De directeur zijn vrouw,  met bloot achterwerk op restaurant. 

Op zekere dag in september 1973 het was nog mooi weer, ik moest naar een klant even buiten Le Mans in Frankrijk. Robert, de directeur  (maar wij moesten altijd "meneer Robert" zeggen in de fabriek) van de afdeling schuurmachines ging mee omdat er een terugkomend probleem was aan deze machine en dat geraakte niet opgelost. 

Zoals afgesproken kwam Robert die ook in Brussel woonde, mij die maandag heel vroeg thuis ophalen met zijn wagen. Toen zag ik ook dat hij stiekem (dat mocht normaal niet van de firma) zijn vrouw meegenomen had (en die was nogal goed voorzien van oren en poten). Rond 14 uur kwamen wij in Le Mans aan en hadden eerst een hotel gezocht om zijn vrouw al onderdak te geven en daarna naar de fabriek even buiten Le Mans, om poolshoogte te nemen naar het mankement aan de machine.  Eigenlijk gaven deze machines nooit problemen en het was verwonderlijk dat deze klant herhaaldelijk sukkelde. Toen wij daar rond  15 u aan kwamen hebben wij enkele testen gedaan en het probleem gelokaliseerd. Zo dat wij al met gerust geweten ’s avonds naar het hotel konden gaan om over dit probleem en oplossing te spreken bij het eten.  

Wij zochten ’s avonds met ons drieën naar een redelijk mooi restaurant dat paste bij de graad van directeur. Wij vonden een goed restaurant dat “La Bruyère” noemde.  

Daar het restaurant  smal en diep was konden er maar drie lange rijen  tafels staan.

Wij waren er op zen Belgisch als één van de eerste  klanten vóór 19 uur30 en kregen een plaatsje toegewezen kort bij  het raam.

Robert die met zijn status van kleine directeur zich eigenlijk altijd hoger plaatste dan de anderen was  koos voor het topmenu dat paste bij zijn graad, en ik vond het ook een goeie smakelijke keuze.(Als ik alleen was dan was ik beperkt tot de dagschotel). Twee voorgerechten, een hoofdschotel, klasse wijn en dessert, wij zouden daarna ook nog koffie en cognac drinken.

Na enige tijd geraakte het restaurant bijna helemaal vol. Ik had zelden de gelegenheid op mijn verplaatsingen om zo een redelijke chique dame zeker en vast niet te mager, met goed gevormd rond achterste aan mijn tafel te hebben. Het was in de tijd van de brede loshangende gebloemde zomerse rokken.
Tijdens het eten waren wij bezig over het werk, schuurmachines, schuurpapier en hoe ik dit de volgende dag zou oplossen. De vrouw luisterde beleefd maar aandachtig verveeld mee.  

Na het dessert moest zij naar het toilet, dat zich helemaal achteraan links in het restaurant bevond. Zij wandelde met wiegende heupen in haar brede rok naar achter in het restaurant. 

Even later kwam zijn vrouw terug van het toilet. En het bijna onmogelijke was gebeurd. Tijdens haar afzondering tussen die vier muurkes, had zij haar broek opgetrokken, die eigenlijk tot de categorie intieme sexy lingerie behoorde, en veel te smal was voor hetgeen moest bedekt worden. En ja, haar rok was in de elastiek van haar lingeriebroek blijven steken.
Zij had daarvan niets gemerkt, en wandelde de lange weg terug naar onze tafel, bijna met haar achterste bloot, door dit bomvolle restaurant waar grotendeels mannen aanwezig waren.   

Ik zag alles van uit de goede hoek van aan het raam en vroeg mijn af waarom de klanten halverwege glimlachend in haar richting keken.
Toen zij ter hoogte van onze tafel kwam  zag Robert, haar man, de reële toestand. Deze zakte in de grond van schaamte en vloekte tegen zijn vrouw. Hij stond op zei kom wij zijn hier direct weg, Ik en zijn vrouw zijn op de stoep gaan wachten en hij is aan de toog gaan betalen, hoeveel weet ik niet?  En we zijn onze koffie en cognac ergens anders gaan drinken. Natuurlijk was er onderweg een grote ruzie en discussie tussen de twee.   

Hij vroeg mij daarna ook "zeg nooit iets daarvan aan de de anderen". Door dit feit was tussen hem en mij, zijn status naar beneden gedonderd ik werd door hem daarna helemaal anders behandeld.
 
Victor

03-09-2005, 00:00 Geschreven door victor 10
Reageren (0)

Ik was ook ooit eens drie weken in Alsbach  (een boeregat) bij Darmstadt  Duitsland.
De jonge baas 30 jaar had de zaak van zijn overleden vader geerfd er werkten een vijftigtal mensen, Drie op kantoor.   

Ik werd er gevraagd om zijn productie te analyseren en beter te organiseren, en dusdanig te verhogen. Ik was voor die opleiding enkele weken naar San Franscisco geweest waarvan ik nog niet verteld heb.

Na anderhalve week ging alles al veel beter en productie werd met enkele envoudige technische ingrepen 38 % verhoogd. 

Die dag had ik nog veel opmetingen en berekeningen te controleren en was ik met de baas  in de fabriek gebleven, ik zou om 20 uur stoppen  en de bewaker zou alles afsluiten.

De baas moest al om 19 uur weg om zijn vrouw op haar werk af te halen.

Plots om 19 u 05 kwam een Duitse man de fabriekloods binnengestorm  En zegde dat ik direct  mee moest komen op de straat er was een ongeval. Ik begreep niet wat ik als Belg  in Duitsland daarmee te maken had, maar ik ging direct met de man mee. Er was een zwaar verkeersongeval gebeurd op 100 m van de fabriek

Wat zie ik!! De baas van de fabriek was onder een  stilstaande onverlichte aanhangwagen gereden met zijn BMW en was ernstig gekwetst in zijn aangezicht, ( geen gordel aan)  en zat nog in zijn auto. 

Daar hij die dag juist zijn boekhouding mee naar huis nam, vroeg hij mij, half versuft van achter het stuur om al zijn papieren uit zijn vernielde auto te halen en mee te nemen naar het hotel. Gelukkig voor mij werd dat voor omstaanders dus getuigen gezegd. De baas werd uit zijn auto gehaald en zat in de pletsende regen (het was november) op een muurke voor een huis te bekomen en had van een bewoner al een handdoek gekregen om zijn bloed af te vegen in zijn gezicht en kleren. 

De politie was ondertussen ook ter plaatse gekomen en zag mij deze papieren uit de auto halen. Ik werd aangehouden en ruw behandeld  als een plunderaar van autowrakken. Gelukkig mijn getuigen van even te voren kwamen  ten tonele en ik,  met  een grote “oef” was terug vrij. 

Daar de ziekenwagen die van Darmstadt op 25 km moest komen, op zich liet wachten stelde de baas mij voor om niet verder in de regen te wachten en  hem met mijn wagen naar het zieken huis te brengen, het geen ik deed. De politie zorgde voor het weg takelen van zijn wrak. Rond 19 u 45  waren wij in het ziekenhuis.

Hij gaf mij instructies met adres om zijn vrouw, die geen wagen had, op haar werk te gaan afhalen en naar huis te brengen.
Gelukkig was dit niet moeilijk te vinden in het donker. Natuurlijk de vrouwen kennende wilde zij niet naar huis, maar naar het ziekenhuis, haar man zien. Hij was in de operatiezaal en wij beiden moesten buiten wachten in de gang.  

Een verpleegster kwam ons zeggen dat zijn letsels niet zo erg waren maar dat hij daar zou moeten blijven.  Ik direct met zijn vrouw naas huis om zijn pyjama, tandenborstel en ander gerief op te halen.

Toen om één uur in morgen, hij verzorgd was en buiten kwam met zijn hoofd, hande en knieeën helemaal omwonden, op juist zij ogen waren te zien. En van in de kliniek blijven,  geen sprake van, hij weigerde te blijven. Dan moest hij natuurlijk papieren tekenen om op eigen verantwoordelijkheid naar huis te gaan. Ik heb hem en zijn vrouw  dan maar naar huis gevoerd.  Hij kon en mocht niet werken. Zijn oogkassen waren geforceerd, neus gebroken, lichte hersenschudding en nog ander kneuzingen aan armen en benen.

De man als bedrijfsleider moest normaal naar zijn bedrijf de volgende morgen.

Ik was al twee weken in zijn bedrijf bezig  met organisatie en was dus heel goed op de hoogte van de productie die aan gang was. Daar ik van deze productie van spanten ook alles wist, vroeg hij mij om de volgende ochtend de leiding van de fabriek enkele dagen op mij te nemen en de productie te regelen.

Het was  2u 30 in de morgen eer ik terug in het hotel was zonder eten of drinken. De volgende dag was ik zoals afgesproken om 6 u in de fabriek om de leiding te nemen.      

Ik heb de fabriek dan vier dagen  perfect geleid tot er belangrijke zaken moesten besteld worden waarvan ik niet afwist waar en hoe. Ondertussen was de baas al een beetje beter was en nam het terug van mij over. 
Ik wacht nog altijd op dankwoord voor de bewezen diensten.

03-09-2005, 00:00 Geschreven door victor 10
Reageren (2)