Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke,
hij had al heel vroeg z'n vader verloren,
hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren.
Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf.
Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien.
Hij is gehuwd met een groottante van mij,
die is al op jonge leeftijd gestorven,
Hij bleef zitten met twee kleine ukkies.
Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder.
Ze kregen samen vele kinderen.
In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd
hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog.
Ik weet helaas niet waar hij is geweest,
Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer,
in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van
Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden.
Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen.
Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland
Dit was een heel onbekend land voor hem,
want in die tijd was er niet zo veel informatie.
Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie
vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend.
Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene.
Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis.
Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren,
zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen.
Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen.
Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben.
Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer.
Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg,
zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner.
EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten,
en daarna het plat rollen en inzaaien.
Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien.
Hooien kwam ook aan de orde.
In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land.
Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen.
Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel,
met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner.
Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas.
Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken.
Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst.
De schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd, jammer dat ik die ook nooit gekend heb.
In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij.
Tjonge, tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste, zoals dat steeds ging. hahahaha.
Helaas heb ik hem niet lang gekend, hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gekregen tijdens een kruisprocessie, en was nadien verlamd en was hulpeloos. Hij heeft zo nog drie jaar lang geleden hulpeloos en verlamd. toen hij bij z'n dochter aankwam was hij nog een koe en een paard rijk. Ik heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel mochten en ik niet.
Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n grootvader die ook m'n peter was.
Dit is een hulde aan mijn grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn, indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
|
