De tocht naar het noorden begint voorspoedig: na de waarneming van de bosuil nog een ontbijt in het hotel en Sa (onze gids) en één van de dames die eigenaar zijn van de lodge brengen ons weg.

We worden afgezet aan het busstation en onze begeleiders zorgen (mee) voor tickets.

We krijgen plaatsen in een echte, iets grotere bus (geen minivan) en na een drietal uur worden we afgezet op het busstation van Suratani.

Hier zijn we op bekend terrein. Eerst zorgen voor tickets om morgen de reis verder te zetten en dan naar ons hotel. We hebben (weer) niets gereserveerd, maar we weten dat hotel 'The One' heel groot is, netjes, een lift en airco heeft (het blijft hier vijfendertig graden en meer). Bovendien rekenen we er op dat er in een groot hotel altijd wel een kamer vrij is.

's Anderdaags de tweede etappe van onze tocht naar het noorden: van Suratani naar Chumpong. We vertrekken vol goede moed. Ons vervoermiddel is dit keer een minivan en de plaats waar we naartoe gaan is ons bekend. De verplaatsing verloopt vlot: niet te veel op- en afstappers, geen files … alleen worden we afgezet op het busstation van Chompung!

Vorige keer was onze eindhalte in het stadscentrum, recht over een behoorlijk hotel en op wandelafstand van de nightmarket, nu staan we op straat in de brandende zon in 'the middle of nowhere'! Het busstation ziet er nieuw uit, ligt midden in een groot industrieterrein op tien kilometer van de stad en is, op een paar medewerkers na, verlaten. Er schijnt één hotel in de buurt te zijn op een kilometer afstand. Geen taxi's, tuctucs, …. niets. Een vriendelijke passant wil ons met zijn auto brengen (te voet is het niet te bereiken: allemaal autostrades en snelwegen, geen voet- of fietspaden).

Het hotel is klein, verwaarloosd (kalk valt van de muren, douche is een tuinslang die alleen maar koud water geeft, deksel van waterreservoir van het toilet ontbreekt ….) maar een heel vriendelijke eigenares, een goed bed en airco (die weliswaar niet voldoende afkoelt). Onder het 'hotel' is een primitief restaurant.

Prijs : 400 Thai bath (€ 11,3). We brengen hier een hete nacht door en zijn blij als er 's anderdaags een bus arriveert om ons naar Petchaburi te brengen.

Ook hier zijn we al geweest en we gaan het een paar dagen rustig aan doen. Schitterend ontbijt in het guesthouse (allemaal plaatselijke specialiteiten en omdat we het erg waarderen kookt de eigenares speciaal voor ons een paar heel lekkere gerechten!). 's Avonds naar de avondmarkt (ook heel lekker!). Hier begeeft mijn leesbril het. De eigenaar rijdt met mij naar een winkelcentrum en ik koop ineens twee leesbrillen : 400 Thai Bath (€11,3) voor twee goede leesbrillen.

We doen één grote activiteit. Op voorstel van de eigenaar gaan we met hem en zijn vrouw op vogeltocht (met de auto) door de rijstvelden naar een vissersdorp (ze hebben daar zelfs een tempel in de vorm van een boot!) en zo langs de kust terug. Onderweg zien we twee grote 'zwaluwenappartementsblokken': grote gebouwen met de afmetingen van een appartementsgebouw van drie verdiepingen, maar zonder ramen, met enkel op regelmatige afstanden gaten in de muren. De zwaluwen, die normaal hun nesten maken in grotten, vliegen door de openingen in de muren naar binnen en maken hun nesten in die gebouwen. Die nesten worden op regelmatige tijdstippen 'geoogst' en hieruit haalt men de ingrediënten voor de befaamde 'zwaluwnestjessoep'. Onze begeleiders (overtuigde boedhisten) zijn hiermee niet akkoord: “wie in dit leven iemand anders zijn huis afneemt, zal in zijn volgend leven zelf geen huis hebben!”

Al bij al een zeer geslaagde tocht: 51 soorten gezien en twee nieuwe vogelaars bij: de vrouw van de eigenaar download Merlin (vogelherkenningsapp) en begint prijzen van verrekijkers en fotomateriaal te vergelijken.

Na Petchaburi gaan we terug naar het drukke Bangkok. Het hotel waar we vorige keer logeerden was volzet, maar honderd meter verder vinden we een waardige opvolger: ruim, professioneel, vriendelijk en proper. Zoals altijd hebben we TV (die we nog nooit gebruikt hebben) en airco. Een nadeel: onze kamer ligt op de tweede verdieping en er is geen lift. Gelukkig helpt de receptioniste ons om onze bagage naar boven te zeulen.

Hier is An een beetje ziek. Waarschijnlijk speelt de hitte en het feit dat we al zes weken op reis zijn een rol. We doen het rustig aan: wandelen in de buurt, wandeling over Khaosan road, avondwandeling, vliegtickets kopen voor Chiang Mai …. Na een paar dagen is iedereen beter en terug fit en kunnen we verder.

Als je een avondvlucht hebt, is de vertrekdag gewoonlijk heel vervelend: je moet om 11 of 12 uur van je kamer en je moet een hele namiddag zoek maken (met je bagage) in een stad waar je alles al gezien hebt.

We lossen het vlot op: zo lang mogelijk op de kamer en dan: pedicure! We zoeken een airco-zaak uit. Eerst is An aan de beurt, terwijl ik rustig zit te wachten en na drie kwartier is het aan mij, terwijl An kan ontspannen in een koele ruimte. Dan traag gaan eten en met een taxi naar de luchthaven.

Het inchecken verloopt heel vlot: omdat het een binnenlandse vlucht is zijn er geen douaneformaliteiten. Even wachten op de luchthaven en na een korte vlucht (een uur) landen we in Chiang Mai. We moeten niet wachten op de bagage (de bagageband loopt al als we er aan komen) en een taxi krijgen is geen probleem: je zegt je bestemming en voor een vast bedrag voert men je naar je hotel in de binnenstad.

Mooi hotel, modern, vriendelijk, lift.

's Anderdaags verkennen van de stad. Chiang Mai is de tweede grootste stad van Thailand, maar wij zitten in het oude stadsgedeelte. Het is een vierkant gebied met 2 km zijde, omgeven door een brede gracht ('the moat') en een stenen muur.

Het verkeer valt mee, maar het gebrek aan fatsoenlijke voetpaden maakt het soms moeilijk. Overal vind je restaurants, eetkraampjes, touristinformation bureaus en massagesalons.

Her is onze eerste opdracht een paar interessante dingen zoeken wat we hier kunnen doen. Vlak bij ons hotel vinden we een klein parkje vol fitnesstoestellen waar ook 'depak takraw', de populaire plaatselijke sport elke dag wordt getraind. Het wordt gepeeld met een rieten bal en met ploegen van drie spelers. Het is te vergelijken met volleybal, maar met één groot verschil: de bal mag niet met de handen aangeraakt worden. Heel spectaculair hoe men 'smasht' door een sprong te maken en dan ruggelings, met de voeten boven het hoofd, de bal over het net te schoppen in het andere kamp. Er wordt veel reklame gemaakt voor Muang Thai (Thai boksen, de nationale sport), kookcursussen, bezoeken aan olifantenopvang, toeristische rondritten langs tempels …

Wat we niet meer terugvinden is een massagecursus, een vogelgids die ons kan begeleiden naar interessante vogelgebieden en een cursus zilverbewerking.

Wij kiezen voor twee activiteiten: een wandeling langs de belangrijkste (mooiste) tempels en een kookcursus.

De tempelwandeling is boeiend (mooie tempels, veel beelden van boedha, bekleed met bladgoud …) maar warm. Tegen de middag zijn we blij dat we iets koels (fantastische fruitshakes) kunnen gaan drinken.

De kookcursus is een succes: je maakt 4 gerechten : springrol (groepswerk), een curry naar keuze (groene curry, massamancurry, ….) een soep naar keuze (hot and soursoup, chicken in coconutmilk, …) en een rijstgerecht naar keuze (fried rice, Khao soi, chicken with holy basil ….). Dan wordt er nog een curry gemaakt (currypasta dus) als 'groepswerk': heel zwaar werk om alle ingredienten fijn te stampen in een vijzel.

Het maken van dat alles valt mee, maar alle gerechten opeten is wel een heel karwei!

Gelukkig kan je een 'doggy bag' krijgen om je overschot mee naar huis te nemen.

En dan weer verder: na een bezoek aan een stad zoeken we weer de natuur op: morgen gaan we naar Pai (nog verder naar het noorden). Wat we daar gaan vinden lees je in het volgend verslag.

Voor foto's van An: zie verder.

Vogelfoto's: https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on