Visserslatijn' is soms moeilijk te geloven, maar deze man heeft foto's om het te bewijzen ... en er zijn voldoende verhalen over zalmen die uit zichzelf in de boot springen, maar nog nooit zo iets als dit.
Tom Satre vertelde de Sitka Gazette dat hij met een met een chartergroep uit vissen ging op zijn 18 meter lange vissersboot toen 4 jonge 'black-tail' herten recht op zijn boot afzwommen.
"Zo gauw de herten de boot bereikten, begonnen de vier om de boot heen te cirkelen, ons recht in de ogen kijkend.
We zagen duidelijk dat de jonge bokken sterk onder stress stonden.
Ik opende het achter hek en we hielpen de typisch schichtige, absoluut wilde dieren in de boot.
In al mijn jaren als beroepsvisser heb ik zoiets nog nooit van nabij meegemaakt, of gehoord.!
"Eenmaal aan boord, zakten zij tegen het dek, bevend van uitputting "
"Dit is een foto die ik van de geredde bokken heb genomen, op het achterdek van mijn boot, de Alaska Quest.
We stoomden naar Taku Harbour. Toen we daar het dock bereikten sprong de eerste bok die we gered hadden, op de kade, - keek om, als om te zeggen 'thank you' en verdween in het bos.. Met wat duwen als aanmoediging volgden twee anderen, maar de kleinste had toch nog meer hulp nodig.
Dit ben ik met de kleinste jongen.
Mijn dochter Anna en zoon Tim, hielpen de laatste bok weer op zijn poten
De laatste dagen komen er steeds meer meldingen binnen van wanhopige natuurliefhebbers:
ze voederen de vogels in de tuin en zijn verbaasd van wat hen overkomt bij het strooien van de eerste granen en zaden en het hangen van de eerste vetbol.
De rug is maar net gedraaid en alles blijkt al opgepeuzeld. Onze tuinen worden momenteel overspoeld door hongerige vogels.
De voorbije weken waren het grote aantallen doortrekkende vinken, kepen, koolmezen en pimpelmezen die de aandacht trokken.
Nu merken we ook overal Merels en Goudhaantjes.
Grote aantallen zijn doorgetrokken, maar er blijken nu toch ook nog veel achterblijvers te zijn en die hebben het flink te verduren.
Ze blijken allemaal op zoek naar eten. Veel eten! De reeds karige natuurlijke voorraden slinken bovendien zienderogen. Vooral de zaad- en fruitetende soorten kunnen we helpen en veel hongerige magen moeten dringend gevuld.
Vaak starten mensen pas met het voederen van tuinvogels wanneer het winterweer hard toeslaat.
Maar dat is eigenlijk te laat. Vogels kiezen hun overwinteringsplaats nu en daarom is het raadzaam om reeds in november te starten met voeren en daar dan ook mee door te gaan de rest van de winter.
Het mislukken van boomzaden dit jaar over grote delen van Europa als oorzaak van de massale exodus werd reeds eerder geduid.
Door de intensivering in landgebruik en toenemende verstedelijking kijken zaadetende vogels de laatste decennia bovendien ook in de landbouwgebieden aan tegen een structureel voedselgebrek, vooral in de winter.
Pindakaashanger zelf gemaakt. Maar dit jaar lijken het wel allemaal pechvogels.
In het noorden zijn ook de voorraden bessen alarmerend laag en dat bracht een nieuwe golf op gang van bessenetende vogels. Bovendien is er een massa wegtrekkende vogels boven de Noordzee in de problemen gekomen, waarvan er veel uitgeput verdronken in zee.
Heel wat vissers of schippers waren getuige van de ramp en hun schepen werden wanhopig gebruikt als reddingsvlot. Nogal wat vogels zouden nu met rammelende magen van miserie op onze ramen komen tikken, mocht dat enigszins kunnen.
Natuurpunt roept de bevolking daarom op om hulp te bieden. Heb je appelen, granen of noten op voorraad: de hongerige bende zit te wachten.
Of rep je naar de speciaalzaak om vogelvoer te kopen. Meteen genoeg dan. Want het zal nodig zijn de komende weken en maanden
Variatie is alvast de boodschap want zowel zaad-, bessen-, fruit-, noten- als fruitetende vogels vragen om hulp.
Catering bedrijven serveren vegetarisch op dierendag
Een bepaalde dieren organisatie in Nederland wil dat er op 4 oktober, dierendag, helemaal geen dier wordt voorgeschoteld in Nederland.
Doet een ieder mee aan de campagne door geen dieren te eten op deze dag, dan zullen er meer dan 350.000 dieren niet naar het slachthuis gaan.
Volgens deze dieren organisatie zullen een aantal grote bedrijven in Nederland op dierendag geen vlees serveren in hun restaurants, maar vegetarische maaltijden en gerechten.
Heel wat catering bedrijven in Nederland doen ook mee aan deze actie.
Grote en bekende bedrijfs cateraars serveren op dierendag meer dan tienduizend vegetarische maaltijden.
Voor de organisatie die zich inzet voor dieren wordt deze campagne dit jaar voor de tweede keer gehouden.
Meer dan vijftig bedrijven zoals catering Limburg participeren aan deze campagne op 4 oktober door bijna of helemaal vegetarisch te serveren in hun restaurants.
Het is de bedoeling om op deze dag helemaal geen dier (vlees) voor te schotelen.
Hij vertelt aan de Daily Mail: 'In deze tijd van internet sta ik er wat anders in. Ik ga ervan uit dat ik veel kritiek zal krijgen. Maar dat maakt me niet uit, omdat de gorilla's ervan profiteren.
Ik kan nu miljoenen mensen laten zien hoe aardig en prachtig deze dieren zijn. Daarmee doe ik de apen een plezier. Ik neem het voor lief als ik het aan de stok krijg met een paar mensen'.
De nu 23-jarige Tansy kan zich niet meer herinneren dat ze zo gemakkelijk omging met de gorilla's in het Howletts Wild Animal Park.
Ik herinner me niet veel van de plaats waar ik geboren ben. Wel dat het er koud, vies, vochtig en donker was. Wel herinner ik me mijn moeder. Zij was uitgeput van het elke keer nestjes werpen. Er zat haast geen energie meer in haar lichaam. Ze was vaak ziek en had haast geen melk voor mij en mijn broertjes en zusjes. Daarom stierven er al veel broertjes en zusjes van mij. Ook mijn moeder werd steeds zieker.
De dag dat ik weg ging bij mijn moeder zit nog vers in het geheugen. Mijn moeder was erg ziek en wij nog te klein om al afscheid van haar te nemen. Wij waren nog maar 3 weken.Mijn zusje en ik werden in een box gesmeten. De mensen die voor ons zorgde hadden geld nodig en wij zorgden ook nog eens voor extra rommel omdat we het hok bevuilde. Kortom we moesten weg.Wij beide, naar de dierenwinkel. Wat waren we bang, we kropen dicht tegen elkaar aan. En er was helemaal niemand om ons te troosten!
Er was nu veel te horen en te zien. Zoveel verschillende dieren. Allemaal maakte ze een ander geluid.Ook andere poesjes had ik gezien. Mijn zusje en ik werden ik een kleine houten bak gesmeten. Ook zag ik mensen vaak naar ons kijken.Ook kleine mensjes. Sommige waren erg lief, andere totaal niet.Ze bonkten tegen de bak. Daar schrokken we erg van.We zaten de hele dag in deze kleine bak. Af en toe werden we er uit gehaald en bekeken. Dikwijls zeiden deze mensen "Oooooh wat schattig" maar we werden weer terug gezet en de koop ging niet door!
Mijn zusje stierf de vorige nacht. Ze was zo erg ziek geworden. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vachtje. Zachtjes ging het leven uit haar magere lijfje. Ik had horen vertellen dat ik nu voor een spotprijs verkocht zou worden,want de winkel wilde geen zieke poesjes.Dus de dierenwinkel wilde snel van mij af. Toen de mensen kwamen om het levenloze lichaam van mijn zusje weg te halen om het weg te gooien,was mijn gehuil het enige geluid dat om mijn zusje treurde.
Vandaag kwam er een familie die mij kocht. Het waren hele lieve mensen. Ze wilde mij graag hebben. Ze kochten een warm mandje en nog andere poezenspullen. Het kleine meisje wat bij hun hoorde hield mij liefdevol vast. Wat hield ik van hen!De man en vrouw zeiden dat ik een triest geval was en doopte mij Minoes. Wat hield ik veel van hen, vooral van het kleine meisje.
Ze zorgde heel goed voor mij. Vooral het kleine meisje, zij speelde veel met me. Ik werd vaak uit mn warme mandje gehaald en ook vaak geknuffeld. Ook het eten was prima,lekkere brokjes,vlees en af en toe een visje. Wat was ik blij.
Vandaag ging ik naar de dierenarts.. Ik had veel meegemaakt en had daardoor schimmel gekregen.Ook had ik last van krampen,ontstoken oogjes en veel pijn. Ook had ik vele wonden van het krabben want het jeukte zo. Ik kreeg een prikje en zalf voor de wonden. Ik was helemaal niet bang bij de dierenarts hoor, want ik werd liefdevol vastgehouden door het kleine meisje. Wel hoorde ik trieste woorden tegen mij geliefde familie.
Ze hadden het over wat er allemaal loos met me was en over aangeboren afwijkingen en ook over broodfokkers. Ik weet niet alles precies, maar het deed pijn, vooral omdat mijn familie zo leed. Ik begreep wel dat ik doorgefokt was en inteelt. Ik was een erg zwak poesje, maar gelukkig de familie hield nog steeds van mij.
Helaas was mijn abces thuis open gesprongen en omdat ik erg zwak was wilde ik ook niet meer eten. Alles deed pijn, ook mijn lieve familie geloofde niet meer in een goede afloop. Maar weer naar de dierenarts, zachtjes werd ik in een reisboxje gelegd. Iedereen was zo triest. Ik was altijd lief en braaf geweest, dit had ik toch niet verdiend.
Mijn kleine meisje had tranen in haar ogen bij de dierenarts. Ze hield me vast en ik likte zachtjes haar vingers, mijn uiting van liefde. Zelfs de dierenarts was droevig, want ook hij kon niks meer voor mij doen,ik was te verzwakt. Hij had van alles geprobeerd meer kon hij niet. De tafel van de dierenarts was koud, de mensen aaide en streelde mij. Ik kon hun liefde voelen, Ooooooooh was ik maar gezond dan hadden zij nu geen verdriet.
Zachtjes likte ik nogmaals het meisje haar vingers. De dierenarts gaf mij een prikje, ik voelde geen pijn meer. Ik lig heerlijk in de armen van mijn kleine meisje. Ik had een vredig gevoel, zachtjes begin ik te belanden in een droomwereld. Ik zie mijn moeder weer en mijn broertjes en zusjes, zij vertellen mij dat er in deze wereld geen pijn meer is. Ik neem afscheid van mijn dierbare familie. Ik zal altijd van hun blijven houden. Ik had zo gehoopt op wat mooie jaren bij hun, maar helaas mocht het zo niet zijn. Ik heb hun vaak horen vertellen over poesjes van broodfokkers,ze zijn zwak en leven kort. Zo zielig. Gelukkig is de pijn nu weg. Kon ik de dingen maar veranderen, kon ik die mensen maar veranderen. Dan had ik mijn familie nog lang kunnen plezieren. Het zal wel heel heel lang duren voordat ik mijn familie weer terug ziet!
save the date: mis geen enkel hoogtepunt van de olfantenverhuizing!
Binnenkort ruilt de vijfkoppige olifantenkudde de Egyptische tempel van ZOO Antwerpen in voor een vijfsterrentempel in Planckendael. Daar nemen ze hun intrek in een olifantenparadijs van 12.000 m², met plaats voor 15 dieren. Omcirkel deze data alvast met fluostift in je agenda!
Eerste week van juni: Hussein naar Planckendael Aankomst in Planckendael van onze nieuwe stier Hussein uit de Zoo van Hamburg. Hij kan zich in Planckendael alvast verheugen op de komst van zijn harem. De exacte datum van zijn aankomst communiceren we binnenkort op onze speciale website Kaimookverhuist.be.
18 juni: Kai-Mook, May Tagu, Phyo Phyo, Yu Yu Yin en Dumbo naar Planckendael
Vertrek van de koeien uit ZOO Antwerpen. Van de dieren zelf zal die dag niet veel te zien zijn, maar je kan de verhuis op de voet volgen via Facebook en Twitter.
29 juni: De olifantentempel opent de deuren! De dieren zelf krijgen 10 dagen de tijd om te wennen aan hun nieuwe luxe resort.
Op 29 juni volgt dan de grote opening van de olifantentempel voor het publiek!
We verwachten jullie allemaal om het nieuwe verblijf te ontdekken
Een 52-jarige man die met zijn vriendin aan het jagen was, heeft op die vriendin geschoten omdat hij dacht dat zij een wild zwijn was.
De man, Steven Egan, zat in een tent en hoorde een vreemd geluid. Hij pakte zijn geweer en schoot vanuit de tent. Buiten de tent aangekomen zag hij dat hij niet op een wild zwijn, maar op zijn vriendin, van wie hij dacht dat zij ook in de tent zat, had geschoten. De vrouw werd in beide benen geraakt. Zij maakt het naar omstandigheden redelijk.
De man vertelde later dat hij schoot omdat hij even daarvoor een wild zwijn gezien had en dacht dat het om dezelfde ging.
's Ochtends wakker worden met het gefluit van de vogels op de achtergrond, het kan zalig zijn.
Of toch niet?
Uit onderzoek blijkt namelijk dat vogels steeds luider zingen om gehoord te worden over het lawaai van de toeterende auto's in de stad.
De voorbije dertig jaar is het lawaai in de straat toegenomen en vogels zouden daardoor ook steeds luider gaan zingen. Ze hebben hun zang als het ware aangepast aan de hedendaagse onrust. Een Amerikaanse studie toonde aan dat mussen luider zingen, net zoals wij onze stem verheffen, om gehoord te worden.
Professor David Luther van de George Mason Universiteit in Washington vertelt dat vogels die hun nest maken langs drukke wegen luider moeten tjilpen om gehoord te worden en dat de meeste mussen zelfs gestopt zijn met hun oude deuntjes te zingen omdat ze niet boven het geluid van de toeterende auto's geraken.
De studie bouwt verder op een onderzoek uitgevoerd door ornitoloog Luis Baptista in 1969.
Onderzoekers ontdekten toen dat mussen in 3 verschillende tongvallen zongen. Maar nu, 30 jaar later, zijn er dat nog slechts twee, waarvan één met een hoger bereik. Het lijkt er jammer genoeg ook sterk op dat dit het enige liedje is dat de vogels nog zingen.
