Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
19-02-2020
2020-02-19 Oombergen
Club: WSV EGMONT ZOTTEGEM VZW ( 3163)
Verwenkoffie Midweekwandeling
Plaats: Oombergen
Afstand: 13,3 Km
Weer: Licht bewolkt (8°C)
Deelnemers: 1979
Pajotten: 12
♥♥♥♥
Traditionele wandeling in Oombergen. Met het goede wandelweer was het uiterst druk in de vertrekzaal.
We vertrokken langs het pas aangelegde parkje met wandelpad aan de kerk. Dan stapten we naast de afgeknotte windmolen naar de vallei van de Cotthembeek. Een mooi stukje natuur met nu toch ook wat slijk. Dan ging het door de velden naar Hillegem en daarna langs de straten en het stukje wandelpad naast de expresweg naar de rustpost in Leeuwergem. Hier was het ook behoorlijk druk.
De terugweg ging langs het kasteel van Leeuwergem en langs een holleweg naar het verkeerskruispunt in Oombergen. De kleine afstanden gingen direct naar de vertrekzaal maar wij mochten nog een ommetje maken langs Cotthem. Ook hier was het modderig. De terugweg ging verder langs de straat en tegen dat we in de vertrekzaal waren was de modder al van onze wandelschoenen verdwenen.
Ik ben vandaag eens in de Antwerpse Kempen gaan wandelen. Het was een wandeling met lussen. Ik heb de lussen met het meeste groen genomen. De eerste lus ging naar het Provinciaal Domein Averechten. Een stuk bos met sportfaciliteiten. De bossen bestaan voornamelijk uit berkenbomen en dennenbomen.
De tweede lus bracht ons naar de oever van de Grote Nete en de uitgestrekte landerijen er rond. We mochten dwars door de velden stappen en op privéterrein. Zo zonder gewassen op de velden hadden we een goed zicht op de kale kouters. Het laatste stuk was dan op de dijk van Grote Nete.
Weer: Zwaar tot licht bewolkt, stevige zuidenwind (10°C)
Deelnemers: 1432
Pajotten: 3
♥♥♥♥
's Morgens had het geregend, maar op de middag was het droog en kwam de zon af en toe eens piepen.
We wandelden eerst een stukje langs de villa's en dan kregen we een eerste kennismaking met de duinen. Van Oostduinkerke-dorp stapten we zo naar Oostduinkerke-bad. Dan mochten we langs de kust naar Koksijde. We moesten pal tegen de wind in en het was vechten tegen de natuurelementen. Gelukkig was het niet echt koud en regende het niet.
In Koksijde stapten we over de Hoge Blekker en hadden van boven een mooi zicht op de omgeving. Daarna kwamen we aan de rustpost in Koksijde-dorp.
De terugweg ging door het natuurgebied Doornpanne. Dit natuurgebied ligt naast de Hoge Blekker. Mooie wegjes door de duinen. We waren dan al snel terug in de vertrekzaal.
De wandeling ging van Geraardsbergen naar Onkerzele en terug. We stapten eerst een stuk langs de Dender en dan langzaam omhoog naar de rustpost in Onkerzele. We wandelden hier door een landschap dat overheerst wordt door (knot)wilgen.
Na de rust stegen we verder naar de Oudenberg. Geen Muur maar we gingen naar de Abdij en de rustpost in het Koetshuis. Altijd een mooie locatie.
Daarna gingen we naar Manneken-Pis en het centrum van Geraardsbergen. Na het centrum kregen we dan een mooi stukje wild bos langs de Dender te verwerken. We waren dan al snel in het Oud-Hospitaal waar er een gratis drankje werd aangeboden en waar we nog eens het Hooghuys orgel konden bewonderen.
Het was al bijna donker als ik terug in de vertrekzaal toekwam.
Traditionele nieuwjaarswandeling met een drukke vertrekzaal. Dit jaar gingen we van Gijzegem naar Herdersem. Een stuk langs de Dender was dus onvermijdelijk. De heenweg naar de rustpost was kort en we waren al heel snel in het schooltje in Herdersem. Bij de terugweg kwam ik in een groep vendelzwaaiers terecht. We stapten nog een stukje langs de Dender en dan door de velden naar Mespelare. Sneeuw lag er niet maar de ondergaande zon zorgde wel voor mooie winterse zichten op dit stukje Denderland.
Weer: Eerst zwaar bewolkt , dan regen en daarna wat zon (8°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Ik had vandaag zin in wat zwaarder werk en ben dan maar eens naar de provincie Henegouwen getrokken. Landeries is misschien weinig bekent maar de nabijgelegen ruïne van de abdij van Aulne is dat wel. Bij het vertrek was het spijtig genoeg wat druilerig en daarna begon het te regenen. We stapten eerst naast de Samber en dan volgde een stevige beklimming als kennismaking. Er waren talrijke rustplaatsen en na 3 Km hadden we al de eerste. Typisch op z'n Waals in een hal van een gewone woning. We zaten nu op de hoogvlakte en we kregen hier wat mooie zichten op de omgeving te zien maar ook een eerste kennismaking met het Waalse slijk. Het had blijkbaar al veel geregend want sommige wegjes waren kleine beekjes geworden. De tweede rustpost was aan de kerk van Leernes. Na die rust stapten we door de bossen naar de ruïnes van de abdij van Aulne. Heel indrukwekkend om daar rond te stappen en de rustpost was dan ook nog in een zaaltje tegen de ruïne. Van hieruit mochten we dan een lus van 6 Km stappen door een bos welk zo oud als de ruïne was. De zon begon nu ook wat te schijnen en dat maakte het alleen maar aangenamer. We stapten door een echt nog wild bos met kronkelende beekjes, omgevallen bomen en stevige beklimmingen. Allé hetgeen ik zocht. Na een tweede bezoek aan de rustpost in de ruïne stapten we langs de Samber terug naar de vertrekzaal.
Het was weer eens een echte natuurwandeling en het grootste gedeelte van de wandeling volgden we ook de GR.
Wandeling van een Vlaams-Brabantse club met vertrek in de provincie Antwerpen. Even buiten het centrum van Herselt en we zaten al in de bossen. Die bossen bestonden voornamelijk uit dennenbomen. Geen grote brede lanen maar kronkelende wegjes met rond Herselt ook wat heuveltjes. De rustpost was in Wolfsdonk en van hieruit ging het verder door de bossen richting Gijmel en tot aan de windmolen. Die windmolen was het verste punt en vandaar gingen we terug naar de rustpost. Het laatste stuk was wat minder natuur maar al bij al was het een mooie natuurwandeling. In de vertrekzal heb ik nog van een tas kervelsoep met frikadellen kunnen genieten.
Niet helemaal volgens de regels maar ik ben in de rustplaats in Neigem vertrokken. We stapten eerst langs de boskapel en daarna een eerste maal door het Neigembos. Een pittige beklimming en daarna een prachtig zicht op Ninove en de Dendervallei. Via Berchembos kwamen we in Meerbeke en langs de achterzijde van de tuinbouwschool waren we al snel in de eigenlijke vertrekzaal. Het was er erg druk. De terugweg ging door voor de Pajotten bekend gebied en we stapten voorbij de Hertboommolen (Zepposmolen). De molen was versierd en toegankelijk voor het publiek. Door de velden kwamen we dan tot bijna aan de Woestijnkapel. Tenslotte dwarsten we nog eens het Neigembos. Het was een bijzonder mooie natuurwandeling.
In onze gewesten traditioneel de eerste wandeling van het jaar. Het was dit jaar een luswandeling met de mogelijkheid om 4 lussen te wandelen. Ik heb voor de twee door een landelijk gebied gekozen.
De twee lussen liepen langs de taalgrens. De eerst ging eerst richting Ronse en door het kerkhof met vele majestueuze grafzerken van de vroegere families van industriële baronnen. Daarna stapten we door de velden naar de wijk Triburie. In de verte zagen we de kerktoren van Klijpe liggen. De terugweg ging eveneens door de velden en op het einde stapten we langs en door het steeds maar groeiende sportcentrum van Ronse.
De tweede lus bracht ons via de wijk Strookt in een heuvelachtig gebied. Die heuvels moesten we niet beklimmen en we stapten grotendeels langs de straten. De terugweg ging bijna volledig langs de Waalse kant van de taalgrens.
In de vertrekzaal bood de wandelclub een glaasje cava aan.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
