De Emmaüsgangersxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Somber, peinzend overdenkend liepen zij daar

Vertwijfeld, bedroefd spraken zij samen

De ene heette Kleopas, verder weet ik geen namen

Maar Hij heeft toch gezegd!, en zo ging het steeds maar

Ze vraagden, en antwoorden elkaar bewogen

Wat een droefheid, wat een klagen

Tot Jezus zelf bij hen kwam, wat zij niet zagen

En vraagde hun vol mededogen

Waar hebt u het toch over en wat een verdriet?

Maar u komt hier zeker niet vandaan

Spraken zij, onder het verdergaan

Weet u dan niet, wat hier de laatste dagen is geschied?

En verhaalden Hem alle dingen van het kruis tot het graf

Zo zijn er wat vrouwen in de vroege morgenstond

Aan het graf geweest waar men Zijn Lichaam niet vond!

Maar wel een engel die hun deze blijde boodschap gaf

Dat Jezus leeft!, ja is opgestaan

En anderen waren daar, die Hem zochten

Maar Hem daar ook niet vinden mochten

Toen sprak Jezus hun dringend aan

Noemde hun ongeloof, en onverstandigheid

Dat Christus dit had moeten doen voor zondaren

Door Zijn leven te geven, om het hunner te sparen

Voor Zijn volbrachte werk in eeuwigheid

Lukas 24