Als je op vakantie bent op het eiland Lanzarote kan je een uitstap of Excursie maken, en dit heeft de Gran Tour, het is een hele toer op het eiland zelf.  Op dinsdag 15 mei 2007 gingen we dus op uitstap.  Rond 8.30 u kwam de bus ons oppikken aan het hotel en reed nog een klein uurke rond om nog andere hotelgasten op te pikken, het waren Nederlanders, Vlamingen en Walen die op de bus zaten, zo reden we dan richting Playa Blanca naar Salinas del Janubio, dit waren zoutziederijen, hier werdt het zout uit het zeewater gewonnen, er waren daar mooie damborden te zien waar het zout werd gedroogd.  Dit diende om vis in te zouten.

Dan verder door naar Yaiza, daar mochten we aan de voet van het park Timanfaya op dromedarissen rijden. Deze tocht duurde een half uurke.  Deze hadden twee stoetjes langs hun bult hangen om  2 passagiers te vervoeren. En als de ene passagier zwaarder was dan de andere werd er een zandzak bijgehangen.  De dromedaris achter ons kwam vele knuffeltjes vragen en was tevreden hierover. Het was een zwart  landschap  waar niks groeide. Stoffig en vol assen. Tja het zijn vulkanen voor iets he ! De dieren werkten van 9 uur tot 13 uur en gingen dan naar huis in Ufa het dorpke naast Yaiza. Daarna reden we door naar La Geria, waar de wijnstreek was, het was een heel wit dorpke, met witte huisjes en winkeltjes.  Daar was een eigenaardige manier om wijn te verbouwen, aangezien het heel droog is op Lanzarote en er bijna gen planten goreide, hadden ze een mooie manier gevonden om de planten te laten groeien.  Zo werden er gaten of kuilen gemaakt in het lavaveld met een muurtje errond. Dit om de plant te beschermen tegen de harde wind die er waaide.  Deze wind is voor 70 % vochtig en komt rechtstreeks vanuit Afrika het is een pasaatwind.  Uit de wind wordt er overdag vocht getrokken door de plant die hij dan snachts onder de vorm van dauw tot zich neemt en dus zo voldoende vocht heeft om te kunnen groeien.  De oogst van de druiven is voorzien  in augustus.  We hebben wat vulkaanwijn mogen proeven in een wijnwinkel en hij smaakte, er was niet veel verschil met de Duitse Arhwijn.  Hier in dit winkeltje waren er ook soeveniers te koop van Olivinas tot gepolijste vulkaanstenen.  Daarna reden we verder naar Teguise, de vroegere hoofdstad van Lanzarote.  Teguise zou afkomstig zijn van de naam van de dochter van een Guanchenskoning. De oerbevolking van de Canarische eilanden.  Zo reden we dan door tot het noorden van Lanzarote,  terwijl we uit het zuiden waren vertrokken.  Dit naar het hoogste punt de mirador van Haria op de top van Penas del Chache hij is 670 meter hoog.  Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de vallei der 1000 palmbomen. De groenste plek van Lanzarote.  Het stadje Haria.  Hier gelden een theorie dat wanneer er een jongen geboren werd dat er 2 palmbomen werden geplant en bij een meisje eentje.  Dit om de pasgeborene een lang en gelukkig leven toe te wensen. Zo reden we dan ook berg af door een diepe vallei door Haria zelf er waren witte huizen te zien en groene palmbomen.  Langs Haria zag je in de verte ook de kroonvulkaan liggen.  Er lagen daar ook vele onbewerkte lavavelden die vroeger werden gebruikt voor de landbouw.  Maar de moeilijke leefomstandigheden beslisten er anders over.  Vele inlanders trokken weg naar Guatimala, Peru of Paragua. Voor een beter leven. 
Bij dat hoogste punt aan de uitkijk van de vallei van Haria lag nog een tweeds hoog punt waar het goed waaide en waar er naar de sterren kon gekeken worden met grote sterrekijkers.  Na Haria zijn we dan doorgereden naar de Kroonvulkaan, die had bij de uitbarsting een heel gamma aan tunnels gevormd dus vulkanische grotten en tunnels.  Zo reden we naar Arrietta een heel onbekend visserstadje, waar de golven tegen de rotsen op de kust sloegen, het water kookte daar precies.  Onderweg kwamen we ook vele kaktusvelden tegen waar een soort cactusluis werdt gekweekt voor de larve die geoogst werd, gedroogd en gemalen tot rode kleurstof die dan gebruikt werd in de cosmetica. Zo kwamen we dan aan bij Jameos del Agua dit was een lavagrot van de kroonvulkaan, hier was een prachtig park van tropische planten aangelegd en de temperatuur was konstant 25 graden zowel in de zomer dan in de winter.  Hier was een drinkbar, een gezellig cafeetje, een concertzaal en een vergaderzaal aangelegd.  Dit was in de tropische tuin.  Bij het betreden van de grot was er een heel helder meerke te zien dat gevoed werd door de Oceaan want de zee lag vlakbij en het was onderhevig aan stromingen, op de bodem van het meerke lagen precies witte flikkerlichtjes, dit waren klein witte kreeftjes die ongeveer 1 cm groot waren genoemd Munidopsis Polimorpha , het waren albinokreeftjes die blind waren en nergens anders voorkwamen dan hier, hoe ze daar waren geraakt wist niemand.  Verder konden we dan door naar een mooi uitzicht van de baai en er lag een pracht van een zwembad waar niet mocht gezwommen worden. Daarna konden we ook het vulkaanmuseum bezoeken, hier was te zien hoe de Canarische eilanden uit de zee werden omhoog gestuwt door de vulkanische krachten van de aarde. Ook lag er hier weeral een soevernierswinkeltje met wat prullen te koop, Na het bezoek reden we terug naar Arrietta en de cactustuinen die in een groeve waren aangelegd.  Voor de poort stond een enorme grote cactus.  Zo reden we terug naar Teguise en via Tinajo nog een ander soort stadje of dorpke, reden we door naar Mancha Blanca.  Dit dorpke lag aan de voet van het vulkaanpark, het was bij een vulkaanuitbarsting in 1734 van de kaart geveegd en zou in 1824 hetzelfde lot ondergaan, maar de bevolking ondernam een bedevaart met de Senora de Dolores tot aan de voet van de lavastroom en die stopte daar, het dorp bleef gespaard van de lava en als dank hadden ze er een kruis en een palmboom gezet samen met een wit mooi kerkske en zo is het een bedewaartsoord geworden waar op 15 september dit wordt herdacht met uitbundige feesten.  Hier hebben we ook het middagmaal gebruikt.  na het middagmaal trokken we verder naar het vulkaanpark Timanfaya zelf.  De vulkaan die dit had veroorzaakt in 1730 heette ook zo, en er waren 11 dorpen van de kaart weggevaagd en ook de vruchtbaarste grond op Lanzarote. Het park had 300 kraters.  In de lokale taal heette deze vulkanen Montanas del Fuego of vuurbergen, deze waren in rust maar werkte toch nog dit zagen we op de vulkaan Islote del Hilario, waar het restaurant El Diablo was gebouwd.  Hier werd het vlees rechtstreeks vanuit de grond gebakken zonder dat het aangestoken werd. Het vuur kwam rechtstreeks uit de grond, de temperatuur rondom deze grill was heet alsook de grond waarop hij gebouwd was. Bij het restaurant had je nog andere vulkanische proeven door steentjes van de grond op te rapen die 70 graden warm waren, er zat een buis van 2 meter diep in de grond en men gooide er water op en na 3 seconden spoot het op zoals een geizer.  OOk was er een gat in de grond gemaakt en het rook er naar de open haard.  In dat gat gooide men hooi of gedroogd gras, dat eerst begon te smeulen en dan in brand schoot zonder het aan te steken, de oorzaak van deze werking was dat de magma nog hoog zat en heet was.  Het verschil tussen lava en magma is lava vloeit over de grond en magma zit in de grond.  nadien reden we dan door de grote krater van het park, er waren verschillende kraters te zien, die precies ontploffingsgaten waren.  Het landschap was dor, bizar, droog, zwart, roestbruin vanwege het ijzererts, grijs, grauw, en hier en daar groeide er korstmossen, op de heuvels zelf waaide een stevige wind juist alsof er lawine naar beneden ging van stof en assen. Hier lagen verschillende valleien zoals die van de rust, die van de dood, die van de asse enz.  Het landschap kon je vergelijken met een veld dat pas omgeploegd was.  Maar dan in het groot.  Tijdens de rit mocht je ook niet uitstappen want het was beschermt gebied.  Zo reed de bus door dit bizarre landschap een dikke uur, hier werden af en toe ook is filmen opgenomen,  je kon het landschap ook vergelijken met Mordor uit de film the lord of the ring met de vuurberg. Verder reden we dan door naar El Golfo.  Dit was een klein dorpke aan de rand van een vulkaan die in zee lag.  De eigenaardigheid van deze vulkaan was dat die half was geerodeerd door het zeewater dus door erosie weg was en hier lag een groen meertje afgescheiden door een zwarte zandbank.  De eigenaardigheid van het meertje was dat het altijd groen van kleur was en dat het ook gevoed werd door zeewater, de oorzaak van de groene kleur was algen en vulkanische mineralen.  Hier werden ook de halfedelstenen olivinas gevonden olivijn of peridoot. Dit zijn olijfrgroene stenen die na bewerkingen in sierraden, soeveniers en dergelijke werden gemaakt en verkocht aan toeristen.  De samenstelling van olivijn is ijzer vermengt met magnesium chrysoliet wordt het ook genoemd  hij zou gebruikt worden voor de sterkte van het hart, geeft inspiratie en welsprekendheid en beschermt tegen beroerte. Hier waren er ook nog vele golfslagen en rotsen te zien in de zee die allen zwart geblakerd waren, deze vulkaan zou ook deel hebben uitgemaakt van de Timanfayaketen in het vulkaanpark. De rotsen aan het meerke waren okergeel en bruin. De natuur had er een bizar gedeelte van gemaakt.  En zo dit was ook het laatste deel van onze uitstap, we reden ook nog door lavavelden, die in 1824 werden gevormd.  En het eiland hadden groter gemaakt dieper de zee in. Zo kwamen we dan via de zoutziederijen terug in Playa Blanca, aan de kust zag je in de verte het buureiland Fuerteventura liggen dat bewoond was en het onbewoonde eiland Isla de los Lobos, dit werdt vroeger door het leger gebruikt voor schietoefeningen en nu is het een natuurreservaat geworden met één vuurtoren in het midden die je ziet branden als het donker is. Zo dit is het einde van de vakantie in Lanzarote.