Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
21-07-2021
2021-07-21 Schorisse
Langs de bronnen van het Burreken - Knooppuntenwandeling.
Vertrekplaats: Schorisse
Afstand: 14,3 Km
Weer: Zonnig 25°C
We zijn vertrokken aan de kerk van Schorisse. Het ging langzaam omhoog en kregen boven al een zicht op de omgeving. Door het centrum van het natuurreservaat Burreken stapten we niet. We dwarsten de Krombeek en draaiden rondom het centrale gedeelte van het natuurgebied. We waren dan bijna terug in Schorisse maar we mochten dan nog eens de andere zijde van het dorp verkennen. We beklommen de"Kaperij" of Bosgat en hadden boven vanop een nieuwgebouwd platform een mooi zicht op dit gedeelte van de Vlaamse Ardennen. Dan was het nog afdalen naar Schorisse. Onderweg konden we nog de overblijfselen van een watermolen bezichtigen.
Het vertrek is aan de kerk van Welle. Eerst stapten we richting spoorweg door de niet zo bekende Molenbeekvallei. Op sommige plaatsen was het er nog drassig. Via de wijk Keelman bereikten we dan de expresweg. Die volgden we tot in Iddergem en door de velden keerden we terug naar Welle.
Aan de kapel op het kruispunt van 6 wegen maakten we nog een ommetje en uiteindelijk kwamen we via een smal wegeltje direct in het centrum van Welle.
Bij aankomst was de veerpont juist vertrokken daarom de wandeling in omgekeerde richting gedaan. De Schelde lag er op deze zondagmorgen vredig bij.
We stapten eerst door de bosjes van Heikant en Branst. Van daar volgden we het beneden pad langs de Schelde tot aan de overzet naar De Drie Goten. In tegenstelling tot het drukke fietspad was het daar beneden rustig stappen.
Aan de veerpont was het wel erg druk maar konden gelukkig allen mee naar de overkant. We stapten daar eerst langs het Lippenbroek en daarna over smalle dijken richting Moerzeke. Daar hebben we nog een ommetje gemaakt langs een visvijver en daarna was het even zoeken om aan de veerpont te geraken die ons terug naar Sint-Amands moest brengen. Na wat zoeken (er waren wat verdwenen wegjes) is het gelukt.
De wandeling bestond uit een lus van 9 Km en één van 6 Km.
Het parcours van de 9 Km bracht ons naar het mooie gemeentelijk park Neromhof. Na dat doorkruist te hebben stapten we door een lange wegel richting centrum Niewenrode. Tot aan de kerk kwamen we niet maar we stapten dan langs de rand van het natuurgebied "Birrebeekvallei". Spijtig dat we er niet door mochten stappen.
In de rustpost was het erg druk en ben dan aan het parcours van de 6 Km begonnen. Het was afwisselend verhard en veldwegen. Het enige stukje bos vonden we in "De varkensputten".
Vertrekken deden we aan het station van Erpe-Mere. We volgden twee spoorlijnen en die bracht ons in Erondegem. Door de velden en langs de Erpebeek stapten we dan naar Erpe-dorp. Vandaar volgden nog wat de Erpebeek (op afstand) en via de nieuwe fietsautostrade Zottegem-Aalst bereikten we ons eindpunt.
Aangepaste Lambiekwandeling met vertrek vanuit Beersel
Afstand: 17,4 Km
Weer: Licht- tot zwaarbewolkt 21°C
We zijn dicht bij de autostrade in Beersel gestart.
Het was een heel afwisselende wandeling met heel wat hoogtemeters te overwinnen.
We wandelden door Beersel, Alsemberg en Dworp door de streek van de Lambiek en Geuze.
Het museum in Alsemberg was gesloten maar we stapten wel voorbij de Brouwerij van Oud Beersel. In Alsemberg stapten we rond de O.L.V Kerk en door het nieuw aangelegde park. In Dworp konden we een glimp van de Tuin der Onlusten opvangen!
Er waren toch nog enkele paden in het Gasthuisbos door de hevige regenval van de laatste dagen onbegaanbaar.
Mooie natuurwandeling met vertrek aan de kerk van Wieze. We stapten langs de Windgatbeek en het Kloosterlos naar 't Motteken. We volgden dan een eind de Steenbeek. Via De wijken Bontegem en Hanaarden kwamen we aan de Paasbeek en terug in Wieze. Wandeling door de velden en stukjes bos.
Wandeling rondom Grimbergen met vertrek vanuit Strombeek-Bever. Aanvankelijk was het goed wandelweer maar halverwege kregen we een onweder te verwerken met zware regenval. Het parcours moest ook nog aangepast worden en tenslotten nog een paar keer mislopen. Voor de rest een mooie natuurwandeling met mooie zichten op de Abdijkerk van Grimbergen.
Klassieke wandeling door het Zoniënwoud vanuit Jezus-Eik. De vertrekplaats lag er wat triestig bij. Wat tafels langs de kant van de weg. Net als in Kerksken was er geen catering. Het was een echte boswandeling en we doorkruisten het bos tussen Jezus-Eik en Tervuren. Onderweg kreeg ik steun van een sportieve gast en een flinke dame.
Ik hoop dat er spoedig terug catering mogelijk is.
De wandelaars hebben terug de weg naar onze dinsdagavond wandelingen gevonden. Het was wat somber weer maar het is gelukkig droog gebleven.
We stapten voorbij de Abdij van Affligem en langs de hopvelden naar de wijk Waver en wandelden langs de Faluintjes naar Meldert. Via de rand van het Kloosterbos kwamen we terug aan de Abdij.
Na twee keer uitstellen kon Vlaanderen Wandelt "Lokaal" dan toch doorgaan. In tegenstelling tot wat in Oostduinkerke kon mocht er hier geen catering aangeboden worden. De inschrijving gebeurde buiten.
Er waren twee lussen, één richting Heldergem en één richting Denderhoutem. Op die lussen kon men een verkorting nemen. Ik heb voor de lus naar Heldergem gekozen.
Zoals steeds bij De Ijsbrekers was het een wandeling met veel bos en veld. Dat was nu dus ook zo maar ik had de indruk dat er nog onbekende wegjes bijgekomen waren. De smalle wegjes langs de beken hadden het met de zware regenval van de laatste tijd zwaar te verduren gekregen. Het was overal nog wel begaanbaar.
Als ik iets over halfweg was, begon het te donderen en even later liep ik in de regen. Gelukkig was het vrij warm, maar het lange gras maakte wel dat het water in mijn schoenen stond.
Weer: Zwaar bewolkt af en toe een bui - 16°C -18°C
Deelnemers: 574
Pajotten: 3
Eerste wandeling na de corona-stop. Het was een wandeling met catering en betaling met bankkaart was mogelijk. De gemeente Koksijde is blijkbaar soepel voor wat het organiseren van wandeltochten betreft.
Ik heb eerst de lus van 8 Km gewandeld. Via veel woonwijken bereikten we het duinengebied Ter Yde. We stapten voorbij het Domein Westhoek en kwamen zo in het mooie Hannecartbos. Om terug naar de vertrekzaal te keren wandelden we door De Plaatsduinen. Het was zwaar stappen in het mulle zand.
De lus van 6,5 Km bracht ons via de Doornpanne naar de Zeedijk. Het regende af en toe maar er was toch enige ambiance bij de garnaalfeesten. Voor de paardenvissersoptocht kwam ik waarschijnlijk te laat. De terugweg ging langs de brede weg die Oostduinkerke-Bad met Oostduinkerke verbindt.
Vandaag alweer de laatste dag en nu scheen de zon eens. Het was prachtig wandelweer en ook goed om foto's te nemen.
In Durbuy voel ik me altijd wat in vakantiestemming. Het is er wel wat mondain maar er komen steeds meer jongeren.
We stapten eerst wat langs de Ourthe tot het eigenlijke begin. Zolang alle afstanden samen waren stapten we door de straten van Durbuy en daarna trokken we het moeras in. Gelukkig regende het niet want anders was het nog erger dan dinsdag in Marche-en-Famenne geweest. Na een rondje door de bossen kwamen we terug samen en bereikten we de rustpost. We mochten gebruik maken van de kantine van een modern complex. Durbuy heeft heel wat te bieden voor de jongere generatie. Er zoefden kinderen door de lucht en er is een heel tentendorp in opbouw.
Na de rustpost kwam het zwaardere werk met de langste beklimming van de vierdaagse. Boven hadden we een mooi zicht op dit stuk Ardennen. Daarna restte er alleen nog de lange afdaling naar Durbuy. Het was wel een parcours met omgevallen bomen en smalle wegeltjes.
Het was een mooie vierdaagse en ik zie al uit naar die van volgend jaar.
Vertrek in Bastogne, middelpunt van de herdenkingsmonumenten aan de 2de wereldoorlog. Onderweg kwamen we heel wat kerkhoven en monumenten tegen die er ons doen aan herinneren wat voor oorlogstaferelen er zich hier afgespeeld hebben.
Wat de natuur betrof was het een heel afwisselende tocht. Bossen wisselden af met uitgestrekte weilanden. We mochten ook door enkele mooie lanen stappen en de rustpost was in de Bizon boerderij. Aan de ingang konden we er (op afstand) al mee kennismaken. Op het grote erf was er plaats voor alle MESA tenten en de horeca van de hoeve hielp aak nog wat mee.
Op het einde stapten we dan nog voorbij "The Mardasson Memorial" Indrukwekkend gebouw!
Weer: 's morgens nevelig, 's namiddags bewolkt en af en toe zon. (14°C -17°C)
Het vertrek ging nu vlotter. Alleen aan het officiële vertrekpunt was er niets te zien, de scanning gebeurde meer dan een km verder. De aankomst was ook niet gelijk aan het vertrek maar in het centrum van Saint-Hubert. Na de aankomst waren er vele zoekenden naar hun auto.
De wandeling was zoals steeds in Saint-Hubert heel mooi. Ik denk dat er dit jaar nog meer bossen bij waren. Het was dus weer wandelen door de bij wijle heel donkere bossen van de Ardennen.
Everzwijnen heb ik niet gezien maar dat ze er talrijk waren was duidelijk te zien aan de (verse) omgewoelde stukken bos langs de wandelweg.
Het was beter weer dan gisteren en nu geen modderpoelen. Ook in de rustpost was er al wat meer ambiance. We moesten niet schuilen onder de tenten maar konden van een slap zonnetje genieten.
De organisatie liep wat stroef, vooral bij de inschrijvingen. Waarschijnlijk kwam het door de corona maatregelen.
Het eerste deel van de wandeling was stappen door het immens grote gebied van de kazerne van Marche-en-Famenne. Het was er op vele plaatsen extreem slijkerig en door de overvloedige regen van de nacht tevoren, maar ook nog van de dag zelf, waren vele greppels verandert in rivieren. Na de wandeling heb ik m'n schoenen en kousen (en benen) onder de kraan moeten afspoelen want ik vreesde dat ik anders niet in m'n hotel zou binnen mogen.
Het tweede deel was op één plaats na wat beter begaanbaar. We stapten nu half rond Marche-en Famenne en via Waha bereikten we de aankomst. Het was mijn eerste 30 km sinds lang en ik voelde het wel aan m'n benen.
Aan de aankomst was er wel veel minder ambiance dan vroeger. Het zal wel deels aan de regen gelegen hebben maar de coronaregels maken het toch ook niet gezelliger.
Door de coronamaatregelen kon de wandeling niet door de oude koolmijn en door de abdij van Val-Dieu gaan. Spijtig maar in de plaats kregen we een prachtige (maar zware) natuurwandeling. We wandelden op de rand van Het land van Herve en de Voerstreek. Een heel heuvelachtig gebied want voor de 21 Km te stappen waren er bijna 1000 hoogtemeters te overwinnen.
We starten in de site van de oude koolmijn Blégny-Mine. Net als in Genk heeft men hier ook een nieuwe bestemming aan de oude lokalen gegeven. De oude mijn is in normale omstandigheden ook te bezoeken. Rond de oude mijn is er een kinderboerderij en daar mochten we eerst doorstappen. Dat eerste stuk was gelijk voor alle afstanden. Daarna gingen de grotere afstanden apart en begon het zwaardere werk. Eerst langs de steenweg naar Saint-Remy waar de fanfare op stap was en de muziek door de dalen liet galmen. Dan moest er een lus door de bossen gewandeld worden, smalle wegjes en concurrentie van mountainbikers. Midden in de bossen was dan de enige controle. Controle zoals vroeger in Wallonië: een tafel buiten met bevoorrading van drank(!). Dat was al na 6 Km en er moest dan nog 15 Km gewandeld worden. Na de lus door de bossen kwamen we in een meer open landschap met vele vergezichten over de Voerstreek en het Land van Herve. We wandelden door en rond Dalhem. We mochten door de pas gerestaureerde tunnel van de oude spoorlijn naar 's Gravenvoeren stappen. Die tunnel gaat onder de dorpskern van Dalhem. Na de tunnel moesten we over een steil en zwaar geaccidenteerd pad naar de top van een heuvel, daarna terug beneden en tenslotte mochten we het centrum van het dorp bezoeken welke 80 meter boven de tunnel lag. Het laatste gedeelte deed me helemaal aan de Voerstreek denken. Heuvelachtig en uitgestrekte weiden waar doorgestapt moest worden en dat afgewisseld met holle wegen. We zagen de gebouwen van de mijn-site al van ver staan maar het waren dan nog vele kilometers vooraleer we er waren.
In de zaal was het vrij druk. Er kon aan een tafel gedronken en wat gegeten worden. Men kon consumptiebonnetjes kopen en je werd aan tafel bediend. De "bubbels" waren op sommige plaatsen wel nogal groot en de mondmaskers werden hier en daar eens vergeten. Het verschil is dat men hier dus niet moest reserveren of voor ingeschreven zijn. Je moest wel je telefoonnummer of e-mailadres opschrijven. Waarom kan dit in Vlaanderen zo niet?
Voor de twee dagen samen (zaterdag en zondag) waren er ongeveer 1200 wandelaars.
Herwandeling van de 20e Megasterren Heuveltocht van 21 juni 2015
Plaats: Louise-Marie
Afstand: 17,2 Km
Weer: Zwaar bewolkt: 12°C
♥♥♥♥♥
In 2015 heb ik deze wandeling in de zomer gewandeld. Ze staat in mijn archieven aangeduid als een prachtige wandeling en daarom heb ik ze nu eens in de lente gaan stappen.
Ik ben nu wel vertrokken vanuit de parel van de Vlaamse-Ardennen: Louise-Marie. Een klein maar mooi dorpje aan de voet van het Muziekbos. Dat Muziekbos was de leidraad voor het eerste stuk van de wandeling. We stapten er rond en er door en wandelden dus ook voorbij de gekende jeugdherberg De Fiertel. Zoals zes jaar geleden was het nu ook een vrij zwaar parcours met vele korte hellingen.
Ik heb alle paden kunnen begaan maar op sommige plaatsen was het in dit seizoen wel erg drassig. Er waren veel wandelaars in het Muziekbos maar de meeste bleven op de brede lanen.
Terug aan de auto heb ik mijn boterhammen daar maar opgegeten en ben daarna aan de tweede lus begonnen. Die ging door het prachtige "Bos Ter Eecken". Een oud, wild bos met smalle paadjes, omgevallen bomen met zwammen die ik nog niet gezien had. Het pad was op sommige plaatsen moeilijk zichtbaar en ik hoop dat het zal kunnen blijven bestaan want het is volgens mij uniek. Na het bos stapten we door de straten naar Maarkedal. Hier heb ik het parcours wat ingekort. Door een licht golvend parcours kwamen we terug aan de kerk van Louise-Marie.
Corona heeft dus ook bij ons toegeslagen en onze Lentetocht kan dit jaar niet doorgaan. Spijtig maar het kan niet anders.
De verkenningen zijn gedaan en we houden de parcours maar in reserve.
Zolang het nog mogelijk is (of anders na de epidemie) kan elkeen wel het parcours van de 9 Km op eigen houtje wandelen. Je vindt de GPS bestanden van dit parcours hieronder. De 9 Km is overal begaanbaar en komt voorbij de Zepposmolen. Voor de andere afstanden moet het wel wat droger zijn om ze zonder natte voeten te kunnen bewandelen. Vertrek: Kapelleweide, 13 1760 Roosdaal.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
