|
Donker, down en depressief
je neemt het al zoveel jaren voor lief
maar 't blijft wel moeilijk, psychische pijn
amper kunnen hopen ooit nog zonder te zullen zijn.
Het denken heb je afgeremd
je focus op slechts 't nu afgestemd
daardoor vervloog je als een goedkope odeur
het leven werd zonder dat al zonder kleur
Moedig strompel je verder door je leven
wat kan het ze schelen dat je alles van jou aan ze hebt gegeven
in je brein heb je gepland
zo vaak ondanks de strijd, ben je gestrand
niet bij de pakken te gaan zitten
maar aan die zeldzame sprankeltjes hoop
vast te klitten.
De berg verwerd een steile wand
op nul draaide je toen jouw verstand
zodat je ook de rotswand op kan geraken
het vechten mag je zelfs dan niet staken.
Laat ze maar duwen, stompen, slaan.
en doen alsof je nooit hebt bestaan.
Ze kunnen je niet nog méér raken.
Hebben ze het dan niet gehoord
dat enge en komplete kraken?
©Marie-Gabrielle
|
