|
.
De Here Jezus verteld een gelijkenis
Over de verloren zoon,
gaat dit verhaal
Die vroeg vader, mag ik alvast mijn erfenis
Ik bedoel
mijn deel, geef het mij maar allemaal.
Met pijn in het hart, gaf vader
hem zijn deel
Mijn zoon, blijf toch hier
Niets ontbreek je, er is
zoveel
Maar neen, hij vertrok, hield van het plezier.
En op een zekere
dag, reisde hij naar een ver land
Dit was pas leven, wat een weelde
Hij
strooide met geld, door hoogmoed overmand
Er kwam geen einde aan, tenminste
dat was, wat hij zich verbeelde.
In de Bijbel staat, dat hij zijn geld
verkwiste
Door overvloediglijk te leven
Nu pas bleek, hoe hij zich
vergiste
Zijn rijkdom was voorbij, het duurde maar even.
En in dat
land kwam een grote hongersnood
Hij had niets meer om te
verteren
Varkenshoeder werd hij toen, maar had geen brood
O, wat was dit
ontberen.
Hij begeerde het voer van de varkens te eten
Vrienden had
hij niet meer, niemand gaf hem iets
Hij dacht ik verga van de honger, als
mijn vader dit zou weten
Zijn knechten leven in overvloed, en ik heb
niets.
Hij kreeg berouw, en kwam tot inkeer
En dacht, ik ga terug naar
mijn vader
En zal hem zeggen, vader uw zoon waardig ben ik niet meer
Zo
keerde hij huiswaarts, al nader, en nader.
Van verre zag zijn vader hem
al aankomen
Was dat zijn zoon, kwam hij daar echt aan?
Dit deed zijn
hart,vol met liefde overstromen
En snelde hem tegemoet, kon niet meer blijven
staan
En viel hem om zijn hals, en kuste hem
Toen sprak de zoon, mag
ik als een van uw dienstknechten zijn vader
Maar vader sprak tot zijn
dienstknecht, met vreugdevolle stem
Breng het beste kleed, en een ring aan
zijn hand, en schoenen nader.
En laat ons het gemeste kalf slachten
En
laten we eten en drinken, en vrolijk wezen
Want wat wij niet meer durfden
verwachten
Mijn zoon was dood, maar is weer weder levend geworden, zoals we
lezen.
Hij was verloren, maar is gevonden
Als dit nu eens een les voor
ons mocht wezen
Zo mogen wij ook tot Jezus gaan, vergeving vragen voor onze
zonden
Want Hij is zo goed zo groot, zo trouw Zijn naam zij eeuwig
geprezen.
Lucas 15 vers 11 t/m 24
|
Ik ben Teunis
