S' morgens vertrokken we met het prachtige weer op kop richting Luik maar aan de Geer draaiden we af richting Vise.  Het was grote vakantie ergens eind juli een paar jaartjes geleden. Eerst reden we door de Voerstreek met alle voerdorpkes St. Martensvoeren, Gravenvoeren, St Pietersvoeren met z'n kasteel, Teuven, Moelingen, en Remersdaal (wat een minidorpke met 20 huizen in het centrum en geen winkels.) Daarna doorgereden richting Henrie Chapelle met het soldatenkerkhof zeer goed onderhouden en dan verder richting Hombourg, Plombieres, Gemmenich en Vaals.  Daar aangkomen zagen we dat er zich donderkoppen aan het vormen waren, maar nog geen gevaar.  Onze auto geparkeerd op de parking er waren ook bussen daar met wat toeristen.  Naar het drielandenpunt zelf is gegaan is wel niet veel aan te zien alleen een grenspaal met drie vlaggen Belgie, Nederland en Duitsland en een verdeling van de drie landen zelf.  Met aan één kant het Aachener wald, Het wald von Preuss, en het Vijlnerbos.  Er was daar ook nog een punt te zien van Neutraal Moresnet het ministaatje was wel vroeger een vierlandenpunt, nu is het Belgie.

Ook was er het hoogtste punt van Nederland te zien met een paar mooie grenspalen zonder vlaggen.  Het is er ongeveer 323 meter hoog niet de moeite en sommige van die vrolijke Ollanders noemen dit klein Zwitseland.  Nou, nou , nu ben je in klein Zwitserland hoorden we daar al ergens zeggen.  Ze kennen zeker de Alpen niet of zijn nog nooit in Zwitserland geweest das wat andere koek de Alpen van 35oom hoog en de eeuwige sneeuw daar is het nog veel mooier als aan het drielandenpunt daar in Vaals.  In vergelijking met Zwitserland is Vaals hier niks tegen. Ook nog het grootste doolhof gezien daar.  Een paar soevenierswinkeltjes, restaurantjes en de Boudewijntoren op Belgisch grondgebied kan je i nde verte kijken als je boven staat.

Ook is er een kinderspeeltuin te zien een oude was er ook nog met veroeste speeltuigen.  Nu zijn ze weg.  Een gekke bus was er ook met een terras en een caffeetje tja nog geen slecht idee van onze noorderburen en zo rijd dat maar op en af voor toeristen die de omgeving is willen zien. Maar je kan er ook wandelen. Zeer mooie en rusitge bossen eromheen.  Zo kwamen die donderkoppen maar met meer en meer ondertussen.  Toen zijn we maar naar de Bokkerijder geweest op het terrasje en hebben er geeten.  Ondertussen kwamen er van de richting Heerlen dat vervelende onweer over.  In de verte zagen we nog een paar oude mijnheuvels van kort bij Mondo Verde in Kerkrade.  Ook de rookpluim van Esweiller was te zien. Maar die donderwolken bleven maar komen en opeens daar had je het wel een vieze bliksemschicht op de flanken van de heuvel. Echt wel mooi achteraf bekeken.  De wolken kwamen echt heel laag over en het donderde ook maar steeds.  het werd dan ook maar donkerder en donkerder en de bliksem bleef maar op die heuvelflank komen het was zo is een ander onweer als gewoonlijk.  het was een grote vuurschicht juist of hij die flank raakte en dat de schicht op de grond kwam echt iets raar en het goot ondertussen; Wij zaten gelukkig onder een zeil dat over het terras gespannen was en konden zo genieten van dat onweer.  Ondertussen was het zeil ook vol water gekomen en kwam er een vriendelijke ober met een stok gewapend het water van dat zeil schudden tjonge, tjonge die had z'n werk hiermee hoor.  De andere toeristen vonden dat de max  Daarna het regende al effen niet meer zijn we maar verder gereden naar Maastricht en onderweg bleef dat onweer gelukkig boven Heerlen hangen en zijn we in Margraten is ne keer naar het soldatenkerkhof geweest.  Hier lagen de gesneuvelden van de slag om de Ardennen begraven net zoals in Henri- Chapelle.  Er stond daar op een heuvel een Amerikaanse vlag.  Ook de graven en het waren er velen zijn zeer goed onderhouden.  Hier en daar waren er bezoekers ook bussen met toeristen waren er.  Bij het buitengaan of binnekomen is er een muur met vele namen van de gesneuvelden die er begraven liggen ook is er een plan van hoe de oorlog gevorderd is en hoe ze hebben gevochten in de Ardennen aan Bastenaken en zo. Ook het heel grote monument op het kerkhof is mooi dit ter nagedachtenis aan de gesneuvelden in de grote oorlog.

Achter ons hing dan die dikke lucht met die donderkoppen het was net of die ons wilde volgen.  Een beetje verder dan het kerkhof richting Cadier en Keer ligt er een grote groeve (op't root) hier heeft men ooit mergel gedolven, nu is het een natuurreservaat.  Margraten is eigenlijk een plateau , tussen Vaals en Maastricht. Ook de St Pietersberg in Maastricht is een mooi natuurgebied ( hij is wel geen berg hoor) een heuveltje van 160 m maar er wordt daar nog steeds mergel ontgonnen.  En oude forten samen met grotten zijn er ook.  Erachter ligt ook het vliegveld van Beek daar zie je de vliegtuigen opkomen en landen, op het eenzaam natuurdomein. En zo zijn we dan maar nadien naar huis gereden terwijl het weer hier heel mooi was en geen onweer hadden we die dag toch een mooi natuurspektakel gezien in Vaals.