Het is amper 7 u. s'morgens mijn man is reeds naar het zwembad zoals de gewoonte is sinds jaren. Vroeger zo'n groot jaar geleden ging ik mee,maar sinds een jaar gaat het niet meer.Ik staar naar buiten,het is weer zo'n mooie morgen .In de verte naar de bomen van de damse vaart hangt er een witte nevel,het zal zeker weer een dag zijn zoals de laatste dagen,het is muisstil de natuur is altijd zo mooi,ondanks de slechte berichten die we dagelijks krijgen van de weerman.Ik ben even buiten geweest om diep in te ademen en onze lady enkele rondjes te laten lopen het is amper 2 graden maar windstil en in de nevel kan ik de koeien zien als schimmen ze loeien alsof ze niet tevreden zijn ze hebben voorzeker liever een warme stal,ook de lammetjes zitten hoewel het nog koud is buiten ,dicht tegen hun moeder aan.Ik heb eens ergens gelezen de natuur troost, bij mij werkt het om alles zoveel mogelijk de tegenslagen in het leven te aanvaarden.Bij ons in ziekenzorg als er een viering is zeggen we dikwijls dit  gebed.Het is uit een lied van John Denver voor hij omkwam met een vliegtuig.Heer geef mij de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen;Geef me de moed om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,en geef me de wijsheid om het verschil tussen beide  te zien.Ik heb reeds zo dikwijls die paar zinnen stilletjes in mezelf gezegd.Het is nu 8,10 u en tijd om voor het ontbijt te zorgen binnen een half uurtje komt mijn man terug van het zwembad.