een kritische kijk op onze 'beschaving' (?) homo homini lupus of 'l'enfer c'est les autres'
22-12-2006
Waarom vrijheden ondeelbaar zijn.
Verdraagzaamheid mag niet gestoeld zijn op vrees - waarom de vrijheden ondeelbaar zijn NRC 4/2/2006
door Paul Scheffer
Het recht op godsdienstvrijheid van moslims moet op ondubbelzinnige wijze worden verbonden met het recht op vrijemeningsuiting voor critici van de islam. Als een mening krenkt, is dat de prijs voor een open samenleving.
Soms neemt de vroomheid onverdraaglijke vormen aan. Lees de verklaring van de Organisatie van de Islamitische Conferentie,waarbij 57 moslimlanden zijn aangesloten. Op 28 januari verklaarde die over de affaire van de Mohammed-cartoons: De fout om niet in ondubbelzinnige termen te censureren heeft noch de zaak van de vrijheid van meningsuiting gediend, noch het doel van het multiculturalisme in binnen- en buitenland verder gebracht.Nooit geweten dat landen als Libië, Saoedi-Arabië en Syrië -die hun ambassadeurs uit Kopenhagen hebben teruggetrokken - devrijheid van meningsuiting zo waren toegedaan. En dan ook nog eens het multiculturalisme!
Ondertussen is het niet bij woorden alleen gebleven. Een economische boycot en diplomatieke demarches moeten de argumenten kracht bijzetten. Militante Palestijnen hebben de EU-missie in Gaza omsingeld en gedreigd wordt om burgers uit landen als Denemarken, Noorwegen en Frankrijk te vermoorden. De journalist van de Deense krant die de spotprenten heeft afgedrukt, voelde zich gedwongen enkele maanden het land verlaten uit vrees voor aanslagen op zijn leven. Europa anno 2006 - soms moet je even in je arm knijpen.
Tegenover deze druk zien we alom terugtrekkende bewegingen.De zelfcensuur die cartoonisten, columnisten en cabaretiers deze dagen naar eigen zeggen toepassen is niet zonder redenen. Geïnterviewd in de Volkskrant zeggen de politieke tekenaars van ons land in koor: Bij God en Jezus ligt het gemakkelijker(Peter de Wit), Waarom zou ik olie op het vuur gooien? (JoepBertrams), Ik zou heel erg moeten nadenken over hoe ik Mohammed zou tekenen: een karikatuur zal het niet worden (Tom Janssen),Ik geef toe, het is een soort zelfcensuur (Stefan Verwey),Mohammed zou ik niet snel tekenen. Niet uit angst, maar je weet dat het niet op prijs wordt gesteld (Jeroen de Leijer).
Nee, zeg dat wel. Voordat je het weet wordt er een prijs op je hoofd gezet. Zoals de Deense cartoonisten overkwam, toen de jeugdafdeling van de Pakistaanse Jamaat-e-Islami partij een bedrag van enkele duizenden dollars uitloofde voor eenieder die de betrokkenen zou weten te vermoorden. Dreigementen die serieus worden genomen: verscheidene van hen zijn inmiddels ondergedoken, ook al omdat de Deense politie hun veiligheid niet wil garanderen. Dat er zo iets verloren gaat van onze vrijheden behoeft geen uitleg.
Uit naam van de interreligieuze dialoog worden ondertussen ook heel wat terugtrekkende bewegingen gemaakt. Zo verklaart een leider van het Joodse Wereld Congres, Edgar Bronfman: Het publiceren van materiaal dat als beledigend wordt ervaren door een kleine religieuze minderheid gaat te ver. Het is net zo verkeerd als de discriminatie van christelijke en joodse groepen in sommige islamitische landen. Het ontgaat hem blijkbaar dat het bij de Deense cartoons niet gaat om regeringsbeleid en in het geval van de moslimlanden wel. Of neem een andere religieuze autoriteit, de Deense bisschop Karsten Nissen: In een open samenleving moet eenieder kritiek kunnen aanvaarden, christenen zowel als moslims. Doet men het echter enkel om moslims hun plaats te wijzen, dan kan men zich afvragen of het wel verstandig is. Eigenlijk zegt hij dat burgermoed zich ook kan uiten in zelfbeheersing, en in beginsel heeft hij gelijk.
Dat is de teneur van veel commentaren, die vinden dat de cartoons een onnodige provocatie waren, net als de Duivelsverzen van Salman Rushdie of de opera over Aisja, die enkele jaren geleden na dreigementen niet kon doorgaan, of de polemische geschriften van Oriana Fallaci. Waarom in een toch al gespannen tijd de gemoederen nog eens verder verhitten? Is het niet beter om wat meer terughoudendheid aan de dag te leggen, zeker waar het gaat om de moslimminderheden in Europa? Die hebben het al moeilijk genoeg nu de oorlog tegen het terrorisme' voor botsende loyaliteiten zorgt. Niet alles wat gezegd kan worden, hoeft ook te worden gezegd.
De redelijkheid van zulke oproepen heeft een intimiderend karakter, al was het maar omdat de schuldtoewijzing op deze manier subtiel wordt verplaatst: niet degenen die dreigen met boycot en geweld zijn de oorzaak van het kwaad, maar de cartoonisten of columnisten of cabaretiers die zich onbekommerd uiten. Zij plegen huisvredebreuk. Daar komt nog eens bij dat de ongelijke macht van meerderheid en minderheid, volgens de bisschop en zijn geestverwanten, de moslims in een wel heel kwetsbare positie heeft geplaatst. Eigenlijk is vrijzinnige en spotzieke kritiek op de islam in onze contreien een vorm van machtsmisbruik. Laten we onze oordelen opschorten en naar elkaar luisteren.
Het is een moeilijk te ontwarren kluwen van argumenten. Er speelt onmiskenbaar het belang mee van gelovigen die vinden dat ze te zeer in de hoek zijn geduwd in een seculiere samenleving, waar de heersende opinies niet erg gunstig zijn voor religie in het algemeen. Maar er is meer. Het gaat ook om de zoektocht naar een redelijke godsdienstkritiek, meer in het bijzonder om een serieuze beschouwing van de islam. Kritiek is niet hetzelfde als een gebrek aan respect, integendeel, juist een open en soms hard debat kan getuigen van de wil om samen te leven in een land waar godsdienstvrijheid bestaat.
Of degenen die zo aandringen op zelfbeheersing werkelijk uit zijn op serieuze godsdienstkritiek is twijfelachtig. Ze zijn vooral bezig met conflictvermijding. Dat is een gerechtvaardigde zorg. Maar het is wel iets anders dan het stimuleren van onbevangen onderzoek naar de islam. Een ontnuchterende biografie over het leven van Mohammed kan namelijk voor heel wat commotie zorgen. De werken van de beroemde moslimtheologen Nasr Hamid AboeZaid (Egypte) of Adolkarim Soroush (Iran) hebben hen zelfs genoopt hun land te ontvluchten vanwege dreigementen.
Zo wordt door religieuze en ook door politieke autoriteiten met een beroep op vreedzaam samenleven de vrijheid van meningsuiting ingeperkt. Het Britse wetsvoorstel voor een verbod op het verspreiden van haat tegen religies was, net als de poging in ons land om een wet tegen godslastering nieuw leven in te blazen, een ongelukkige manier om de moslimgemeenschap de hand te reiken. Die wet is deze week godzijdank afgestemd in het Britse Lagerhuis, na veel verzet uit journalistieke en artistieke kringen, ook al omdat de regering er op geen enkel moment in slaagde helder te verwoorden wat er wel en wat er niet onder zou kunnen vallen. De betrokken minister verklaarde in het nauwgebracht tijdens het parlementaire debat dat zelfs een naargeestige oproep als alle moslims moeten weg uit Groot-Brittannië' er niet onder viel. Wat dan eigenlijk wel?
Waar veel politici voorrang geven aan het beschermen van de openbare orde boven een duidelijk uitspraak over de vrijheid van meningsuiting, heeft een aantal Europese kranten gekozen voor verdediging van dat beginsel door de omstreden cartoons af te drukken. La Stampa in Italië, ABC in Spanje, Die Welt in Duitsland en France-Soir in Frankrijk. Dat kwam de directeur van die laatste krant op een onmiddellijk ontslag te staan door de eigenaar, een Frans-Egyptische zakenman. En dat is weer aanleiding voor andere kranten om zich in de zaak te mengen. Wat begon als een stekelige serie cartoons breidt zich zo als een inktvlek uit.
Tegen die achtergrond wordt het falen van de Europese Unie pijnlijk duidelijk. De verantwoordelijke voor de buitenlandse politiek, Solana, zei terloops wat over de vrijheid van meningsuiting en EU-commissaris Mandelson verzette zich tegen de economische boycot van Denemarken in een land als Saoedi-Arabië. En dat was het wel zo'n beetje. In weerwil van alle beginselverklaringen bestaat er geen werkelijke lotsverbondenheid in de Unie. De indruk ontstaat dat niemand zijn vingers aan deze kwestie wil branden. De Denen moeten het zelf maar uitzoeken.
Daarmee worden alle hooggestemde conferenties over de waardengemeenschap die Europa zou zijn, zoals onlangs in Salzburg, toch wel een hol vertoon. Nu er iets op het spel staat dat tot de kern van onze democratie behoort, probeert men zoveel mogelijk afzijdig te blijven. Dat zal overigens steeds moeilijker worden naarmate meer Europese landen in het conflict worden meegetrokken, en uiteindelijk de Europese Unie zelf, zoals in Gaza, het doelwit wordt van de protesten.
Ook wie de spotprenten over de profeet Mohammed een smakeloze grap vond, zal zich inmiddels bij zoveel ontwijkend gedrag toch wel achter de oren moeten krabben. Verdraagzaamheid die oproept tot matiging in de omgang met de islam kan gemakkelijk verworden tot een gedeelde vrees. Daarbij gaat het inmiddels niet meer om de vraag of de cartoons geslaagd zijn. Ik vond overigens de tekening van Mohammed die in de hemel een stoet zojuist gearriveerde en tamelijk verschroeide zelfmoordterroristen toeroept : 'Stop, de maagden zijn op' wel geestig. Smaken kunnen verschillen, maar is er werkelijk een grens overschreden door de cartoonisten? De rechter in Denemarken dacht van niet.
De kwestie is ernstig, ook al omdat door deze conflicten de toekomst van de miljoenen moslims in Europa opnieuw onder druk staat. Die worden gegijzeld door woordvoeders in de Arabische wereld, die hun dreigementen uitten namens de gehele gemeenschap. Dat de Deense moslim organisatie die de aanvankelijke klacht bij de rechter indiende, zich tevreden heeft gesteld met de halve excuses van het dagblad dat de cartoons aanvankelijk publiceerde, is in het gekrakeel ten onder gegaan. We mogen er niet vanuit gaan dat organisaties als de Organisatie van IslamitischeConferentie of de Arabische Liga of fundamentalistische groepen als Jamaat-e-Islami ook namens de gemiddelde moslim in Europa spreken wanneer ze regeringen oproepen om krantenredacties flink te straffen of erger wanneer ze met moord dreigen.
De opmerkingen van de Deense bisschop blijven knagen: is het niet een teken van rechtvaardigheid om terughoudend te zijn jegens minderheden? Misschien is een zekere zelfcensuur wel niet zo erg, zeker nu islam en terrorisme na die vervloekte elfde september zo gemakkelijk worden vereenzelvigd. Is er geen groot verschil tussen minderheid van moslims en de christelijke meerderheidscultuur, die veel meer zelfvertrouwen heeft en dus ook hardere kritiek kan vellen? De hoop is dat door gevoeligheden te sparen de ideeën in moslimkring op den duur soepeler worden en niet zullen verharden.
Nog afgezien of het zal werken, houdt zo'n pleidooi om met twee maten te meten moslims gevangen in een rol van tweederangsburger. Door niet dezelfde verwachting te hebben en dus bijvoorbeeld antisemitisme in moslimkring te vergoelijken of de verheerlijking van de profeet Mohammed te aanvaarden worden moslimmigranten en hun kinderen op een bevoogdende manier bejegend. Waar alleen nog het slachtoffer wordt gezien, raakt de burger uit het zicht.
Er moet gekozen worden: benadrukken we een verdeelde herkomst of zoeken we een gedeelde toekomst. Moslims zijn als medeburgers niet machteloos, sterker nog: onze grote steden zijn niet langer te besturen zonder hun actieve betrokkenheid. En bovendien bieden de wetten van een liberale democratie aan moslims meer bescherming dan ze hadden in de landen van herkomst. In zijn boek over moslims in het Westen stelt de Zwitserse moslimfilosoof Tariq Ramadan dat met zoveel woorden vast. Het gebrek aan zelfvertrouwen van veel moslims maakt volgens hem zelfbespiegeling onontkoombaar: hoe moeten we hier ons geloof vormgeven, hoe moeten we omgaan met een seculiere samenleving?
Tegenover degenen in de moslimgemeenschap die met een Deense imam menen dat dit type democratie waardeloos is moet worden verdedigd dat de vrijheid van meningsuiting juist ook moslims een grote bewegingsvrijheid geeft bij het praktiseren van hun geloof. De vrijheden zijn ondeelbaar. Dat geldt voor de vrijheid van godsdienst waar moslims zich terecht op beroepen en die ook moet worden beschermd door critici van de islam. Dat gebeurt soms onvoldoende en laat een gevoel achter dat moslims nooit een plaats in deze samenleving kunnen verwerven. Europese landen moeten trouw blijven aan hun idee van godsdienstvrijheid.
Maar dat geldt evenzeer voor de vrijheid van meningsuiting,die soms krenkend kan zijn. Dat is de prijs van een open samenleving. Iedereen die denkt dat zulke botsingen te voorkomen zijn, vergist zich. Zeker, serieuze godsdienstkritiek is gevraagd, maar er zijn nu eenmaal gelovigen die elke kritiek,laat staan satire, op hun heilige boek of op hun profeet als een diepe vernedering ervaren. Deze krant heeft nog meegemaakt dat de afbeelding van de koran op de omslag van de maandelijkse bijlage M voor sommige bezorgers aanleiding was om de distributie te staken. Het beeldverbod dat een deel van de moslimwereld omarmt, kan nooit de leidraad voor intellectuele of journalistieke of artistieke uitingen zijn, al was het maar omdat de weg van een beeldverbod naar een spreekverbod en een schrijfverbod heel kort is. Zo raken we onze onbevangenheid helemaal kwijt. Dat moet ook het antwoord zijn aan de bisschop:niet alleen maakt hij onbedoeld van moslims tweederangs burgers,maar zijn houding zal uiteindelijk ook de gemoederen niet kalmeren. Zijn beroep op diplomatie of vermijding miskent een dieper liggend meningsverschil. Deense imams spraken naar aanleiding van de cartoons over een mentale marteling. Maar dergelijke huisvredebreuk met woorden of beelden kan behulpzaamzijn wanneer zij bijdraagt aan een doordenking en verheldering van onze vrijheden. Er is geen ontkomen aan: we moeten proberen van de nood een deugd te maken. Dat kan door op een ondubbelzinnige manier het recht op godsdienstvrijheid van moslims te verbinden met het recht op vrije meningsuiting voor de critici van de islam. Die wederkerigheid is de kern van een open samenleving.
Info: Buitengewoon hoogleraar grootstedelijke problematiek aan deUniversiteit van Amsterdam en publicist.
For years, political scientist Bassam Tibi has been urging Muslims to integrate into European societies and Europe to stand up to Islamists. He spoke with SPIEGEL about the weakness of Europe, the orthodoxy of Islam and what Germany needs to do to open up.
DDP
Bassam Tibi, 62, was born in Damascus, Syria and came to Germany when he was 18 to study in Frankfurt. He has been a German citizen since 1967.
SPIEGEL: The administrator of one of Berlin's opera houses, the Deutsche Oper, has cancelled the Mozart Opera "Idomeneo" out of fear of an Islamist reaction. Is this the first sign of Germany bowing down to Islam?
Tibi: It's not the first sign, but rather a repeated one. Recently we have been seeing more and more acts of submission, the most recent case being the Pope's apology. When it comes to Islam, there is no freedom of the press nor freedom of opinion in Germany. Organized groups in Islamic communities want to decide what is said and done here. I myself have been dropped from numerous events because of threats.
SPIEGEL: You are trying to say that critics of Islam are systematically silenced in Germany?
Tibi: Yes. Even the comparatively moderate Turkish organization DITIB says there are no Islamists, only Islam and Muslims -- anything else is racism. That means that you can no longer criticize the religion. Accusing somebody of racism is a very effective weapon in Germany. Islamists know this: As soon as you accuse someone of demonizing Islam, then the European side backs down. I have also been accused of such nonsense, even though my family can trace its roots right back to Muhammad and I myself know the Koran by heart.
SPIEGEL: You have said numerous times that the conflict between the Western world and Muslim groups here is an "ideological war."
Tibi: The result of a conflict between two sides is that people politicize their cultural backgrounds. In Germany representatives of the Islamic communities try to hijack children who are born here, along with the entire Islamic community, to prevent them from being influenced by the society which has taken them in. Children born here are like blank sheets on which you can write European or Islamic texts. Muslim representatives want to raise their children as if they don't even live in Europe.
SPIEGEL: Many Germans believe that communities should live together peacefully without any parallel societies. Is it therefore right to compromise in order to avoid antagonizing Muslims unnecessarily?
Tibi: Quite the opposite. The Islamic officials who live here are very intelligent and view this as weakness. Muslims stand by their religion entirely. It is a sort of religious absolutism. While Europeans have stopped defending the values of their civilization. They confuse tolerance with relativism.
SPIEGEL: When something insults Muslims, we often tend to just back off -- doesn't this help defuse the conflict?
Tibi: No. That is simply giving up. And the weaker the partner is viewed by the Muslims, then the greater the anger which they express. And this anger is often carefully staged. The argument over the cartoons for example was completely orchestrated. Nothing was spontaneous. A lot of people don't know if Denmark is a country or a cheese. Where did they get the Danish flags? Protests like these are weapons in this war of ideas. Or take another example: The president of the Iranian parliament was visiting Belgium where he had an appointment with a female Belgian colleague. He refused to shake her hand, so she didn't meet with him. He left Belgium and accused her of racism. The accusation of cultural insensitivity is a weapon. And we have to neutralize it.
SPIEGEL: Can the Islam conference which the German minister of domestic affairs, Wolfgang Schäuble, organized in Berlin last week, help in this regard?
Tibi: No, because the biggest taboo is that there even is a conflict at all. Everyone denies that. Instead people talk about misunderstandings and how these should be resolved. But a conflict of values is not a misunderstanding. Islamic orthodoxy and the German constitution are not compatible. And that is why the Islam conference failed.
SPIEGEL: So what's the answer then?
Tibi: Muslims have to give up three things if they want to become Europeans: They have to bid farewell to the idea of converting others, and renounce the Jihad. The Jihad is not just a way of testing yourself but also means using violence to spread Islam. The third thing they need to give up is the Shariah, which is the Islamic legal system. This is incompatible with the German constitution. There are also two things they need to redefine.
SPIEGEL: Which are?
Photo Gallery: Severing the Heads of Prophets
Click on a picture to launch the image gallery (5 Photos)
Tibi: Pluralism and tolerance are pillars of modern society. That has to be accepted. But pluralism doesn't just mean diversity. It means that we share the same rules and values, and are still nevertheless different. Islam doesn't have this idea. And Islam also has no tradition of tolerance. In Islam tolerance means that Christians and Jews are allowed to live under the protection of Muslims but never as citizens with the same rights. What Muslims call tolerance is nothing other than discrimination.
SPIEGEL: How many of the 3 million Muslims living in Germany would agree to these demands?
Tibi: A few thousand perhaps.
SPIEGEL: And what about the organizations at the Islam conference? After all, they all clearly said that they accept the German constitution. They also stated that it is allowed to change religion or to have no religion at all, even though the Shariah punishes a loss of faith with the death sentence. Is this a credible statement?
Tibi: I doubt that these statements are correct. Only representatives of organized Islam went to Schäuble's conference. Schäuble's problem is terrorism. And when the organizations tell him: "We are against terrorism," then everything is hunky-dory. But that is not a policy.
SPIEGEL: So who should Schäuble talk to? To you? For many years you have been a proponent of an enlightened form of Euro-Islam -- a topic which has been much discussed. But you are pretty much a lone voice.
Tibi: I support reforming Islam and I am not alone in this. Next month I'm meeting 20 other Islamic reformers in Copenhagen. We are trying to reinvigorate the tradition of enlightening Islam. But our mistake is that we are not united.
SPIEGEL: And apart from these scientists and thinkers?
Tibi: It would be much more important to have enlightened Imams. But when the Alfred Herrhausen society wanted to invite a German-speaking Imam with European ideas to a discussion, no one could be found. In the end they took the Grand Mufti of Marseille. And why are there such people in France and not here? Because the French state and French society has worked on developing them.
SPIEGEL: So the German state should reform Islam?
Tibi: Of course not. But the French state helped set up a council of Muslims which was completely in line with European values. If the French state had not been involved, the council would have probably been in the hands of the Muslim Brotherhood. This is a challenge facing civil society, but the state also has to help. By staying neutral, as is the case here in Germany, you are handing victory over to the Islamists.
SPIEGEL: Schäuble is looking for partners who can help in the teaching of Islam in schools and the training of Imams.
Tibi: That is a good start. The important thing is that the teachers must be trained here and that the state and the society decides on the curriculum.
SPIEGEL: You have often said that the integration of Muslims in Germany has failed. And that integration can only be achieved by "educating a civil society." But who should do this and who decides who needs to be educated?
Tibi: I am thinking in particular about the re-education programs which were carried out in Germany after the Third Reich. Social studies teachers and political science faculties were given the task of turning young people into democrats. That worked then. Why shouldn't we have a similar model for Muslims? In youth clubs, or during Islamic instruction in schools. Of course it takes a long time, 50 years say, but we have to start.
SPIEGEL: But how do you expect to draw the third generation away from the influence of the mosques?
DPA
Inside the Sehitlik Mosque in Berlin.
Tibi: I don't have any clear idea either about how this should be done. The situation is this: young Muslims want to be "members of the club," part of German society. But they are rejected. And parallel societies provide warmth. It is a vicious circle.
SPIEGEL: But what is astounding is that you see yourself also as an example of failed integration. You have been working for 30 years at a German university, you have written 26 books in German and have been awarded the Federal Cross of Merit. Why, out of anyone, are you not integrated?
Tibi: It's more to do with a feeling of belonging. In Germany it is not a contradiction to say, Mr. Tibi is Syrian and has a German passport. In France however it is. And in America it would be a reason to take someone to court, as you are excluding them from American society. Even after 40 years here, I'm still not German. I also believe that I have not progressed higher as a professor here because I am a foreigner. When I retire I will be leaving Germany and going to Cornell university.
SPIEGEL: That sounds quite sad. What should Germany do?
Tibi: We need to see a change in culture among Germans too. We must change this idea that only those who are born here and have ethnically German parents, are seen as German. Almost 20 percent of the people living in Germany today have a foreign background. The problem is that Germany can't really offer foreigners an identity because the Germans hardly have a national identity themselves. That is certainly a result of Auschwitz. America's strength is that it is capable of accepting people into its communities.
Interview conducted by Cordula Meyer and Caroline Schmidt
waargebeurd verhaal, vandaag te Leuven, geschreven door mijn zoon Yves :
Sylvie en ik gingen rond 12:30u iets eten en reden langs de Ridderstraat in Leuven waar we een oude man zagen strompelen met een klein hondje aan de leiband. We zijn onmiddellijk gestopt en zagen dat zijn aangezicht onder het bloed zat, komende uit een grote gapende wond in het voorhoofd...
Hebben hem dadelijk doen neerzitten, Sylvie bleef bij hem terwijl ik 112 ging opbellen. Wat bleek nu, hij (61) is in het midden van de dag (!!) tijdens een wandeling met zijn hondje overvallen door 2 marokkanen (of moeten we zeggen nieuwe belgen of beter van noordafrikaanse origine) in hartje Leuven, en niemand heeft deze man geholpen!!! Ze hebben hem ineen geslagen, gestampt en ik wil zelfs niet weten wat ze met de hond hebben gedaan om dan uiteindelijk met zijn portefeuille aan de haal te gaan... Dit heb ik ook onmiddellijk verteld aan de politie (aan de telefoon), want de eigenlijke patrouille was er pas 15 (!!!) minuten na mijn oproep. De ambulance was er op 5 min. en was al even weg. (De daders ook natuurlijk!!) We hebben hem nog kunnen begeleiden met de ambulanciers tot in de ziekenwagen waar hij opeens ineenstortte. Ze hebben hem dan moeten reanimeren en zijn weggereden. Sylvie en ik hebben dan zijn hondje meegenomen en zijn vriendin opgebeld. Haar nummer stond in de gsm die hij ons had gegeven...
Hebben juist naar ziekenhuis gebeld, hij ligt nog altijd op spoed en het ziet er blijkbaar niet zo goed uit... Wij gaan wel straks even tot daar om wat bloemen af te geven en daar ook het hondje aan de vriendin te geven.
Tof niet?! Je gaat op je oude dag met uw hond wandelen in een GROOTstad tijdens klaarlichte dag en wordt zonder enige reden door 2 marokkaansekl in elkaar getimmerd! En ze worden er alleen maar voor beloond hoor, geen enkel spoor en ze hebben wat geld erbij!! (patrouille van 1 agent is eens tot op de hoek gaan kijken, te voet en op het dooie gemak om dan terug te komen, een fotootje van de bloedplas te nemen en het dan af te bollen!)
Le site du MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES confirme ce que présentaient tous les résistants : Le danger islamiste a pris définitivement corps en France, par l'ignorance, la stupidité et la cupidité de ses dirigeants politiques.
On sait qu'il y a environ 5 millions de musulmans en France . Le ministère des affaires étrangère estime que : « Certains en arrivent à refuser l'intégration et cherchent dans l'intégrisme islamique les promesses d'un monde meilleur (20 % d'entre eux). »
20 % de 5 millions, ça fait 1 MILLION.
Bien sur il est toujours question de chercher à excuser les pôves nazislamistes, obligés de vivre dans les ghettos façonnés par ce pays raciste qu'est la France.
N'empêche que les musulmans, malgré la mansuétude pathologique des tribunaux à leurs égards, remplissent déjà nos prisons à 60% ; et que nous comptons environ 50000 places de prisons seulement.
Autant dire que lorsque la guerre civile commencera à poindre le bout de son nez en France, les possibilités de régulations par les instances étatiques seront vite submergées
,,Dit is een drama voor het Belgische voetbal. Er moet iets gebeuren.'' Die noodkreet sloeg coach Francky Dury van Zulte Waregem nadat zijn team in de UEFA Cup met 6-2 werd ingemaakt door Espanyol Barcelona. ,,Als we zo doorgaan, worden we een voetballand zoals Luxemburg.''
,,In Barcelona zijn mijn ogen open gegaan. Dit is de eerste keer dat ik zo de noodzaak voel om eens mijn gedacht te zeggen'', zuchtte Dury gisterenmiddag. ,,Ik heb er geen boodschap aan om te zeggen dat het logisch is dat we verloren van een ploeg met een tien keer groter budget.''
,,Dit is een teken dat we structureel verkeerd bezig zijn in België. Op deze manier blijven werken, heeft echt geen zin. Het is toch abnormaal dat Anderlecht en Club Brugge zich niet kunnen plaatsen? We moeten ons bezinnen over de toekomst. Ik wil de alarmklok luiden. Alleen kan ik het niet, maar ik wil wel meewerken aan het herstel. Ik hoop op een reactie van de voetbalbond op wat ik zeg. Want ik heb medelijden met bondscoach Vandereycken. Hij moet het ook maar doen wat hij heeft. In de opleiding zijn we totaal verkeerd bezig. Ik hoor nu voorzitters uit eerste klasse zeggen dat ze niet meer investeren in de jeugd en de spelers wel op hun zeventiende elders zullen weghalen. Het is ook allemaal zo onduidelijk hoe het nu zit met die opleidingsvergoeding.''
Dury wil graag enkele andere trainers uit eerste klasse rond zich verzamelen. ,,In Nederland is er zo'n organisatie. Daardoor kan een club geen nieuwe trainer nemen voor het ontslag van de vorige is afgehandeld. In België is er een trainer (Jan Ceulemans bij Club Brugge, red.) die al een jaar ontslagen en vervangen is terwijl zijn ontslag nog niet in orde is.''
Volgens Dury moet er op veel vlakken dringend worden ingegrepen. ,,Niet alleen de voetbalbond, maar ook de stedelijke en nationale overheden moeten erbij betrokken zijn. Zij zijn verantwoordelijk voor de structuur. In Barcelona ben ik even langs Nou Camp (het stadion van FC Barcelona, red.) gelopen. Hun oefenveld is beter dan elk A-veld in België. En ze willen hun stadion nog uitbreiden en krijgen daarvoor de steun van de overheid. In Wallonië kreeg Moeskroen vorig jaar plots vijf miljoen, waarom krijgt bijvoorbeeld Club Brugge niet meer overheidssteun als het een nieuw stadion wil? Je kan alleen maar professionele prestaties verwachten als je een professioneel werkklimaat creëert. Daarom pleit ik er ook voor dat we bij Zulte Waregem ook volledig professioneel gaan werken.''
Elf Chinezen
Ook het thema van het aantal buitenlanders ligt Dury aan het hart. ,,In België mag iedereen met elf Ivorianen of elf Chinezen spelen. Daardoor is België aanlokkelijk voor profiteurs. België is ook het enige land waar de Chinese maffia bijna tot in het bestuur van een club kan raken. Zo kan het niet verder.''
,,Iedereen denkt hier nog dat we goed bezig zijn. Maar dat is omdat er niemand een ander voorstel doet. Preud'homme heeft dat gedaan, maar daar hoor ik ook niets meer van. Daarom doe ik nu deze oproep. Het is nog niet te laat. Een paar jaar geleden won Anderlecht nog van PSV. Nu is de kloof heel groot geworden. We hebben niet gesoigneerd wat we toen hadden.''
,,We staan op een kruispunt. We moeten iets doen, anders worden we een voetballand van het niveau van Luxemburg. Ik doe deze oproep niet in naam van Zulte Waregem, maar in naam van iedereen. Als je ziet hoeveel mensen het voetbal elke dag weer boeit: dan is het toch bijzonder jammer dat er geen duidelijk beleid achter kan zitten? Ik hoor ze op de voetbalbond en bij minister van Sport Anciaux wel roepen, maar we hebben ideeën en actie nodig.''
Verdraagzaamheid mag niet gestoeld zijn op vrees - waarom de vrijheden ondeelbaar zijn 
waargebeurd verhaal, vandaag te Leuven, geschreven door mijn zoon Yves :
