Gisteren las ik een lezersbrief in de Primo die ik zelf zou kunnen geschreven hebben. En wat nog gekker is, de initialen onder de brief zijn ook de mijne. Wat een toeval! Ik zal de brief bijvoegen (foto).
Van heel die 'Woke-toestand' begrijp ik niets. Mensen die zich anders gedragen dan de meeste mensen, zullen gemakkelijker nagekeken worden en commentaar krijgen. Zij moeten vrij zijn om te zijn wie ze (denken te) zijn. Maar dat daar steeds uit bepaalde hoeken commentaar zal op komen, is volgens mij niet uit te sluiten. Hetzelfde voor vrouwen die veel tijd besteden aan het mooi zijn. Waarom doen zij dat? Toch om bekeken te worden. Maar als dan de 'verkeerde' man laat merken dat hij haar wel mooi vindt, komt men snel met #metoo op de proppen. Als doorsnee mens, vooral man, moet men de laatste tijd toch erg oppassen met hetgeen men zegt of doet. Niemand mag nooit fysiek last hebben van anderen maar als men alleen gaat rondlopen in gevaarlijke buurten, en die zijn er echt wel, moet men niet verschieten dat men lastig gevallen wordt. Dat kan alleen opgelost worden door overal camera's te hangen maar dan steigert men weer en komt men op de proppen met de privacy. Ik denk dat mensen die zich gedragen weinig last hebben van camera's en van de schending van hun privacy als die beelden niet misbruikt worden. Maar als zo misdrijven kunnen opgelost worden, wordt privacy ondergeschikt aan het welzijn van de bevolking. Eigenlijk is dat hetzelfde voor procedurefouten. Regels moeten gevolgd worden maar mogen niet in de weg staan om ernstige misdrijven op te lossen. Geef degene die procedurefouten maakt, een gepaste straf, maar laat daarmee toch nooit bewijsmateriaal ongeldig worden. Zo'n regels zijn er alleen om echte criminelen laten weg te komen met hun misdaden of gechoemel. Ook hier is weer niet iedereen gelijk voor de wet. Personen of bendes die heel veel geld verdienen met hun crimineel gedrag, kunnen zich ook de beste, duurste advocaten veroorloven. Want voor geld doen advocaten blijkbaar alles voor iedereen.
Politieke partijen leggen dikwijls een slot op 'goed besturen'. Zou het niet veel beter en logischer zijn dat iedereen die zich kandidaat stelt een lijst maakt met de dingen die hij wil verwezenlijken ( nogmaals: 'hij' kan steeds vervangen worden door 'zij'). Alle lijsten worden openbaar gemaakt en elke burger kan stemmen voor de persoon die volgens hem het beste programma heeft. Iedereen gelijke kansen! Iedereen kan zich kandidaat stellen. Partijfinanciering wordt afgeschaft, de wildgroei aan verkiezingsposters en -borden wordt verboden. Alleen de website met alle kandidaten en hun programma, dus voor iedereen gelijk, is het uitgangspunt. Elke andere vorm van 'reclame' is verboden. Iemand die daar op betrapt wordt, vliegt onverbiddelijk van die lijst. Iedereen moet zelf de moeite doen om de beste kandidaat te vinden. Iedereen kan zijn stem door iemand anders laten uitbrengen maar er moet een maximumgrens worden bepaald, bvb maximum 5 stemmen per persoon.
Men kan zich kandidaat stellen voor een bepaalde job: burgemeester of minister. Elke verkozene kiest zijn eigen kabinet, ook hier weer met duidelijke regels. Hij krijgt dan de kans om op 4 jaar zijn plannen te verwezenlijken. Regelmatig volgt er een update hoever hij al staat met zijn verkiezingsprogramma. De politieke spelletjes zijn verleden tijd. Heel grote aanbestedingen moeten steeds de zege van het hele volk krijgen. Referendums, beperkt in tijd, zouden de normaalste zaak van de wereld moeten worden want het volk heeft steeds medezeggenschap als het over echt belangrijke dingen gaat. Maar zo gaan er echt dingen veranderen en speelt geld geen rol meer in de verkiezingsstrijd. Iedereen begint eraan met gelijke wapens, iedereen weet voor welk salaris hij aan de slag gaat en wat er van hem verwacht wordt: zijn verkiezingsbeloftes proberen na te komen. In de helft van een mandaat wordt er een stand van zaken opgemaakt: hoever is hij al gevorderd, hoeveel heeft dat al gekost, misschien wel hoeveel mensen nog op hem zouden stemmen. Maar wie verkozen is, kan ook echt dingen veranderen, zonder dat er gevit kan worden over kleinigheden en zonder dat advocaten mogelijkheden gaan zoeken om toch weer onder bepaalde dingen onderuit te komen.
Weer grove gedachten die zeker nog moeten verfijnd worden. Maar in die richting zou ik het graag zien evolueren. Ik zoek wel mensen die mee in deze richting willen denken. Ik heb al wel namen in mijn hoofd maar voorlopig hou ik die voor mezelf.
Vandaag eens nagedacht: wat is het basisprincipe van mijn ideeën? En uiteindelijk is dat de gelijkheid tussen mensen, wie voelt zich beter dan een ander? Ik ben altijd nogal pro koningshuis geweest, ook zeker in de regeerperiode van Filip I, maar als ik lees dat zij moeten aangesproken worden als 'Zijne Koninklijke Hoogheid' ( ik weet wel niet of dat met hoofdletters moet geschreven worden) dan steiger ik. Dat zij als 'leiders' een zeker respect verdienen, oké, en een riant salaris, zelfs lijfwachten en hofpersoneel, ook oké. Maar dan mag het stoppen. Laat hen zelf de keuze of ze het met die voorwaarden nog zien zitten. Misschien ziet iedereen het wel zitten met deze regel. Maar voor mijn part, laat het koningshuis het koningshuis als ze het zonder buitensporige vergoeding willen blijven doen.
Zolang niet iedereen echt gelijk is en geld nog altijd veel meer mogelijk maakt, zolang is een echte verandering onmogelijk. De regels voor het vorstenhuis zouden voor iedereen moeten tellen. Jij bent loodgieter: voor welk bedrag wil je dat blijven doen? Maak desnoods eerst een lijst welke beroepen hoe belangrijk zijn. Koning en regering moeten een goed loon verdienen omdat ze altijd ten dienste van hun kiezers moeten staan. Maar ik steiger weer als een bepaalde burgemeester ook nog zetelt in een Vlaams of federaal parlement, of nog enkele bezoldigde mandaten heeft bij één of ander groot bedrijf. Zij verdienen als burgemeester een goed loon omdat ze altijd ten dienste van hun kiezers moeten staan. En wil iemand voor een bepaalt riant loon ( misschien wel het dubbel van een ander werkend persoon, of nog meer) die functie niet meer uitoefenen, er zijn er genoeg om hun plaats in te nemen. Degene met het eerstvolgende lagere stemmmenaantal, mag het dan proberen. En ze voelen zich allemaal even bekwaam!
Vertrekken vanuit een bepaald vastgelegd basisloon. Iedereen met de nodige kwalificaties ( en welke zijn dat voor een goed politieker?) mag kiezen voor gelijk welk werk. Maar steeds met de nodige kwalificaties. Wil niemand het voor een redelijk bedrag doen, moeten misschien anderen, wat minder gespecialiseerd in een richting ( zo gebeurt het ook in het onderwijs!), de kans krijgen om dat beroep uit te oefenen. Maar er moet een maximumbedrag afgesproken worden. Sommige mensen kunnen misschien twee fultime jobs aan ( een metser kan dat niet, toch zeker geen twee fysieke jobs) maar drie jobs, dus alleen maar werken, minstens 21h per dag, kan niemand aan. Eén job voor iedereen, de rest kan je vrijwillig bijdoen, zoals vele gewoon werkende mensen doen voor bvb het rode kruis, sportclubs, parochieraad, ... En dan wordt vrijwilligerswerk pas echt gewaardeerd. Maar ook, zeker, voor voetballers en alle overbetaalde sporters, moet het maximumbedrag gelden, zolang hun carrière duurt. Daarna valt iedereen terug op het basisloon. En wie genoeg heeft om niets meer te moeten doen, moet dan ook niets meer doen. Maar dan vervalt wel het basisloon.
Het zijn maar losse gedachten, die zeker nog moeten bijgeschaafd worden, maar als uitgangspunt kunnen ze wel tellen.
Eindelijk is het mij gelukt om iets te posten op mijn blog. Het is een beetje mijn bedoeling om gelijkgestemde zielen te vinden, mensen die over vele dingen ongeveer hetzelfde denken als ik. Misschien utopisch, maar misschien kunnen we zo op de duur toch iets teweegbrengen of veranderen.
Ik weet niet goed waar ik moet mee beginnen. Misschien met het opstellen van een lijst waar elke Belg moet aan voldoen, een lijst van dingen die iedereen 'normaal' vindt, waar iedereen kan achter staan.
Ik vind dat iedereen minstens één landstaal behoorlijk moet kunnen spreken, best, zeker de taal die de streektaal is. Op een jaar is veel mogelijk, ook het onder de knie krijgen van een vreemde taal, zeker als men in dat land wil wonen.
Ik vind dat kinderen en/of jonge mensen het recht hebben op een fatsoenlijke opvoeding, een opvoeding die hun vooral leert hoe men zich in onze gemeenschap moet gedragen. Ouders, scholen, jeugd- en sportvereningingen, godsdiensten, ..., werken samen om van elke jonge mens iemand te maken die normaal kan functioneren in de maatschappij die wij voor ogen hebben. Heel veel toestanden die mislopen, ik denk nu bvb aan het ontsporen van betogingen en voetbalmatchen, heeft men precies niet meer in de hand. Het wordt tijd dat we terug allemaal aan hetzelfde zeel trekken en hetzelfde nastreven, nl een gemeenschap waar iedereen vrij is zolang hij anderen daarmee niet lastig valt. Een voorbeeldje. Iedereen mag de muziek beluisteren die hij (sorry, vervang de 'hij' maar zelf door het zelfstandig naamwoord dat jij verkiest, maar voor mij zijn er alleen maar mannen en vrouwen) graag hoort maar iemand anders moet daar geen last van hebben. Ik erger mij bvb als er een auto passeert waarvan de muziek in heel de straat te horen is. Een koptelefoon is een gemakkelijke oplossing voor veel geluidsoverlast. Motoren, auto's en brommers die onnodig veel lawaai maken, daar hebben de meeste mensen last van dus dat in de opvoeding moeten meegegeven worden. En laat dat in de scholen maar het belangrijkste vak worden: opvoeding. Alles moet voor de jeugd in de eerste plaats vooral 'plezant' zijn en daar loopt het volgens mij al mis. Veel meer dan vroeger horen we dat veel jonge mensen ongelukkig zijn en dat elke inspanning die gevraagd wordt, vlug teveel is.
Zo, hier ga ik het nu bij laten. Ik ben echt benieuwd of hier reactie op komt.
