|
Hoe heerlijk vond ik het bij tante, oom, nichtjes en neven. Ik mocht (of moest) er op vakantie maar ik was er zoveel keren liever dan thuis. Omdat zij aardig waren, geen klappen gaven, niet schreeuwden of me achtervolgden. Ze waren blij met de hulp die ik spontaan bood... ze bleven niet wat ik ook deed of liet me verwijten zoals mijn moeder deed.
Mijn oom maakte grapjes. Mijn tante riep niet naar ons dat we het mes vergaten, ze deed niet of oom een van de grootste tirannen van de aarde was... zoals mijn moeder mijn vader afschilderde.
Ik hoorde eenmaal terug thuis mijn tante verwonderd tegen mijn moeder zeggen hoe behulpzaam en aardig ik was. Mijn moeder had haar wellicht verteld hoe ik thuis 'niets goeds deed'...? Vertelde ze erbij dat dat onmogelijk was, omdat ik nu eenmaal niets goeds KON doen voor haar?
Vertelde ze haar hoe ik de hele winkel dweilde en alle laden mooi schoonmaakte, de boeken er netjes terug in sorteerde? Maar hoe mijn moeder thuiskwam en begon te tieren en te schreeuwen waarom ik die klus had geklaard en niet net aan de andere kant van de toog was gaan schoonmaken?
En als ik het daar voor mijn rekening nam, dan brulde ze en deelde klappen uit... omdat ik net dat andere deel had moeten doen.
Ik was bang voor haar, van die haat, van die hysterie, van hoe ze achter me liep terwijl haar handen me raakten, sloegen, mepten waar ze me maar raken kon. Zelfs mijn hoofd was niet veilig.
En dat terwijl ze... 'terwijl ik erbij stond' aan de klanten verkondigde dat ze ons nooit tegen het hoofd sloeg. Soms zagen mijn wangen haast purper van de harde klappen.
En of dat nog niet genoeg was, nam mijn broer dat ook van haar over. Me klappen geven, met zijn vuisten op mijn borst. Wat heb ik daarom gehuild. Maar ik moest het haar niet vertellen want zij nam hem altijd onder haar vleugels.
Vaak liet hij zich vallen als hij haar hoorde aankomen en begon te huilen, alsof ik het was die hem sloeg en niet omgekeerd. Dan sloeg ze me opnieuw zo hard ze maar kon.
Gelukkig schopte ze niet met harde schoenen zoals mijn broer me schopte.
Mijn broer haatte me. En haat me nog.
Ik heb die haat nooit begrepen. Moest ik hem dan niet haten? Om de angst telkens ik op mijn jongere broertje moest passen en mijn andere broer er dus ook was en me duwde en dingen vernielde, stiekem op mijn kamer.
Zonder duidelijke reden kreeg ik opnieuw klappen van hem, vuistslagen.
Toen ik nog puber was, ongeveer elf of twaalf jaar, stond hij aan de overkant van de tafel en gooide zomaar uit het niets een vork mijn richting uit. Die kwam pal onder mijn ene oog terecht. Mijn moeder toen met mij naar de apotheker, die er wat in druppelde en een gaas of verband erover legde, de hele dag moest mijn oog bedekt blijven.
Of die andere keer dat ik steenkool in mijn ogen kreeg, stokjes... alles was goed.
Een sneeuwman met de grond gelijk maakte.
Een keer met een ijzeren schop op mijn hoofd sloeg. Huilend liep ik de tuin door, ik wist niet wat het was die pijn en het vocht dat over mijn gelaat liep.
Ik bloedde hevig. Toen nam mijn vader die net thuis was hem onder handen. Ik vond dat vreselijk, wou niet dat hij zo'n klappen kreeg.... maar moest hij , mijn broer me daarom haten????
Hoe mij al jong 'hoer' noemde... terwijl ik niet eens een jongen had gezoend....?
Die broer haatte me, net zoals mijn moeder dat deed. Mijn vader was aardig voor me, en te vertrouwen, ook al kreeg ik bij ruzies net zulke harde klappen, toch vond ik dat lang niet zo erg als hoe mijn moeder me behandelde MIShandelde.... met haar klappen, achtervolgingn, spot en voortdurende gemene, harde verwijten, hoe ze bij heel wat buren en familie afschilderde als een nare dochter die niets deed.... terwijl ik mijn kamer dweilde, schoonmaakte daar en in de woonkamer, winkel, soep maakte, in de winkel stond en niet voor even... een ronde moest overnemen en zelfs later ook die van mijn broer toen die er vierkant zijn mouwen aanveegde. Bij ieder foutje dat ik maakte in het voorbereiden van de ronde, je raadt het al 'klappen'.... en toen ik de ronde van mijn broer ook moest overnemen omdat hij er niets van bakte en geen klappen meer hoefde te vrezen vanaf de dag dat hij mijn moeder terugsloeg (dat had ik eens moeten proberen-ze had me wellicht doodgemept).
In winter en zomer, in ijzige koude en hitte, in mijn eentje op de fiets, volgeladen met artikelen in de buitenwijken van mijn stad... . Een halve dag door weer en wind om daarna tijdens de wintertijd totaal verkleumd en dof van de koude mijn handen op de kachel kon leggen zonder iets te voelen. Daarna werd ik opnieuw naar mijn werk gestuurd... want toen mijn moeder vond dat na schooltijd en tijdens de vakanties niet genoeg was, besloot ze me van school te halen zonder dat ik er iets tegen in te brengen had en terwijl ik wel goed leerde, in tegenstelling tot mijn broer die ook daar zijn broek aan veegde... wat heb ik daar ook om gehuild en gesmeekt, want ik ging graag naar school (omdat ik graag leerde én omdat er geen enkele leerkracht was die zo angstaanjagend was als mijn moeder, integendeel, er waren er die aardiger waren voor mij op één jaar dan mijn moeder in mijn hele leven.
Ik begin te trillen... daarom hou ik het hierbij voor vandaag. Iedere dag een stukje... ik kan niet meer wachten om het op een andere manier dan hier te delen omdat mijn gezondheid nu nog extra crashen onderging.
|
