Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
17-03-2018
2018-03-17 Schepdaal
Club: WANDELCLUB KRUIKENBURG VZW (4147)
16e Laetaretocht
Plaats: Schepdaal
Afstand: 14,3 Km
Weer: Zwaar bewolkt, sneeuw(-1°C)
Deelnemers: 511
Pajotten: 15
♥♥♥♥
Het sneeuwde 's morgens lichtjes en er lag een licht sneeuwtapijt over het Pajottenland als ik startte. Ik heb de B en de C lus gestapt.
Met de C lus stapten we enkele keren over of onder de gewestwegen en spoorwegen. We keerden dan via Sint-Gertrudes-Pede terug naar Schepdaal
De lus B ging meer door het "echte" Pajottenland. We stapten nu door Pede en keerden terug via Sint-Martens-Lennik. Het was erg heuvelachtig en op de "woeste hoogten" waaide er en snerpende Noordoosten wind.
Na wat uitstellen ben ik eindelijk de GR kunnen gaan verkennen.
Het was vrij mooi weer en om te stappen toch wel ideaal.
Van aan het station is het nog even langs de spoorweg wandelen maar dan gaan we de natuur in. Het eerst deel is wel het mooist. Ik hoop dat het met de GR van de 26e even mooi weer is want door het arboretum van Eeklo stappen is een belevenis op zich. Het behoort niet tot de dagstapper maar er door stappen doet je in de lente wanen. Bloeiende struiken en rustige wegen.
Daarna komen we dan in het Leen. Eerst mooie wegjes langs vennen en door wilde bossen. Daarna komen we in een wat meer echt wild bos. De oude bomen worden er momenteel geruimd en het is er wat moeilijk wandelen. IK ben daar wel een kudde reeën tegen gekomen.
Buiten het Leen komen we in een heel moerassig terrein. Daarna gaan we door de polders en daarna een heeel stuk lang de Lieve. Met nog wat kronkels komen we dan in Waarschoot. Hier heb ik dan nog een café gevonden. Het laatste stuk gaat dan weer door de velden terug naar Eeklo.
Weer: Eerst licht bewolkt, daarna zwaar bewolkt en regenbuien/ 10°C - 7°C)
Deelnemers: +- 35
Pajotten: 4
De eerste wandeling in deze organisatie. Jean en Aline zijn zeker al een hele tijd met de deze tocht bezig geweest.
We stapten eerst de Dender over via het sas. Langs de oevers van de Dender kregen we direct al een uniek zicht op een groep reigers. We stapten dan door de polders naar Mespelare. De tocht ging verder richting Schelde en na een rustpauze keerden we terug richting Denderbelle.
Helaas moet er daar iets fout gegaan zijn want het duurde wel lang eer we terug in Denderbelle geraakten. Voor de meesten was het geen probleem maar begrijpelijk was het voor minder ervaren wandelaars wel een probleem. Na bijna 17 Km bereiketen we dan terug Denderbelle.
De rustpost in café "Den Tongenslijper" was zoals het moest zijn en we hebben er van een verse soep (of/en koude soep met schuim) genoten.
Na de rust werd er nog een verkorte wandeling richting Lebbeke gemaakt. Het is even beginnen regenen en het enthousiasme was wel wat minder.
Met de regen ben ik wat later vertrokken. Om 10 uur was het in Pellenberg al droog. We vetrokken door de velden maar in de buurt van Linden stappen we door enkele holle wegen. De rustpost is in het centrum van Linden. De terugweg gaat door het mooie Gasthuisbos maar op sommige plaatsen is het wel glibberig door de regen van vorige nacht. Het was een mooie afwisselende wandeling door een parcours dat wat aan het Pajottenland deed denken.
Na de middag dan naar het echte Pajottenland getrokken. De zon was gaan schijnen en het was een prachtig lenteweer. Was wat laat toegekomen en daarom maar voor de 10 (11,3) km gekozen. De wandeling ging van Herne naar Kokiane (Coquiane) en terug. Eerst mochten we voor de "woeste" Marke stappen en voorbij de kerk van Herne. Daarna ging het langs de straat naar Kokiane. Net voor de rustpost mochten we dan door een drassig gebied naar boven klauteren. De terugweg verliep evenwijdig met de heentocht. We hadden nu wel de keuze tussen verhard en natuur. Die natuur was dan wel een weg door het omgeploegde veld. Ik heb nogal over de weg gewandeld maar nu was het (zeker op het einde) een slijkerige bedoening. Het is daar rond Herne wel een prachtige natuur met mooie zichten maar er zijn weinig echte veld en boswegen. Waarschijnlijk waren de grotere afstanden wel beter.
De wandeling vertrok niet ver van het station van Brugge. We stapten eerst een stuk langs de reien naar Sint-Pieters en naar de eerste rustpost. Na de rust trokken we via het kanaal van Gent naar Oostende de polders in. De tweede rustpost was in Meetkerke, nog bekent van de 2 daags van Blankenberge. De terugweg verliep parallel met de heenweg. Eerst terug door de polders en dan langs het kanaal. De derde rustpost was in het clubhuis van de Koninklijke Roeivereniging Brugge. Van de zaal op de eerste verdieping hadden we een mooi zicht op het kanaal. Het laatste gedeelte was langs de drukke straten terug naar de startplaats stappen.
Weer: Zwaar bewolkt en af en toe een regenbui. (8°C - 5°C)
We hebben vandaag de twee grote lussen in Ledeberg en pamel verkend. We zijn begonnen met die vanuit Ledeberg. De afstand is 6,3 Km. We stappen door een afwisselend parcours naar Strijtem en terug. Dit parcours kan als afzonderlijke wandeling gebruikt worden vanuit de vertrekpost.
Er kan ook een lus vanuit Pamel gewandeld worden. Het is wel een lange maar er bestaat ook een verkorting op. De lange hebben we verkend en die bedraagt 8,9 Km. De verkorting is 6,6 Km. De lus brengt ons eerst door de kouters van Pamel met zicht op de dorpskern van pamel en daarna komen we in het gebied van de Walputbeek, een mooi stukje natuur. Vervolgens gaan we door het gebied van de bunkers van WO II. De verkorting brengt je hier wel dichter bij. We gaan dan verder naar de Dender en volgen het Jaagpad tot bij de Dikke van Pamel. Langs de Turfput en de St-Jozefkapel stapten we dan terug naar Pamel.
Het was maar nipt dat ik nog in Neigem geraakte en heb daar toch nog de 14 (13) Km kunnen stappen. Neigembos stond centraal en bij het begin en het einde mochten we er door stappen. Bij het vertrek was het maar langs de rand en via de wijken Drie-Egypten en Woestijn kwamen we in "ons" Pajottenland. De wegen rond Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek zijn behoorlijk heuvelachtig en ik voelde er me er al direct helemaal thuis. Helaas begon het dan te regenen. Kapitein Zeppos zijn molen heb ik maar onder mijn paraplu mogen aanschouwen. Met die regen was het in Berchembos ook nog eens erg glibberig. Op het einde stapten we dan geheel door het Neigembos en zelfs met de regen was het een plezier om er door te wandelen. Ik was nog net op tijd in de vertrekzaal om nog even mijn dorst te lessen.
In tegenstelling met de wandeling van vorig jaar (nationale wandeldag) ging de wandeling nu de andere kant uit. We stapten naar deelgemeente Gijmel. Eenmaal door de dorpskern weg was het wel hetzelfde parcours als vorig jaar, dennenbossen en veel natuur. Na de rustpost in Gijmel was het echt genieten, heel rustig en bijna geheel door de bossen. De tweede rustpost was in Langdorp. Na die rustpost mochten we de oever van de Demer volgen tot in Aarschot. De 15 Km-stappers mochten dan nog even door het centrum van Aarschot stappen.
Weer: Eerst zonnig, daarna zwaar bewolkt (7°C - 2°C)
Deelnemers: 680
Pajotten: 9?
♥♥♥♥
Eerste wandeling sinds lange tijd met zon en zonder schrale wind. Ik wilde eigenlijk de 14 Km stappen, maar die afstand bestond niet, de 16 wel maar dat zou dan 16,7 Km zijn. In werkelijkheid was het 18,3 Km. We zijn dus goed gediend voor ons geld! We wandelden eerst door de kouters rond Borsbeke en daarna door het altijd mooie Cotthem. Via de bosjes bereikten we de rustpost in Sint-Lievens-Houtem. Hier moest dan een lus gewandeld worden. Die ging richting Bavegem langs overwegend veldwegen. Na de tweede rust in Sint-Lievens-Houtem mochten we de nieuw ingerichte markt bezichtigen. Alles wat moderner maar ik denk wat minder parkings. We stapten dan verder naar Letterhoutem en de terugweg naar Borsbeke was behoorlijk heuvelachtig. Hier bijna uitsluitend velden.
Er waren heel wat zieken maar al bij al waren er toch heel wat enthousiastelingen die de wandeling door het Rivierenland wilden meemaken. Stilstaan hebben we zoveel mogelijk vermeden en eenmaal in beweging en in de beschutting van de bosjes viel het allemaal wel mee. Vertrekken deden we langs Het Broek - Arkerbos, daar waren we beschut van de schrale wind. Langs de waterbaan van Hazewinkel was dat wat minder maar gelukkig hadden we de wind in de rug. Na het open water kwamen we in de domeinen De Biezenweiden en het wilde Provinciaal Groendomein Broek Denayer. In dat laatste hielden we onze druppelstop in de Observatiehut de Visarend. De dames (en enkele mannen) van de groep zongen voor de jarigen in koor het verjaardagslied. Vervolgens kwamen we aan de oevers van de Rupel en volgden die dan een stuk tot in de rustpost in Heindonk. In het zaaltje was het lekker warm en we konden er helemaal terug op krachten komen. Na de rust wandelden we tot aan het Zennegat, een samenloop van rivieren en de vaart Leuven - Dijle. We volgden daarna de Zenne tot bijna in Heffen en maakten daar een ommetje langs een bijna verdwenen wandelpad maar door een mooi stukje natuur. Nadat we Heffen doorwandeld hadden kwamen we weer in het Arkerbos en bereiketen we zo terug ons vertrekpunt.
In de namiddag ben ik ook nog in onze provincie (Vlaams-Brabant) gaan wandelen. De wandeling ging door de straten en kouters van Kapelle-op-den-Bos en Niewenrode.
Antwerpen Wandelt - 35e Trappistentocht - 10 miles van Zoersel
Plaats: Zoersel (Sint-Antonius)
Afstand: 16,5 Km (10 miles)
Weer: Zonnig (-1°C - 1°C) Schrale Oostenwind
Deelnemers: 4513
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Vandaag dus eens in de Antwerpse Kempen gaan wandelen. Minstens één keer per jaar moet ik toch in de streek waar mijn lievelingsbier gebrouwen wordt gaan wandelen. De 10 miles van Zoersel gingen rond de abdij van Westmalle, een ideale afstand. Het duurde wel even voor we uit de bebouwde kom waren maar eenmaal dat gebeurt was zagen we al direct de abdij voor ons liggen. De klokken luidden voor de zondagmis maar daar ben ik toch maar niet naartoe geweest. Het eerste gedeelte van de wandeling ging voornamelijk door brede lanen. Rond de abdij en door het achterliggend domein. We stapten door het Molenbos en zo naar de rustpost. Na de rust mochten we de dennenbossen doorkruisen. Nu waren het meer smalle paden maar af en toe nog een brede laan. In de vertrekzaal was het nog steeds erg druk, maar tijd voor een Westmalle was er nog!
Ik ben vandaag eens de andere kant van de Schelde gaan bewandelen. Vorige week Baasrode nu schuins er tegenover Moerzeke. Wat opvalt dat het hier allemaal niet zo nieuw is. Oude wegen, oude knotwilgen en meer menselijke activiteiten. We vertrokken in Kastel, dicht bij de Schelde en na enkele honderden meter zaten we al op de dijk. We volgden die en stuk en daarna gingen we naar de dorpskern van Moerzeke en voorbij het Kasteel van Moerzeke. Na de rust maakte ik de lus van 6 km en dat bracht me terug bij de Schelde en de beemden errond. Ik zag ook een stuk van "het glazendorp" maar ik vond dat toch maar miniem. Als ik terug aan de rustpost kwam was die al gesloten en de terugweg naar de vertrekzaal ging nu langs de polders. Het laatste stuk ging langs een nieuwe dijk welke blijkbaar ook bij het Sigma-plan hoort.
Met het mooie weer was het in Munkzwalm een overrompeling. De organisatie heeft nog altijd kinderziekten en de wandelaars moesten vaak geduld hebben. Ook de afstanden mochten wat nauwkeuriger gegeven worden. Het parcours van de 12 Km was geheel door de natuur. We volgden eerst geruime tijd de Zwalm en kwamen voorbij enkele watermolens of hetgeen er nog van over bleef. Daarna verlieten we de vallei van Zwalm en kwamen op het enige stukje onverharde weg. We stapten door de dorpen Sint-Maria-Latem, Paulatem en de rustpost was in Beerlegem. Speciaal voor die rustpost was dat ze in de kerk van Beerlegem was. Een kerk met preekstoel, biechtstoel en altaar. Toch maar een eigenaardige sfeer! De terugweg ging door de velden en zo kort mogelijk terug naar de vertrekzaal.
Wandeling van Baasrode naar Vlassenbroek en terug. Dit jaar stapten we eerst voor de kerk, het gemeentehuis en langs het veer over de Schelde. Daarna ging het richting Vlassenbroek. Met het Sigma-plan is alles wat groter geworden maar met weinig variatie in het landschap. Het dorpje is rond deze periode nog rustig. De terugweg ging grotendeels langs de Scheldedijk.
Dit jaar was de Krokustocht een echte lentewandeling. Ik heb ze al vele keren gewandeld maar met dit weer en dit parcours was het toch wel de mooiste. Vertrekken deden we langs de oevers van de Durme en daarna gingen we door het Molsbroek. Het was er rustig, geen meeuwen maar toch al enige eendenkoppels. Aan de oever van het Molsbroek moest ik toch even de "Breimaschien" induiken. Tot dan toe was het een traditioneel parcours maar nu gingen we van het Molsbroek het natuurreservaat De Buylaers in. Ook een waterrijk gebied en de broedplaats van ooievaars. En die ooievaar(s) was al toegekomen. Hij(zij) zat al fier op zijn nest. Van De Buylaers kwamen we dan al direct in het stedelijk Bospark. Hier was het niet zo wild en stapten we langs de vijver en de het dierenpark. Even verder was ook de rustpost. Het laatste stuk bracht ons naar het centrum van Lokeren. We stapten nog een stuk door het Bospark en dan langs de Durme naar het station en het parkje rond de kunstacademie. Via de hoofdkerk kwamen we dan terug aan de vertrekzaal.
Alhoewel zwaar verkouden ben ik toch maar naar Wieze gaan wandelen. Het is één van de traditionele wandelingen waar ik toch naar toe wil.
Als ik vertrok was het mooi wandelweer en langs het parcours waren er indrukwekkende wolkenpartijen te bewonderen maar het bleef gelukkig droog. We stapten eerst richting Lebbeke waar we de geur van chocolade konden opsnuiven en daarna draaiden we via de wijken Rooien en Bontegem terug naar Wieze en naar de rustpost in een gerenoveerde voetbalkantine. Het tweede gedeelte bracht ons met een ommetje in de tweede rustpost te Herdersem. Het laatste stuk bracht ons direct van Herdersem terug in Wieze.
Het was een mooie natuurwandeling met enkele nieuwe paadjes en doorsteekjes. Ik heb er in ieder geval van genoten.
Er was eens geen regen voorspeld, dus mooi om de verkenning van de GR van de maand februari te doen. Rivierenland is voor de GR-wandelaars weinig gekend. Er lopen niet veel GR paden door (bij deze wandeling geen) maar het is een parcours GR waardig. De wandeling is een combinatie van wandelknooppunten en eigen aanpassingen. Tijdens de tocht is er altijd water in de buurt. Er zijn talrijke vijvers en in het gebied lopen Dijle, Rupel en Zenne samen. Hier en daar was er wel wat slijk maar meestal waren het goed begaanbare wegen. Het is nog een echt wild natuurgebied met vele oude bomen. Het is ook een streek waar de otters en bevers opnieuw te zien zijn. Gegeten heb ik in het volkscafé "De Zwaan" in Heindonk.
Vandaag dan eindelijk de nieuwjaarswandeling gedaan. We waren met een uitzonderlijk groot aantal wandelaars en ook de Pajotten waren goed vertegenwoordigd. Na de koffie en cake in de Looyerij konden we vertrekken. We stapten eerst een stukje door het park van Aalst en dan langs de Dender en Leirekensroute naar de zwemkom. Hier was dan de druppelstop om de jarigen van de maand te vieren. Na de stop stapten we door de velden naar Moorsel en verder naar het Chalet De Goudkarper in Meldert waar we onze nieuwjaarslunch gebruikten. Na de lunch gingen we langs de kortste weg terug naar Aalst.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
