Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
21-01-2017
21-01-2017 Kluisbergen (Ruien)
Club: OMLOOP KLUISBERGEN VZW(3034)
10e Winterwandeling
Plaats: Kluisbergen (Ruien)
Afstand: 18,3 Km
Weer: Zonnig winterweer; 1°C - 3°C
Deelnemers: 1233
Pajotten: 7
♥♥♥♥
Ik ben pas in de namiddag gaan wandelen. Het was mooi zonnig maar winters wandelweer. Vertrek was als steeds vanuit het kleine zaaltje in Ruien. Ik heb eerst de 14 Km gewandeld en daarna het plaatselijke rondje van 5 Km.
Voor de 14 Km wandelden we over de Kluisberg naar Amougies en dus over de taalgrens. Het was dus een pittige beklimming en een iets minder steile afdaling. Het viel me op dat er weer wat beton en asfalt bijgekomen was tegenover twee jaar geleden.
De terugweg was wat minder steil en bracht ons langs de Westelijke zijde van het Kluisbos terug naar de vertrekpost. We hadden nu mooie zichten op de Scheldevallei en de elektriciteitscentrale van Ruien. Op het einde wandelden we langs een nieuw stuk asfaltweg. Spijtig dat de GR weg die ernaast lag genegeerd werd.
In de startzaal heb ik mijn wandelboekje laten afstempelen en daarna nog de lus rond Ruien gewandeld. Het duurde wel een tijdje eer we de laatste huizen voorbij waren, maar dan kregen we toch nog een mooi stukje van het Kluisbos te zien. Het was al bijna donker en dat gaf wel een speciale, rustige sfeer.
Ik heb hier ook een link toegevoegd met de foto's van deze wandeling in 2013. Het was toen wel anders!
Traditionele midweekwandeling met ditmaal vertrek vanuit Strijpen. De centrale rustplaats was in Sint-Goriks-Oudenhove. De vorige nacht had het stevig gevroren en de veldwegen lagen er hard bij. Hier en daar lag er nog wat sneeuw.
Van Strijpen wandelden we door de velden naar Roborst. Ongeveer in het midden staat op de Vollanderkouter het referentiepunt voor wandelaars en andere passanten: Een eenzame Marilandicapopulier. Eenmaal voorbij Roborst wordt het landschap erg heuvelachtig en we krijgen zo enkele beklimmingen te verwerken. Voor de rustpost in Sint-Goriks-Oudenhove krijgen we dan als beloning een mooi zicht op het dorp en in de verte zien we Zottegem liggen.
De lus in Sint-Goriks-Oudenhove ging tot in Sint-Maria-Oudenhove. We stapten voorbij het oude café "De Zavelput" en we kwamen tot dicht bij de Berendries. Het parcours bestond voornamelijk uit veldwegen.
Het laatste en kortste stuk bracht ons van de rustpost terug naar Strijpen. Wie voor "natuur" had gekozen -ik dus- mocht vooraleer in de vertrekzaal te komen nog een stukje door het bos stappen.
Wandeling van Gijzegem naar Herdersem, daar een lus en terug naar het vertrek.
Het duurde even eer we Gijzegem verlieten! Het was in de straten en in het park erg glad. Net als gisteren was ook hier het eerste stuk bijna uitsluitend straten. In de rustpost was het al gezellig druk.
De lus in Herdersem was wandelen langs de overstroomde beemden en door mooie stukjes natuur. Het was nu minder glad.
De terugweg vanuit Herdersem was ook grotendeels een natuurwandeling. Hier wel behoorlijk wat slijk. We stapten dan ook traditioneel een stukje langs de Denderdijk. Het laatste stukje liepen we door de regen.
Het is in Gijzegem altijd een gezellige nieuwjaarswandeling geweest en dit was dit jaar niet anders. Je ontmoet er vele collega wandelaars. Hoe langer ik wandel hoe langer die wandeling duurt.
Wandeling van Bassilly naar het gehucht Hellebecq, daar een lus van 6 KM en dan terug naar het vertrekpunt.
Het eerste gedeelte ging door de straten van de wijken Zullik en Bourlon. Door het lichtgolvend parcours hadden we op sommige punten een mooi zicht op de omgeving. In Hellebecq kregen we dan de eerste smalle voetpaden. Een kronkelend wegje bracht ons bij de rivier de Sille. Dit riviertje gaf de naam aan de gemeente en aan de wandelclub. In de kleine rustpost heb ik van het plaatselijke abdijbier kunnen proeven. Lekker!
Van Hellebecq ging het dan door veldwegen naar Gellingen. In het tweede gedeelte van de lus wandelden we langs de straten en hadden we mooie zichten op de open winterse velden.
Van Hellebecq terug naar Bassilly was grotendeels het volgen van een oude spoorbedding. Het begon juist te sneeuwen en hier was er dan enige beschutting.
De midweekwandeling in Kwatrecht is ook één van de klassieke wandelingen van het begin van het jaar. Ik was zinnens van eens een stevige wandeling te maken.
Het vertrek was langs wat veldwegen en de onvermijdelijke passage van de verkeerswegen. De rustpost was in Gijzenzele. Het was de bedoeling dat ik daar de lus van 7 Km zou doen maar om één of andere reden stond ik na 5 Km al terug in de rustpost. Ik heb het Aalmoezenijebos gemist. Die lus was wel bijna geheel door de velden en het was er behoorlijk modderig.
De terugweg heb ik dan het parcours van de 21 Km genomen en zodoende geraakte ik toch nog aan 16 Km. Het parcours ging langs de windmolens en langs en langs het Kalverhagebos.
Het was al bij al een gevarieerde wandeling. De bepijling was op sommige plaatsen wel nogal onduidelijk.
Zoals steeds vertrek in het Provinciaal Proefcentrum voor Kleinfruit Pamel. Ditmaal was er genoeg parkeerruimte. Het was mistig en ik had gehoopt dat het in de namiddag wat klaarder zou worden maar helaas!
Ik heb de 12 kilometers gewandeld. Van Roosdaal naar Liedekerke en terug. Het was een mooi stukje natuurwandeling langs de drassige veld- en boswegels. Vertrekken deden we langs de kouters rond Roosdaal en daarna door de bosjes van Impegem. Vandaar wandelden we naar de rustpost in Liedekerke. Bekent terrein voor de Pajotten, maar in de winter is het toch een heel ander landschap. De rustpost (onze vertrekplaats) was ondertussen een bouwwerf geworden.
De terugweg ging door de vallei van de Palitsebeek en via de rand van Katttem en Ledeberg wandelden we terug naar de vertrekzaal.
Traditioneel de eerste wandeling van het nieuwe jaar met het uitwisselen van nieuwjaarswensen aan bevriende wandelaars en het toasten op het nieuwe jaar.
's Morgens regende het, dus ben ik maar in de namiddag gaan wandelen. Het parcours bestond uit drie lussen van ongeveer 7,5 Km. Omdat het al 14 uur was wanneer ik vertrok heb ik er maar twee kunnen wandelen.
De eerste lust vertrok langs de wijk "Biest" en ging richting Wattripont. Eenmaal de Doornikse steenweg voorbij was het rustig wandelen door de velden. Af en toe kreeg ik wel nog een buitje over me heen.
De tweede lus ging langs de wijken Stookt, Scheldekouter en het Henegouwse Croix-ou-Pile. Het waren allemaal straten maar wel met mooie zichten op de omgeving.
Ben dan eens gaan uitwaaien aan zee. Allé van waaien was er niet veel te merken. ‘s Nachts was het mistig geweest en dat samen met de vorst hadden de bomen veranderd in ijsbomen. Als de zon dan begon te schijnen werd ik door ijsblokken bekogeld.
Er waren ook nog wat vertragingen bij de spoorweg zodat het middag was voor ik in Sint-Idesbald was. Daar dan de 10 Km gewandeld. Het was een wandeling van de toeristische dienst van Koksijde. Een wandeling door de duinen, langs de Militaire basis Koksijde, door Koksijde-Bad en langs de zeedijk. Heel afwisselend dus en heel wat natuur.
Een combinatie van Knooppunten Pajottenland, GR Groene Gordel en eigen wegen. Het was een tweede poging om deze tocht te doen. De eerst was mislukt vanwege de storm van vorige maand.
Met 22 trouwe GR wandelaars zijn we dan vertrokken vanaan de kerk van Schepdaal. We wandelden eerst langs typische boerderijtjes en door een golvend Pajottenland van Schepdaal naar Sint-Martens-Lennik. Het was wat nevelig maar toch heerlijk om te wandelen. Van Lennik ging het dan naar Gaasbeek. Langs het kerkje en het gekende cafeetje "De Pajot" stapten we het domein van Gaasbeek in. Het kasteel stond in het zonnetje maar spijtig genoeg was het beneden schaduw en konden er moeilijk foto's van de groep gemaakt worden. Er was wel plaats voor de druppelstop en foto's van de jarigen van de maand(en).
Na de druppelstop wandelden we verder door het domein van Gaasbeek en daarna door dat van Groeneberg. Daarna kwamen we in een vlakte terecht en we zagen de contouren van de torens van Brussel. We stapten voorbij de brouwerij van Lindemans en dan door bossen en veldwegen naar Vlezenbeek. Hier was onze middagstop in café In' t Vagevuur. Het was er goed warm en we hadden een ruim zaaltje tot onze beschikking om onze boterhammen op te eten en om een lekkere Lindemans, Geuze, Lambiek, Kriek of ander lekkers te drinken.
Na de rust wandelden we rondom Vlezenbeek en langs de rand van Brussel. We bezochten dan nog even de watermolen van Pede en waren op de voorziene tijd terug in Schepdaal.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
