Etappe 31: 30 mei.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ourense – Cea.

Bij het buitenkomen van de Albergue ziet het er maar triestig uit. Maar schijn bedriegt en een paar uur later krijgen we mooi stralend lenteweer.

Na onze eerste stappen door de stad die enkel gestoord worden door de reinigingsdiensten, komen we al gauw aan de romaanse brug over de Rio miÑo, vanaf hier is het stappen door de buitenwijken van Ourense. Vanaf nu gaat het voor een vijftal kilometer met stukken serieus bergop, we moeten immers van minder dan 100 terug naar xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />527 meter in Cea.

In Bouzas na 14 km stappen is de bar aan de N 525 geopend en daar wordt een koffie besteld vergezeld van een paar madeleines, meer had de man niet in huis. Vanaf nu lopen we tot een tweetal kilometer voor Cea  op zijwegen, paralell met de N 525. De regen van de voorbije dagen heeft er voor gezorgd dat er rijkelijk water bergaf stroomt, met als gevolg in de valleien overstroomde paden, deze moeten dan met veel kunst en vliegwerk gepasseerd worden. Maar de zon die rond 1000HR doorgebroken is maakt van dit alles toch nog een aangename wandeling.

Kort na het middaguur kom ik aan in de herberg van Cea.  Dit is een mooi gerestaureerd huis in graniet, het bouwmateriaal van de streek, hier pronkt ook het symbool van Gallicië de Horreo, voor de hoofdingang.
Orlando de Hospitallero is een vaste waarde, en na de middag vinden we hem in de ligzetel, terwijl hij zijn middagdutje doet in het gezelschap van een Spaanse Senior, het snurkconcert overtreft alle snurkconcerten tot hiertoe gehoord in de Albergues. (is dit misschien besmettelijk?)
Later bij het lezen van het gastenboek stellen we vast dat dit tot de eigenaardigheden van deze albergue gehoord.

Na onze installatie ga ik tesamen met de Spaanse pelgrims op zoek naar het plaatselijk restaurant waar we ons te goed doen aan de menu del dia.

Bijj onze terugkomst in de albergue zijn nog een paar pelgrims aangekomen, en ook de Duitse dame van gisteren in Ourense heeft haar eerste dag, op sandalen zonder sokken glansrijk doorstaan.
Cea is het dorp dat in gans Spanje beroemd is voor zijn bruin brood, gebakken op houtskool. (al in 1883 sprak een reisgids over gallicïe, al over het exquisite brood van Cea
’s Avond na de inkopen en bij het eten van het avondmaal stellen we vast dat iedereen zo ’n groot bruin brood gekocht heeft (kleine broodjes bestaan eenvoudigweg niet), meestal teveel om op te krijgen, maar het smaakt ongelofelijk goed.