Ik herinner me niet veel van de plaats waar ik geboren ben. Wel dat het er koud, vies, vochtig en donker was. Wel herinner ik me mijn moeder. Zij was uitgeput van het elke keer nestjes werpen. Er zat haast geen energie meer in haar lichaam. Ze was vaak ziek en had haast geen melk voor mij en mijn broertjes en zusjes. Daarom stierven er al veel broertjes en zusjes van mij. Ook mijn moeder werd steeds zieker.
De dag dat ik weg ging bij mijn moeder zit nog vers in het geheugen. Mijn moeder was erg ziek en wij nog te klein om al afscheid van haar te nemen. Wij waren nog maar 3 weken.Mijn zusje en ik werden in een box gesmeten. De mensen die voor ons zorgde hadden geld nodig en wij zorgden ook nog eens voor extra rommel omdat we het hok bevuilde. Kortom we moesten weg.Wij beide, naar de dierenwinkel. Wat waren we bang, we kropen dicht tegen elkaar aan. En er was helemaal niemand om ons te troosten!
Er was nu veel te horen en te zien. Zoveel verschillende dieren. Allemaal maakte ze een ander geluid.Ook andere poesjes had ik gezien. Mijn zusje en ik werden ik een kleine houten bak gesmeten. Ook zag ik mensen vaak naar ons kijken.Ook kleine mensjes. Sommige waren erg lief, andere totaal niet.Ze bonkten tegen de bak. Daar schrokken we erg van.We zaten de hele dag in deze kleine bak. Af en toe werden we er uit gehaald en bekeken. Dikwijls zeiden deze mensen "Oooooh wat schattig" maar we werden weer terug gezet en de koop ging niet door!
Mijn zusje stierf de vorige nacht. Ze was zo erg ziek geworden. Ik legde mijn hoofdje op haar zachte vachtje. Zachtjes ging het leven uit haar magere lijfje. Ik had horen vertellen dat ik nu voor een spotprijs verkocht zou worden,want de winkel wilde geen zieke poesjes.Dus de dierenwinkel wilde snel van mij af. Toen de mensen kwamen om het levenloze lichaam van mijn zusje weg te halen om het weg te gooien,was mijn gehuil het enige geluid dat om mijn zusje treurde.
Vandaag kwam er een familie die mij kocht. Het waren hele lieve mensen. Ze wilde mij graag hebben. Ze kochten een warm mandje en nog andere poezenspullen. Het kleine meisje wat bij hun hoorde hield mij liefdevol vast. Wat hield ik van hen!De man en vrouw zeiden dat ik een triest geval was en doopte mij Minoes. Wat hield ik veel van hen, vooral van het kleine meisje.
Ze zorgde heel goed voor mij. Vooral het kleine meisje, zij speelde veel met me. Ik werd vaak uit mn warme mandje gehaald en ook vaak geknuffeld. Ook het eten was prima,lekkere brokjes,vlees en af en toe een visje. Wat was ik blij.
Vandaag ging ik naar de dierenarts.. Ik had veel meegemaakt en had daardoor schimmel gekregen.Ook had ik last van krampen,ontstoken oogjes en veel pijn. Ook had ik vele wonden van het krabben want het jeukte zo. Ik kreeg een prikje en zalf voor de wonden. Ik was helemaal niet bang bij de dierenarts hoor, want ik werd liefdevol vastgehouden door het kleine meisje. Wel hoorde ik trieste woorden tegen mij geliefde familie.
Ze hadden het over wat er allemaal loos met me was en over aangeboren afwijkingen en ook over broodfokkers. Ik weet niet alles precies, maar het deed pijn, vooral omdat mijn familie zo leed. Ik begreep wel dat ik doorgefokt was en inteelt. Ik was een erg zwak poesje, maar gelukkig de familie hield nog steeds van mij.
Helaas was mijn abces thuis open gesprongen en omdat ik erg zwak was wilde ik ook niet meer eten. Alles deed pijn, ook mijn lieve familie geloofde niet meer in een goede afloop. Maar weer naar de dierenarts, zachtjes werd ik in een reisboxje gelegd. Iedereen was zo triest. Ik was altijd lief en braaf geweest, dit had ik toch niet verdiend.
Mijn kleine meisje had tranen in haar ogen bij de dierenarts. Ze hield me vast en ik likte zachtjes haar vingers, mijn uiting van liefde. Zelfs de dierenarts was droevig, want ook hij kon niks meer voor mij doen,ik was te verzwakt. Hij had van alles geprobeerd meer kon hij niet. De tafel van de dierenarts was koud, de mensen aaide en streelde mij. Ik kon hun liefde voelen, Ooooooooh was ik maar gezond dan hadden zij nu geen verdriet.
Zachtjes likte ik nogmaals het meisje haar vingers. De dierenarts gaf mij een prikje, ik voelde geen pijn meer. Ik lig heerlijk in de armen van mijn kleine meisje. Ik had een vredig gevoel, zachtjes begin ik te belanden in een droomwereld. Ik zie mijn moeder weer en mijn broertjes en zusjes, zij vertellen mij dat er in deze wereld geen pijn meer is. Ik neem afscheid van mijn dierbare familie. Ik zal altijd van hun blijven houden. Ik had zo gehoopt op wat mooie jaren bij hun, maar helaas mocht het zo niet zijn. Ik heb hun vaak horen vertellen over poesjes van broodfokkers,ze zijn zwak en leven kort. Zo zielig. Gelukkig is de pijn nu weg. Kon ik de dingen maar veranderen, kon ik die mensen maar veranderen. Dan had ik mijn familie nog lang kunnen plezieren. Het zal wel heel heel lang duren voordat ik mijn familie weer terug ziet!
save the date: mis geen enkel hoogtepunt van de olfantenverhuizing!
Binnenkort ruilt de vijfkoppige olifantenkudde de Egyptische tempel van ZOO Antwerpen in voor een vijfsterrentempel in Planckendael. Daar nemen ze hun intrek in een olifantenparadijs van 12.000 m², met plaats voor 15 dieren. Omcirkel deze data alvast met fluostift in je agenda!
Eerste week van juni: Hussein naar Planckendael Aankomst in Planckendael van onze nieuwe stier Hussein uit de Zoo van Hamburg. Hij kan zich in Planckendael alvast verheugen op de komst van zijn harem. De exacte datum van zijn aankomst communiceren we binnenkort op onze speciale website Kaimookverhuist.be.
18 juni: Kai-Mook, May Tagu, Phyo Phyo, Yu Yu Yin en Dumbo naar Planckendael
Vertrek van de koeien uit ZOO Antwerpen. Van de dieren zelf zal die dag niet veel te zien zijn, maar je kan de verhuis op de voet volgen via Facebook en Twitter.
29 juni: De olifantentempel opent de deuren! De dieren zelf krijgen 10 dagen de tijd om te wennen aan hun nieuwe luxe resort.
Op 29 juni volgt dan de grote opening van de olifantentempel voor het publiek!
We verwachten jullie allemaal om het nieuwe verblijf te ontdekken
Een 52-jarige man die met zijn vriendin aan het jagen was, heeft op die vriendin geschoten omdat hij dacht dat zij een wild zwijn was.
De man, Steven Egan, zat in een tent en hoorde een vreemd geluid. Hij pakte zijn geweer en schoot vanuit de tent. Buiten de tent aangekomen zag hij dat hij niet op een wild zwijn, maar op zijn vriendin, van wie hij dacht dat zij ook in de tent zat, had geschoten. De vrouw werd in beide benen geraakt. Zij maakt het naar omstandigheden redelijk.
De man vertelde later dat hij schoot omdat hij even daarvoor een wild zwijn gezien had en dacht dat het om dezelfde ging.
's Ochtends wakker worden met het gefluit van de vogels op de achtergrond, het kan zalig zijn.
Of toch niet?
Uit onderzoek blijkt namelijk dat vogels steeds luider zingen om gehoord te worden over het lawaai van de toeterende auto's in de stad.
De voorbije dertig jaar is het lawaai in de straat toegenomen en vogels zouden daardoor ook steeds luider gaan zingen. Ze hebben hun zang als het ware aangepast aan de hedendaagse onrust. Een Amerikaanse studie toonde aan dat mussen luider zingen, net zoals wij onze stem verheffen, om gehoord te worden.
Professor David Luther van de George Mason Universiteit in Washington vertelt dat vogels die hun nest maken langs drukke wegen luider moeten tjilpen om gehoord te worden en dat de meeste mussen zelfs gestopt zijn met hun oude deuntjes te zingen omdat ze niet boven het geluid van de toeterende auto's geraken.
De studie bouwt verder op een onderzoek uitgevoerd door ornitoloog Luis Baptista in 1969.
Onderzoekers ontdekten toen dat mussen in 3 verschillende tongvallen zongen. Maar nu, 30 jaar later, zijn er dat nog slechts twee, waarvan één met een hoger bereik. Het lijkt er jammer genoeg ook sterk op dat dit het enige liedje is dat de vogels nog zingen.
AMSTERDAM - Het is een bekend probleem: huisdieren met overgewicht. Te veel verwend door hun liefhebbende baasjes, die ondertussen te weinig zorgen voor lichaamsbeweging.
Ook in Nederland is bij de helft van alle honden en katten te zwaar, zo bleek een paar jaar terug uit onderzoek. Een groep slimme ondernemers is daar nu op ingesprongen. Zij ontwikkelen een traplift speciaal voor dikke honden
In de Verenigde Staten hebben ze er een nieuwe tv-zender bij: DOGtv.
Een kanaal enkel en alleen voor honden. 'Ideaal vertier voor de hond als die even alleen thuis is.'
Voorlopig zit de betaalzender enkel op de kabel in de VS. Daar betaal je 3,5 euro per maand om je trouwe viervoeter op elk moment van de dag te laten genieten van zijn favoriete programma's. En dat zijn heus geen heruitzendingen van Lassie, maar films die speciaal ontwikkeld zijn voor je huisdier.
Voor een hond die wat wil rusten, zijn er taferelen met indommelende keffertjes.
Wil je rottweiler liever een 'actiefilm'? Geen probleem. Er zijn ook beelden van hondjes die met de bal spelen. En voor wie zijn dier wil trainen op een lange autorit, is er een filmpje met passerende huizen, bomen en landschappen.
'Leuk, maar ik zie de noodzaak van zo'n zender niet meteen', zegt de Vlaamse hondenspecialiste Vina Druwé van de Martin Gaus Hondenschool in Brussel. '
Niet elke hond kijkt graag tv. En diegene die het wel graag doen, houden het heus geen uur uit.
Let wel, honden die alleen thuis zijn, kunnen zo inderdaad het idee krijgen dat er toch gezelschap is. Maar daarvoor kan een gewone natuurdocumentaire ook al helpen.
Pas wel op met wat je toont. Beelden van een hond die met een bal speelt, kunnen je eigen hond zin geven om mee te spelen. Resultaat: wanneer je thuiskomt, ligt je tv in duigen.'
"Iedereen onderhoudt tegenwoordig zijn relaties op internet dus waarom kan mijn hond of kat dat ook niet?", dacht Wim Beerens uit Nuenen.
Een paar maanden geleden besloot hij daarom een soort Facebook te beginnen voor huisdieren.
Hond, kat, cavia, papegaai of paard, het maakt niet uit. De bedoeling is om via de website het dier zoveel mogelijk vrienden te bezorgen en ze te laten vertellen wat ze allemaal meemaken in hun dierenleven.
Liefst met foto's.
---------------------------------------------
Lieve blogmaatjes zoals jullie zien heb ik een slide gemaakt van huisdieren, als jullie graag hebben dat ik jou lieveling erbij zet, geen probleem, via mijn dropbox rechts kunnen jullie foto'kes opsturen !
Klik op het plaatje en je gaat een prachtig filmpje zien !
Alle dieren in de Disney-film werden met zorg voor hun veiligheid en welzijn opgeleid.
Scènes die schadelijk lijken te zijn, werden gesimuleerd. Het verhaal gaat over een vriendschap tussen een goud jager en een mix hond-wolf.
De hond-wolf is een goedaardige wolf, maar wordt per ongeluk door de jager neergeschoten ipv de boosaardige zwarte wolf.
Haar pup blijft alleen achter, maar "The Path Of My Wolf" leidt je naar een mooi einde...
"Wolven leren ons vele dingen waaronder huilen, zingen en hoe we, onszelf en anderen, kunnen begrijpen, hoe we elkaar kunnen leren vertrouwen. Een Wolf kan worden geïnterpreteerd als zijnde de "Leraar".
Wanneer een wolf je pad kruist, kan dat betekenen dat het tijd voor je is, om je even af te zonderen om serieus na te kunnen denken over bepaalde zaken. De antwoorden op persoonlijke vragen vind je in jezelf.
Het is alleen noodzakelijk dat alles om je heen stil is om je innerlijke stem te kunnen horen.
De wolf loopt naast ons om ons te herinneren dat we hier zijn om te leren en om ons in te laten zien dat we een aangeboren spritueel vermogen hebben om te "voelen" en te "zien", om te begrijpen dat we niet alleen zijn..."
*** Wolf Prayer ***
Follow me down the path I will walk beside you Guiding and showing you the way
I will not leave you I will be standing on the path watching you
If you ever feel alone Close your eyes You will see 6 sets of foot prints 2 belonging to you, 4 to me Then you will know that I have not left you I will be there to guide you, whenever you need.
In het Dolfinarium is dolfijn Nalu bevallen van een gezond jong. Hoewel de eerste dagen na een bevalling kritisch zijn voor moeder en jong, zijn verzorgers en dierenartsen zeer tevreden over de eerste nacht. De baby is zichtbaar voor publiek.
Het jong zoogt goed en moeder is erg waakzaam en alert. Het geslacht is nog niet vastgesteld. Verzorgers observeren de komende dagen 24 uur per dag. Zij letten dan vooral op ademhaling, zogen en het algemene gedrag van Nalu en haar jong.
Even na 22.30 uur maandagavond 12 september ontdekten nachtwakers van het Dolfinarium het begin van een bevalling. Ruim een uur later, iets voor middernacht, zwom er een klein babydolfijntje rond tussen de 22 andere dolfijnen in het leefgebied. Verzorgers en nachtwakers waren getuige van de bevalling. Omdat het leefgebied van de dolfijnen zowel boven als onderwater bekeken kan worden kunnen zowel bezoekers als verzorgers moeder en jong goed zien.
Nalu en haar jong zwemmen in een speciale kraamkamer samen met drie andere hoogzwangere dolfijnendames !!!
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding: Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten. Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er twee* plotseling stoppen met spelen en in de verte turen..
Hun ogen beginnen te stralen, ze beginnen te trillen van opwinding. Plotseling verlaten ze de groep, rennen over het groene gras, sneller en sneller.
Ze hebben mij gezien en als ik en mijn lievelingen elkaar eindelijk treffen, houden we elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging. Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen mijn gezicht, mijn handen aaien hun liefdevolle kopjes en ik kijkt weer in die trouwe ogen, die ik zolang niet hebt gezien, maar die altijd in mijn hart zijn gebleven.
Is een droom dat misschien ooit werkelijk wordt ...
Het is lente en daar horen jonge dieren bij. In de singel aan de Viottakade in Dordrecht is een nest van acht kuikens geboren.
De familie laat zich graag filmen. De kleintjes wijken geen moment van de zijde van hun moeder. De brutaalste van de acht weet zelfs een plekje op moeders rug te veroveren. Vader en moeder zijn echt de baas in de singel, en kuikens op de rug of niet, moeder neemt regelmatig een flinke spurt om haar territorium te bewaken.
De kuikens zijn een attractie in de buurt, per dag komen tientallen mensen even kijken hoe het met de donsbolletjes gaat.
