Etappe 29: 28 mei xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Laza – Xunqueira de Ambia.

Ook vandaag zijn de weergoden niet in hun beste doen, regen en nevel zal tot rond 1330HR mijn deel zijn.

Het begin van de wandeling loopt over een regionale weg maar vanaf Soutelo Verde gaat het over goed onderhouden veldwegen tot in Tamicelas, daar begint de klimpartij. De wandelweg gaat van 524 meter hoogte over een afstand van 7 km naar het hoogste punt voor vandaag 960 meter.

Het blijft voortdurend klimmen en eigenlijk is dit voor mij de meest vermoeiende klim van de ganse Camino tot nu toe. Boven wacht echter de beloning in de herberg van Albergueria, open gehouden door Luis.

Luis is bij de pelgrims op de Camino Sanabres bekend voor zijn kleine simpele herberg, waar bij regenweer het haardvuur gezellig brandt en waar een kop koffie lekker kan smaken. Het typische van zijn bar is dat elke pelgrim een Jacobsschelp krijgt waarin hij zijn naam en eventueel een  klein persoonlijke boodschap kan inschrijven. Deze Schelp wordt dan opgehangen aan het plafond en de wanden van zijn herberg. Resultaat: overal waar men rondkijkt, hangt het vol met Jakobsschelpen, ik denk dat hij stilaan aan uitbreiding toe is, want de plaats op de muren reikt niet meer voor zo heel lang.

Na deze opkikkerende pauze gaat het verder naar Vila do Barrio, het dorp van de aardappelen, ( elk jaar in oktober zijn hier schijnbaar grote feesten rond de aardappeloogst.) In een bar in het centrum bestel ik, bij een onvriendelijke barman, iets te drinken, met moeite krijg ik mijn drank betaald. Dus gauw verder gestapt in de nog altijd niet ophoudende regenvlagen. Even voor Bobadela is de ganse weg over een 600 meter tot op kniehoogte overstroomd.

De eerste oplossing is een omweg van ongeveer xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />5 Km ,een tweede mogelijkheid is langs het niet overstroomde veld ,vervolgens langs een weide en dan via een bosje struikgewas parallel met de weg te lopen, en vervolgens een goeie sprong over de toch diepe en tamelijk brede gracht, wat mij dan ook nog lukt.

In bobadela wordt aan de dorpsfontein een stukje gegeten en een loslopende hond vol schurftplekken komt een stuk brood schooien, wanneer ik hem nog een aantal resten uit mijn rugzak voeder is het dier blijkbaar echt tevreden.

Voor het laatste stukje van de wandeling gaat het deels door overstroomde corredoira’s ( weg tussen twee natuurstenen muurtjes). Na een laatste bergaf ben ik dan terug op 532 meter hoogte, en kom ik aan de moderne herberg van Xunqueira de Ambia(*), die ongeveer één kilometer buiten het centrum ligt..