Pelgrimstocht naar Santiago de Compostela langs de Via Plata
29-06-2008
Etappe 11: Albergue Alcàntara Grimaldo.
Na het wekken s morgens, eerst ons al klaar staande ontbijt naar binnen gewerkt, zonder de vastgeketende hond Amigo niet te vergeten (schijnbaar wekt hij steeds het medelijden van al de aldaar verblijvende pelgrims en wordt hij dus goed gevoed).
Als we de herberg verlaten belooft het weer niet veel goeds en inderdaad in de late namiddag zullen we met regen geconfronteerd worden, maar dan zijn we al lang binnen.
Direct gaat het stijgend tot we tussen de weiden lopen op de hoogvlakte.
Het is genieten van de mooie panoramas tot aan het dorpje Carneveral, waar de plaatselijke bar al geopend is en er dus kan geprofiteerd worden van het drinken van een tas koffie.
Ook de plaatselijke winkel is al open en dus is het een gelegenheid om een beetje mondvoorraad op te slaan. Na deze activiteiten terug op stap en via de Ermita de Cristobal gaat het terug stijgend naar de hoger gelegen weidevlakten. Na ongeveer 4 hr30 stappen is het eindpunt Grimaldo in zicht.
De plaatselijke herberg is een schril contrast met gisteren; een oud huis met een drietal kamers, volgestouwd met stapelbedden biedt het aan een 12 tal personen overnachting.
De douche werkt wel, maar enkel koud water.
Ik installeer me met Hans in een van de kamertjes en een uurtje later meld zich de Duitse dame Anne Rose met haar Deense vriendin als tweede paar voor deze nacht in onze kamer. De Berliner die elke morgen in de vroegte (rond 0400Hr) opstaat, om met zijn Franse vriendin te vertrekken, is al voor ons aangekomen. Hij beweert dat het wandelen in de volslagen donkerte, zeer aangenaam is vanwege de stilte van de nacht, die enkel gestoord wordt door de vogels. Van een eventueel verkeerd lopen spreekt hij niet, we zullen hem maar geloven.
Na onze installatie kunnen we ons middagmaal nemen in de enige plaatselijke herberg, en wanneer we proberen een middagdutje te doen, worden we gestoord door het gestommel in de lokalen boven ons die eveneens deel uitmaken van de plaatselijke parochiegemeenschap.
Er blijkt een feest op komst en dat zullen we de komende nacht geweten hebben.
Tot s morgens zes uur, uur van ons opstaan en zich klaar maken voor het vertrek, is het een lawaai van de helse duivels. De muziek doet meer aan terreur denken dan aan muziek, zelfs oorstoppen zijn hier niet echt tegen bestand.
Om 0700Hr stipt vertrokken uit de mooie albergue Turistico "Las Veletas". Het is echt fris en een buitenthermometer duidt 5 graden aan.
Maar met de opkomende zon wordt het ook echt aangenaam zonnig weer met een licht windje erbij, die ons wanneer het rond de middag echt warm wordt zeer aangenaam zal zijn.
Na het gebruikelijke zoekwerk in de stad gaat het met een stevige stap langs de zijkant, van de in de morgen druk bereden, N 630. Bij de afslag naar de veldweg is er wat verwarring, want de juiste pijl is nergens te vinden, een beetje logisch denken brengt me op het juiste pad en inderdaad een beetje verder staat de gezochte.
Het is stappen door een mooi golvend landschap naar Casar de Caséres, dorp bekend voor zijn vermaarde kaas, een soort camembert op basis van schapenmelk.
Men moet de gelegenheden die geboden worden benutten, en bij de eerste bar die open is wordt een café largo solo besteld.
De wandeling gaat verder tussen de uit opgestapelde rotsstenen bestaande omheiningmuurtjes van de weiden.
Ook enkele oorspronkelijke mijlpalen van de Romeinse tijd zijn hier en daar nog te bewonderen. Op bepaalde plaatsen zijn de boordstenen van de oude Calzada Romana te herkennen, een wonder hoe bepaalde zaken zich door de eeuwen heen in stand houden.
Ik kom aan het einde van de Fincas, en krijg een eerste blik op het stuwmeer van Alcantara*. Na een afdaling van een uit losse keien bestaande weg kom ik op de asfaltweg, waar een lange trip langs de Ambalsa mij brengt tot aan de mooie, in moderne architectuur opgetrokken Albergue Alcàntara.
Een jonge behulpzame herbergier wacht de pelgrims op. (Zelfs onze was wordt voor ons gedaan ).
Eten is hier mogelijk, het zijn wel allemaal voorverpakte gerechten, maar een microgolf kan voor hongerende pelgrims wonderen doen, zelfs een salade is verkrijgbaar.
s Avonds wordt onder de pelgrims, in een gemoedelijke ronde, genoten van een goed glas wijn.
* de Embalsa de Alcàntara is een der grootste stuwmeren van Europa en een van de belangrijkste waterreservoirs van de Extremadura. Hij wordt gevormd door twee rivieren, de Rio Almonte, en de Rio Tajo (Taag).
De naam is afkomstig van aan de grens met Portugal over de rivier de Taag liggende brug De Alcàntara. Deze 105 na Chr. uit graniet en zonder mortel gebouwde brug is 194 m lang, 8m breed, en bijna 60m hoog, terecht beschouwd men dit bouwwerk als een meesterstuk Romeinse bouwkunst.
