|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik was ook ooit eens drie weken in Alsbach (een boeregat) bij Darmstadt Duitsland.
De jonge baas 30 jaar had de zaak van zijn overleden vader geerfd er werkten een vijftigtal mensen, Drie op kantoor.
Ik werd er gevraagd om zijn productie te analyseren en beter te organiseren, en dusdanig te verhogen. Ik was voor die opleiding enkele weken naar San Franscisco geweest waarvan ik nog niet verteld heb.
Na anderhalve week ging alles al veel beter en productie werd met enkele envoudige technische ingrepen 38 % verhoogd.
Die dag had ik nog veel opmetingen en berekeningen te controleren en was ik met de baas in de fabriek gebleven, ik zou om 20 uur stoppen en de bewaker zou alles afsluiten.
De baas moest al om 19 uur weg om zijn vrouw op haar werk af te halen.
Plots om 19 u 05 kwam een Duitse man de fabriekloods binnengestorm En zegde dat ik direct mee moest komen op de straat er was een ongeval. Ik begreep niet wat ik als Belg in Duitsland daarmee te maken had, maar ik ging direct met de man mee. Er was een zwaar verkeersongeval gebeurd op 100 m van de fabriek
Wat zie ik!! De baas van de fabriek was onder een stilstaande onverlichte aanhangwagen gereden met zijn BMW en was ernstig gekwetst in zijn aangezicht, ( geen gordel aan) en zat nog in zijn auto.
Daar hij die dag juist zijn boekhouding mee naar huis nam, vroeg hij mij, half versuft van achter het stuur om al zijn papieren uit zijn vernielde auto te halen en mee te nemen naar het hotel. Gelukkig voor mij werd dat voor omstaanders dus getuigen gezegd. De baas werd uit zijn auto gehaald en zat in de pletsende regen (het was november) op een muurke voor een huis te bekomen en had van een bewoner al een handdoek gekregen om zijn bloed af te vegen in zijn gezicht en kleren.
De politie was ondertussen ook ter plaatse gekomen en zag mij deze papieren uit de auto halen. Ik werd aangehouden en ruw behandeld als een plunderaar van autowrakken. Gelukkig mijn getuigen van even te voren kwamen ten tonele en ik, met een grote oef was terug vrij.
Daar de ziekenwagen die van Darmstadt op 25 km moest komen, op zich liet wachten stelde de baas mij voor om niet verder in de regen te wachten en hem met mijn wagen naar het zieken huis te brengen, het geen ik deed. De politie zorgde voor het weg takelen van zijn wrak. Rond 19 u 45 waren wij in het ziekenhuis.
Hij gaf mij instructies met adres om zijn vrouw, die geen wagen had, op haar werk te gaan afhalen en naar huis te brengen.
Gelukkig was dit niet moeilijk te vinden in het donker. Natuurlijk de vrouwen kennende wilde zij niet naar huis, maar naar het ziekenhuis, haar man zien. Hij was in de operatiezaal en wij beiden moesten buiten wachten in de gang.
Een verpleegster kwam ons zeggen dat zijn letsels niet zo erg waren maar dat hij daar zou moeten blijven. Ik direct met zijn vrouw naas huis om zijn pyjama, tandenborstel en ander gerief op te halen.
Toen om één uur in morgen, hij verzorgd was en buiten kwam met zijn hoofd, hande en knieeën helemaal omwonden, op juist zij ogen waren te zien. En van in de kliniek blijven, geen sprake van, hij weigerde te blijven. Dan moest hij natuurlijk papieren tekenen om op eigen verantwoordelijkheid naar huis te gaan. Ik heb hem en zijn vrouw dan maar naar huis gevoerd. Hij kon en mocht niet werken. Zijn oogkassen waren geforceerd, neus gebroken, lichte hersenschudding en nog ander kneuzingen aan armen en benen.
De man als bedrijfsleider moest normaal naar zijn bedrijf de volgende morgen.
Ik was al twee weken in zijn bedrijf bezig met organisatie en was dus heel goed op de hoogte van de productie die aan gang was. Daar ik van deze productie van spanten ook alles wist, vroeg hij mij om de volgende ochtend de leiding van de fabriek enkele dagen op mij te nemen en de productie te regelen.
Het was 2u 30 in de morgen eer ik terug in het hotel was zonder eten of drinken. De volgende dag was ik zoals afgesproken om 6 u in de fabriek om de leiding te nemen.
Ik heb de fabriek dan vier dagen perfect geleid tot er belangrijke zaken moesten besteld worden waarvan ik niet afwist waar en hoe. Ondertussen was de baas al een beetje beter was en nam het terug van mij over.
Ik wacht nog altijd op dankwoord voor de bewezen diensten.
Victor
|
