Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
04-04-2018
2018-04-04 Baardegem
Club: WSV DE KADEES VZW (3063)
Fabourgtocht
Plaats: Baardegem
Afstand: 21,8 Km
Weer: Zwaar bewolkt maar droog (13°C)
Deelnemers: 888
Pajotten: 20
♥♥♥♥
De wandeling van De Kadees in Baardegem is klassiek een natuurwandeling. Ik heb de drie lussen gewandeld: Naar het Kravaalbos, de Faluintjes en naar de Leirekensroute. Er was hier en daar wat slijk maar het viel allemaal wel mee. Op het einde was er nog wat dreigend onweer maar ik was gelukkig op tijd terug. De richting waar we naar toe gingen was hetzelfde als vorig jaar maar er was op al de parcours wel enige variatie.
De interesse van de dinsdagavondwandelaars was weer miniem. Er was weer regen voorspeld en die hebben we ook gekregen maar niet in grote hoeveelheden. We vertrokken droog maar na een paar kilometers begon het te druppelen. Het parcours ging nu bijna volledig door de velden rondom Denderhoutem. We stapten richting Outer en Lebeke. Door de weersomstandigheden is het parcours ingekort maar op het einde kregen we nog een romantisch ommetje rond de kerk van Denderhoutem van Patrick cadeau.
Klassieke wandeling rond de vijver en door de tunnel naar Hingene. In Hingene dan heel wat "Dodentocht parcours" en even door het domein van het Kasteel d'Ursel. De terugweg naar Bornem was op het grondgebied van Hingene wel grotendeels door de natuur. In Bornem werd het centrum gemeden maar stapten we wel door de straten. Ik heb hier dan maar even van het parcours afgeweken en Bornem centrum bezocht.
Weer: Zwaar bewolkt af en toe wat lichte regen (11°C)
Deelnemers: 2158
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Ik ben vandaag nog eens in West-Vlaanderen gaan wandelen. De laatste wandelingen in die provincie hebben me wel bevallen en nu in Oostkamp was dat niet anders. Het was een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde wegen. We stapten van het ene kasteeldomein in het andere en natuurlijk door vele lanen en dreven. Veel van die domeinen zijn privaat bezit en normaal niet toegankelijk. De rustposten waren mooi verdeeld, vrij klein maar iedereen vond er wel een stoel. Het vertrek was niet ver van de E40 en er was een ruime parking. Dat is ook wel aangenaam.
Tegenhanger van Parel van het Pajottenland. Langs de andere zijde van Brussel - maar ook nog in Vlaams-Brabant - heeft men ook een mooi golvend landschap. Het was zwaar bewolkt en soms waren er dreigende regenwolken maar het bleef droog. We vertrokken met een ommetje rond het dorp. Dan kregen we al een eerste holleweg en hadden van boven een mooi zicht op de dorpskern van Nieuwrode. Daarna stapten we via de St- Jobsweg naar de brug onder de E314 en naar de rustpost in de Parochiezaal in Gelderode. De terugweg naar Nieuwrode ging voornamelijk door de velden en voor we terug in de vertrekzaal waren kregen we nog mooie zichten op het centrum van Nieuwrode.
De 16 KM-stappers mochten dan nog een lus van 4 Km stappen naar het domein van het kasteel van Horst. Het was nog een lus vol natuur met nog een steile holleweg en de bossen van het kasteeldomein van Horst.
Met de regen was het voor de dinsdagavondwandelingen een start in mineur.
We vertrokken aan de Zeebergbrug en wandelden een stukje langs de sportvelden en door het Osbroekpark. Via de Haring, kwamen we in Nieuwerkerken en langs Sint-Job en een voor mij bekende buurt kwamen we dan in het centrum van Aalst. Het was dan al donker en Patrick heeft maar de kortte afstand terug naar de startplaats gekozen. Veel foto's heb ik ook niet genomen.
Het had de laatste dagen gelukkig niet veel geregend en dus durfde ik het verkende parcours toch te bewandelen met de groep. Het was ook nog wat zonniger en na een paar kilometer waren we al aan de inrijlaan van Het Leen. We zijn zoals bij de verkenning ook door het mooie arboretum van Eeklo gestapt. Er stonden nu ook al heel wat struiken in bloei. De cafetaria aan de ingang van het domein was dicht en zo hebben we onze eerste rustpauze en druppelstop maar op een rustig plekje in Het Leen gehouden. De wegen in het domein waren nu wat beter begaanbaar dan tijdens de verkenning maar het was toch nog wel opletten. Even buiten het domein was het drassigste gedeelte maar we zijn het zonder veel moeilijkheden kunnen passeren. Na het bos en wat velden kwamen we dan aan “De Lieve”. Die volgden we enige kilometer en dan stapten we over een kronkelende weg naar “ons café in Waarschoot. Voor sommigen zal het wel lang geduurd hebben voor we in dat café geraakten. Van het café naar Eeklo was het nog anderhalf uur stappen door de velden en de straten van Eeklo. Onze trein van kwart na vijf was juist vertrokken als we toekwamen. Dus nog een klein uurtje wachten. Helaas was er geen café in de buurt van het station maar er was nog wel wat over van de druppelstop!
De Vossenlentetocht is een traditionele lentewandeling. We vertrokken ditmaal richting Buggenhoutbos en daar stapten we helemaal door. Daarna wandelden we door de velden naar Malderen waar de eerste rustpost was. Die was al gesloten dus maar verder gestapt naar Opdorp. Op "Den Dries" stonden nog niet alle narcissen in bloei. Dit jaar was het thema "slakken" . Die stonden er dan ook ik alle kleuren en afmetingen. De terugweg was door de velden, de straten en het centrum van Buggenhout.
Vanuit de startplaats stapten we direct de velden in tot aan de kruisingen van het kanaal Gent-Oostende, het kanaal van Schipdonk en het Afleidingskanaal van de Leie. In Merendree bij het clubhuis van de plaatselijke schuttersvereniging was de rustpost. De terugweg ging door landelijk gebied en langs enkele bosjes naast de kanalen. De club vierde hun 40 jarig bestaan en we kregen alle dranken aan 1€00.
Ik ben vandaag toch nog maar eens in het verre West-Vlaanderen gaan wandelen. Zoals verwacht was het een wandeling door de rustige straten rondom Moorslede. Eerst stapten we door het centrum, langs de kerk en het gemeentehuis. Daarna gingen we naar de velden waar de boeren bezig waren met het rooien van de prei. Er waren ook heel wat bloemenserres en op het einde van de wandeling kreeg elke wandelaar een potje met viooltjes.
De rustpost was in een tot kantine omgevormde serre. Ze was mooi versierd en het bracht de paassfeer al tot ons.
Onder het toeziend oog van Julius Cesar mochten we aan onze wandeling rond Velzeke beginnen. We passeerden eerst de kerk van Velzeke en dan gingen we via de Blarenhoek over de Molenbeek naar Zottegem. We passeerde de beschilderde bibliotheek en door de velden stapten we dan naar de rustpost in Strijpen. De lus ging hier naar Sint-Goriks-Oudenhove maar we deden dat niet direct maar via een ommetje langs het Mijnwerkerspad. Afwisselend verhard en veldwegen met mooie zichten op de Vlaamse Ardennen. De terugweg van Strijpen naar Velzeke was klassiek door de velden en dan een stuk van het parcours van de Vlaamse wielerkoersen.
Nog eens een gratis wandeling van De Pajotten. Het was droog maar er waaide wel een ijzige Noordoosten wind. Gelukkig was het nu eens een voor Wolvertem ongewoon mooie wandeling naar Brussegem.
We mochten door het domein van het kasteel Wolvendaal wandelen en voor de rest was het ook bijna uitsluitend door de natuur dat we stapten.
De terugweg ging langs de hoogte van de watertoren en de antennes van Brussegem en dan door de velden terug naar Oppem en Wolvertem. Zo wil ik nog wel in Wolvertem komen wandelen.
Het sneeuwde 's morgens lichtjes en er lag een licht sneeuwtapijt over het Pajottenland als ik startte. Ik heb de B en de C lus gestapt.
Met de C lus stapten we enkele keren over of onder de gewestwegen en spoorwegen. We keerden dan via Sint-Gertrudes-Pede terug naar Schepdaal
De lus B ging meer door het "echte" Pajottenland. We stapten nu door Pede en keerden terug via Sint-Martens-Lennik. Het was erg heuvelachtig en op de "woeste hoogten" waaide er en snerpende Noordoosten wind.
Na wat uitstellen ben ik eindelijk de GR kunnen gaan verkennen.
Het was vrij mooi weer en om te stappen toch wel ideaal.
Van aan het station is het nog even langs de spoorweg wandelen maar dan gaan we de natuur in. Het eerst deel is wel het mooist. Ik hoop dat het met de GR van de 26e even mooi weer is want door het arboretum van Eeklo stappen is een belevenis op zich. Het behoort niet tot de dagstapper maar er door stappen doet je in de lente wanen. Bloeiende struiken en rustige wegen.
Daarna komen we dan in het Leen. Eerst mooie wegjes langs vennen en door wilde bossen. Daarna komen we in een wat meer echt wild bos. De oude bomen worden er momenteel geruimd en het is er wat moeilijk wandelen. IK ben daar wel een kudde reeën tegen gekomen.
Buiten het Leen komen we in een heel moerassig terrein. Daarna gaan we door de polders en daarna een heeel stuk lang de Lieve. Met nog wat kronkels komen we dan in Waarschoot. Hier heb ik dan nog een café gevonden. Het laatste stuk gaat dan weer door de velden terug naar Eeklo.
Weer: Eerst licht bewolkt, daarna zwaar bewolkt en regenbuien/ 10°C - 7°C)
Deelnemers: +- 35
Pajotten: 4
De eerste wandeling in deze organisatie. Jean en Aline zijn zeker al een hele tijd met de deze tocht bezig geweest.
We stapten eerst de Dender over via het sas. Langs de oevers van de Dender kregen we direct al een uniek zicht op een groep reigers. We stapten dan door de polders naar Mespelare. De tocht ging verder richting Schelde en na een rustpauze keerden we terug richting Denderbelle.
Helaas moet er daar iets fout gegaan zijn want het duurde wel lang eer we terug in Denderbelle geraakten. Voor de meesten was het geen probleem maar begrijpelijk was het voor minder ervaren wandelaars wel een probleem. Na bijna 17 Km bereiketen we dan terug Denderbelle.
De rustpost in café "Den Tongenslijper" was zoals het moest zijn en we hebben er van een verse soep (of/en koude soep met schuim) genoten.
Na de rust werd er nog een verkorte wandeling richting Lebbeke gemaakt. Het is even beginnen regenen en het enthousiasme was wel wat minder.
Met de regen ben ik wat later vertrokken. Om 10 uur was het in Pellenberg al droog. We vetrokken door de velden maar in de buurt van Linden stappen we door enkele holle wegen. De rustpost is in het centrum van Linden. De terugweg gaat door het mooie Gasthuisbos maar op sommige plaatsen is het wel glibberig door de regen van vorige nacht. Het was een mooie afwisselende wandeling door een parcours dat wat aan het Pajottenland deed denken.
Na de middag dan naar het echte Pajottenland getrokken. De zon was gaan schijnen en het was een prachtig lenteweer. Was wat laat toegekomen en daarom maar voor de 10 (11,3) km gekozen. De wandeling ging van Herne naar Kokiane (Coquiane) en terug. Eerst mochten we voor de "woeste" Marke stappen en voorbij de kerk van Herne. Daarna ging het langs de straat naar Kokiane. Net voor de rustpost mochten we dan door een drassig gebied naar boven klauteren. De terugweg verliep evenwijdig met de heentocht. We hadden nu wel de keuze tussen verhard en natuur. Die natuur was dan wel een weg door het omgeploegde veld. Ik heb nogal over de weg gewandeld maar nu was het (zeker op het einde) een slijkerige bedoening. Het is daar rond Herne wel een prachtige natuur met mooie zichten maar er zijn weinig echte veld en boswegen. Waarschijnlijk waren de grotere afstanden wel beter.
De wandeling vertrok niet ver van het station van Brugge. We stapten eerst een stuk langs de reien naar Sint-Pieters en naar de eerste rustpost. Na de rust trokken we via het kanaal van Gent naar Oostende de polders in. De tweede rustpost was in Meetkerke, nog bekent van de 2 daags van Blankenberge. De terugweg verliep parallel met de heenweg. Eerst terug door de polders en dan langs het kanaal. De derde rustpost was in het clubhuis van de Koninklijke Roeivereniging Brugge. Van de zaal op de eerste verdieping hadden we een mooi zicht op het kanaal. Het laatste gedeelte was langs de drukke straten terug naar de startplaats stappen.
Weer: Zwaar bewolkt en af en toe een regenbui. (8°C - 5°C)
We hebben vandaag de twee grote lussen in Ledeberg en pamel verkend. We zijn begonnen met die vanuit Ledeberg. De afstand is 6,3 Km. We stappen door een afwisselend parcours naar Strijtem en terug. Dit parcours kan als afzonderlijke wandeling gebruikt worden vanuit de vertrekpost.
Er kan ook een lus vanuit Pamel gewandeld worden. Het is wel een lange maar er bestaat ook een verkorting op. De lange hebben we verkend en die bedraagt 8,9 Km. De verkorting is 6,6 Km. De lus brengt ons eerst door de kouters van Pamel met zicht op de dorpskern van pamel en daarna komen we in het gebied van de Walputbeek, een mooi stukje natuur. Vervolgens gaan we door het gebied van de bunkers van WO II. De verkorting brengt je hier wel dichter bij. We gaan dan verder naar de Dender en volgen het Jaagpad tot bij de Dikke van Pamel. Langs de Turfput en de St-Jozefkapel stapten we dan terug naar Pamel.
Het was maar nipt dat ik nog in Neigem geraakte en heb daar toch nog de 14 (13) Km kunnen stappen. Neigembos stond centraal en bij het begin en het einde mochten we er door stappen. Bij het vertrek was het maar langs de rand en via de wijken Drie-Egypten en Woestijn kwamen we in "ons" Pajottenland. De wegen rond Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek zijn behoorlijk heuvelachtig en ik voelde er me er al direct helemaal thuis. Helaas begon het dan te regenen. Kapitein Zeppos zijn molen heb ik maar onder mijn paraplu mogen aanschouwen. Met die regen was het in Berchembos ook nog eens erg glibberig. Op het einde stapten we dan geheel door het Neigembos en zelfs met de regen was het een plezier om er door te wandelen. Ik was nog net op tijd in de vertrekzaal om nog even mijn dorst te lessen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
