Nadat de eerste beklimming gelukt was, had ik zin om ze nog eens te doen. Hoewel het initieel niet voorzien was om 2 maal de beklimming te doen, wou ik deze keer er meer van genieten. Op 27 augustus was het zover, opnieuw vanuit Bédoin, maar dit keer een ander weertype, 26°C beneden met de top in de wolken.

De eerste kilometers gingen vlotjes. De hartslag probeerde ik onder controle te houden (ong. 145-150 bpm). Eénmaal uit het bos begonnen de wolken een rol te spelen. In plaats van wind, was het eerder een klam en nat gevoel. Boven de wolken, met ongeveer nog een 2-tal kilometer te gaan was het een 12 °C. Deze keer kwam ik toe met 2 drinkbussen.

Ik heb de top bereikt na 1u54 aan een gemiddelde van 11,2 km/u.

Vanaf de bocht in Saint-Estève begon het beter te gaan. Het bos kwam in zicht en ik kon hier en daar wat schaduw opzoeken. Gelukkig was ik vergezeld door mijn vrouw en kinderen in de volgwagen, zodat ik genoeg kon drinken. Uiteindelijk heb ik 6 drinkbussen leeggedronken tijdens de klim. Net voorbij Chalet Reynard begon de wind wat op te komen, een welgekomen afkoeling. Nog ongeveer 1,3 km vanaf het monument van Simpson en de eerste beklimming was een feit. 1u57 had ik over de beklimming gedaan, aan een gemiddelde van 10,9 km.

Vanuit Bédoin, zijn de eerste kilometers relatief minder steil. Na de bocht van Saint-Estève, rond kilometer 5, begint het bos met gedurende 10 kilometer ongeveer een gemiddelde stijging van rond de 10 %. Eénmaal uit het bos, kom je aan Chalet Reynard, waar de wind begint te spelen. Ongeveer een 6-tal kilometer tussen de stenen en rotsen resten nog tot aan de top.

21 augustus. We vertrekken richting Provence met ongeveer 950 km voor de boeg. We waren op alles voorzien, behalve de warmte. Immers ter plaatse aangekomen was het 32°C, maw zweten geblazen, inclusief weinig afkoeling 's nachts.

Hoe kon ik mij best voorbereiden op deze beklimming. Immers gelijkaardige bergen zijn hier in ons Vlaanderenland niet te vinden. De ardennen waren ook een alternatief, maar te ver om eventjes te gaan trainen. Dus bleef het maar bij het gebruikelijk fietsen.

Per jaar rij ik normaal zo'n 10 à 11.000 km, waarvan ongeveer een 5 à 6.000 op de rollen, immers ik ga werken tijdens de week en 's avonds is er meestal geen tijd meer om nog een ritje te doen. Door het minder goede weer tijdens de weekends in het voorjaar, had ik minder km op de weg ten opzichte van andere jaren.

Geen bergen, slecht weer, ik moest dus mijn trainingen op de rollen bijstellen om toch wat voorbereiding te hebben. Na wat naslagwerk, wist ik dat ik ongeveer 200 Watt zou moeten produceren tijdens de beklimming van de Ventoux om in ongeveer 2 uur boven te komen. Gezien ik mijn rollen kan instellen ben ik beginnen trainen op een constant vermogen van 210 Watt gedurende 2 uur.

Om mijn 40ste verjaardag ietwat speciaal te vieren, had ik mij voorgenomen om, als fervent fietser, de Mont Ventoux te beklimmen.

Het idee kreeg zijn vaste vorm toen we in December 2008, een weekje Provence gingen boeken. De laatste week van Augustus 2009 werd aangeduid met als vakantieoord Vaison-la-Romaine.