Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
30-01-2017
30-01-2017 GR Nieuwjaarswandeling Aalst
Nieuwjaarswandeling in Aalst
Afstand: 16,3Km
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe wat regen.
Deelnemers: 27
Pajotten: 5
Wat laat in de maand maar we hebben dan vandaag onze nieuwjaars-wandeling gehouden.
Samenkomst was aan het nieuwe Sportcentrum Schotte. Na een koffietje met cake in het cafetaria konden we vertrekken. We wandelden eerst door het Osbroek en daarna door het stadspark waar de druppelstop gehouden werd. Daarna keerden we langs het Jaagpad terug tot aan het Sportcentrum maar nu langs de overzijde van de Dender. We stapten dan een stukje door de Gerstjens en over de traditionele hangbruggen. Via de veldwegen parallel aan de Affligemdreef kwamen we dan in de taverne De Oude Snas. We namen nu wat meer tijd dan gewoonlijk om van ons nieuwjaars diner te genieten.
De terugweg naar de Sporthal was kort gehouden. Langs de Kluisdreef waren we snel in Erembodegem en langs de Dender kwamen we in het dorp. Dan nog de Kapellekesbaan door en we waren terug in het Sportcomplex Schotte.
Wandeling van Wolvertem naar Meise en terug. Het eerste stuk was een lange rechte asfalt en kasseibaan en stelde niet veel goeds voor. Gelukkig kwam er na de asfalt ook een aardeweg naar Oppem en daarna naar het gemeentehuis van Meise waar de rustpost was. We kregen mooie zichten op het kerkje van Oppem en in de verte zagen we het atomium en de skyline van Brussel. De rustpost was wel een mooi gebouw met vele kleine zaaltjes met schilderijen en een mooi trap. Wel speciaal dat wij met onze slijkerige wandelschoenen dit konden betreden en bezichtigen.
De terugweg naar Wolvertem was wel wat minder spectaculair maar wel wat korter dan de heenweg.
Een wandeling door de natuur met pittige beklimmingen. Voor mij dus de ideale wandeling. Het vertrek was in het Jeugdcentrum De Spiraal. Langs de spoorweg gingen we naar Schendelbeke. Vandaar dan via 't Schipken de Gavers in. Eer we in de rustpost in Onkerzele waren moest er eerst nog een flink stukje geklommen worden.
Het tweede stuk bracht ons van Onkerzele naar de Abdij. Hier ook weer enige pittige beklimmingen in de omgeving van De Muur.
Het laatste gedeelte was een grote lus tot in de buurt van Overboelare. Veel klimwerk en mooie zichten op Geraardsbergen. In de buurt van de zwemkom konden we dan van een jenevertje genieten.
Zie al uit naar de wandeling van het Oude naar het Nieuwe Mannekenpis.
Weer: Eerst licht bewolkt , daarna zwaar bewolkt. 7°C
Deelnemers: 2100
Pajotten: 4
♥♥♥
Vanaf de vertrekplaats wandelden we door het centrum en langs het parkje en vele straten naar de eerste rustpost. Vandaar ging het langs het vliegveld en de bosjes rond de oprit van de autostrade naar de rustpost in het industriegebied. In de bakkerij kregen we een eierkoek en een koffie of frisdrank. Het laatste gedeelte was het natuurrijkst. We wandelden langs de Leie en een stukje langs de wilde natuur van de Oude Leie. We wandelden ook nog langs de omwalde kloosterhoeve en de toegangspoorten van de vroegere Guldenbergabdij.
In de vertrekzaal kregen we tegen inruiling van onze inschrijvingskaart nog een Alpro-drankje.
Vandaag samen met drie andere Pajotten gaan wandelen in Diksmuide.
Het vertrek was zoals steeds in de brandweerkazerne aan de rand van Diksmuide. We werden er vergast op een koekje bij het vertrek,gratis soep en een glühwein op het parcours. Het eerste stukje van nog geen 4 Km bracht ons van de vertrekzaal langs de rand van het industriepark naar de eerste rustpost. We hadden hier zicht op de uitgestrekte polders (en het industiegebied).
Na de rust gingen we naar Esen. Onderweg kregen we dan onze soepbedeling. We wandelden nu door de polders met heel wat grote boerderijen. In Esen hebben we dan even van het parcours afgeweken en de brouwerij van de Dolle Brouwers gaan bezoeken.
Het laatste gedeelte ging terug door de polders en de straten van Diksmuide. Onderweg kregen we dan ook nog onze glühwein.
Ik ben pas in de namiddag gaan wandelen. Het was mooi zonnig maar winters wandelweer. Vertrek was als steeds vanuit het kleine zaaltje in Ruien. Ik heb eerst de 14 Km gewandeld en daarna het plaatselijke rondje van 5 Km.
Voor de 14 Km wandelden we over de Kluisberg naar Amougies en dus over de taalgrens. Het was dus een pittige beklimming en een iets minder steile afdaling. Het viel me op dat er weer wat beton en asfalt bijgekomen was tegenover twee jaar geleden.
De terugweg was wat minder steil en bracht ons langs de Westelijke zijde van het Kluisbos terug naar de vertrekpost. We hadden nu mooie zichten op de Scheldevallei en de elektriciteitscentrale van Ruien. Op het einde wandelden we langs een nieuw stuk asfaltweg. Spijtig dat de GR weg die ernaast lag genegeerd werd.
In de startzaal heb ik mijn wandelboekje laten afstempelen en daarna nog de lus rond Ruien gewandeld. Het duurde wel een tijdje eer we de laatste huizen voorbij waren, maar dan kregen we toch nog een mooi stukje van het Kluisbos te zien. Het was al bijna donker en dat gaf wel een speciale, rustige sfeer.
Ik heb hier ook een link toegevoegd met de foto's van deze wandeling in 2013. Het was toen wel anders!
Traditionele midweekwandeling met ditmaal vertrek vanuit Strijpen. De centrale rustplaats was in Sint-Goriks-Oudenhove. De vorige nacht had het stevig gevroren en de veldwegen lagen er hard bij. Hier en daar lag er nog wat sneeuw.
Van Strijpen wandelden we door de velden naar Roborst. Ongeveer in het midden staat op de Vollanderkouter het referentiepunt voor wandelaars en andere passanten: Een eenzame Marilandicapopulier. Eenmaal voorbij Roborst wordt het landschap erg heuvelachtig en we krijgen zo enkele beklimmingen te verwerken. Voor de rustpost in Sint-Goriks-Oudenhove krijgen we dan als beloning een mooi zicht op het dorp en in de verte zien we Zottegem liggen.
De lus in Sint-Goriks-Oudenhove ging tot in Sint-Maria-Oudenhove. We stapten voorbij het oude café "De Zavelput" en we kwamen tot dicht bij de Berendries. Het parcours bestond voornamelijk uit veldwegen.
Het laatste en kortste stuk bracht ons van de rustpost terug naar Strijpen. Wie voor "natuur" had gekozen -ik dus- mocht vooraleer in de vertrekzaal te komen nog een stukje door het bos stappen.
Wandeling van Gijzegem naar Herdersem, daar een lus en terug naar het vertrek.
Het duurde even eer we Gijzegem verlieten! Het was in de straten en in het park erg glad. Net als gisteren was ook hier het eerste stuk bijna uitsluitend straten. In de rustpost was het al gezellig druk.
De lus in Herdersem was wandelen langs de overstroomde beemden en door mooie stukjes natuur. Het was nu minder glad.
De terugweg vanuit Herdersem was ook grotendeels een natuurwandeling. Hier wel behoorlijk wat slijk. We stapten dan ook traditioneel een stukje langs de Denderdijk. Het laatste stukje liepen we door de regen.
Het is in Gijzegem altijd een gezellige nieuwjaarswandeling geweest en dit was dit jaar niet anders. Je ontmoet er vele collega wandelaars. Hoe langer ik wandel hoe langer die wandeling duurt.
Wandeling van Bassilly naar het gehucht Hellebecq, daar een lus van 6 KM en dan terug naar het vertrekpunt.
Het eerste gedeelte ging door de straten van de wijken Zullik en Bourlon. Door het lichtgolvend parcours hadden we op sommige punten een mooi zicht op de omgeving. In Hellebecq kregen we dan de eerste smalle voetpaden. Een kronkelend wegje bracht ons bij de rivier de Sille. Dit riviertje gaf de naam aan de gemeente en aan de wandelclub. In de kleine rustpost heb ik van het plaatselijke abdijbier kunnen proeven. Lekker!
Van Hellebecq ging het dan door veldwegen naar Gellingen. In het tweede gedeelte van de lus wandelden we langs de straten en hadden we mooie zichten op de open winterse velden.
Van Hellebecq terug naar Bassilly was grotendeels het volgen van een oude spoorbedding. Het begon juist te sneeuwen en hier was er dan enige beschutting.
De midweekwandeling in Kwatrecht is ook één van de klassieke wandelingen van het begin van het jaar. Ik was zinnens van eens een stevige wandeling te maken.
Het vertrek was langs wat veldwegen en de onvermijdelijke passage van de verkeerswegen. De rustpost was in Gijzenzele. Het was de bedoeling dat ik daar de lus van 7 Km zou doen maar om één of andere reden stond ik na 5 Km al terug in de rustpost. Ik heb het Aalmoezenijebos gemist. Die lus was wel bijna geheel door de velden en het was er behoorlijk modderig.
De terugweg heb ik dan het parcours van de 21 Km genomen en zodoende geraakte ik toch nog aan 16 Km. Het parcours ging langs de windmolens en langs en langs het Kalverhagebos.
Het was al bij al een gevarieerde wandeling. De bepijling was op sommige plaatsen wel nogal onduidelijk.
Zoals steeds vertrek in het Provinciaal Proefcentrum voor Kleinfruit Pamel. Ditmaal was er genoeg parkeerruimte. Het was mistig en ik had gehoopt dat het in de namiddag wat klaarder zou worden maar helaas!
Ik heb de 12 kilometers gewandeld. Van Roosdaal naar Liedekerke en terug. Het was een mooi stukje natuurwandeling langs de drassige veld- en boswegels. Vertrekken deden we langs de kouters rond Roosdaal en daarna door de bosjes van Impegem. Vandaar wandelden we naar de rustpost in Liedekerke. Bekent terrein voor de Pajotten, maar in de winter is het toch een heel ander landschap. De rustpost (onze vertrekplaats) was ondertussen een bouwwerf geworden.
De terugweg ging door de vallei van de Palitsebeek en via de rand van Katttem en Ledeberg wandelden we terug naar de vertrekzaal.
Traditioneel de eerste wandeling van het nieuwe jaar met het uitwisselen van nieuwjaarswensen aan bevriende wandelaars en het toasten op het nieuwe jaar.
's Morgens regende het, dus ben ik maar in de namiddag gaan wandelen. Het parcours bestond uit drie lussen van ongeveer 7,5 Km. Omdat het al 14 uur was wanneer ik vertrok heb ik er maar twee kunnen wandelen.
De eerste lust vertrok langs de wijk "Biest" en ging richting Wattripont. Eenmaal de Doornikse steenweg voorbij was het rustig wandelen door de velden. Af en toe kreeg ik wel nog een buitje over me heen.
De tweede lus ging langs de wijken Stookt, Scheldekouter en het Henegouwse Croix-ou-Pile. Het waren allemaal straten maar wel met mooie zichten op de omgeving.
Ben dan eens gaan uitwaaien aan zee. Allé van waaien was er niet veel te merken. ‘s Nachts was het mistig geweest en dat samen met de vorst hadden de bomen veranderd in ijsbomen. Als de zon dan begon te schijnen werd ik door ijsblokken bekogeld.
Er waren ook nog wat vertragingen bij de spoorweg zodat het middag was voor ik in Sint-Idesbald was. Daar dan de 10 Km gewandeld. Het was een wandeling van de toeristische dienst van Koksijde. Een wandeling door de duinen, langs de Militaire basis Koksijde, door Koksijde-Bad en langs de zeedijk. Heel afwisselend dus en heel wat natuur.
Een combinatie van Knooppunten Pajottenland, GR Groene Gordel en eigen wegen. Het was een tweede poging om deze tocht te doen. De eerst was mislukt vanwege de storm van vorige maand.
Met 22 trouwe GR wandelaars zijn we dan vertrokken vanaan de kerk van Schepdaal. We wandelden eerst langs typische boerderijtjes en door een golvend Pajottenland van Schepdaal naar Sint-Martens-Lennik. Het was wat nevelig maar toch heerlijk om te wandelen. Van Lennik ging het dan naar Gaasbeek. Langs het kerkje en het gekende cafeetje "De Pajot" stapten we het domein van Gaasbeek in. Het kasteel stond in het zonnetje maar spijtig genoeg was het beneden schaduw en konden er moeilijk foto's van de groep gemaakt worden. Er was wel plaats voor de druppelstop en foto's van de jarigen van de maand(en).
Na de druppelstop wandelden we verder door het domein van Gaasbeek en daarna door dat van Groeneberg. Daarna kwamen we in een vlakte terecht en we zagen de contouren van de torens van Brussel. We stapten voorbij de brouwerij van Lindemans en dan door bossen en veldwegen naar Vlezenbeek. Hier was onze middagstop in café In' t Vagevuur. Het was er goed warm en we hadden een ruim zaaltje tot onze beschikking om onze boterhammen op te eten en om een lekkere Lindemans, Geuze, Lambiek, Kriek of ander lekkers te drinken.
Na de rust wandelden we rondom Vlezenbeek en langs de rand van Brussel. We bezochten dan nog even de watermolen van Pede en waren op de voorziene tijd terug in Schepdaal.
Wandelen in Beernem is altijd iets ongewoons. In West-Vlaanderen een wandeling doen van 27 Km zonder (of bijna) uit het bos te komen is niet normaal. Heb de afstand voornamelijk door de natuur gelopen maar het was ook een afwisselend landschap. Niet steeds door bossen met dezelfde soorten bomen maar ben dennen, beuken, eiken en nog andere boomsoorten tegen gekomen. Het is ook niet steeds bos maar afwisselend open plekken, natuurgebieden en boerderijen.
Als je met de GPS en Google-Earth achteraf het parcours bekijkt zie je wel dat de wandelclub echt het maximum van het groen benut heeft. We zijn gelukkig niet door de villawijken in Hertsberge moeten stappen maar wel door “De bossen van Vlaanderen” . Het is niet de eerste keer dat ik hier gewandeld heb maar het is en blijft voor mij de mooiste wandeling in West-Vlaanderen.
Het vertrek was aan het containerpark van Roosdaal. We wandelden tot in Pamel en verkenden dan de wegeltjes tussen Impegem, Kattem en Ledeberg. Er waren veel stukjes bij van onze wandelingen (De Pajotten) maar we kwamen ook wegjes tegen die ontoegankelijk waren (overwoekert door netels en struiken). We wandelden voorbij de O.L.V. kapel in Ledeberg en dan langs de Kluisberg naar beneden. Vervolgens stapten we nog met een grote boog rond de kerk van Roosdaal en we waren weer aan ons vertrekpunt.
Vandaag vertrek aan de kerk van Welle. De wandeling is voorbereid door Frans Houtman. We zijn met een groep van 27 wandelaars en in het rustige dorpje hebben we heel wat bekijks.
We wandelen eerst dwars door het dorp tot aan ‘de Kemelsbrug’. Een wandelaar kan er nog juist passeren. Daarna gingen we naar de Wellemeersen. Een gekend natuurgebied welke met dit droge weer helemaal toegankelijk was en zonder natte voeten te krijgen. We wandelden tot aan de Dender, de E40 en keerden dan terug naar Welle. Het was een wild maar mooi stukje natuur.
Dan was het tijd om de andere kant van Welle te verkennen. We wandelden door de ‘Kouter’ tot in Iddergem en keerden dan terug naar het centrum van Welle.
In ‘Het Muzieklokaal’ konden we dan onze dorst lessen en onze boterhammen opeten. We werden er door personeel met veel ervaring bedient.
Na de middag ging het dan richting Terjoden. Er waren een paar heel smalle paadjes waar de blote benen konden kennismaken met de netels. We wandelden tot bijna het centrum van Terjoden en keerden dan langs de rand van het industriepark van Erembodegem terug naar Welle.
Daarmee zat de wandeling er op en in ‘Het Muzieklokaal’ kon er nog wat nagepraat worden over de mooie natuurwandeling van vandaag.
36 jaar Ibis Wandeldriedaagse - Langs het oog van Puurs-tocht - De 5 van Klein-Brabant
Club: WSV IBIS PUURS VZW (093)
Plaats: Puurs
Afstand: 10,7 Km
Tijd: 2H45
Deelnemers: 2726
Pajotten: 28
Weer: Licht tot zwaar bewolkt. (25°C)
Parcours: 4
Bepijling: 4
Zaal + Org: 4
Cola: 1Euro30
Z. Bier: 2Euro20 (Duvel)
Ik ben in de namiddag nog even in Puurs gaan wandelen. Vanuit de vertrekzaal ging het door de wijken van Puurs naar het station en dan verder tot in Kalfort waar de eerste rustpost was. Mooie zaal met mooi terras. Zoals in Oudenaarde was er hier ook na de eerste rustpost wat meer natuur. We stapten door de velden naar Liezele. In de tweede rustpost was er blijkbaar een drankje te krijgen maar dat heb ik maar achteraf vernomen.
Het laatste stukje ging door het dorp van Liezele en door de akkers terug naar Puurs. Zoals alle jaren was er daar nog veel ambiance.
Ronde van Vlaanderen voor Wandelaars – Oost-Vlaamse Wandeldag
Club: HANSKE DE KRIJGER OUDENAARDE (233)
Plaats: Oudenaarde
Afstand: 16Km (15,3)
Tijd: 2H45
Deelnemers: 3220
Pajotten: 4
Weer: Licht bewolkt. (18°C 21°C)
Parcours: 4
Bepijling: 4
Zaal + Org: 4
Cola: 1€ur30
Z. Bier: 2Euro20 (Ename)
Ik heb vandaag samen met Erwin de GPS wandeling van 16 Km gewandeld. We wandelden parallel met de spoorweg naar de brug over de Schelde. Vandaar dan langs de ruïne van de Sint-Salvatorabdij in Ename. Dan ging het door de woonwijken naar de eerste rustpost op de Wolvenberg in Volkegem. Na de rust mochten we (eindelijk) door de velden en bossen wandelen. We stapten via Edelare naar Leupegem waar de tweede rustpost was. We wandelden hier net zoals in Geraardsbergen vaak in tegenovergestelde richting dan de wandelaars van het bepijlde parcours. De paden waren hier wel wat breder.
Na de rustpost wandelden we voorbij het Schipperskerkje en het achterliggende park naar de Schelde. Dan nog even rond de O.L.V. van Pamelekerk en we stapten terug de Schelde over. Het laatste gedeelte ging dan door Oudenaarde, door het park, de volkstuintjes en woonwijken. Tenslotte wandelden we door het station terug naar de vertrekzaal.
De wandeling bestond uit 5 lussen en 2 stukken verbinding tussen de 2 rustposten. De drie eerste lussen hadden de vertrekplaats ook als aankomst. In de tweede rustpost (Ijzeringen) moesten dan ook nog twee lussen gewandeld worden. Een vrij ingewikkeld parcours!
De eerste lus ging richting Gooik. Eenmaal buiten de dorpskern zaten we direct midden in het Pajottenland. Licht heuvelachtig parcours, oude boerderijen en veel velden met af en toe een bosje.
De tweede lus ging richting Gaasbeek. Hier hetzelfde landschap met wat minder bebouwing.
De derde lus ging van Sint-Kwintens-Lennik (waar de startzaal was) naar Sint-Martens-Lennik. Daar maakten we dan weer een ommetje door de omliggende velden. De terugweg ging langs de oude tramweg tussen Sint-Martens-Lennik en Sint-Kwintens-Lennik.
Het volgende stuk was wandelen van de vertrekplaats naar de rustpost in Ijzeringen. Dit stukje ging voor een groot deel langs straten en huizen. Het laatste gedeelte aan de overkant van de steenweg Ternat - Edingen was terug veldweg.
Vanuit Ijzeringen was er een lus naar Lombeek en één naar Strijtem. Heb eerst die naar Lombeek gewandeld. Het parcours was hier wat heuvelachtiger en er waren minder grote akkers. Wel in de buurt van Wambeek veel serres met frambozen.
De laatste lus ging dan naar Strijtem. Hier ook heuvelachtig en vele serres. Het was er velo koers en we moesten er wel goed opletten.
Na een laatste bezoek aan de rustpost in Ijzeringen was het maar even wandelen en de marathon zat er op. De zaal in Lennik was al opgekuist en ik heb dan maar in een plaatselijk café mijn dorst gaan lessen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
