointe.
Veel moppen zijn taboe-doorbrekend, dat wil zeggen dat ze een onderwerp hebben waar men gewoonlijk niet over spreekt. Seks is dan ook een geliefd onderwerp. Een mop met een scabreuze inhoud wordt schuine mop genoemd.
Moppen kunnen ook racistisch zijn. Mensen van buitenlandse afkomst, worden in de maling genomen. In Nederland maakt men bijvoorbeeld moppen over Belgen. Zie ook belgenmop.
Daarnaast zijn er buitengewoon slechte moppen. Niemand lacht erom. Een voorbeeld: Het is geel en het rijdt achter een auto... Een banaanhangwagen. Als een mop al eens gehoord is, is het verrassingseffect weg. Sommige mensen doen dan alsof ze lachen, om de mopverteller niet teleur te willen stellen.
Ten slotte is er ook de zogenaamde "zwarte humor". Dit zijn "moppen" met een zeer cynische en soms kwetsende clou. Voorbeelden zijn moppen over Dutroux, Hitler, of over pasgebeurde rampen.
Bovenstaande illustreert dat men er zich dus rekenschap van moet geven dat een mop, hoewel leuk op zijn tijd, ook lang niet altijd gepast is.
Het woord "mop" wordt ook gebruikt als koosnaam, bijvoorbeeld : "Simone is mijn lieve mop" , of "Toen onze Max een moppie was."
Seksueel geweld tegen mannen tijd om het taboe te doorbreken
Er is het laatste decennium terecht steeds meer aandacht gekomen voor seksueel geweld tegen vrouwen. Opvallend weinig hoor je van mannen die seksueel zijn misbruikt. Verkrachting en seksuele mishandeling van mannen komt echter op veel plaatsen voor: in gevangenissen, op politiebureaus, in oorlogsgebied, maar ook binnen relaties of familie. Dit komt nauwelijks onder de aandacht van het grote publiek. Algemene opvattingen over homoseksualiteit en mannelijkheid spelen hierbij een belangrijke rol.
In juni 2002 ontstond er wereldwijd grote ophef over de zaak van een Pakistaans meisje. Ze was op last van een dorpsraad verkracht door een groep mannen, omdat haar twaalfjarige broertje was gezien met een meisje uit een hogere kaste. Een officiële rechtbank in Pakistan veroordeelde vervolgens de daders én de zelfbenoemde rechters van de dorpsraad tot hoge gevangenisstraffen. Hoewel het bemoedigend is dat internationale afkeuring van dit soort barbaarse praktijken invloed kan hebben, is er een vreemde kant aan deze zaak. Het meisje was naar verluidt namelijk niet het enige slachtoffer van groepsverkrachting; ook haar broertje zou door drie mannen zijn verkracht. Dit is echter in geen één nieuwsbericht terechtgekomen, en de rechtszaak volgend op het internationaal protest had ook geen betrekking op wat er met de jongen was gebeurd.
Schaamte Door het taboe op seksueel geweld tegen mannen worden in veel gevallen daders niet berecht en verdwijnen zaken voor de buitenwereld in de doofpot. Evenals bij vrouwelijke slachtoffers van seksueel geweld, lijden mannen niet alleen onder het trauma van wat er is gebeurd, maar spelen ook schuld en schaamte een rol. Allerlei zaken kunnen door je hoofd spelen: het gevoel dat het misschien aan jou lag, aan hoe je eruit zag of hoe je je gedroeg. Schaamte zal vaak het grootst zijn bij misbruikte heteromannen, vooral afhankelijk van de manier waarop homoseksualiteit in hun omgeving wordt gezien. De angst om voor homo te worden uitgemaakt, en de afkeer van homoseksualiteit terwijl die nu ook op jezelf van toepassing is, zorgen voor een versterking van de schaamte. Bovendien mogen mannen geen slachtoffer zijn niet huilen, wees een vent. Kwetsbaarheid wordt geassocieerd met vrouwelijkheid en homoseksualiteit. Dit alles maakt de kans dat er aangifte wordt gedaan klein. Bovendien blijkt vaak dat, als er al aangifte wordt gedaan, ook de autoriteiten negatieve opvattingen hebben over mannelijke slachtoffers van seksueel geweld. De klacht wordt niet serieus genomen en verdwijnt meestal onder tafel. Omdat de media blijkbaar ook niet zitten te wachten op dit onderwerp, gezien de sporadische aandacht die het krijgt, is het voor slachtoffers zeer moeilijk om hun recht te halen.
Aspirant-politieagenten met een tatoeage of piercing op een zichtbare plaats lopen het risico dat zij niet worden aangenomen als ze solliciteren. Ook politiemensen die al in dienst zijn, kunnen erdoor in de problemen komen.
Dit stelt de Nederlandse Politiebond in zijn maandblad. De bond vreest willekeur omdat de 'regeling aanstellingseisen' niets zegt over de toelaatbaarheid van deze versieringen. In de praktijk echter heeft een politiechef al eens geweigerd een aspirant-agent met een piercing aan te nemen, waardoor die niet werd toegelaten tot de opleiding.
Onlangs zei de Amsterdamse korpschef Welten dat een agent er fatsoenlijk en verzorgd uit moet zien. De Politiebond is het daar mee eens. ''Alleen is de vraag wat daaronder moet worden verstaan.''
De bond vreest dat mensen met een tatoeage of piercing een carrière bij de politie wel op hun buik kunnen schrijven. Bij individuele korpsen is in de zomer wel eens een uitzondering gemaakt door agenten lange mouwen te laten dragen. ''We hebben de minister er nog niet over gehoord,'' aldus woordvoerder Willem de Klein.
Hij wijst erop piercings over het algemeen taboe zijn met het oog op de veiligheid. Dat geldt niet voor sieraden.
''Een vrouw met grote oorbellen kan wel, en een man met een piercing door de wenkbrauw kan niet, terwijl twee van die kleine puntjes een stuk minder gevaarlijk zijn dan een grote oorring.'' De Politiebond meent dat de discussie wel erg veel lijkt op die over lang en kort haar uit het verleden.
Een ander discussiepunt is het hoofddoekje, dat formeel geen deel uitmaakt van het politie-uniform. Volgens de Politiebond moet uit individuele procedures bij de Commissie Gelijke Behandeling blijken wat uiteindelijk wel of niet mag. Om na een gunstige uitspraak ook af te dwingen dat zij werkelijk met een hoofddoek op surveillance kan, moet een politievrouw eerst nog naar de Centrale Raad van Beroep.
en met een tatoeage of piercing op een zichtbare plaats lopen het risico dat zij niet worden aangenomen als ze solliciteren. Ook politiemensen die al in dienst zijn, kunnen erdoor in de problemen komen.
Dit stelt de Nederlandse Politiebond in zijn maandblad. De bond vreest willekeur omdat de 'regeling aanstellingseisen' niets zegt over de toelaatbaarheid van deze versieringen. In de praktijk echter heeft een politiechef al eens geweigerd een aspirant-agent met een piercing aan te nemen, waardoor die niet werd toegelaten tot de opleiding.
Onlangs zei de Amsterdamse korpschef Welten dat een agent er fatsoenlijk en verzorgd uit moet zien. De Politiebond is het daar mee eens. ''Alleen is de vraag wat daaronder moet worden verstaan.''
- Een transseksueel, da's de ziel van een man in een vrouwenlichaam. Of omgekeerd. Maar een interseksueel? Nooit van gehoord? Veel ouders ook niet. Totdat ze meteen na de geboorte tussen de benen van hun baby kijken...en ze niet kunnen zien of het een zoon of dochter is. Een onvervalst, ouderwets taboe in moderne tijden.
Eerst even een mythologisch verhaal uit de Griekse oudheid. Over Aphrodite, de Godin van de Liefde en Schoonheid, die vreemd ging en door haar woedende man gevangen werd in een gouden net. Maar de dappere Hermes, God van Handel, Verkeer en Dieven, bevrijdde haar en mocht als dank met Aphrodite naar bed. Uit dat avontuurtje werd Hermaphroditus geboren: een kind van zowel het mannelijke als vrouwelijke geslacht. "Ook in die tijd bestonden dus al interseksuele kinderen", wil Petra Klene (54), seksuoloog/maatschappelijk werkster bij Humanitas, maar zeggen. Kortom: interseksuelen zijn van alle tijden en komen overal voor. "In India staan ze bekend als hijra's. Daar zijn ze echt de verschoppelingen van de maatschappij, ze behoren tot de laagste kaste. In Nederland noemden we ze hermafrodiet of kween. Dat laatste is het woord voor een interseksuele koe. Die hebben geen economische waarde en gaan rechtstreeks naar het abattoir." Het geeft een beetje aan dat een interseksueel niet bepaald bovenaan de maatschappelijke ladder staat. Op het onderwerp rust, zelfs in een relatief geëmancipeerd land als Nederland, een groot taboe. Waar transseksualiteit een bekend begrip is, blijft interseksualiteit een in nevelen gehuld verschijnsel. "Het was vroeger sowieso een ongelooflijke schande als je een interseksueel kind kreeg", vertelt Klene, mede uit eigen ervaring. "Daar praatte je niet ov
Slechts eenderde ouders van bedplassers zoekt hulp
- Kinderen die nog in bed plassen, praten daar gemakkelijker over dan twee jaar geleden. Ook schamen ze zich minder voor het bedplassen.
Ruim 200.000 kinderen tussen de 6 en 18 jaar plassen nog regelmatig in bed. In groep 7 zijn dat gemiddeld vijf kinderen. Dat levert soms sociale en emotionele problemen op. 1 op de 10 kinderen in Nederland wordt er ook mee gepest. Om aanvullende kennis te verkrijgen en de problematiek rondom bedplassen en eventuele taboes in kaart te brengen heeft TNS-NIPO 413 (ex-)bedplassers tussen de 6 en 18 jaar en hun ouders geïnterviewd over hun beleving van bedplassen. In 2002 heeft TNS-NIPO dit onderzoek ook uitgevoerd.
Kinderen tillen minder zwaar aan bedplassen Het onderzoek toont aan dat kinderen minder zwaar tillen aan bedplassen dan voorheen. Een kwart van de onderzochte bedplassers gaf aan zich te schamen voor het bedplassen. Twee jaar geleden ging het nog om een derde van de kinderen. Ook bij ex-bedplassers is de schaamte afgenomen. In 2002 schaamde 41% van de ex-bedplassers zich voor het (oude) probleem, nu gaat het om 32%. Het aantal kinderen dat bedplassen als vervelend omschrijft, is eveneens minder geworden. Dit zou kunnen komen door de toenemende aandacht de afgelopen jaren voor bedplassen in de media.
Informatiebehoefte over bedplassen groot Desondanks blijft de behoefte aan informatie groot. De helft van de ouders is van mening dat de media te weinig aandacht aan het bedplassen besteden. Ook de school doet volgens 42% van de ouders te weinig. Ouders raken wel steeds meer bekend met de oorzaken van bedplassen. In 1993 bleek uit een onderzoek dat 38% van de ouders geen idee had van de mogelijke oorzaak. Nu gaat het om een kwart van de ouders.
Kinderen praten gemakkelijker over bedplassen Praten over bedplassen gaat ook gemakkelijker dan twee jaar geleden. Vooral oudere kinderen blijken bedplassen meer te bespreken: 54% nu versus 41% in 2002. Opvallend is verder dat 30% van de meisjes het bedplassen bespreekt met een beste vriend(in). In 2002 ging het om slechts 13%. Voor jongens is er geen verschil vergeleken met 2002. Nog steeds spreekt maar één op tien jongens met zijn beste vriend(in) over bedplassen. Maar ook al wordt er meer gepraat over bedplassen, toch meent meer dan de helft van de ouders dat bedplassen nog steeds een taboe is.
Weinig ouders zoeken hulp Het percentage ouders dat hulp inschakelt, is nog steeds laag: 35%. Het is zelfs iets gedaald in vergelijking met 2002. Wie hulp zoekt, gaat meestal naar de huisarts (41%). De ouders die hulp zoeken, zijn in meerderheid meer tevreden dan voorheen: 71% versus 59% in 2002. Ouders die niet tevreden waren, gaven als voornaamste reden dat het bedplassen niet ophield. Opvallend is verder dat een op de zeven ouders van de huidige bedplassers die een hulpverlener inschakelen, weer zonder hulp naar huis wordt gestuurd.
Hoog Catharijne, fijne winkels Vol met klanten, welvaartstaat Daar staat Madeleine Met haar kleine kinderlijf voor wie maar betaalt En daar... gaat Ronaldo, met z'n slaapzak Amper veertien, leeft op straat Te laat! Bij de treinen dwaalt Jan-Peter Ziek van de honger, ziek van de naald We zien het gebeuren, we lopen voorbij Geen tijd om te treuren, ga liever opzij We willen wel helpen, maar weten niet hoe Dakloze kinderen, we laten het toe We zien het gebeuren, we lopen voorbij Geen tijd om te treuren, ga liever opzij We willen wel helpen, maar weten niet hoe Dakloze kinderen, het grote taboe
Zo'n kind, zonder moeder, zonder morgen Zonder speelgoed, zonder huis Ja, wie zal het hoeden, er voor zorgen Spreekt het moed in, geeft het een thuis Ja ja, bij de beeldbuis Vloeien tranen om die jochies in Brasil Maar wreed de verwensing toen Ronaldo Hier uit wanhoop zo'n winkel overviel
Homoseksualiteit is bij moslimmeisjes een van de grootste taboes. Ze vinden het respectloos ten aanzien van de oudere generaties en noemen het provocerend. Dat blijkt uit interviews die twee geneeskundestudenten van de Universiteit Antwerpen in het najaar van 2004 van negentien moslimmeisjes afnamen. De studie staat donderdag in het medische weekblad De Huisarts.
Isabelle Maurissen en Ellen Van Turnhout onderzochten bij moslimmeisjes van de tweede en derde generatie wat hun visie is op thema's als het huwelijk, maagdelijkheid, seksualiteit en abortus. De meest opmerkelijke vaststelling is het grote taboe dat op homoseksualiteit rust. Vooral bij de oudere generatie moslims is homoseksualiteit niet aanvaard. De meningen van de meisjes zelf zijn vrij verdeeld.
"Vies"
Sommigen namen de woorden "onnatuurlijk" en "vies" in de mond, terwijl andere respondentes aangaven er totaal geen problemen mee te hebben. Als ze zelf zulke gevoelens zouden hebben, zouden ze die wel onderdrukken. Ten eerste omdat het verboden is door de islam, maar ook uit respect voor hun ouders. Een andere vaststelling uit het onderzoek is dat moslimmeisjes het liefst ook met een moslimjongen willen trouwen, al aarzelen sommigen niet om hun huwelijk uit te stellen en eerst te studeren.
Van op alle plaatsen en uit alle tijden wordt ons immers bericht hoe er regelmatig grote collectieve en openbare orgieën plaatsgrijpen ter gelegenheid van religieuze feesten, veelal ter ere van vruchtbaarheidsgoden, niet allen bij vele 'primitieve' volkeren, maar ook bij alle grote beschavingen, zowel bij de aristocratische toplaag als bij de door hen uitgemolken boeren. Daarnaast worden er meer besloten orgieën uitgevoerd door aanhangers van sekten. Het bekendst is de heksensabbath of de 'zwarte mis', gedurende dewelke de priester, als vertegenwoordiger van Satan, zelf gemeenschap had met de aanwezigen én hen tot omgaan aanzette met elkaar. Te slotte zijn er de puur seculiere orgiën, niet allleen bij de aristocratie of de rijke burgerij, maar ook in brede lagen van de bevolking. Verwijzen we slechts naar de orgieën van de Borgias. Paus Alexander VI liet na een rijkelijk feestmaal hoeren aantreden, die vervolgens hun schoonheid onthulden. Hij liet kandelaars op de grond zetten en gooide dan amandelen te grabbel. Vervolgens liet hij prijzen uitstallen, toe te kennen aan degenen uit het gezelschap die voor de ogen van het publiek het vaakst konden klaarkomen. Ook standjes voor één nacht maken vaak deel uit van talloze orgieën. Vermelden we nog de talloze masturbatie-orgieën in kostscholen en de talloze groepsverkrachtingen tijdens oorlogen. En last but not least: in cafés en de equivalenten daarvan over de hele wereld zijn van oudsher mini-orgieën in alle stadia van voltooiing uitgevoerd onder invloed van de drank.
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat ADHD bij kinderen in drie tot vijf procent van de gevallen voorkomt. Bij volwassenen is dit een tot twee procent. In veel landen is onderzoek gedaan naar het vóórkomen van ADHD en overal wordt ongeveer hetzelfde percentage gemeten, ook al is de behandeling niet overal gelijk. Bij jongens wordt de diagnose drie keer zo vaak gesteld als bij meisjes, omdat jongens meer storend gedrag vertonen. Anders gezegd: bij meisjes wordt de diagnose vaak ten onrechte niet gesteld! Andere groepen bij wie de diagnose regelmatig wordt gemist, zijn volwassenen en allochtonen. Natuurlijk is overdiagnostiek niet goed, maar onderdiagnostiek vind ik erger. Soms zijn hele gezinnen onnodig ontwricht geraakt door gebrek aan kennis over deze behandelbare aandoening.
ADHD bij volwassenen
ADHD is een ziekte waarvan gedacht werd dat hij vooral bij kinderen voorkwam, maar dit bleek niet te kloppen. De diagnostiek die artsen voor kinderen gebruiken, kan echter niet zomaar op volwassenen worden toegepast. Volwassenen tonen een ander beeld, de vragen die gesteld moeten worden zijn anders, en de DSM-lijsten moeten anders worden geïnterpreteerd. Psychiaters voor volwassenen hebben daarom net als kinderartsen een netwerk opgericht van deskundigen die zich hebben bekwaamd in diagnostiek en behandeling. En dat is niet voor niets.
Volwassenen zijn geen grote kinderen Als uw kind ADHD heeft, is het goed om te weten dat dertig procent van de kinderen met ADHD helemaal over de symptomen heen groeit en in principe als volwassene niet meer problemen heeft dan een niet-ADHD'er. Deze groep bestaat onder andere uit ex-patiënten die een aantal jaren behandeling hebben gehad, maar bevat bijvoorbeeld ook mensen die voor het eerst horen dat zij de aandoening in hun jeugd hadden als bij hun eigen kind ADHD wordt vastgesteld. Bij nog eens dertig procent van de kinderen met ADHD verdwijnen de lastige verschijnselen grotendeels, waardoor zij hun volwassen leven goed aankunnen. In veel gevallen kiezen zij bewust of onbewust een baan of een partner die goed bij hen past en hebben hun leven zo ingericht dat zij veel structuur hebben, waardoor de omgeving minder chaotisch wordt. Soms hebben zij een zeer gestructureerde partner die zorgt voor de afspraken en de financiën. Vaak horen ook deze patiënten pas achteraf dat zij ADHD hebben (gehad). Bij een derde groep van ongeveer dertig procent van de kinderen met ADHD blijft de aandoening last geven op volwassen leeftijd. Als we ervan uitgaan dat één procent van de tien miljoen volwassen Nederlanders last heeft van verschijnselen van ADHD, dan praten we dus over ongeveer 100.000 mensen. Nog maar een deel van deze mensen weet dat zij een stoornis hebben. De rest weet dit nog niet en heeft last van een aantal verschijnselen waarmee zij in de loop van de tijd geprobeerd hebben te leren leven. Dit gaat lang niet altijd goed.
Klinisch beeld Hoe ziet ADHD er op volwassen leeftijd uit? De symptomen ontwikkelen zich geleidelijk. Binnen die ontwikkeling kunnen we een volwassen ADHD'er soms wel herkennen aan zijn motorische onrust, maar vaak zie je juist niets. De onrust zit dan van binnen in de vorm van chaos in het hoofd, die zich uit in wisselende stemmingen of woedeuitbarstingen. Ook zijn er problemen met organisatie, planning, relaties, werk, en geld uitgeven, door ongelukken en verslaving. Soms worden plannen steeds uitgesteld of veranderd, soms is er sprake van een hang naar sterke prikkels. Vaak is er in het leven van ADHD'ers veel misgegaan. Ze hebben hun opleiding niet afgemaakt en als ze een betaalde baan hebben, is die vaak beneden hun niveau. Velen zijn meer geschikt voor een eigen bedrijf. Een onderzoek van 1995-1999 toonde aan dat bijna de helft van de ADHD'ers géén vaste baan had, van een uitkering leefde en vaak problemen op het werk had gehad. Hetzelfde onderzoek toonde aan dat 60% van hen een relatie had, maar verreweg de meesten met relatieproblemen te kampen had. Bijna allemaal hadden ze al een hulpverlener gehad, gemiddeld twaalf jaar voor de diagnose. Als dergelijke problemen zich bij u zelf hebben voorgedaan, moet er dus ook aan de diagnose ADHD gedacht worden. Nogal wat ADHD'ers lopen echter rond met de diagnose depressie en worden hiervoor langdurig met wisselend succes behandeld met antidepressiva. Het belang van een goede diagnose is dat u behandeld kunt worden met de juiste medicijnen (meestal methylfenidaat) en begeleiding.
Welkom! Daar ik heel curieus was wat het woord 'taboe' eigenlijk allemaal inhield, wou ik deze blog samenstellen. Van veel uitspraken die ik mocht vinden op Internet, ben ik wel verschoten, ik wist niet dat er nog zoveel taboes bestonden op de wereld. Wat in een andere cultuur taboe is, stelt bij ons soms niets voor.
Drankverbod taboe Het geheel 'droogleggen' van het stadion de Amsterdam ArenA is onrechtmatig. Burgemeester Job Cohen is teruggefloten omdat het drankverbod in de skyboxen juridisch niet mogelijk is.
aboe bier!
Vogelt iedereen erop los? Dat mag. Koten, toiletten, struiken, leslokalen, autozetels, zonnebanken of waar je ook maar van bil kan gaan. Maar letten jullie dan op? Met een vrolijke hoes het avontuur in, de dagelijkse pil, fluo- of smaakmutsjes, crèmes, spiraaltjes, prikpillen, gels, poeders, noodpillen, eens goed knijpen zonder te zingen, op bezinning gaan of enige andere uitrusting die je bovenal verzekert van veilige én heerlijke seks? Maken jullie nog het verschil tussen safe en sorry?
Het eerste taboe, huidskleur, zelfhaat en discriminatie binnen de groep.
Seksuele voorlichting niet taboe in islam!De islamitische godsdienst ziet seks – binnen het huwelijk – juist als iets moois en nuttigs. Profeet Mohammed adviseerde vrijelijk over seksuele zaken, zowel aan mannen als aan vrouwen. Volgens een overlevering zou hij bijvoorbeeld eens gezegd hebben dat ‘de moslim zijn behoefte pas bevredigt als aan de begeerte van zijn vrouw is voldaan’.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ja, het taboe, datgene waarover zovelen zwijgen: dat het kapitalisme springlevend is, dat het de strot van miljoenen mensen afbijt, dat het nooit weg geweest is, dat het voortduurt, en dat het zich ook met jouw bloed zal laten vollopen, als ook jij je lijdzaam, als slachtvee, naar de rand van de aarde laat drijven, totdat we met z'n allen in de tomeloze diepte van de dood donder
Het grote taboe
Voel je je altijd veilig op school? Ken je iemand die met een wapen naar school gaat? Uit onderzoek blijkt dat 8% van de Nederlandse leerlingen van middelbare scholen een wapen mee naar school neemt. Wij vinden dat schokkend. En dit probleem leeft niet alleen in Nederland. Denk maar eens aan Amerika en Zuid-Afrika.
Voor scholen is het lastig om hierover te praten. Ze zijn vaak bang hun goede naam en leerlingen te verliezen. Maar in gesprekken met leerlingen blijkt dat zij het juist wel een belangrijk onderwerp vinden om over te praten - en wat aan te doen!
Door je school op te geven, kun je helpen dit taboe te doorbreken. Het is jouw school, help zelf mee aan de veiligheid!
De komende 2 jaar zullen gastdocenten zoveel mogelijk scholen bezoeken voor een gastles over dit onderwerp. In die gastles kun jij meepraten over geweld en wapens op school.
Afknappers Bedprestaties … iedereen is er onzeker over. Over stomende seks wordt vaak honderduit gebabbeld, maar over afknappers als te snel klaarkomen wordt meestal gezwegen. Ook op seksuele disfuncties als vaginisme, impotentie en frigiditeit rust nog steeds een taboe. Nochtans wordt iedereen wel eens geconfronteerd met een afknapper.
Zoeken in blog
De etnologie leert ons dat bij haast elke primitieve beschaving de eigenaardigheid bestaat dat bepaalde woorden taboe zijn (taboe is Polynesisch voor heilig), d.w.z. dat ze niet uitgesproken mogen worden. Ze worden dan ook vervangen door wisselwoorden.
Van deze primitieve woordenmystiek treffen we bij cultuurvolkeren nog allerlei schakeringen aan. Er is bijvoorbeeld een oprechte schroom voor het heilige en er is nog veel bijgelovige vrees en angst voor het schrikwekkende.
Vreemdgaan (Taboe of niet ) Het woord vreemdgaan staat in onze cultuur voor: met een ander dan de vaste partner incidenteel seksuele omgang hebben. Dat geldt echter niet voor iedere cultuur. Bovendien zijn ook binnen onze cultuur de meningen verdeeld. Sommigen vinden zoenen reeds vreemdgaan of met iemand van het andere geslacht uit eten gaan of flirten. Velen 'gaan vreemd', exacte cijfers zijn niet bekend. Het ene onderzoek spreekt van 75%, het andere van 50%, weer andere van 35%. Men schat het percentage vrouwen dat vreemdgaat 'slechts' op 23%. Het merendeel van de vreemdgangers is dus mannelijk. Volgens het laatste NIPO onderzoek, van 1998 alweer, keurt 64% van de Nederlanders vreemdgaan af, 36% dus niet. Mensen boven de veertig zijn met 41% toleranter dan jongeren. Het is echter niet altijd duidelijk wát men afkeurt gezien de verschillende opvattingen over wat wél of niét vreemdgaan is.
Huiselijk geweld is geweld dat door iemand uit de huiselijke kring van het slachtoffer is gepleegd. Het kan daarbij gaan om de eigen partner, een ander gezinslid, iemand uit de familie, een huisvriend of een ex-partner. Bij huiselijk geweld denken veel mensen aan lichamelijk geweld en mishandeling. Maar ook vernedering, verwaarlozing, seksueel misbruik en financiële uitbuiting zijn vormen van huiselijk geweld. Iedereen kan te maken krijgen met huiselijk geweld: vrouwen, mannen, kinderen en ouderen. Huiselijk geweld komt veel voor en is vaak zeer ingrijpend. Soms is het geweld eenmalig, vaak duurt het maanden of zelfs jaren. Vaak is door huiselijk geweld "thuis" geen veilige plek meer.
In veel gevallen is het niet eenvoudig om erachter te komen of iemand mishandeld wordt. De meeste slachtoffers hangen dat liever niet aan de grote klok. Sterker nog, vaak zullen zij het in eerste instantie ontkennen. Slachtoffers schamen zich of zijn bang dat het geweld anders alleen maar erger wordt. Zij hopen dat het vanzelf weer overgaat. Maar relationeel geweld gaat meestal van kwaad tot erger. Slachtoffers die langdurig mishandeld worden, komen steeds dieper in een isolement terecht. Het is voor hen heel moeilijk om de situatie te doorbreken. Ondanks alles blijven veel slachtoffers van hun partner houden. Bovendien zijn slachtoffers vaak afhankelijk van de pleger. Zo hebben vrouwen vaak veel te verliezen bij het weggaan van hun partner of durven ouderen mishandeling niet te melden uit solidariteit met de pleger of angst voor represailles.
Het kunnen signaleren- en bespreekbaar kunnen maken van huiselijk geweld kan een eerste stap zijn om de spiraal van geweld waarin slachtoffers en plegers zijn geraakt doorbreken. Dit geldt zowel voor hulpverleners als voor mensen uit de directe omgeving zoals familieleden of buren.
Kota Bharu is de hoofdstad van de deelstaat Kelantan. Het is een Islamitische deelstaat. Schrik nu niet, want heel Indonesië is Islamitisch en dat vindt men zeer hartelijke mensen. Wel, zo is het Kelantan ook. Het zijn heel gastvrije, hartelijke mensen! Alcohol is officieel taboe in deze deelstaat. Men kan het echter wel kopen in supermarkets en bij Chinese winkeltjes, maar verwacht niet dat u een biertje in uw hotel kunt bestellen!
Pallas Athene, symbool voor redelijkheid
Is "pedofilie" een synoniem voor "kindermisbruik"?
Over seks(t)
Vrijheid en plezier zijn gemakkelijk aan elkaar te paren. Neem nou sex. Jij en je partner kiezen zelf wat jullie lekker vinden en hoe het mag smaken, voelen of ruiken. Of dat nu in een man/vrouw, vrouw/vrouw, man/man verhouding is doet er niet toe, als iederéén maar niks tegen zijn wil moet doen.
Vrijzinnigen doen hun eigen ding, ook al noemen fatsoenrakkers sex vies of zondig. Over sex beslis je zelf in samenspraak met je partner. Daar hoeft niemand anders zich mee te bemoeien.
Sextaboes zijn voor ons taboe. Over sex moet klare wijn worden geschonken. Door goede sexuele voorlichting heb je nog meer lol en voorkom je ongewenste zwangerschap, jeukende dinges en sero-positieve resultaten.
'Kiss and ride' taboe in België
Hoe heet een strook voor de ingang van het station waar je niet mag parkeren, maar wel even mag stoppen om iemand te laten uitstappen? In Vlaanderen in elk geval geen 'kiss and ride'-strook. De Commissie voor Taaltoezicht heeft geoordeeld dat het populaire verkeersbord in strijd is met de strenge Vlaamse taalwetten, die voorschrijven dat berichten aan het publiek in het Nederlands moeten geschieden.
Daarmee heeft een Vlaming uit Geraardsbergen gelijk gekregen, meldde dagblad De Standaard vrijdag. De burgemeester denkt nu aan het woord 'dropzone', maar de krant merkt fijntjes op dat 'to drop' ook Engels is.
Enkele jaren geleden heeft De Standaard al een oproep gedaan voor alternatieven. De lezers kwamen aan met Aai en zwaai, Kussen en wegwezen en Snelkusweg. Een oplossing voor heel Vlaanderen zal er niet komen, omdat het om verkeersborden gaat die buiten de nationale regels vallen. Elke gemeente mag zijn eigen creatieve vertaling van kiss and ride bedenken
Bij incest is er geen discriminatie. Het gebeurt in families met een hoog inkomen en in gezinnen met een lage socio-economische status. Het gebeurt bij mensen van alle rassen en etnische afkomst, en bij mensen van elke religieuze overtuiging.
Slachtoffers van incest zijn jongens en meisjes, kinderen en adolescenten. Incest komt voor tussen vader en dochter, vader en zoon, moeder en dochter en moeder en zoon. Incest-daders kunnen zijn: tante, nonkel, neven, nichten, stiefouders, stiefkinderen, grootouders bij kleinkinderen.
Bovendien kunnen daders personen zijn zonder een rechtstreeks verwantschap, zoals een geliefde van een ouder, een inwonende babysit, een huishoudster, enz.. Dit misbruik vindt plaats binnen de familiale en huiselijke omgeving
CRITERIA KINDERPORNOGRAFIE OPGESTELD DOOR DE PROCUREURS-GENERAAL 1. Heeft de afgebeelde jeugdige de leeftijd van 18 jaar kennelijk nog niet bereikt? 2. Is een in artikel 242 Wetboek van Strafrecht e.v. strafbare gedraging afgebeeld? 3. Past de afgebeelde gedraging van de jeugdige bij een jeugdige van die leeftijd? 4. Is de gedraging vastgesteld in de omgeving c.q. context waarin een jeugdige van die leeftijd normaal verkeerd? 5. Is de jeugdige in een onnatuurlijke pose afgebeeld? 6. Is de jeugdige in een duidelijk seksueel getinte houding afgebeeld? 7. Wordt de nadruk op de geslachtsdelen gelegd? 8. Wordt uit het totaalbeeld duidelijk dat het om de geslachtsdelen gaat? 9. Draagt de jeugdige bepaalde seksueel getinte kleding?
Kinderporno en Internet zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden geraakt. UNESCO wil internationale maatregelen om kinderporno op de elektronische snelweg aan te pakken. Eensgezinheid is nog ver te zoeken.
Gedicht
Kruis van eer
De edelen hielden het huwelijk kuis; Vertrokken zij ver van hun landgoed of huis Naar oorlog, naar jacht of naar spelen Dan kregen hun eega`s het ijzeren kruis, Zodat men hun eer niet kon stelen.
Een gordel van ijzer met sleutele en slot Versterkte de dwang van het zesde gebod: Geen man kon hun zinnen nog strelen. Zo bleven zij trouw aan hun heer en hun God, Maar gingen zich stierlijk vervelen.
Maar dan was er steeds nog het mannelijk lid Van `t gilde der smeden. Hij wist hoe het zit En kon met de edelen delen. Hoe ging dat ? ... Het bleef het geheim van de smid Want die wist dat wel te verhelen.
De lengte van de penis is bij homoseksuele mannen van directe invloed op de tevredenheid over hun eigen lichaam en hun zelfwaardering. De meeste homomannen vinden een groter geslachtsdeel ideaal en daaraan voldoen is gerelateerd aan meer tevredenheid en zelfwaardering.
Tot die conclusie komt psycholoog en seksuoloog dr. Liesbeth Woertman, hoofddocent klinische psychologie van de Universiteit Utrecht. Zij heeft de studie uitgevoerd in samenwerking met haar collega dr. J. de Wit van sociale en organisatiepsychologie. Het onderzoek is uitgevoerd onder 251 homomannen met een gemiddelde leeftijd van 29 jaar.
"Onze bevindingen laten zien dat hoe homomannen hun penis beoordelen substantieel van invloed is op hoe zij zichzelf in algemene zin waarderen. Het is onbekend of een dergelijk verband ook bestaat onder heteroseksuele mannen, maar er zijn diverse redenen om aan te nemen dat ook het zelfbeeld van de hedendaagse heteroseksuele mannen samenhangt met hoe zij hun meest mannelijke en seksuele lichaamsdeel evalueren", schrijven de onderzoekers.
Controle op obscene smsjes in China
Aanstootgevende taal, beledigingen en obscene grappen per sms zijn voortaan taboe in China. Ook berichten die aanzetten tot gokken zijn verboden.
In de provincie Liaoning wordt actie ondernemen tegen mensen die dergelijke sms’jes versturen. De Chinese regering voert al censuur uit op chatrooms, controleert e-mails en maakt toegang tot bepaalde internetsites onmogelijk. De regering is nu op zoek naar een manier om de vele miljoenen sms berichten te controleren, ruim tien miljoen per dag.
In China zijn nu bijna 210 miljoen mobiele telefoons in gebruik en de klanten van China Mobile, de grootste aanbieder, verstuurden vorig jaar samen veertig miljard sms’jes. Hoe de regering die hoeveelheid wil controleren is niet bekend.
Marteling
Martelen is anders dan ‘gewoon’ geweld of mishandeling. Het is zeer ernstige geestelijke of lichamelijke foltering waarbij het slachtoffer gedurende langere tijd is overgeleverd aan de wil van de folteraar. In ten minste 132 landen ter wereld wordt gemarteld.
Volgens het VN-verdrag is marteling 'iedere handeling waardoor opzettelijk hevige pijn of hevig leed, lichamelijk of geestelijk, wordt toegebracht met zulke oogmerken als het verkrijgen van inlichtingen, bestraffing, intimidatie of dwang, wanneer zulke pijn wordt toegebracht door of met instemming van een overheidsfunctionaris.' De meest gebruikte vormen van marteling zijn slaan, schoppen, verkrachting en bedreiging.
bijgeloof zwarte magie
Soloseks En dan maar roepen dat er geen taboe meer rust op het bezitten van een vibrator. Dat de vrouw van tegenwoordig geen Tupperware-party meer organiseert, maar een consulente met een doos vol erotische speeltjes langs laat komen.
Wij vinden het príma, echt waar. Lang leve de vibrator. Maar hoezo geen taboe meer? Want de enige vragen die openhartig beantwoord worden zijn a. Heb je een vibrator? en b. Koop je wel eens een speeltje voor jezelf?
Ja hoor, roepen de lezeressen vrolijk. Tuurlijk! Moet toch kunnen allemaal!
Wat een stelletje trutten. Ja hoor, ze hebben allemaal een vibrator. Voor in de handtas. Of voor op ’t nachtkastje. Om te laten zien hoe modern ze zijn. Pfff!
Het zou een goed idee zijn als vooruitstrevende politici, scholen en anti-discriminatiebureautjes eens de koppen bij elkaar steken en een gezamenlijke strategie afspreken. Zoals het nu gaat, is het een rommeltje, en dat is niet bevorderlijk voor de goede zaak.
- Kinderen die nog in bed plassen, praten daar gemakkelijker over dan twee jaar geleden. Ook schamen ze zich minder voor het bedplassen. 
Het percentage ouders dat hulp inschakelt, is nog steeds laag: 35%. Het is zelfs iets gedaald in vergelijking met 2002. Wie hulp zoekt, gaat meestal naar de huisarts (41%). De ouders die hulp zoeken, zijn in meerderheid meer tevreden dan voorheen: 71% versus 59% in 2002. Ouders die niet tevreden waren, gaven als voornaamste reden dat het bedplassen niet ophield. Opvallend is verder dat een op de zeven ouders van de huidige bedplassers die een hulpverlener inschakelen, weer zonder hulp naar huis wordt gestuurd. 
verboden voor,,,
stelen
aboe bier!
waw 
![[Lederen masker met pinnen]](http://www.agebodywear.nl/s_221.jpg)
![[Lederen Masker]](http://www.agebodywear.nl/s_203.jpg)
.jpg)
bijgeloof zwarte magie 
mishandeling 
polygamie 
