Hier zie je waarin ik geïnteresseerd ben of ook wel wat me heel erg stoort of verontrust.
05-03-2010
Toen was de winter koud !
Een paar dagen geleden kwam de zoon op bezoek. Na een tijdje kwam er plots " out of the blue" wat volgt. " Pa, je hebt toch wel gelijk gehad toen je zei dat je waarschijnlijk tijdens je legerdienst ongeveer de koudste winter sinds decennnia hebt beleefd."
Naar aanleiding van één en ander was hij op het internet gaan zoeken en daar, ook daar, werd verteld dat de winter van 1962 - '63 uitzonderlijk koud was geweest. Bleek dus dat vaders heroische verhalen over ijzige koude ( tot -20 °) , meterhoge sneeuw toch vrij goed met de werkelijkheid overeenkwamen.
Die bewuste winter maakte ik, als Res.Off., deel uit van het opleidingskader in de pantserschool te Stockem. En of het toen vroor ! Gedurende een paar weken werd zelfs een speciale tankwacht aangesteld om 24 u. op 24 tanks op te starten en te laten warmdraaien. Anders zouden die gegarandeerd vastgevroren zijn. De reeën kwamen vlakbij de tankgarages, met die draaiende en zeker niet geruisloze motoren, uitgehongerd als ze waren bedelen om wat extra voeding.
Ook de verhalen over onze tanksvervangende jeepoefeningen waarbij we, jong en misschien ook wel een beetje macho , de voorruit nog platlegden, om ingeduffeld met een bivakmuts en een stofbril voor de ogen, door bos en veld te crossen.
's Avonds werd dan in de kazerne, als medicijn voor de gekloven lippen een goede rum gedronken. Maar ook de verhalen over soldaten die, omdat ze hun schoenen onvoldoende hadden ingevet, opgezadeld zaten met ei-zo-na bevroren tenen bleken héél wat minder onwaarschijnlijk.
En toch, wonder boven wonder, het merendeel van ons was zelfs niet eens verkouden. Hoe dat kwam ? Vermoedelijk had onze jeugdige weerstand en conditie daar heel wat mee te maken. 't Zou nu een héél stuk minder zijn.
05-03-2010, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Weken reeds stonden de knoppen klaar om open te breken, maar sneeuw en vorst hadden hem dat tot nu toe steeds belet.
De eerste iets zachtere dagen waren voldoende om hem te laten openbloeien. Meteen is deze toverhazelaar ook de eerste die mij met zijn bloemen verblijdt in 2010.
22-02-2010, 15:06
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Voor diegenen die denken dat ik wel heel erg labiel op mijn benen stond bij het nemen van de tweede foto, kan ik zeggen dat zij zich schromelijk vergissen.
Hij, die een paar ogenblikken voordien nog, zwart en kaal , zijn takken hoog in de ijskoude winterlucht stak, werd geveld. De gespannen kabel ( links onder) en de snerpende ketting hadden slechts een fractie van zijn levensloop nodig om het neer te leggen.
22-02-2010, 15:00
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Het voorbije weekend zijn we in Maastricht geweest voor het jaarlijkse carnaval. We hebben er veel gekregen, ijskoude voeten, sneeuw, maar vooral een zonnig hoofd en een heel warm hart.
Wees gerust, die Limburgers kunnen feesten !
15-02-2010, 15:58
Geschreven door Disteltje Reageren (2)
Dit gedicht boeit me sinds jaar en dag. Het is geschreven door R. Kipling.
If . . .
If you can wait and not be tired by waiting Or being lied about, don't deal in lies, Or being hated, don't give way to hating, And yet don't look too good, nor talk too wise;
If you can dream - and not make dreams your master; If you can think - and not make thougts your aim, If you can meet with Triumph and Disaster And treat those two impostors just the same; If you can bear the truth the same; If you can bear to hear the truth you've spoken Twisted by knaves to make a trap for fools, Or watch the things you gave your life to, broken, And stoop and build 'em up with worn-out tools;
If you can make one heap af all your winnings And risk it on one turn of pitch-and-toss, And lose, and start again at your beginnings And never breathe a word about your loss; If you can force your heart and nerve and sinew to serve your turn long after they are gone, And so hald on when there is nothing in you Exept the Will which says to them: " Hold on!"
If you can talk with crowds and keep your virtue, Or walk with Kings -nor lose the common touch, If neither foes nor loving, friends can hurt you, If all men count with you, but none too much; If you can fill the unforgiving minute With sixty seconds' worth of distance run, Yours is the Eart and everything that's in it, And - which is more - you'll be a Man, my son !
R. Kipling.
05-02-2010, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Na ongeveer twee jaar zijn de nieuwe bloemen er eindelijk. Ooit had men gezegd dat orchideeën afgesneden dienden te worden na de bloei. Ik heb dat natuurlijk gedaan en . . . het werd een héél lange wachttijd. Maar zo zie je dat geduld loont. Hieronder het resultaat van een klein twee jaar wachten.
03-02-2010, 16:44
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
De term " Wallonisering " heb ik gelezen in " Knack". Het artikel trof mijn, omdat het voor een deel ging over wat ik heb zien gebeuren in mijn levensloop.
In de jaren '60 en ook nog '70 van vorige eeuw - ik was toen beginnend werknemer - ging er geen maand ( of liever geen week ) voorbij of in Wallonië werd hevig en hard gestaakt.
Uiteindelijk werden zelfs vernietigingen aangebracht aan bedrijve. Elke directie werd steevast afgeschilderd als " de harteloze, nietsontziende uitbuiters van de arbeiders". De eisen van de vakbonden, vooral de linkse, werden naarmate zij alles en iedereen onder druk kregen, dan ook van langsom verdergaand.
Het kapitaal buitte immers de arbeidende klasse uit. In die strijd om respect en eerlijke behandeling was, zoals in elke oorlog, zowat alles toegelaten.
Men eiste enkel waarop men recht had; zo tenminste werd elke actie voorgesteld.
Het resultaat van al dat gestaak was: - een snelle vlucht uit Wallonië van elk bedrijd dat het kon - een verarmde arbeidersklasse in Wallonië - een Wallonië waar de bevolking totaal afhankelijk is van de almachtige linkse structuren - een politieke en syndicale bovenlaag die zich baadt in weelde ( in tegenstelling tot de van hen afhankelijke arbeiders ) - een blijvend totaal gebrek aan investeringen die de zo noodzakelijke impuls zouden moeten geven om de streek te laten heropleven.
En Vlaanderen werkte men ondertussen naarstig voort en men evolueerde er van grote armoede naar een behoorlijke welstand. Dit tot spijt van wie het benijdt.
En nu . . . zien wij Vlaanderen in hetzelfde beddeke ziek. Syndicaten die overal hun klauwen inzetten, stakingen overal en het gevolg zal zijn . . .
Ik hoop dan ook dat syndicale leiders, politici en zeker ook onze arbeiders zelf toch wel even gaan nadenken.
Zelf ben ik wat meestal genoemd wordt " Jan met de Pet ". Volgens mij is het niet 5 voor 12 maar ook voor Vlaanderen nu reeds 5 over 12.
Wij, als kind van textielarbeiders, hebben het geluk gehad het véél beter te hebben dan onze grootouders en ouders. Ik vrees echter, en waarschijnlijk terecht, dat het voor onze kleinkinderen over een tiental jaren een erg trieste zaak wordt..
29-01-2010, 13:40
Geschreven door Disteltje Reageren (0)
Ik wil jullie even laten meegenieten van het mooie weer dat je opnog geen 4 uur vliegen hier vandaan kan vinden. Ons heeft het in elk geval veel deugd gedaan.
07-01-2010, 16:35
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Het moet tijdens de kerstperiode van 1945 of 1946 geweest zijn. Valavond in de woonkamer, waar de enige zetel naast de Leuvense stoof stond en het weinige licht afkomstig was uit de gaatjes in het potdeksel van de stoof en van het ene kleine kaarsje dat, gezet in een leeg luciferdoosje, stond te branden op de rand van de keukenkast.
Vlakbij dat kaarsje stond het, uit blinkend en bedrukt papier, opengevouwde stalletje, afgedekt met een dun laagje katoenwatten, om het nog iets meer kerstsfeer te geven.
Bij het openvouwen was een piepklein kribbeke met kindje, Maria en Jozef en ook één klein herdertje met een schaapje tussen de beide zijkanten te voorschijn gekomen.
Voor de kleine knaap die ik toen was, leek dat alles een mirakel van Kerstdag op zich.
En daar in die kamer, met zijn lichtjes die uit de stoof schenen op het plafond, was een zó gezellige sfeer dat ik nu, meer dan zestig jaar later, mij alles nog herinner of het pas enkele jaren geleden is gebeurd.
En als m'n moeder dan, op zo'n unieke zaterdagnamiddag, bij de bakker boterkoeken haalde - twee voor mij en één voor haar - die wij, met door haar zelf gemaakte chocolademelk, soppend oppeuzelden, was de Kerst compleet.
Kerst in mijn kinderjaren; hoe ouder ik word des te meer ik het waardeer.
12-12-2009, 00:00
Geschreven door Disteltje Reageren (1)
Ik ben Willy
Ik ben een man en woon in een landelijke gemeente vlakbij Gent () en mijn beroep is gepensioneerd .
Ik ben geboren op 18/05/1940 en ben nu dus 84 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: heel wat lezen , tuinieren en op reis gaan (ook weekendjes).
Ik ben nog uit de tijd dat men na zijn studies naar het leger ging. Mijn legerdienst,van 15 maanden, heb ik, met héél veel plezier, doorgebracht in de pantserschool te Stockem (bij Aarlen).
