Deze nacht niet geslapen had een lastige soort pijn zal deze avond naar onze huisarts gaan hij weet gewoonlijk een oplossing,pijnstiller genomen maar het hielp niet en dan denk ik meestal aan mijn moeder ze kon zo goed luisteren en troosten,sinds mijn moeder de aarde verliet was ik van de ene dag op de ander zelf de moederhad niemand meer om te luisteren,daarom dit gedicht wat heel dicht bij mij ligt.

Kinderlijk.

Mijn kind,zei je,'k zal je verwarmen,je handjes zijn zo koud;

en dan kroop ik in je armen,zo veilig en vertrouwd.

Maar kind zei je,dat is niet goed,je moet nog zoveel leren,

voordat je alles in je eentje doet,zullen we 't samen proberen.

Oh kind,zei je,waar begin je aan,ik zal je vreselijk missen,

doch als je wilt dan moet je gaan,een mens moet zelf beslissen.

Dag kind,zei je,met een lieve lach,een zwaaiend silhouet,

maar toen ik je daarna weer zag lag je roerloos in je bed.

Jaren gingen sindsdien voorbij,en tijd heelt alle wonden.

Maar jouw kind,dat kind in mij,heb ik nooit terug gevonden. 

nu nog een mooie roos voor moeder

Groetjes van marie-therese (tersa)