Het was een paar dagen stil op onze blog omdat we deze blog gestart zijn terwijl we in België waren en nu zijn we weer in Polen. En zolang er geen machines bestaan zoals bij Star Trek en wij dus niet opgebeamd kunnen worden, moeten wij deze verplaatsing nog met de auto doen. Het zou natuurlijk ook met de trein, de bus of het vliegtuig kunnen, maar dan zit ge zonder voertuig en dan is het veel minder gemakkelijk om u te verplaatsen.

Het is hier weer prachtig. Niet te warm en daar het de vorige dagen geregend heeft, is alles prachtig groen. En toch ligt er nog sneeuw in het Reuzegebergte. Niet erg veel meer, maar dat contrast van al die kleuren van bloemen en het groen met de sneeuw in het gebergte is een lust voor het oog.

Ilona heeft mij gevraagd of er ook wat foto's zouden komen en die komen er zeker. Maar op dit ogenblik beschikken wij nog niet over een goed toestel, zodat de foto's niet super zijn. Wij beschikken niet over een zoom en dus gaan er dikwijls heel mooie details verloren. De meeste zonsondergangen zijn hier prachtig, maar we zijn er nog niet in geslaagd om er ook maar één mooie foto van te maken.
Zoals we in het begin al aangaven is het onze bedoeling om onze ervaringen met jullie te delen. Daarom dat jullie hier regelmatig tips zullen vinden, zoals de vorige items over het rijden in Polen. Voor heel wat mensen zal dit misschien belachelijk of onnodig lijken, maar wij krijgen regelmatig vragen en opmerkingen van vrienden of kennissen die ons dan telkens laten weten dat het toch goed is om die dingen op voorhand te weten. Vandaar....

Neder - Silezië is een boeiende streek en niet in het minst omwille van de vrij recente geschiedenis. Als men bedenkt dat dit vroeger Duitsland was en nu Polen, dan kan men zich al een idee vormen van wat er zich hier heeft afgespeeld. Stel u maar eens voor dat men morgen beslist om alle Vlamingen naar Nederland te deporteren en te vervangen door Fransen. Iedere familie mag 25 kg. bagage meenemen en de rest moet ge achterlaten en zult ge nooit meer terugzien. Dat is wat er gebeurt is na de tweede wereldoorlog. En natuurlijk heeft dat diepe wonden geslagen in dit gebied. Geen enkele inwoner van Neder - Silezië kan zeggen dat zijn wortels hier liggen. Geen enkele. Het zijn allemaal inwijkelingen, maar dan verplicht door een vreemd land en een vreemde regering. Het is niet de Poolse staat die hen naar hier heeft gestuurd, maar de Russen, die maar één doel voor ogen hadden: de Duitsers verjagen en de streek vernietigen. Op sommige plaatsen werden zelfs premies uitgeloofd voor diegenen die huizen verwoesten.

Op dit moment komen er regelmatig bussen vol Duitsers die "hun streek" komen bezoeken. Heimat reizen worden ze genoemd. Er zijn er ook die trachten om de eigendommen van hun ouders of grootouders terug te kopen en sommige slagen daar ook in.

Maar die volksverhuizing op het einde van de tweede wereldoorlog was niet de eerste volksverhuizing die in deze streek plaatsvond. In 1838 werd er in de nabijheid van Jelenia Góra reeds een nederzetting gebouwd door een hele volksgroep mensen die uit Oostenrijk waren verdreven. Hier volgt hun verhaal.

De Tirolerhuizen in Myslakowicexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In 1838/39 werd de Tiroler nederzetting aangelegd voor een groep Krytoprotestanten die verdreven werden uit het Zillertal in Oostenrijk door keizer Jozef II wegens hun geloof.

Deze  sekte had geen kerkgebouwen, parochies of geestelijken. Het religieuze leven concentreerde zich rond bijeenkomsten in de huizen, waar men samenkwam om te lezen en te zingen. Ceremonies zoals huwelijken en begrafenissen bestonden niet, de doden moesten buiten de kerkhoven in de “vrije aarde” begraven worden. Alle pogingen om deze verdwaalde schapen terug naar de oude Kerk terug te halen, mislukten.

Er werd onderhandeld met de Pruisische protestante koning Friedrich Wilhelm III die het “een daad van christelijke naastenliefde” vond deze mensen te helpen en zich hun lot persoonlijk aantrok.

In de zomer van 1837 vertrokken 416 personen met wagens, ezels- en handkarren of te voet. Meer dan 700 km reisden ze naar het Pruisische Silezië. Kowary was de eerste halte waar ze in noodkwartieren de winter doorbrachten. Dit alles werd georganiseerd door een comité bestaand  uit de Landraad van Jelenia Góra, de burgemeester van Kowary en gravin Friederike von Reden van Bukowiec.

Er werd gekozen voor deze plaats vlakbij de Sneeuwkop omdat het karakter van het landschap het meest aansloot bij hun thuisland. Toch was de heimwee groot en velen reisden naar Beieren. Anderen trokken naar Canada, Australië of Chili.

In de herfst van het volgend jaar werd er aangevangen met de bouw van nieuwe huizen en 66 aangekochte huizen werden in Tiroler stijl veranderd. In tegenstelling tot de in Silezië overwegend Frankische boerderijen (3 gebouwen rond een rechthoekig erf) zijn dit één-huis boerderijen met een 2 verdiepingen tellend woongedeelte, stal en schuur onder een dak. Het woongedeelte werd in hout opgetrokken met een balkon rond de verdieping , dienend als bergruimte en om was te drogen. Verschillende hoven hebben een oprit naar de 1^ste verdieping van de schuur, berijdbaar door hooiwagens.

Voor ongetrouwde mannen en vrouwen die als knechten en meiden werkten, werd een vrijgezellenhuis gebouwd. Heel vlug werd er ook een school opgetrokken met geld van de schatkist.

De benaming “kolonia Tyrolska” bestaat nog altijd, de meeste huizen zijn bewaard gebleven en geklasseerd. Sommigen zijn in hun oorspronkelijke staat gerestaureerd zoals het museumrestaurant Dom Tyrolski . Ook de inscriptie op het balkon van het Lublasser–huis ”Gott segne den Koenig Friedrich Wilhelm III” verkondigt nog altijd de geschiedenis van de Hohenzollern en de evangelische Tiroler in het dal van Jelenia Góra

Morgen volgen er enkele foto's van "Tirolerhuizen" in Myslakowice.