De directeur zijn vrouw,  met bloot achterwerk op restaurant. 

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op zekere dag in september 1973 het was nog mooi weer, ik moest naar een klant even buiten Le Mans in Frankrijk. Robert, de directeur  (maar wij moesten altijd "meneer Robert" zeggen in de fabriek) van de afdeling schuurmachines ging mee omdat er een terugkomend probleem was aan deze machine en dat geraakte niet opgelost. 

Zoals afgesproken kwam Robert die ook in Brussel woonde, mij die maandag heel vroeg thuis ophalen met zijn wagen. Toen zag ik ook dat hij stiekem (dat mocht normaal niet van de firma) zijn vrouw meegenomen had (en die was nogal goed voorzien van oren en poten). Rond 14 uur kwamen wij in Le Mans aan en hadden eerst een hotel gezocht om zijn vrouw al onderdak te geven en daarna naar de fabriek even buiten Le Mans, om poolshoogte te nemen naar het mankement aan de machine.  Eigenlijk gaven deze machines nooit problemen en het was verwonderlijk dat deze klant herhaaldelijk sukkelde. Toen wij daar rond  15 u aan kwamen hebben wij enkele testen gedaan en het probleem gelokaliseerd. Zo dat wij al met gerust geweten ’s avonds naar het hotel konden gaan om over dit probleem en oplossing te spreken bij het eten.  

Wij zochten ’s avonds met ons drieën naar een redelijk mooi restaurant dat paste bij de graad van directeur. Wij vonden een goed restaurant dat “La Bruyère” noemde.  

Daar het restaurant  smal en diep was konden er maar drie lange rijen  tafels staan.

Wij waren er op zen Belgisch als één van de eerste  klanten vóór 19 uur30 en kregen een plaatsje toegewezen kort bij  het raam.

Robert die met zijn status van kleine directeur zich eigenlijk altijd hoger plaatste dan de anderen was  koos voor het topmenu dat paste bij zijn graad, en ik vond het ook een goeie smakelijke keuze.(Als ik alleen was dan was ik beperkt tot de dagschotel). Twee voorgerechten, een hoofdschotel, klasse wijn en dessert, wij zouden daarna ook nog koffie en cognac drinken.

Na enige tijd geraakte het restaurant bijna helemaal vol. Ik had zelden de gelegenheid op mijn verplaatsingen om zo een redelijke chique dame zeker en vast niet te mager, met goed gevormd rond achterste aan mijn tafel te hebben. Het was in de tijd van de brede loshangende gebloemde zomerse rokken.
Tijdens het eten waren wij bezig over het werk, schuurmachines, schuurpapier en hoe ik dit de volgende dag zou oplossen. De vrouw luisterde beleefd maar aandachtig verveeld mee.  

Na het dessert moest zij naar het toilet, dat zich helemaal achteraan links in het restaurant bevond. Zij wandelde met wiegende heupen in haar brede rok naar achter in het restaurant. 

Even later kwam zijn vrouw terug van het toilet. En het bijna onmogelijke was gebeurd. Tijdens haar afzondering tussen die vier muurkes, had zij haar broek opgetrokken, die eigenlijk tot de categorie intieme sexy lingerie behoorde, en veel te smal was voor hetgeen moest bedekt worden. En ja, haar rok was in de elastiek van haar lingeriebroek blijven steken.
Zij had daarvan niets gemerkt, en wandelde de lange weg terug naar onze tafel, bijna met haar achterste bloot, door dit bomvolle restaurant waar grotendeels mannen aanwezig waren.   

Ik zag alles van uit de goede hoek van aan het raam en vroeg mijn af waarom de klanten halverwege glimlachend in haar richting keken.
Toen zij ter hoogte van onze tafel kwam  zag Robert, haar man, de reële toestand. Deze zakte in de grond van schaamte en vloekte tegen zijn vrouw. Hij stond op zei kom wij zijn hier direct weg, Ik en zijn vrouw zijn op de stoep gaan wachten en hij is aan de toog gaan betalen, hoeveel weet ik niet?  En we zijn onze koffie en cognac ergens anders gaan drinken. Natuurlijk was er onderweg een grote ruzie en discussie tussen de twee.   

Hij vroeg mij daarna ook "zeg nooit iets daarvan aan de de anderen". Door dit feit was tussen hem en mij, zijn status naar beneden gedonderd ik werd door hem daarna helemaal anders behandeld.
 
Victor