Het feit dat ik héél lang moest stoken om op temperatuur te geraken zette me aan het denken: 1) de bakruimte is te groot, deze ruimte moet zeker met de helft verminderen. 2) het geheel op werkhoogte brengen zodat de oven met veel minder inspanning kan bediend worden. Ik bracht de stookruimte tot halve hoogte van de kast en begon opnieuw een test. In geen tijd kon ik de oven opwarmen tot 120°C een ideale temperatuur om langzaam te garen.
Om nog iets meer reserve naar opstoken en temperatuur te verkrijgen heb ik bovenaan deovergang naar de buitenomgeving gecompartimenteerd met nog twee extra openingen die ik kan open of dicht zetten via een sluitstukje. Het voordeel hiervan is dat ik nu een nog iets kleinere ovenruimte heb gekreëerd en ook dat ik de warmteafvoer zeg maar schouwgedeelte ook kan regelen. Een test leert me dat ik de temperatuur kan laten oplopen in het ovengedeelte tot 140 à 150°C. Een schuif in het stookgedeelte laat me toe gemakkelijk een min of meer konstante temperatuur aan te houden. Een bakje met water net boven de stookruimte laat toe dat hinderlijke vetdruppels niet op de vlamplaat terecht komen. Hinderlijke en giftige rookontwikkeling van verbrand vet wordt zo belet. Dit waterscherm help ook te zorgen voor een konstante temperatuur
