Vrijdag 12 mei 2006 was het nog zo'n mooi helder weerke en we vertrokken weeral is ne keer op uitstap om wilde spinazie te plukken.  Gepakt en gezakt met lege zakken en een valies met Barbiepoppen want die gingen ook mee om fotos te maken in Kelmis. Gingen we op stap onderweg tegen Tongeren zagen we een paar stapelwolken in de lucht, we dachten oei daar zit zeker weeral ergens een onweer te broeien maar gelukkig dat was het niet.  Zo ging het dan weeral richting Visé naar Aubel en naar Henrie Chapelle langs het Amerikaanse kerkhof waar vlaggen wapperden omdat het nog onlangs Vdag was.  Er stonden daar een paar bussen zeker kinderen of scholieren op uitstap.  Verder naar Montsen en zo richting Aken en Kelmis.  Aan de vijver gekomen en onze auto die natuurlijk ongeduldig stond te wachten aan de parking gingen we met onze zakken richting de vijver waar een paar luie waterschildpadden lagen te zonnen op een boomstronk, werden we verwelkomt door een paar Canadese gansen met hun jongskens 2 in het totaal, gingen we zo het bos in aan de  oever van de Geul op zoek naar spinazie en er stond ter ne hele hoop.  We hebben onze zakken goed vol kunnen plukken de plantjes waren groot genoeg.  Ook was het op sommige plaatsen daar afgemaakt zeker om zeldzame planten te beschermen.  De gele dovenetel was ook van de partij.  De damastbloem en  waterlook bloeide daar ook weelderig.  Hier en daar sprong er een kikker of iets dergelijks te voorschijn.  We hadden ook oranje lieveheersbeestjes gezien met witte stippen, iets wat ik ervoor nooit had gezien, zo plukten we dan maar onze zakken goed vol want dat is zeer lekker die wilde spinazie, hier en daar waren er ook mensen met hun honden aan het wandelen, of de fit-o-meter aan het doen zeker voor te zien hoe fit ze waren, wij hebben deze meter niet geprobeerd daar zijn spoken en spokenvangertjes te oud en te stram voor.  We hebben onze boom daar ook begroet en ons spokenkot stond nog op ons te wachten.

Nadien zijn we fotootjes gaan maken van onze Barbiepoppen want die hadden hun beste gebreide kleedjes aangedaan en dat kroostrijk gezin ging mee om te poseren in hun nieuwe outfit.  Wat was het moeilijk om een geschikte plaats te vinden, eerst zijn we in het zinkreservaat geweest op dieje oude afvalheuvel van zink en barbie heeft geparadeerd bij de zinkviooltjes samen met nog een paar van haar vriendinnen.  Verder zijn ze dan mee verhuuisd naar een bank aan de vijver om daar weer te poseren en zelfs de wandelaars kwamen is een kijkje nemen bij haar outfit. Die vonden dat mooi ze zullen daar nog wel is ne keer ooit gefotografeerd hebben denkelijk.  Er was daar ook iemand de vogels op de vijver aan het filmen.  Tja daar in Kelmis lopen allerlei rare vogels en snuiters rond he! alsook de spoken die daar regelmatig te gast zijn.  Daar is iedereen welkom, t'was niet voor niks een klein landje met allerhande gasten daar op visite.  Die zijn dat wel gewoon want cafees en hoerenkoten waren er vroeger bij de vleet.  En de vele talen die je er hoort das ook niet niks, in zo'n klein plaatske.  Frans, Duits, Nederlands, Vlaams, dialekt, Engels, Esperanto, en nog een paar. 

Na  de fotoreportage en alles goed was ingepakt zijn we doorgespookt naar Vaals aan het drielandenpunt.  Vele wielertoeristen kwamen daar die superhoge heuvel opgefietst.  En puffen als ze deden ppppppppppppppppppppppffffffffffffffff tja t'is daar ook het hoogste punt van Nederland ongeveer 322 meter hoogte, alles stond in het lentegroen en het was er mooi, het uitzicht was voortreffelijk.  We zijn daar onze portemonee een beetje lichter gaan maken want hij woog nog zo zwaar maar dan ook niet meer dan dat anders kreeg hij weeral een depressie en das nu de bedoeling niet.  Er waren daar vele bussen met bejaarden die een uitstapke maakten aan het drielandenpunt.  Wandelen was daar goed in die heerlijke bossen om te spoken en de grootste doolhof van Europa .  In de kleine speeltuin waren een paar kinderen aan het spelen.  Op de terrasjes buiten zaten nog vele zonnegenieters.  En zo zijn we dan met onze spinazie en de Barbiefamilie terug richting Gemmenich naar Visé gereden en gespookt tot we weeral thuis waren, zo zat er ons spinazietripke weeral op tot weer een volgende uitstap wie weet waar heen. boehoeeeeeeeeeeeee gegroet vanuit Kelmis en Vaals aan onze spokenboom en kot.