Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Samen met Jan en Theo gewandeld.
Vrij klassiek parcours (heb de wandeling al drie keer gedaan). Stukjes langs de Netedijk, langs het dorpje Gestel en de verste rustpost in taverne 't Kruiske.
Tweemaal rust in de Vrije Basisschool Berlaar. Achteraf in Berlaar gaan eten.
Wandeling richting Erpe en terug via Nieuwerkerken. Via paddenhoek, Sint Appolonia en Maleveld. Voornamelijk veldwegen en wat bos.
Geen GPS bestand en geen foto's.
14e Baljuwtochten Club: PAREL VAN HET PAJOTTENLAND (254) Plaats: Galmaarden Afstand: 42 Km Tijd: 7H40 Deelnemers: 1413 Pajotten: 35 Weer: Eerst zwaar bewolkt, daarna wat zon. (18-21°C)
Parcours: 5 Afpijling: 3 Zaal+org: 4 Cola: 130 Z. Bier: 220 (Leffe)
Wat onthouden we: Het eerste stuk ging naar de Congoberg. Unieke rustpost op de top.
Dan wat gekronkel rond de Congoberg en naar de rustpost in Vollezele. Van Vollezele naar Herfelingen. Hier nog weinig wandelaars en genieten van de rust. In Herfelingen dan een lus door het echt rustige Pajottenland.
Heb m'n MP 3 uitgezet en naar de 'stilte' geluisterd. Het ruisen van de wind in de bomen, het loeien van de koetjes en heel ver boven mij een vliegtuig dat passeerde. Van Herfelingen ging het dan via een lang traject terug naar Vollezele en dan met de grote groep terug naar Galmaarden.
Het was een mooie natuurwandeling, met een extraatje voor de lange afstandswandelaars: De rust. Eens wat anders dan de drukke Vierdaagse.
Van de start tot de middag regen, dan even droog en daarna regen tot het einde.Op sommige plaatsen erg modderig.
Langs de velden ging het eerst naar Vlamertinge.
In Vlamertinge gaan we voorbij enkele soldaten-kerkhoven.
Dan gaat het richting Galgebossen maar daar gaan we niet door.
Via Elverdinge gaan we dan naar Boezinge waar we bij de brouwerij Het Sas verwend worden met een Hommelbiertje of pils. Gelukkig was het nu buiten wat droog.
Daarna ging het dan via Langemark-Poelkapelle en Sint-Jan naar Ieper.
Door de hevige regen was er op de Picanol-site niet veel ambiance.
Het is een heel afwisselende Vierdaagse geweest. Zowel wat het weer als wat het parcours betreft.
Spijtig dat de regen juist op de mooiste stukjes moest vallen.
Vierdaagse van de Ijzer Club: VIERDAAGSE VAN DE IJZER (390) Plaats: Diksmuide Afstand: 33,2 Km Tijd: 5H40 Deelnemers: Pajotten: Weer: Zeer warm en zonnig (20-25°C)
Wat onthouden we:
Wandeling van Diksmuide naar Lo-Reninge en via Alveringem en Lampernisse terug naar Diksmuide. Wandeling voor bijna 100 percent door de polders. In de volle zon was het soms wel erg heet.
In tegenstelling met andere jaren weinig langs het water gewandeld. Tweemaal voorbij de Ijzertoren gewandeld maar tijdens de wandeling was hij 'verstopt'. Ditmaal niet zoveel bevoorrading.
Vierdaagse van de Ijzer (Poperinge) Club: VIERDAAGSE VAN DE IJZER (390) Plaats: Poperinge Afstand: 33 Km Tijd: 5H45 Deelnemers: Pajotten: Weer: S'morgens warm en zwaar bewolkt, in de namiddag regen. (17-21°C)
Wat onthouden we: De Kemmelberg en omgeving stonden hier centraal. Spijtig dat het mooiste gedeelte van de wandeling in de regen was. Door die regen niet zo heel foto's kunnen nemen.
Eerst een stuk met Hubert gewandeld. De terugweg was via Dranouter en Westouter. Terug in Poperinge regende het wat minder maar er was toch wat minder ambiance.
Wat onthouden we: Wandeling van Frans Houtman. Vertrek aan de kerk van Welle. Wandeling bestaande uit twee lussen rond Welle. De eerste ging richting Iddergem en de tweede door de Wellemeersen.
Middagmaal in café Cambrinus in Welle.
Wat onthouden we: Laat vertrokken maar toch om kwart na tien in Mons.
Eerst door Mons gewandeld, langs de hoofdkerk, het stadhuis en de Grote markt.
Buiten de stad ging het dan langs een rustige weg naar Hyon.
Dan een stevige klim tot aan een water reservoir.
Daarna door de velden naar Spiennes.
Daar verlaten we de GR 129 en volgen we de GR 412.
In Saint-Symphorien stappen we eerst voorbij een soldatenkerkhof van de eerste wereldoorlog. Hubert geeft ons wat deskundige uitleg hierover.
Daarna vervolgen we onze wandeling tot in het centrum van Saint-Symporien waar we lunchen en onze dorst lessen. Het is wel het enige café tijdens de wandeling.
Na de middag gaat het door bossen en stukken veld naar Thieu.
Door het warme weer is het allemaal nogal zwaar. De lift op het Centrum kanaal werd niet meer bezocht.
Een paar wandelaars hadden hulp van de "medische staf" nodig.