Bron foto: wikipedia.orgxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De merel (Turdus merula)en ons ‘meerlenhof' klik op de foto en hoor hem zingen!

Allereerst dien ik te verwijzen naar de benaming ‘het meerlenhof’, hiervoor kan je alle uitgebreide info vinden op www.meerlenhof.be (want anders is mijn bericht véél te lang.).

Onze merel is een vrij algemeen voorkomende vogel, maar daarom niet zomaar een vogel, want hij heeft zo zijn specifieke eigenschappen.

Hij hoort tot de familie van de lijsters (dat hoor je zeker en vast al aan zijn zang), waarvoor Turdidea staat voor lijsterfamilie en merula staat dan weer voor het Latijnse woord voor merel. Maar dat klinkt voor mij als Latijn (ik wou het u alleen maar meegeven).

Onze soort is een typische soort van deze streken, want hij kent veel ondersoorten.

Het is zelfs zo sterk dat hij een beetje zoals bij de mens kan verschillen tussen stads- en bosdier.

En toch is het zo dat de merel een trekvogel is, in principe komen er hier in de winter meer merels voor doordat ze zijn doorgetrokken vanuit de noordelijkere kanten, onze vogels van de zomer die trekken daarentegen dan weer meer naar het zuiden,of ze blijven hier (want of dat verhaal nu de dag van vandaag door de opwarming van de aarde nog klopt? Das een andere vraag).

Hij ziet er nogal verschillend uit, zeker het verschil tussen mannetje en vrouwtje.

Het mannetje (een zeer sterke territorium vormer) is een volledig zwarte vogel (alhoewel wij hier een ander exemplaar hebben) met een oranje spitse snavel en een duidelijke oogring die meer naar de gele kleur neigt (enkel te zien met goede verrekijker uiteraard). Het vrouwtje ziet er meer roodbruin uit (met strepen op de keel en een gespikkelde onderzijde), waarbij ook de snavel meer aan de gelige kant zal zijn. Vrouwtjes zijn ook kleiner en dus ook lichter in gewicht dan mannetjes, een mannetje weegt maar liefst gemiddeld 90 –95 gram (met een grootte van 24cm). Een mannetje is pas volwassen wanneer hij ‘volledig in de kleuren zit’(zwart dus) want wanneer hij jong is heeft hij nog steeds bruine vleugels en een donkere snavel. De jonge vogels (of juveniel) is meer bleekgestreept, heeft meer een gemberkleurig lijf en een snavel die zowat de kleur van onze tanden heeft.

De vorm die er ook in ons park voorkomt (‘de bonte merel’), is een typische stadsvorm met albino kleuren.(slechts 1 exemplaar hier aanwezig)

Een merel is een diertje dat we vaak in onze heggen een nestje weten te maken(niet hoger dan 2m boven de grond en grotendeels door het wijfje gemaakt!!), dat doen ze uiteraard ook in bomen. Eens het nest klaar is, legt het vrouwtje er tussen de 4 en 6 eieren in.

Dat is meestal rond maart. Daarna komt er een periode van 14 dagen intensief voederen opdat de jongen na 2 weken het nest kunnen verlaten. Het probleem is dan wel dat ze nog niet kunnen vliegen, dus blijven ze nog een 3 tal weken afhankelijk van de ouders.

Dit herhaalt zich zo tot 4 maal per jaar (als stadsmerel, want die heeft genoeg voedsel).

Ze zullen zich voornamelijk voeden met insecten, daarnaast echter ook zaden, vruchten tot zelfs afval.(nog een weetje:steken ze hun bek in de grond om een worm te pakken, dan houden ze hun hoofd scheef om hem te horen aan komen!)

Als de honger echt héél erg groot is dan stoort een merel er zich niet aan om een ander zijn eitje, of zelfs, een jong op te eten.

De gemiddelde leeftijd van de merel is ongeveer een vijftal jaren. Deze kerel is een kereltje dat zeker zal blijven, zolang de mens ‘geen roet in het eten gooit’